ปิยรูป สาตรูป เป็นปทัฏฐานแก่ตัณหา
ปิยรูป หมายถึง รูปที่น่าใคร่น่ายินดี
องค์ธรรม ของปิยรูปนี้ รวมถึงนามธรรมด้วย

สาตรูป หมายถึง น่ายินดี ความหมายไม่ต่างกับปิยรูปเท่าไหร่
จริง ๆ แล้วองค์ธรรมของปิยรูป สาตรูป ได้แก่
โลกียจิต ๘๑ เจตสิก ๕๒ รูป ๒๘
ฉะนั้น ก็ ปิยรูป สาตรูป นี้แล เป็นเหตุให้ตัณหาเกิด

โลภะ คือ ความโลภ มีความปรารถนาเป็นลักษณะ
มีความอยากได้หรือความต้องการเป็นลักษณะ
ตสฺส อทินฺนาทานํ ปทฏฺฐานํ. ในที่นี้หมายถึง
เจตนาที่จะลักทรัพย์ ปทฎฺฐานํ เป็น ปทฏฺฐาน(เป็นเหตุ)
ตสฺส โลภสฺส ของความโลภนั้น

อทินนาทานเจตนาเป็นเหตุให้เกิดความโลภ
ถ้าไม่ได้พิจารณาจริงๆ จะไม่เข้าใจ อาจเข้าใจผิดคิดว่า
ความโลภทำให้เกิดอทินนาทาน สำหรับในที่นี้
ท่านมุ่งถึงอกุศลธรรม มีอะไรเป็นเหตุเกิด
ความจริงแล้วท่านบอกว่า

อทินนาทานเจตนาที่จะลักทรัพย์ผู้อื่น ถ้ามีขึ้นครังเดียว
ท่านก็บอกว่ามันเป็นปัจจัย หรือเหตุให้โลภะชวนะเกิดได้เป็นจำนวนมากมาย

เพราะฉะนั้นอทินนาทานเจตนานี้ เจตนาที่จะลักทรัพย์
ของผู้อื่นจึงเป็นปทัฏฐาน ให้เกิดความโลภ
แสดงว่าความโลภมีอยู่แล้ว เพียงแต่อยู่ในรูปของอนุสัย
ที่นอนเนื่องอยู่ เมื่อมีเจตนาที่จะลักทรัพย์
ก็ทำให้ความโลภปรากฏขึ้นหรือฟุ้งขึ้น ทะลักเข้าสู่จิตใจ

เพราะฉะนั้น ท่านจึงบอกว่า อทินนาทานเจตนาเป็นเหตุให้เกิดโลภะได้
แต่มิใช่เป็นการเกิดแบบวัฏฏะ อันนี้ท่านต้องการมุ่งถึงโลภะมีอะไรเป็นเหตุ
เท่านั้นเอง เราอาจจะเอาโลภะเป็นเจตนาก่อให้เกิด
อทินนาทาน(การลักทรัพย์) ถ้าสมมุติเราจะมุ่งถึงเหตุของ
อทินนาทาน แต่ที่นี้ ท่านกำลังจะมุ่งถึงเหตุของความโลภ