ท่านสำเร็จ " อภิญญา ๖ "

๑. อิทธิวิชา หรือ อิทธิวิธี หมายถึง ความรู้ที่ทำให้แสดงฤทธิ์ต่าง ๆ ได้
๒. ทิพโสต หมายถึง ญาณหรือความรู้ที่ทำให้มีหูทิพย์
๓. เจโตปริยญาณ หมายถึง ญาณ หรือความรู้ที่ทำให้รู้ใจผู้อื่นได้
๔. ปุพเพนิวาสานุสติ หมายถึง ญาณ หรือความรู้ที่ทำให้ระลึกชาติได้
๕. ทิพยจักขุ หมายถึง ญาณหรือความรู้ที่ทำให้มีตาทิพย์
๖. อาสวักขยญาณ หมายถึง ญาณหรือความรู้ที่ทำให้อาสวะสิ้นไป
สำหรับ ๑-๕ นับเป็นโลกียะ (โลกีย อภิญญา) สำหรับข้อ ๖ เป็นโลกุตตระ

นันทมาณพได้ลักลอบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในป่าอันธวัน ตั้งแต่เวลาใกล้รุ่ง เมื่อนางภิกษุณี อุบลวรรณาออกเดินทางจากป่าอันธวันเข้าไปหมู่บ้าน เพื่อรับบิณฑบาต นันทมาณพก็ลอบเข้าไปในกุฏีของนางคลานเข้าไปซ่อนตัวอยู่ภายใต้เตียงรอนางกลับ มา ฝ่ายนางภิกษุณีอุบลวรรณา เดินทางจากวัดในป่าเข้ามาบิณฑบาตในเมือง กลับมาพร้อมอาหารในบาตรต้องอุ้มบาตรเดินทางกลับมาถึงกระท่อมของนาง ตั้งใจว่าจะนอนพักสักครู่เพื่อให้หายเหนื่อย จึงปิดประตูห้องเสีย ค่อย ๆ เอนกายลงบนเตียงนอนหาความสงบสุขตามอัตภาพซึ่งกะปลกกะเปลี้ยจากการเดินฝ่าแดด มา พอทิ้งร่างลงบนพื้นเตียงก็หลับตาลง ทันใดนั้นเอง นันทมาณพซึ่งซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงก็กระโจนขึ้นคร่อมร่างนาง แม้จะถูกนางผลักใสให้ออกไปตามกำลังแรงของท่านด้วยความรับเกียจพร้อมกับกล่าว ว่า " อย่าฉิบหายเสียเลย เจ้าคนพาล ๆ "ก็ไม่มีผลอะไรที่จะให้มันหยุดการกระทำ เมื่อทำกรรมที่มันมุ่งหมายไว้ได้สำเร็จก็เกิดมิจฉาจิตคิดอีกว่า จักต้องมาในวันหน้าต่อไปอีก โดยไม่ได้เฉลียวใจถึงผลบาปอันร้ายแรงที่สุดซึ่งมันต้องได้รับอย่างหนักใน เวลานั้นไม่

พื้นธรณีที่หนาแน่น พลันสะเทือนหวั่นไหว ไม่สามารถรองรับมนุษย์อุบาทว์ที่ทำร้ายพระอัครสาวิกา ของพระบรมศาสดา ซึ่งจัดเป็นกรรมหนักที่สุดได้ ค่อย ๆ ฉีกแยกออกเป็นช่องเหมืองปล่องเหว เปลวเพลิงอเวจี ส่งเสียสนั่น พอสิ้นเสียงอันกึกก้อง บัดนั้นเองร่างของนันทมาณพผู้บาปหนา พลันจมหายไปใต้พื้นธรณี นันทมาณพหมดแรงดิ้นตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด จนกระทั่งตาเหลือกโปนเหงื่อกาฬกลัวตายไหลเหมือนน้ำหยาด กว่าจะสำนึกตัวว่าได้ทำบาปมหันต์ก็สายเกินไป ต้องรับผลกรรมลามกของมันอย่างทุกข์ทรมานที่สุด

ขอบคุณนะครับ

ได้ข้อคิดดีๆ เกี่ยวกับเรื่องกรรม ที่บุคคลทำแล้วย่อมให้ผล ชัดเจนดีครับ

แล้วเหตุที่ทำให้ท่านพระอุบลวรรณาเถรี ถูกทำร้ายล่ะคะ ท่านอายะ

รออ่านอยู่ค่ะ

เหตุอดีต ไม่รู้

เหตุปัจจุบัน ประชาชนทั่วไปอ่านก็พอเข้าใจ

1.เดินมาเหนื่อย ๆ อยากนอนพัก
2.ตามัวแดด ปรับเข้าหาที่มืดยังไม่ทัน
3.คาดไม่ถึง คาดไม่ถึง
4.นันทมานพ หน้ามืด กระสันอย่างรุนแรง

เป็นผู้หญิงยิงเรือ ต้องระวัง หน้าตาดี ไปไหนมาไหนคนเดียว ระวัง ได้คน ๆ..

