วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 05:16  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านนิทาน จากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=5



กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ค. 2013, 12:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 พ.ค. 2010, 13:34
โพสต์: 1654

งานอดิเรก: ฟังเพลง และฟังธรรมตามกาลเวลา
สิ่งที่ชื่นชอบ: อภัยทาน
อายุ: 39
ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร

 ข้อมูลส่วนตัว




ต้นไม้ความซื่อสัตย์.jpg
ต้นไม้ความซื่อสัตย์.jpg [ 373.4 KiB | เปิดดู 6090 ครั้ง ]
:b20: ผลไม้ของความซื่อสัตย์ :b20:

:b9: นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากประเทศญี่ปุ่นสมัยโบราณ
เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่ชื่อ
‘เคนตะ'
ซึ่งเติบโตมาในครอบครัวที่มีพ่อและแม่เป็นชาวสวน
เคนตะเฝ้ามองพ่อและแม่ทำสวนและปลูกพืชผักผลไม้มาตั้งแต่เล็ก
แต่บางครั้ง ด้วยความซุกซน เคนตะก็จะหนีขึ้นไปบนเขา
และนั่งมองพระราชวังที่อยู่ไกลโพ้น คุณลุงข้างบ้านบอกกับเคนตะว่า
ที่เคนตะมีนิสัยเช่นนี้ ก็เพราะพ่อของเคนตะเองก็เคยเป็นขุนนาง
คอยรับใช้จักรพรรดิในวังมาก่อน เคนตะแปลกใจเหลือแสน
พ่อเคยมีตำแหน่งที่ใคร ๆ ก็แสวงหา เหตุใด
จึงกลายมาเป็นชาวสวนในที่ดินผืนกระจ้อยร่อย
เคนตะเก็บความสงสัยนั้นไว้ แต่ก็เปิดเผยความในใจกับแม่
:b9:

:b3: "ผมอยากไปทำงานให้จักรพรรดิจังเลยครับแม่"
เคนตะหนุนตักแม่และร้องบอกในวัยเด็ก
"อย่างนั้นรึ แต่ตอนนี้... ลูกยังเล็กนัก"
แม่ไม่ห้ามปราม แต่ให้เหตุผลที่ดี เคนตะเฝ้ารอ
"ผมอยากไปทำงานให้จักรพรรดิจังครับแม่"
เคนตะนวดไหล่แม่และกระซิบบอกในวัยรุ่น
"อืมม... ลูกน่าจะช่วยแม่ทำสวน ให้ต้นไม้โตกว่านี้ก่อน"
แม่ไม่ห้ามปราม แต่ให้เหตุผลที่ดี เคนตะช่วยดูแลไร่สวนอย่างเพลิดเพลิน
เวลาผ่านนานปี แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อนึกขึ้นได้ เคนตะก็เข้าไปคุกเข่าขอแม่
:b3:

:b8: "ให้ผมไปทำงานให้จักรพรรดิเถอะนะครับ"
ในวันนั้นพ่ออยู่ด้วย... พ่อและแม่ของเคนตะหันมองหน้ากันและกัน
เคนตะแอบเห็นพ่อบีบมือแม่เบา ๆ แม่พยักหน้าและยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ได้สิ"
เคนตะยิ้มกว้างอย่างยินดี คำนับและขอบคุณพ่อและแม่อีกหลายๆครั้ง
"นี่เป็นเมล็ดพันธุ์ที่ดีที่สุดในสวนของเรา พ่อและแม่ฝากความคารวะไปยังจักรพรรดิ
และฝากกราบทูลอะไรสักอย่างได้ไหมลูก"
"ครับ ผมจะจำไปกราบทูลองค์จักรพรรดิทุกประโยคเลยครับ"
เคนตะร้องบอกอย่างยินดี
:b8:

:b13: ผู้เป็นแม่เข้าไปหยิบเมล็ดพันธุ์ใส่ถุงให้เคนตะ และถ่ายทอดเนื้อความ
เคนตะจดจำเนื้อความนั้นไว้ ออกจะประหลาดใจเล็กน้อย
ที่แม่ยอมมอบของมีค่าขนาดนี้ให้กับองค์จักรพรรดิ
‘...แต่นั่นก็คงเพื่อให้องค์จักรพรรดิยอมรับเราให้เข้าไปรับใช้สินะ'
เคนตะคิดและเริ่มออกเดินทาง เมื่อไปถึงพระราชวังของจักรพรรดิ
ต่อเมื่อได้เข้าเฝ้า เขารีบนำเมล็ดพันธุ์ที่พ่อแม่ฝากมาให้ถวายแก่ราชสำนัก
:b13:

