ศาสนธรรมที่พระพุทธเจ้าสอนไว้อยู่กับตนทั้งหมด เพราะธรรมมีอยู่ที่นั่น ไม่สอนไปอื่นให้ตะครุบเงากันไปยุ่งกันไป ท่านสอนตามหลักความจริงทั้งสิ้น เพราะเวลาพระพุทธเจ้าทรงปฏิบัติมาก็ปฏิบัติอย่างนั้น เมื่อทรงรู้เห็นขึ้นมาก็ทรงรู้เห็นขึ้นที่กายที่ใจของพระองค์ ไม่ได้ไปรู้ที่อื่นที่ใดพอจะสั่งสอนโลกไปที่อื่นๆ

เมื่อสั่งสอนสัตว์โลก ก็สั่งสอนเพื่อให้รู้เรื่องของตัวและรู้วิถีทางเดินของจิต คิดเรื่องผิดถูกอะไรบ้าง การกระทำทางกายวาจาทำอย่างไรผิดถูกประการใดบ้าง ทรงชี้แนว แนะแนวทางให้เข้าใจวิธีปฏิบัติต่อตนโดยถูกต้อง สิ่งใดที่เป็นภัยต่อตนด้วยการกระทำ สิ่งนั้นก็แนะนำสั่งสอนให้พยายามละถอน ซึ่งเป็นเหมือนกับสอนเพื่อถอดหัวหนามออกจากเท้าของเราที่กำลังเสียดแทงอยู่ฝ่าเท้า นั่นหลักศาสนาท่านสอนลงที่กายวาจาใจมนุษย์โดยเฉพาะไม่สอนไปที่อื่น หลักฐานสำคัญที่จะปฏิบัติตนให้ถูกต้องจึงอยู่ที่กาย วาจา ใจ ของเราเอง

ฉะนั้น จึงไม่ควรเชื่ออะไร ไม่ควรสนใจอะไรมากยิ่งกว่าความสนใจในธรรมะที่จะนำมาปรับปรุงแก้ไขตนเอง ส่งเสริมตนเองให้ถูกต้องดีงามตามหลักศาสนธรรม เชื่อเครื่องรางของขลัง เชื่อสุ่มสี่สุ่มห้าหาหลักเกณฑ์ไม่ได้ เชื่อวันดี เดือนดี ปีดี ฤกษ์ยามดี ซึ่งจะพาให้ใจเขวไปในทางที่ผิด คำว่าวันเดือนปี ก็ออกไปจากมืดกับแจ้งนี้เท่านั้น จะดีจะชั่ว จะวิเศษวิโสมาจากไหน ก็รู้ๆ เห็นๆ กันอยู่เต็มตาอยู่แล้ว ไปหลงอะไรกัน

คำว่า ดวงชาตาราศี ก็คือดวงของกรรม ลายมือ ก็คือลายของกรรมนั่นแล ที่เขาดูลายมือถูก ดูดวงถูก ผูกดวงถูก เขาก็เรียนหลักวิชามาผูก หลักวิชาที่เขาเรียนมาก็ออกมาจากตัวของคนนี้แหละ ซึ่งมีกรรมดีชั่วเป็นรากฐานอยู่แล้ว ถ้าเรามีความฉลาดสามารถเรียนผูกดวง หรือเรียนดูลายมือให้รู้ตามความเป็นจริงแล้ว ก็ไม่จำเป็นจะต้องมาดูลายมือเท่านั้น จะสามารถเข้าใจจนกระทั่งลายเท้า ดูข้างหลังก็เข้าใจ ดูข้างหน้าก็เข้าใจเพราะร่างกายเราทุกส่วนมันเป็นตัวกรรม เป็นรูปลักษณะของกรรมดีชั่วบอกไว้รอบตัว และเป็นผลของกรรมแสดงออกมาด้วยกันทั้งนั้น แต่เราไม่สามารถรู้ได้ตลอดทั่วถึงตามความเป็นจริงของร่างกายส่วนต่างๆ เท่านั้น รู้เพียงงูๆ ปลาๆ จับต้นชนปลายก็ไม่ถูกแต่ก็ชอบดูกัน เพราะมนุษย์มีนิสัยชอบโกหก ไม่ชอบของจริง ถ้าเรื่องโกหกแล้วเพลิดเพลินจนลืมเวล่ำเวลา ลืมหมด ลืมยังเงินเกลี้ยงกระเป๋า ใจก็ไม่เศร้าโศก เพราะความชอบความเพลินพาให้เป็นไป

ส่วนมากก็มารู้เพียงฝ่ามือ ดูลายมือ ดูดวงเกิดวันนั้น เดือนนี้ ปีนั้นเท่านั้น ก็ยังพอเป็นแบบเป็นฉบับพอทายกันให้เพลินๆ ผู้ที่เชื่อก็พอเชื่อให้เพลิน บางทีก็ถูก บางทีก็ผิด ถ้าจะดูให้ถูกจริงๆ ก็ดูตัวของเรานี้แหละเป็นสิ่งที่เหมาะที่สุด คือดูความเคลื่อนไหวทางกาย วาจา ใจของเราเองว่า มันเคลื่อนไหวไปในทางดีหรือทางชั่ว ก็รู้ว่าดวงเราตัวเราดีและไม่ดีไปตามการกระทำของตนนั่นแล

คนที่เชื่อกรรมก็ทำตัวให้ถูกต้องดีงามอยู่โดยสม่ำเสมอ จัดว่าเป็นผู้ที่มีดวงดี ดีอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าระยะนั้นดวงมันขึ้นมันลง เราพาขึ้นดวงก็ขึ้น เราพาลงดวงก็ลง เพราะดวงมันอยู่กับเรา เราพาดีมันก็ดี พาชั่วมันก็ชั่ว ดูไม่ดูมันก็ดีกับชั่วของมันอยู่นั้นแล เราหากไปดูเวลานั้นมันดียังงั้น มันชั่วยังงี้นะ ความจริงมันก็ดีกับชั่วเป็นประจำอยู่แล้ว จากการกระทำดีและชั่วของเรา จากตัวของเรา ซึ่งเป็นตัวดวงหรือเป็นตัวลายของลายมือ ดูตรงนี้เป็นเหมาะที่สุดสำหรับชาวพุทธเรา


ที่มา http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 76&CatID=2

^ ^ เอ่อ พอดีบทกลอนนี้ท่านพุทธทาสไม่ได้ประพันธ์นะครับ พี่แอ๊ดมินเอาไปวางไว้ต่อจากท่านพุทธทาส เกรงว่าเดี๋ยวจะเข้าใจว่าท่านพุทธทาสประพันธ์ จึงขอแยกมาอันนี้นะครับ ^ ^