วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 01:54  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านกรรมแห่งกรรมจากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=4



กลับไปยังกระทู้  [ 97 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3, 4, 5 ... 7  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 มิ.ย. 2013, 11:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ม.ค. 2008, 20:41
โพสต์: 448

ที่อยู่: bangkok, Thailand

 ข้อมูลส่วนตัว




km5.jpg
km5.jpg [ 18.21 KiB | เปิดดู 15052 ครั้ง ]
วิบากกรรม จาก ปัจจุบันชาติ ตามทัน อย่าได้ประมาท

ถึงหน้าตาผมจะเป็นแบบนี้ แต่ผมจะขออาสาทำดีจนวันตาย


คุณทนุธรรม จันโทกุล วัย 56 ปี ผู้เสียโฉมจากเหตุการณ์รถแก๊สระเบิดบนถนนเพชรบุรี
เมื่อปี 2533 และจากความช่วยเหลือที่ได้รับ ก่อให้เกิดแรงบันดาลใจซึ่งทำให้ นายทนุธรรม
ต้องการที่จะทำงานกับมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง ซึ่งแม้ว่าอาการบาดเจ็บจะทำลายร่างกายของเขา
ไปถึง 40% จนแพทย์สั่งให้เขารักษาตัวต่อในโรงพยาบาลอย่างน้อย 4 ปี แต่หลังจาก 4 เดือน
ของการรักษาตัวในโรงพยาบาล และผ่านการผ่าตัดมาถึง 9 ครั้ง นายทนุธรรมก็หนีออกจาก
โรงพยาบาล และตั้งใจจะเข้าไปทำงานที่ป่อเต็กตึ๊งด้วยสภาพของเขาที่หูซ้ายไม่ได้ยิน
ตาขวามองไม่เห็น


แต่ถึงอย่างนั้น ก็เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่นายทนุธรรมเกิดความรู้สึกอยากจะเลิกทำอาสากู้ภัย
หลังจากที่เขาออกเดินทางไปช่วยคนอื่น แต่บ้านของเขากลับโดนน้ำท่วมกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง
ไปจนหมด ทำให้เกิดความคิดว่า เขาช่วยคนอื่นแต่ทำไมเขากลับโดนน้ำท่วมเสียเอง
แต่ถึงอย่างนั้น หลังจากได้รับกำลังใจจากเพื่อนร่วมงาน นายทนุธรรมก็ตัดสินใจ
นำเงิน 30,000 บาท ซึ่งเป็นเงินก้อนสุดท้ายมาเลี้ยงอาหารผู้ประสบภัยแทน
โดยมีคนอื่น ๆ คอยช่วยหาทุนและวัตถุดิบเพิ่มเติมให้

หากถามว่าเสียใจไหมที่ใบหน้าเป็นเช่นนี้ เขาบอกเลยว่าไม่เสียใจและทำใจได้
โดยคิดว่าคงเป็นเพราะผลกรรมเก่าที่ตอนเด็ก ๆ เคยนำน้ำร้อนไปลวกงูไว้
สำหรับงานในมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งนี้ เขาก็ทำมาได้ 4 ปีแล้ว และตั้งใจว่าจะทำต่อไปจนวันตาย
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 มิ.ย. 2013, 01:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ม.ค. 2010, 03:39
โพสต์: 55

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Thank you for sharing. This story keeps me going through difficult times.

No matter what happens to our life, we must keep doing good/ skillful things, speaking only skillful words, thinking skillful thoughts.

GOOD LUCK EVERYONE.

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปัน เรื่องนี้ทำให้ฉันจะผ่านเวลาที่ยากลำบาก

ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเราไม่มีเราจะต้องให้ทำสิ่งที่ดี / เก่งคำพูดและทักษะความชำนาญเฉพาะความคิดความคิดและทักษะความชำนาญ

ทุกคนโชคดี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ก.ค. 2013, 00:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 พ.ค. 2010, 13:34
โพสต์: 1654

งานอดิเรก: ฟังเพลง และฟังธรรมตามกาลเวลา
สิ่งที่ชื่นชอบ: อภัยทาน
อายุ: 39
ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร

 ข้อมูลส่วนตัว




ความดี คนดี.jpeg
ความดี คนดี.jpeg [ 5.61 KiB | เปิดดู 14684 ครั้ง ]
:b20: "ความสุข" ไม่คงที่ แต่..."ความดี" สิคงทน :b20:

