ธ ร ร ม ะ ข อ ง พ ร ะ โ พ ธิ ญ า ณ เ ถ ร
พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
ถึงเวลาสว่างมันก็สว่าง ถึงเวลามืดมันก็มืด
โลกมันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น
แต่คนที่ยุ่งก็ไปให้โทษว่ามันมืดเร็วเกินไป
หรือมันสว่างเร็วไปอย่างนั้น
ถ้ารู้ตามเป็นจริงแล้วก็เป็นเรื่องของมัน เป็นอยู่อย่างนั้น
อันนั้นเรียกว่าเราหลง
พระพุทธเจ้าให้ประพฤติปฏิบัติเพื่อให้หายหลง
จิตสงบมีสติอย่ มีสัมปชัญญะอยู่
เป็นสมาธิมันก็เห็นในที่สงบระงับ
เมื่อเห็นอาการตามความจริงของมัน
ก็รู้ว่ามันเป็นของมันอยู่อย่างนั้น
เมื่อเห็นชัดเจนเช่นนั้น
เราก็ไม่ต้องไปเพิ่มอะไรขึ้นอีก
ไม่ต้องถอนอะไรมันอีก
คนที่ไปเพิ่มอะไรเข้ามา ไปถอนอะไรออกไป
ก็คือคนหลงอารมณ์ จึงเกิดยุ่งเกิดวุ่นวาย
พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า ให้เห็นโลก
คือเห็นโลกนี้ตามเป็นจริงอยู่
ท่านให้เห็นชัดด้วยปัญญาว่า
มันเป็นอยู่อย่างนั้นไม่มีทางแก้ไข
ท่านให้แก้ไขตัวเราเองไม่ใช่ไปแก้อย่างอื่น
เพราะเราเขาไปสำคัญมั่นหมายว่า
มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ความจริงเหตุเกิดที่เรา
เหตุอยู่ที่จิตของเจ้านี่เอง
(ที่มา : คัดลอกบางตอนมาจาก “อาหารใจ”
: ธรรมะของพระโพธิญาณเถร, หน้า ๑๗๘)