ก็ผมไม่รู้ไงครับจึงได้เข้ามาถามในหมวดผู้เชี่ยวชาญอภิธรรม นี้
ท่านอุบลฯ ท่านมีฤทธิ์มากขนาด เหาะได้ ฯลฯ จนพระพุทธองค์ยกย่องว่าเป็นเลิศด้านมีฤทธิ์
ผมเชื่อว่าสาเหตุที่แท้จริงแล้วคงเป็นกรรม แต่เท่าที่อ่านมาท่านก็มิได้ยินยอมพร้อมใจ เมื่อเทียบกับพระโมคลาคราวที่ท่านถูกโจรทุบ แทนที่ท่านจะเหาะหนีไปก็ได้แต่ท่านรู้ว่าเป็นกรรมที่เคยฆ่าบิดามารดาก็เลยยินยอมรับกรรม

แต่เหตุไฉนพระนางอุบลท่านจึงไม่เหาะหนี หรือไม่รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าหรือ ทำไมไม่ใช้ฤทธิ์ช่วย ขอรบกวนท่านผู้เชี่ยวชาญอภิธรรมทั้งหลาย ด้วยนะครับ

นั้นซินะ..

อ้อ..ค่ะ
ขอโทษ เข้าใจผิด นึกว่า ท่านอายะไปค้นเจอแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

เพราะอยากทราบเหมือนกัน คริ คริ

รออ่านค่ะ

กฏแห่งกรรมมาจากไหน?
ใครออกกฏแห่งกรรม?
อะไรบังคับ ?
ทำไม?ดวงดาวทุกดวงมีวงโคจร ทุกจัดสรรอย่างเป็นระบบ เหมือนเป็นสิ่งประดิษฐ์ เรื่องนี้นักวิทยาศาสตร์เขาค้นได้มาแล้ว เป็นเรื่องอัศจรรย์ (เขาเชื่อว่าพระเจ้าสร้าง! ซึ่งหากเราไม่มีพระพุทธเจ้าเราคงเชื่อตามนั้น เพราะสิ่งที่พิสูจน์มันน่าเชื่อ! เหลือเชื่อ!)
ทำไม? ภพภูมิต่างๆ เช่น สวรรค์ นรก เทวโลก พรหมโลกๆลๆ ถูกจัดสรรอย่างเป็นระบบหากวัดและคำนวณจากเขาสิเนรุ ระยะห่างในชั้นต่างๆกัน ตามพระไตรปิฏก
ทำไมเปรตจึงเอาผู้หญิงไปเป็นเมียในภพมันได้(มีอยู่ในพระไตรปิฏก)
ๆลๆ
แค่นี้ก่อน เดาว่าแค่นี้ก็งง กันแล้ว

ทำไมพระพุทธเจ้าทั้งหลายทุกพระองค์ถึงทรงรู้ว่า คนนี้ทำบุญทำบาป จะได้รับผลบุญผลบาป เท่านั้นเท่านี้ จะให้ผล ณ เวลานั้นเวลานี้(เหมือนพระองค์ทรงคำนวณให้เสร็จสรรพ)

ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญใดๆขอรับ แต่ได้ฟังคำวิเคราะห์จากอาจารย์ที่เชี่ยวชาญมาว่า..

๑. ผลมีได้ต้องมาจากเหตุ เกิดเองแบบฟลุคไม่มี.. และเป็นไปไม่ได้โดยประการทั้งปวง ..ดังนั้นเรื่องที่เกิดกับท่านพระอุบลวรรณาย่ิอมมาจากบาปเก่า เพียงแต่ไม่มีรายละเอียดแสดงไว้(อาจเป็นเพราะความไม่เหมาะสม เพราะเป็นเรื่องหยาบ)

๒. พระอรหันต์ทั้งหลายมีปรกติพิจารณาธรรมะและ/หรือเข้าพละสมาบัติเพื่อเป็นเครื่องอยู่ที่ผาสุกจึงไม่ส่งจิตแส่ส่ายไปตรวจดูอะไรๆที่ไม่เกี่ยวกับการพิจารณาข้อธรรมะใดๆ..อีกทั้งพระอรหันต์ทั้งหลายย่อมหมดความสะดุ้งกลัวภัยทั้งหลายโดยสิ้นเชิงแล้ว ข้อที่ท่านจะคอยเล็งแลตรวจสอบว่าจะมีอันตรายแก่ตนเองจึงไม่ใช่วิสัยของท่าน ที่แท้ท่านไม่เห็นว่าร่างกายเป็นของตนหรือเป็นตน ทั้งไม่ยินดีในการอยู่หรือตาย เพราะทำกิจเสร็จแล้ว จึงอยู่เหมือนผู้ที่ทำงานเสร็จแล้วคอยรับค่าจ้างเท่านั้น..