:b44: ♡(✿◠‿◠✿)♡ กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ ♡(✿◠‿◠✿)♡ :b8: :b8: :b8: :b20:

.....................................................
ธรรมอำนวยพร
ขอให้.....มีจิตที่รู้ ที่ตื่น ที่เบิกบาน (พุทธะ)
ขอให้.....ทำการงานด้วยความสุข (อิทธิบาทสี่)
ขอให้.....ขจัดทุกข์ได้ด้วยปัญญา (อริยสัจสี่)
ขอให้.....มีดวงตาที่เห็นความจริง (ไตรลักษณ์)
ขอให้.....เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2013, 08:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 มิ.ย. 2009, 10:51
โพสต์: 2758


 ข้อมูลส่วนตัว


อกุศลวิบาก ผลของบาปกรรมเป็นสิ่งน่าสพึงกลัวมากคะ :b14: :b7:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2013, 17:30 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 ก.ย. 2010, 20:29
โพสต์: 5111

แนวปฏิบัติ: พิจารณากาย
สิ่งที่ชื่นชอบ: มณีรัตน์,พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ร้วห่อทอง
อายุ: 39

 ข้อมูลส่วนตัว


สมัยเด็ก ฮานาโกะเคยเอาตะปูไปตอกใต้รองเท้าของคุณแม่บ้านที่มารับจ้างทำงานบ้านที่บ้านประจำ
เพราะตัวเองเจ็บแค้นที่ถูกคุณแม่บ้านเอาไม้ไล่ตีก่อน

คุณแม่บ้านคนนั้นคงถึงคราวงอกุศลวิบากให้ผลเหมือนกันกระมัง
เธอจึงใส่รองเท้าไม่ได้ดู เหยียบโดนตะปูตำเข้ากลางฝ่าเท้าจังๆ
เจ็บมากขนาดเดินไม่ได้ ทรุด สามีต้องอุ้มเธอไปส่ง รพ. ที่อยู่รั้วใกล้ๆบ้าน
สภาพวันนั้นน่าสงสารมาก
ครอบครัวเธอก็ยากจนมากด้วย ทำงานรับจ้างเลี้ยงชีพ
พอเห็นสภาพนั้นก็รู้สึกผิดมาก ไม่น่าปล่อยให้โทสะมีอำนาจเหนือตัวเลย


จากนั้นก็โตมาเรื่อยๆ ย้ายบ้านด้วย ก็ลืมเหตุการณ์นี้ไป
วันหนึ่ง ฮานาโกะเดินในบ้านตัวเองแท้ๆ
ตอนนั้นชั้นบนปูพื้นด้วยไม้ ไม้เรียบๆเดินอยู่ทุกวันแท้ๆไม่น่ามีเสี้ยนไม้ใหญ่โตขนาดนั้น
แต่ก็คงถึงคราวของฮานาโกะจังบ้าง
ไม้เสี้ยนใหญ่มาก ยาว 3-4 นิ้ว เสียบเท้า
ดีที่เสียบแบบผิวๆ(แนวนอน ขนานกับเท้า)
ไม่ได้เสียบขึ้นมาตรงๆกลางฝ่าเท้า(แนวตั้ง)ไม่งั้นเจ็บกว่านั้นอีก
แค่เสี้ยนไม้เสียบแบบผิวๆยังแหกปากลั่นไปทั้้งห้องฉุกเฉิน :b2:

มานึกทบทวนตอนโตๆหน่อย เริ่มรู้จักกฏแห่งกรรม
มานึกแล้ว...บางอย่างก็ไม่รู้หรอกนะคะ
แต่หากกรรมใดที่เราไม่เคยกระทำเหตุไว้
กรรมนั้นๆคงไม่เกิดผลกับเราหรอก
ที่เกิดก็คงมีเหตุมา

:b1:



.....................................................
"เกิดดับ..เกิดแล้วไม่ดับไม่มี"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2013, 19:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ก.พ. 2012, 12:27
โพสต์: 2372

