เทวดา กับการบวช

นานมาแล้ว มีพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบรูปหนึ่ง จำวัดบวชเรียนมาหลายพรรษาคอยเทศนาธรรมให้แก่ชาวบ้านที่มาทำบุญทั้งหลาย จนกระทั่งวันหนึ่งมีญาติโยมเดินทางมากราบท่านที่วัด พร้อมกับตั้งคำถามว่า
‘พระคุณเจ้าขอรับ เหตุใดจึงยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในโลก สละตนเพื่อออกบวช’
พระคุณเจ้าได้ยินดังนั้น จึงตอบกลับไปว่า
‘เพราะอาตมาอยากพ้นทุกข์ ไม่อยากกลับมาเวียนว่ายตายเกิด’
‘การที่คนเราจะพ้นทุกข์ได้นั้น จะต้องทำอย่างไรบ้างขอรับ’
‘การที่คนเราจะพ้นทุกข์ได้ จักต้องรู้จักน้อมนำหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเข้ามาใส่ใจ และนำมาปฏิบัติ ฝึกจิตให้หลุดพ้นจากกิเลสทั้งหลาย’
หลังจากที่สนทนากันได้ระยะหนึ่ง ชายคนดังกล่าวก็กลับไปที่บ้านของตน พร้อมทั้งครุ่นคิดถึงคำสอนของพระคุณเจ้า จนกระทั่งตระหนักได้ว่า การจะปฏิบัติหาทางดับทุกข์ทั้ง ๆ ที่ยังเป็นฆราวาสอยู่นั้นคงเป็นไปได้ยาก มีเพียงการบวชเป็นพระสงฆ์ ผู้ละจากทางโลกเท่านั้นถึงจะมีทางเป็นไปได้
เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้ว ชายคนดังกล่าวก็เดินทางกลับยังวัด กราบพระคุณเจ้าอีกครั้ง พร้อมกับขอบวชเป็นพระสงฆ์สืบทอดพุทธศาสนา ตลอดเวลาที่ท่านบวชก็ได้หมั่นสวดมนต์ภาวนา เจริญในธรรม รักษาศีลบริสุทธิ์เป็นเวลานานกว่าสิบสองพรรษาจึงบรรลุมรรคผล สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ภายหลังเมื่อได้ละทิ้งสังขารไปแล้วก็ได้เข้าสู่กระแสนิพพาน ลงมาโปรดแสดงธรรมแก่เทพเทวดาที่อยู่บนสวรรค์ เล่าถึงความเป็นมาและอานิสงส์ของการบวชที่สามารถทำให้พ้นจากทุกข์ได้
เมื่อเทพเทวดาเมื่อได้ยินได้ฟังดังนี้แล้ว บางท่านก็บังเกิดจิตศรัทธาคิดอยากจะออกบวชเช่นนั้นบ้าง จึงได้ทูลถามพระอรหันต์เจ้าว่า
‘หากพวกข้าพเจ้าต้องการบวชเป็นพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าบ้าง จะได้หรือไม่พระเจ้าข้า’
พระอรหันต์ทรงตอบกลับไปว่า
‘ไม่ได้’
‘ทำไมถึงไม่ได้ละพระเจ้าข้า’ เทพ เทวดาเอ่ยปากทูลถาม
‘เพราะผู้ที่จะบวชเป็นพระสงฆ์ในพุทธศาสนาจำเป็นต้องมีกายเนื้อ และเป็นมนุษย์เท่านั้น ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากมนุษย์มีพร้อมด้วยขันธ์ทั้งห้า เป็นผู้ที่ประสบทั้งความสุขและความทุกข์ สามารถเข้าถึงหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงตรัสสอนถึงความทุกข์ทั้งปวงได้เป็นอย่างดี’
เมื่อได้ยินได้ฟังดังนั้นแล้ว เทวดาทั้งหลายต่างก็ตระหนักถึงความจริงว่า ถึงแม้นพวกตนจะมีอานิสงส์ผลบุญมากมายสักเพียงไหน ก็ไม่อาจจะบวชเป็นพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าได้เหมือนกับตอนที่ยังเป็นมนุษย์
ดังนั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่มีเทวดาองค์ใดกำลังจะลงมาเกิดกายเป็นมนุษย์ ต่างก็ตั้งจิตอธิษฐานเอาไว้ว่า
‘...หากแม้นได้เกิดกายเป็นมนุษย์ ก็ขอให้ข้าพเจ้าได้เกิดเป็นชายและมีโอกาสบวชเป็นพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าด้วยเถิด’
เรื่องดังกล่าว แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการบวชเป็นพระสงฆ์ ที่มีผู้คนจำนวนมากมองเห็นการบวชเป็นเพียงพิธีทางศาสนาที่ต้องปฏิบัติสืบทอดต่อ ๆ กันมา เมื่อมีโอกาสบวชเข้าไปแล้วก็ไม่ตั้งใจศึกษาปฏิบัติธรรม
ทั้งนี้ คงลืมนึกไปสิ้นว่า....
ตนโชคดีเพียงใด ที่ได้เกิดกายเป็น ‘คน’

สะพานธรรม...ผู้บันทึก