๓. ขณะถูกจู่โจมนั้น ท่านคงต้องทราบด้วยญานแล้วว่าเป็นผลของเหตุเก่า ที่มีกำลังแรงมากแม้หนีคราวนี้ได้ก็ต้องมีคราวหน้าอีกตราบเท่าที่ยังมีชีวิต เพราะคนที่ทำร้่ายท่านย่อมมีตัณหาราคะแรงกล้าไม่รู้จบแม้เมื่อยังไม่สมใจตน ก็ใครๆจะสามารถเข้่าห้ามปรามหรือตัดทอนราคะของคนอื่นได้ย่อมไม่มียิ่งเป็นผู้เข้าถึงความมีมิจฉาทิฏฐิด้วยแล้วย่อมหมดโอกาสแก้ไขไปทีเดียว..ดังนั้นท่านพระอุบลวรรณาย่อมไม่หวั่นไหวในสิ่งที่เกิด ทั้งยังคงเจริญเมตตากรุณาหาประมาณมิได้แก่สัตว์ที่บอดเขลานั้นตลอดเวลา...

ทุกคนก็คำนวณได้...
เพียงแต่มีสิ่ง...มาจำกัดขอบเขต...เอาไว้...

ทุกอย่างมันคงอยู่...อย่างเปิดเผย...
แต่สิ่งที่ปิดมันเอาไว้...คือเครื่องกีดขวาง...ที่ทำให้ผัสสะของเราไม่อาจจะรับรู้
ตามความเป็นจริง...

เปรียบเทียบกับใบพัด พัดลม...
เมื่อพัดลมหมุนเร็วมาก เรามองเห็นเป็นวงกลม ๆ เนื้อเดียวกัน
และไม่อาจจะแหย่มือทะลุผ่านไปได้
แต่เมื่อพัดลมค่อย ๆ ลดอัตราความเร็วลงจนหยุดหมุนในที่สุด
เราจะเห็นภาพใบพัด และภาพที่อยู่ด้านหลังใบพัด ซึ่งก่อนหน้านี้มองไม่เห็น
และเราก็สามารถจิ้มนิ้วลอดช่องระหว่างใบพัดไปได้...

การที่เราจะรู้ในสิ่งที่อยู่หลังใบพัดได้
กรณี 1 คือทำให้มันหยุด
กรณี 2 คือการทำการเคลื่อนที่ของเราให้สอดคล้อง...

รายละเอียดของอดีตชาติท่านอุบลวรรณา มีบอกหมดแล้วแหละครับ (เกี่ยวกับกาม เสพกับลูกตนเองด้วยผมก็ไม่อยากเอามาลง)

หลายอย่างมันมากกว่านั้น เอรากอน
ทูสีมาร (อดีตชาติพระโมคคลานะ)ดลใจให้ชาวบ้านให้เด็ก เอาหินซัดใส่หัวพระอรหันต์ผู้เลิศด้านปัญญาในสมัยพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆได้ (ชาตินั้นทูสีมารตกนรก) แล้วใครสั่งใจของทูสีมาร ให้มา ดลใจชาวบ้านอีกที?
ตัณหากระซิบหรือ?


พระพุทธเจ้าคำนวณได้มากสุดเก่งสุด ทรงส่งให้ได้ด้วย พุทธนุภาพประมาณมิได้ พุทธานุภาพมีมากกว่าที่มีอยูในพระไตรปิฏกนะจะบอกให้

ในยุคพระกัสสปปะสัมมาพุทธเจ้า พระสงฆ์ถือศีลกี่ข้อ? แค่แปดข้อใช่หรือไม่?

พัดลม..กะ..ใบพัด

แถมแหย่ด้วย..นิ้วมือ..

