แม่งูตัวหนึ่ง ซึ่งอาศัยอยู่ในโพรงต้นไม้ใหญ่นั้น
สันดานชอบพูด เย้ยหยัน และดูถูกดูแคลนสัตว์อื่นเสมอ
เมื่อมันเห็นลิงชราที่อาศัยอยู่บน ต้นไม้ต้นเดียวกัน
มันก็หัวเราะเยาะและพูดว่า
“อนิจจา ลิงชราอย่างนี้ จะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกัน
จะกระโดดโลดเต้นเช่นลิง ทั้งหลายก็ไม่ได้
จะต่อสู้กับใครก็ตายเปล่า จะใช้ให้เฝ้าลูกของฉัน
และคอยป้องกันมิให้มีอันตรายอันใดเกิดแก่ลูกของฉันนี้
ก็ไม่มีท่าว่าจะทำได้
ลิงแก่จวนจะตายแบบนี้จะป้องกันชีวิต ผู้อื่นได้ย่างไร
ในเมื่อชีวิตตัวเองก็ป้องกันไม่ได้”
งูร้ายใช้ถ้อยคำตำหนิติเตียน ประมาทหน้า
และด่าว่าเสียดสีต่าง ๆ นานามากมาย
ทำให้ลิงชราเจ็บช้ำน้ำใจอย่างสาหัส
และเมื่อมันเห็นลิงนิ่งเงียบ มิได้โต้ตอบแม้แต่หนึ่งคำ
ก็ทำให้งูร้ายได้ใจนักหนา
ด่าว่าลิงชรามิได้เว้นวันเลยเยาะเย้ยเหยียดหยามทุกสิ่งทุกประการ
วันหนึ่ง ลิงชราเห็นเหยี่ยวใหญ่บินมาเกาะกิ่งไม้
เหนือโพรงอันเป็นที่อยู่ของงูร้าย
ในโพรงนั้นมีงูเล็ก ๆ หลายตัว
ลิงรู้ดีว่าเหยี่ยวตัวนี้จะกินงูเหล่านั้น
อันที่จริงลิงชราตัวนี้ก็ยังมีกำลังแข็งแรงดี
ขณะนี้อาจจะกระโดดโลดไล่เหยี่ยวใหญ่ให้ตกใจบินหนีไปก็ได้
“แต่จะมีประโยชน์อันใดในการช่วยลูกของงูที่เลวร้ายสุดประมาณ
การช่วยให้เผ่าพันธุ์ อันธพาลมีชีวิตสืบไป
ก็เท่ากับช่วยทำความพินาศฉิบหาย ให้แก่สัตว์อื่นทั้งหลายในโลกนี้”
คิดเช่นนั้นแล้ว ลิงชราก็นิ่งเฉยเสีย
ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
เมื่อเหยี่ยวบินเข้าไปในโพรงไม้และกินลูกงูหมดแล้ว
ก็บินไปจากต้นไม้นั้น ไม่นานนัก แม่งูก็กลับจากหากิน
และในทันใดที่ไม่เห็นลูกของมันในโพรงไม้นั้น
มันก็ร้องลั่นด้วยความโกรธแค้นและร้องไห้อาลัยรักอย่างยิ่ง
ลิงก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่สนใจ ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
“ชาตินี้ชีวิตนี้ มีโอกาสทำลายชีวิตเหยี่ยวตัวใดได้
ข้าจะไม่ละโอกาสเป็นอันขาด”
งูประกาศเสียงลั่น มันรู้ได้ว่า เหยี่ยวมากินลูกของมัน
เพราะในโพรงไม้นั้นสีขนนกเหยี่ยวตกอยู่ขนหนึ่ง
นางงูร้องไห้ครวญคร่ำรำพันถึงลูกของมัน
ปานประหนึ่งจะขาดใจตาย
ในที่สุดมันพูดกับลิงว่า
“อนิจจา ลิงเฒ่า เจ้าก็มีใจโหดร้ายมิใช่น้อย
ในการที่ปล่อยให้เหยี่ยวกินลูกข้า”
ลิงชราจึงว่า “สัตว์ชรารกโลกอย่างข้า
แม้จะรักษาชีวิตตัวเองก็ไม่ได้ เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจ
และด่าว่าเย้ยหยามข้ามิได้เว้นวัน ข้าจะช่วยลูกเจ้าได้อย่างไร?”
นางงูก็ร้องไห้รำพันต่อไป จนขาดใจตายอยู่ในโพรงไม้นั้น
: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
... ผู้มีวาจาเบียดเบียนจิตใจผู้อื่น คือ ผู้ฝังตัวเองด้วยวาจาของตนเอง
แม่งูกับลิงชรา . 2545 .
เข้าถึงได้จาก...
http://www.geocities.com/hollywood/film ... itan_html/
โดย : นางสาว จีระนันท์ ขลุ่ยกระโทก,
ripw คลองหลวง ปทุมธานี 13180, วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2545
คัดลอกจาก...
http://schoolnet.nectec.or.th/library/c ... -2908.html
