หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เราจะไปอยู่เฉยๆเรื่อยๆไป ไม่มีอุบายแยบคาย ไม่คิดไม่อธิษฐานจิตเลยอย่างนี้นะ จะให้บาปกรรมมันหมดไปจากจิตใจ ไม่มีทาง ขอให้เข้าใจ ก็เมื่อเรากำสิ่งของอันใดอันหนึ่งไว้อย่างนี้นะ ไม่ยอมวาง ของอันนั้นจะไปไหนบาดนิ มันก็อยู่ในกำมือนั่นแหละ อันนี้ฉันใดก็อย่างนั้นแหละ เมื่อจิตยึดเอาบาปกรรมไว้อย่างนี้นะแล้วบาปกรรมมันจะหนีไปไหน มันไม่หนี มันก็อยู่ที่จิตใจนั่นแหละ ถ้าจิตเห็นโทษของบาปกรรมต่างๆเหล่านั้นแล้วคลายออกซะ ไม่ยึดถือเอาไว้เลย มันจะตั้งอยู่ได้ยังไง มันก็ดับไปเท่านั้นเองแหละบาปโทษเหล่านั้นนะ
บาปโทษต่างๆเหล่านี้เป็นสิ่งที่ละได้ พระศาสดาจึงทรงสอนให้ละ ถ้าหากว่าละไม่ได้แล้วพระองค์ไม่ทรงสอนให้ละ เช่นถ้าพระองค์เห็นว่า ผู้ใดทำบาปกรรมอันใดไว้แล้วอย่างนี้ บาปกรรมอันนั้นมันต้องตามสนองให้จนได้ แม้ว่าผู้นั้นจะทำความดียังไงยังไงให้สูงขึ้นไปก็บาปกรรมอันนั้นมันยังตามสนองให้ได้อยู่อย่างนี้ พระองค์ก็ไม่สอน พระองค์จะไม่สอนให้คนละบาปละกรรมเล้ย เพราะละทำไมละไม่ได้ นี่พระองค์รู้แจ้งแล้วว่าละได้อยู่กรรมเบานี่น่ะ อย่าพากันนิ่งนอนใจเรื่องบาปเรื่องกรรมนี่นะ
ทุกคนเกิดมาในโลกนี้นะอันซึ่งจะไม่ได้ฆ่าสัตว์นี่คงจะไม่มีซักคนเดียวหรอก การหยิบฉวยของผู้อื่นมาเป็นของตนอาจจะมีบ้างไม่มากก็น้อยแต่ละคนนะ แต่การเล่นชู้จากผัวจากเมียนี่อาจจะมีเป็นบางคน บางคนอาจจะไม่มีอย่างนี้แหละ การพูดโกหกพกลมต่างๆมันต้องมีแน่แต่ละน่ะต่างแต่มากแต่น้อยกว่ากันเท่านั้นแหละ การดื่มเหล้าเมาสุราหมู่นี้นะ มันเห็นมาพอแรงแล้วนะ ทั้งหญิงทั้งชายมั่วกันไปหมด โดยเฉพาะคนชาวถือผีอยุ่นู้นนะ ถึงฤดูเดือนห้าเมษาปีใหม่มาแล้วก็เอาแล้ว ลงเลี้ยงผีกันล่ะบาดนี้นะ เลี้ยงผี...ไม่ใช่เลี้ยงผีหรอก ความจริงเลี้ยงคนนั่นแหละ เข้าทำนองผีกินไอ คนบายต่อน เพิ่นว่า นั่นแหละเอาไปหัวหมู เอาหมูเอาอะไรใส่กะละมังแล้วไปตั้งไว้หอผี สักครู่แล้วก็ อื้อ เพื่อนอิ่มแล้วเพิ่นว่า แล้วก็ยกออกมามาว่ากันล่ะบาดนิ ทั้งเหล้ายาปลาแป้งอะไรต่ออะไร ดื่มเมาได้ที่แล้วก็ฟ้อนเกี้ยวกันเลยบาดนิ ไม่ว่าลูกใคร เมียใคร ผัวใคร คนแก่คนเฒ่าก็ตามนะ มั่วกันไปหมดเลย เราแต่เป็นเด็กเป็นหนุ่มอยู่พุ่น ไปเห็นแล้วสังเวชสลดใจก็ไม่ได้ไปมั่วกับเพื่อนเลย เห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไร แต่มันรู้ได้ตั้งแต่ยังหนุ่มอยู่นู่นแต่ยังน้อยอยู่นู่น อืม เป็นอย่างนี้แหละถึงว่าขอให้พากันทบทวนดูให้ดี
เมื่อทบทวนดูแล้วเห็นว่าเราได้ลุ่มหลงทำจริง เราอธิษฐานใจละเว้นเสียแล้วไม่ทำต่อไปอีก เช่นนี้แล้วบาปกรรมนั้นมันก็ค่อยหมดไปหมดไป จิตใจก็ผ่องใสสะอาด อันนี้น้าที่พระพุทธศาสนาท่านสอนให้คนเราเพียรละความชั่วออกจากตัวนะ พวกเราเป็นชาวพุทธแท้ๆเราจะไม่พยายามเหรอ..ลองถามตัวเองดู
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมทเศนาหัวข้อ
" เพียรละความชั่วออกจากตัว"
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