:b4: "นี่อะไรรึ" :b4:

:b6: จักรพรรดิทรงสรวลน้อย ๆ เมื่อเห็นของเล็กกะจ้อยร่อยในถุง เคนตะต้องรีบทูล
"มันไม่ใช่เมล็ดพันธุ์ธรรมดานะพะย่ะค่ะ หากแต่เป็นเมล็ดพันธุ์ของผลไม้ทองคำ
ที่หากคนปลูกเป็นคนสัตย์ชื่อ ไม่เคยคิดคด ไม่เคยทำร้าย และไม่เคยหลอกลวงใคร
ผลไม้ต้นนี้จะออกดอกออกผลเป็นทองคำได้เอง...พระองค์ลองปลูกดูสิพะย่ะค่ะ"
:b6:

:b4: จักรพรรดิได้ฟังดังนั้นก็ไม่กล้าปลูก ด้วยว่าพระองค์เอง
ก็เคยโกงข้อสอบพระอาจารย์เมื่อทรงพระเยาว์
จักรพรรดิปฏิเสธและขอให้พระมเหสีนำไปปลูก พระมเหสีไม่ทรงรับ
ด้วยว่าพระมเหสีเคยลักลอบนำเครื่องประดับของจักรพรรดิ
ไปมอบให้พระญาติของพระมเหสีโดยองค์จักรพรรดิมิเคยทรงทราบมาก่อน
พระมเหสีสารภาพความจริงนั้น และขอให้เคนตะมอบเมล็ดพันธุ์ให้นายกรัฐมนตรี
นายกรัฐมนตรีก็ไม่กล้ารับเมล็ดพันธุ์นั้นเอาไว้ เนื่องจากตนเองก็เคยโกงเงินภาษีของราษฎร
นายกรัฐมนตรีจึงสารภาพความผิดกับเคนตะ และขอให้นำเมล็ดพันธุ์ไปให้ขุนนางคนอื่นๆ
ไม่ว่าจะส่งต่อไปยังผู้ใด คนเหล่านั้นก็ล้วนเคยกระทำผิดและซุกซ่อนความผิดนั้นเอาไว้
แต่ละคนต่างก็ยอมสารภาพกับเคนตะว่า ไม่สามารถจะปลูกต้นไม้ให้กลายเป็นทองได้
:b4:

:b5: ‘เช่นนั้น ในวังนี้ก็ไม่มีใครที่เป็นคนซื่อสัตย์จริง ๆ เลยซักคนเดียว...
มิน่าล่ะ พ่อกับแม่ ถึงได้ออกไปทำไร่ทำสวนตั้งแต่เรายังไม่เกิด'
:b5:

:b1: เคนตะนึกในใจและรีบทูลลาจักรพรรดิ ทุกคนในวังเอง
ก็ต่างอยากให้เคนตะกลับไปเสียโดยเร็วเช่นกัน
เพราะต่างหวาดระแวงว่า ตนจะถูกบังคับให้ปลูกเมล็ดพันธุ์ที่ว่านั้น
:b1:

:b20: เคนตะนึกถึงบ้านหลังเดิม
กับผลไม้ในสวนที่เขาคุ้นตามาแต่เล็ก
เด็กหนุ่มอมยิ้มและเดินทางกลับ
แผ่นดินสีทองและพ่อกับแม่ยืนรอเขาอยู่
:b20:

:b12: :b12: :b12: :b12: :b12:

ขอบคุณที่มา :: http://www.magnoliathailand.com/webboar ... 502.0;wap2

:b44: ♡(✿◠‿◠✿)♡ กราบอนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรและกัลยาณธรรมทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡(✿◠‿◠✿)♡ :b8: :b8: :b8: :b20:

.....................................................
ธรรมอำนวยพร
ขอให้.....มีจิตที่รู้ ที่ตื่น ที่เบิกบาน (พุทธะ)
ขอให้.....ทำการงานด้วยความสุข (อิทธิบาทสี่)
ขอให้.....ขจัดทุกข์ได้ด้วยปัญญา (อริยสัจสี่)
ขอให้.....มีดวงตาที่เห็นความจริง (ไตรลักษณ์)
ขอให้.....เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ค. 2013, 15:54 
 
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ย. 2012, 15:32
โพสต์: 2863


 ข้อมูลส่วนตัว


ชอบอ่านนิทานสอนใจทำนองนี้มากเลยล่ะค่ะ rolleyes สาธุค่ะ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ต.ค. 2015, 06:59 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 21 มิ.ย. 2011, 14:07
โพสต์: 278


 ข้อมูลส่วนตัว


Kiss


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 6 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร