หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
การที่คนเราจะมีศรัทธานั่งสมาธิภาวนาทำใจให้สงบนี่..หายาก คนไม่มีบุญนะทำไม่ได้ คนกิเลสหนาก็ทำไม่ได้ เพราะกิเลสมันไม่ยอมให้ใจสงบ เมื่อกิเลสมันมีกำลังกล้ามันก็ผลักดันจิตใจให้ฟุ้งไป คนผู้นั้นก็ไม่สามารถจะนั่งสมาธิได้ อันนี้นับว่า เป็นเครื่องพิสูจน์ได้เลย คนผู้มีบุญมากใจคอเยือกเย็นถึงจะมีกิเลสรบกวนก็ไม่รุนแรง สามารถเอาชนะมันได้ น้อมจิตลงสู่ความสงบก็ไม่ยากลำบากเท่าไรคนมีบุญมากน่ะ
เพราะเหตุนั้นแหละการทำบุญนี่อย่าพากันเกียจคร้าน คนไม่มีบุญนั่นล่ะเป็นคนเจ้าทุกข์ ใจไม่สงบแล้วก็มีแต่ทุกข์เดือดร้อน กระสับกระส่าย ไม่เป็นอันอยู่ เดี๋ยวก็หมุนไปทำความชั่วนั่นแหละคนใจฟุ้งซ่านน่ะ เป็นอย่างนั้น เพราะฉะนั้นน่ะ ผู้ใดรู้ว่า กิเลสของตนมันหนา อย่างนี้ก็ต้องใช้กำลังความเพียรให้เข้มแข็ง ใช้ความอดทนให้มาก พากเพียรพยายามไปไม่ท้อไม่ถอย กิเลสมันก็ต้องอ่อนกำลังลงแน่นอน เพราะว่าเมื่อตนไม่ชอบมันแล้วนะ ตนไม่ส่งเสริมมันน่ะมันจะไปแก่กล้าขึ้นได้อย่างไร การที่กิเลสมันจะแก่กล้าขึ้นได้ก็เพราะว่าไปส่งเสริมมัน ไปปรุงแต่งมันขึ้น เช่นนี้นะแล้วจะไม่ให้มันมากได้อย่างไรเล่า ถ้าหากว่าไม่ปรุงไม่แต่งมันขึ้นแล้วมันจะมากไม่ได้เลย
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ “กิเลส”
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
