การปล่อยวาง
อุปมาเหมือนว่าเรา “แบกก้อนหินหนัก อยู่ก้อนหนึ่ง” แบกไปก็รู้สึกหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน ก็ได้แต่แบกอยู่อย่างนั้นแหละ พอมีใครบอกว่า ให้โยนมันทิ้งเสียซิ ก็มาคิดอีกแหละว่า “เอ ถ้าเราโยนมันทิ้งไปแล้ว เราก็ไม่มีอะไรเหลือ นะซิ”
ก็เลยแบกอยู่นั่นแหละ “ไม่ยอมทิ้ง” ถึงจะมีใครบอกว่า โยนทิ้งไปเถอะ แล้วจะดีอย่างนั้นเป็นประโยชน์อย่างนี้ เราก็ยังไม่ยอมโยนทิ้งอยู่นั่นแหละ เพราะกลัวแต่ว่า “จะไม่มีอะไรเหลือ" ก็เลยแบกก้อนหินหนักไว้ จนเหนื่อยอ่อนเพลียเต็มที จนแบกไม่ไหวแล้ว ก็เลย “ปล่อยมันตกลง”
ตอนที่ปล่อยมันตกลงนี่แหละก็จะเกิดความรู้เรื่อง “การปล่อยวาง” ขึ้นมาเลย เราจะรู้สึกเบาสบาย แล้วก็รู้ได้ด้วยตนเองว่า การแบกก้อนหินนั้นมันหนักเพียงใด แต่ตอนที่เราแบกอยู่นั้น เราไม่รู้หรอกว่า “การปล่อยวาง” มันมีประโยชน์เพียงใด
: ปฏิบัติกันเถิด รวบรวมคำอุปมา
: พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
เพราะเรากลัวโยนไม่พ้นตัว
แต่มีผู้รู้ส่งแรงใจช่วยอยู่แยะเลยค่ะ 