นับถือ..นับถือ

พยายามค้นดูประวัติในอดีตชาติของท่าน ในหลาย ๆ ที่ เจอแต่ข้อมูลอื่น เช่น

-ครั้งศาสนาของพระพุทธเจ้าปทุมมุตระ นางเกิดในเรือนของผู้มีสกุล ในกรุงหังสวดี

- ครั้งศาสนาของพระกัสสปพุทธเจ้า นางก็ถือปฏิสนธิในวังของพระเจ้ากาสีในกรุงพาราณสีพระนามว่า กิกิ เป็นพระราชธิดาองค์หนึ่งในระหว่างพระธิดา 7 องค์

-เกิดเป็นมนุษย์ ตระกูลกรรมกรได้ถวายดอกบัวและข้าวตอกแด่พระปัจจเจกพุทธเจ้า

- เกิดในเทวโลก ดอกบัวก็ได้ผุดขึ้นรองรับทุกย่างก้าวของนาง

- เกิดในเมืองอริฏฐะ เป็นธิดาของพราหมณ์ชื่อ อุมมาทันตี สวยมาก ใครเห็นก็ลุ่มหลง

- เกิดเป็นลูกเลี้ยงของดาบส ได้กลายเป็นภริยาเจ้ากรุงพารณสี

- เกิดอยู่ในตระกูลใหญ่ มีโอกาสได้ถวายผ้าจีวรเนื้อเกลี้ยงอย่างดี แก่พระอรหันต์องค์หนึ่ง

- เกิดในตระกูลคนทำงานเลี้ยงชีพด้วยมือ(กรรมกร) ในหมู่บ้านใกล้ประตูกรุงราชคฤห์

- เกิดในเทวโลก

- ในสมัยพระเวสสันดรโพธิสัตว์ เกิดเป็น กัณหา คู่กับ ชาลี

- เกิดอยู่ในหมู่บ้านข้างภูเขาอิสิคิลิ ได้ทำบุญถวายข้าวต้มด้วยมือ ของตนแก่พระปัจเจก

- ในพุทธกาลนี้นางได้มาเกิดในสกุลเศรษฐี กรุงสาวัตถี บิดาตั้งชื่อว่าอุบลวรรณาเพราะมีผิวพรรณคล้ายดอกอุบลขาบ

เท่าที่พอหาได้นะครับ

ผู้รู้ถ้าหาเจอ กรุณานำมาเพิ่มเติม ข้อมูลจะได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

...............

ไม่ปรากกฏ สาเหตุแห่งกรรมเก่า

ที่จริงแล้ว อาจจะไม่ใช่เพราะกรรมเก่าของท่านก็ได้

เป็นกรรมใหม่ กรรมสร้างใหม่ของนันทะมานพสร้างขึ้นมาเอง

องค์ประกอบที่เป็นเหตุให้นันทะมานพทำกรรมนี้

- นันทะมานพแอบชอบท่าน จ้องอยู่แต่สมัยท่านยังไม่บวช คอยหาโอกาสตลอด

- ป่าอันธวัน เป็นป่าทึบ รก เปลี่ยว ง่ายต่อการพรางตัว

----------

พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็เกิดพุทธบัญญัติห้ามภิกษุณีอยู่ป่า

- คำที่ท่านกล่าวตอนนันทะมานพจะข่มขืนท่าน เจ้าอย่าทำตัวให้ฉิบหายเลย (มา นสฺสิ) เป็นคำกล่าวที่มาจากเมตตาเป็นพื้นฐาน หาใช่เพราะความกลัวไม่

- หลังเกิดเรื่อง ก็เป็นข่าวเม๊าท์กระจาย " ถึงพระขีณาสพทั้งหลาย ชะรอยจะยังเสพกาม, ทำไม จักไม่เสพ ? เพราะท่านเหล่านั้น ไม่ใช่ไม้ผุ ไม่ใช่จอมปลวก ยังมีเนื้อ และสรีระสดชื่นอยู่เทียว; เหตุนั้น แม้พระขีณาสพเหล่านั้น จึงยังยินดี กามสุขมีอยู่."

เป็นเหตุให้พระพุทธองค์ตรัสพุทธภาษิตที่ว่า

" ภิกษุทั้งหลาย พระขีณาสพทั้งหลาย ย่อมไม่ยินดี ซึ่งกามสุข ไม่เสพกาม,
เหมือนอย่างว่าหยาดน้ำที่ตกลงบนใบบัว ย่อมไม่ ติด ไม่ค้างอยู่, ย่อมกลิ้งตกไปทีเดียวฉันใด;
อนึ่ง เหมือนเมล็ดพันธุ์ ผักกาด ย่อมไม่ติด ไม่ตั้งอยู่บนปลายเหล็กแหลม, ย่อมกลิ้งตกไปทีเดียว "

ขอคววามเจริญในธรรมจงมีแด่ทุกท่าน

ขอย้อนไปที่ทูสีมาร(อดีตชาติของพระโมคลานะ) พวกชาวบ้านกับเด็กที่ไปทำร้ายพระอรหันต์สาวกเจ้าในอดีตก็มองไม่เห็นว่า พวกเขาถูกทูสีมาร ดลใจ แล้วคิดว่ามีอะไรที่เหนือกว่าทูสีมารที่ทูสีมารมองไม่เห็นดลใจให้ทูสีมารไปดลใจชาวบ้านให้ทำบาปอีกทีไหมล่ะ?