อริยสัจ ๔ มีอยู่ในกาย

"โลก" เปรียบได้กับร่างกายที่ยาววา หนาคืบ กว้างศอก
ประกอบไปด้วยความทุกข์ล้วนๆ จึงแสดงให้เห็นความจริงเกี่ยวกับทุกข์

บุคคลสามารถค้นพบเหตุแห่งความทุกข์ได้ภายในร่างกาย
ด้วย ร่างกายจึงแสดงให้เห็นความจริงเกี่ยวกับ เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์

และยังสามารถค้นพบความดับทุกข์ได้ในร่างกายนี้ ฉะนั้น
ร่างกายจึงแสดงความจริงเกี่ยวกับ ความดับทุกข์ ซึ่งอาจบรรลุได้
ในกายนี้

ดังนั้น ร่างกายนี้จึงเป็นสิ่งแสดงให้เห็นถึง ทางปฏิบัติเพื่อ
ให้ถึงความดับทุกข์ ด้วย เราจึงอาจคันพบความจริงเกี่ยวกับอริยสัจ
ทั้ง ๔ ประการได้ในร่างกายของสัตว์โลกนี้เอง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคันหาได้ว่านิพพานอยู่ที่ไหน ก่อน
ปรินิพพาน พระอรหันต์ยังต้องแบกภาระขันธ์ ๕ ซึ่งยังไม่หมดสิ้น
ตราบที่ยังไม่ปรินิพพาน อาจกล่าวว่าความดับเกิดขึ้นในสรีระของ
พระอรหันต์ เหตุนั้นจึงกล่าวกันตามสมมติบัญญัติว่า นิพพานมีอยู่
ในร่างกายที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ แต่ในคัมภีร์อภิธรรมปิฎกกล่าวว่า
นิพพานอยู่ภายนอกร่างกายโดยเป็นพหิทธธรรม" (ธรรมภายนอก)
ความจริงนิพพานเป็นธรรมภายนอกโดยตรงตามที่ตรัสไว้ในพระ
อภิธรรมปิฎก แต่ไม่มีสถานที่ตั้งอยู่อย่างแท้จริงว่าอยู่ ณ ที่แห่งใด
เพราะการดับของรูปนามก็คือการไม่เกิดขึ้นของรูปนามนั้นเอง เมือ
ไม่มีรูปนามเกิดขึ้น ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าอยู่ที่ใด นี่เป็นสาเหตุที่ใน
คัมภีร์อุทาน" ตรัสถึงนิพพานว่า อปฺปติฎฐํ ซึ่งแปลว่า "ไม่มีที่ตั้ง"