วันหนึ่งมารดาได้ให้เงินหนึ่งร้อยรูปีลูกชายคนหนึ่งไปซื้อน้ำมันที่ตลาดมาใส่ตะเกียง เมื่อลูกชายซื้อน้ำมันเสร็จแล้วในระหว่างทางได้เดินสะดุดก้อนหินหกล้มน้ำมันหลุดมือหกเกือบหมดเมื่อลูกชายมาถึงบ้านได้ร้องไห้โหบอกแม่ว่าผมหกล้มน้ำมันหกเกือบหมดครับ
วันที่สองมารดาเด็กก็ได้ใช้ลูกชายคนอีกหนึ่ง ไปซื้อน้ำมันที่ตลาดเช่นเคยลูกชายคนที่สองซื้อน้ำมันเสร็จแล้วในระหว่างทางได้เดินสะดุดก้อนหินหกล้มน้ำมันหลุดมือหกเกือบหมด เมื่อมาถึงบ้านลูกชายคนที่สองยิ้มแล้วก็บอกแม่ว่าคุณแม่ครับผมซื้อน้ำมันได้เรียบร้อยแล้วในระหว่างทางผมหกล้มทำน้ำมันหลุดมือโชคดีครับที่ผมยังคว้าไว้ได้ทันน้ำมันเลยเหลือตั้งครึงหนึ่งครับ
นิทานก็เป็นนิทาน วันต่อมามารดาก็ได้ให้เงินลูกชายคนที่สามไปซื้อน้ำมันที่ตลาดเช่นเคย เมื่อลูกชายคนที่สามซื้อน้ำมันเสร็จแล้วในระหว่างทางได้เดินสะดุดก้อนหินหกล้มน้ำมันหลุดมือหกเกือบหมด เมือถึงบ้านลูกชายคนที่สามยิ้มแล้วก็บอกแม่ว่าคุณแม่ครับผมซื้อน้ำมันได้เรียบร้อยแล้วในระหว่างทางผมหกล้มทำน้ำมันหลุดมือโชคดีครับที่ผมคว้าไว้ได้ทันน้ำมันเลยเหลือครึ่งหนึ่งครับ แล้ววันพรุงนี้ผมจะตื่นแต่เช้าไปหาเงินมาซื้อน้ำมันให้เต็มครับ
เหตุการณ์เดียวกันลูกชายคนแรกเต็มไปด้วยความคิดลบทำให้เกิดความทุกข์กับตัวเอง ลูกชายคนที่สองคิดบวกทำให้เกิดความสุขแก่ตนเอง ลูกชายคนที่สามเหมาะสมเป็นนักวิปัสนาคิดบวกทำความสุขให้เกิดกับตัวเองและทำความสุขให้แก่ผู้อื่น

สรุปว่าลูกชายบ้านนี้ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือด้วยกันทั้ง3คน

ถ้าจะมองในมุมของคุณก็ไม่ผิดครับ
นิทานเรื่องนี้มองในมุมของการคิดและแก้ปัญหาครับ

อดีตก็ผ่านมาแล้ว........เราอย่ามัวอาลัยอาวรณ์มันเลย
อนาคตก็ยังมาไม่ถึง.....
ขอให้เราทำปัจจุบันให้ถึงพร้อม.....ดำเนินชีวิตด้วยปัญญา เป็นสมาชิกที่ดีของมนุษย์ชาติ
อนิจจัง..ทุกขัง...อนัตตา

ทุกข์เพราะคิดผิดจริงๆครับ เหตุการณ์เดียวกันคิดไม่เหมือนกัน เป็นแง่คิดที่ดีครับ

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ
อนุโมทนาครับ

ขอบคุณคร้า