ป ฏิ จ จ ส มุ ป บ า ท
หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ (พันธ์ อินทผิว)
ปฏิจจสมุปบาท
(“การเกิดขึ้นพร้อมแห่งธรรมทั้งหลายเพราะอาศัยกัน”)
เมื่อไม่มี อวิชชา (การไม่รู้)
สายโซ่ซึ่งยังให้เกิดทุกข์ก็ขาดสะบั้นลง
เพราะการรู้เข้าไปแทนที่
เธออาจจะเคยได้ยินมาว่า
พระพุทธเจ้าทรงตัดผมของพระองค์เพียงครั้งเดียว
และผมของพระองค์ก็ไม่ขึ้นมาอีกเลย
ข้อนี้เป็นปริศนาธรรม
เมื่อผมถูกตัดออกไป
มันไม่อาจจะกลับมาติดได้ดั่งเดิม
ข้อนี้ฉันใด การตัดอวิชชาออกไปอย่างเด็ดขาด
โดยที่มันไม่อาจจะหวนกลับมาได้อีก ก็เป็นฉันนัน
นี้กฏตายตัวของธรรมชาติ
ดุจดั่งเชือกที่ขึงตึงไว้กับเสาสองต้น
เมื่อเราตัดให้ขาดออกจากกันที่ตรงกลาง
ก็ไม่อาจกลับมาผูกติดกันได้อีก
เมื่อเราเห็นมาถึงจุดนี้เราจะรู้ว่า
ภาวะเช่นนี้เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในคน
แล้วทำไมมันจึงกลายเป็นเรื่องที่ยากเย็น
มันไม่ใช่เป็นสิ่งที่ยาก แต่ก็ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่าย
มันเป็นสิ่งที่ทั้งยากและง่าย
(คัดลอกบางตอนมาจาก : “แด่เธอ...ผู้รู้สึกตัว
: To one that feels” โดย หลวงพ่อเทียน จิตตฺสุโภ, หน้า ๓๓)