แนวปฏิบัติ: ปฏิจจสมุปบาท และกรรมฐาน
งานอดิเรก: สวดมนต์รภาวนา
อายุ: 27

 ข้อมูลส่วนตัว


ตอนเป็นเด็กคุณน้องก็เคยเอาเคียวเกี่ยวข้าวไปปาดท้องงูที่มากินเบ็ดตกปลา ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องจำได้ว่ายังไม่เข้าโรงเรียนด้วยซ้ำ รู้แต่ว่าตากะยายก็เกี่ยวข้าวไม่ได้สนใจเรา ปล่อยเราเล่นไปตามประสาเด็ก เราก็เดินไปที่สระน้ำ และด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเด็ก ก้ไปเจอคันเบ็ด เราก็หยิบขึ้นมาดูว่ามีปลามากินเหยื่อมั้ย พอดึงสายเบ้ดขึ้นมาก็เห็นเป็นงูเลย wink น่าจะงูปลาธรรมดา ด้วยความเป็นเด็กตอนนั้นตกใจกลัว แต่การกลัวของเราทำให้เราเอาเคียวนั้นไปปาดท้องงู งุมันยังไม่ตายและมันก็รัดเคียวแน่น ยิ่งงุรัดแน่นเราก็ยิ่งดึงเคียวเพื่อให้หลุดออกมา และพอเราดึงเคียวหลุดออกมาได้ เราก็รีบวิ่งหนีไปเลย วิบากกรรมนั้นส่งผลตอนคุณน้องเริ่มโตเป็นวัยรุ่น คุณน้องมักจะเจ็บท้องไม่รู้สาเหตุ เจ็บจนหน้ามืดแล้วก็เป็นลมหมดสติทุกครั้ง
วิบากกรรมนั้นส่งผลอยู่หลายครั้ง แต่ตอนนี้คุณน้องไม่มีอาการดังกล่าวแล้วมันหายไปเองแปลกเหมือนกัน(เคยคิดว่าเป็นเพราะโรคกระเพราะ) คุณน้องก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า อาการปวดท้องเหมือนมีอะไรมาบิดกระเพราะของเรา เราปวดจนหน้ามืดและหมดสติไป มันคงจะคล้ายกับตอนที่เราเอาเคียวไปปาดท้องงู ทุกวันนี้คุณน้องเป็นโรคกลัวงู แม้แต่ในฝันถ้าฝันเห็นงูคุณน้องจะสติกระเจิดกระเจิงในฝันและพยายามวิ่งหนีงูสุดชีวิต ทั้งที่เค้าบอกว่าฝันเห็นงูหมายถึงจะเจอเนื้อคู่ ยอมให้งูรัดแต่โดยดี :b32: ก็จะได้อยู่ร่วมกันกับเนื้อคู่ แต่ฝันเห็นงูทีไรวิ่งหนีทุกที ไม่เคยตั้งสติได้เลย 555 :b32: :b32:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 15:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 ก.ย. 2010, 20:29
โพสต์: 5111

แนวปฏิบัติ: พิจารณากาย
สิ่งที่ชื่นชอบ: มณีรัตน์,พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ร้วห่อทอง
อายุ: 39

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณน้อง


เวลาเราระลึกได้ถึงกรรมเก่าๆที่เราทำไม่ดี
ก็ส่งผลต่อจิตใจเราเหมือนกับเวลาที่เราระลึกถึงกรรมดีในอดีตเลยว่าไหมคะ

อย่างเคยทำบุญใหญ่ๆไว้ แม้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน มานึกทีไรก็ชื่นใจซะทุกที :b27:
ทางเดียวกัน นึกถึงความชั่วในอดีต ก็ยอกหัวใจ ชวนให้อกุศลจิตเกิดซ้ำๆยิ่งนัก :b2:

ตั้งแต่เด็กๆมา ฮานาโกะนี่ไม่เคยทำร้ายใครถึงบาดเจ็บโดยเจตนา
เท่ากับครั้งที่ตอกตะปูใส่รองเท้าคุณแม่บ้านเลย
เคยกระทบกระทั่งกับเพื่อนในห้องเรียนบ้างก็ไม่ได้ถึงขั้นเลือดตกยางออก
ทำให้เวลามานึกเหตุการณ์ตอกตะปูนี้ทีไร ใจก็แขยงไปทุกที
ต้องพยายามรักษาใจไว้ นึกขึ้นมาเมื่อไรก็อธิษฐานจิตลงไป..
ข้าพเจ้ากระทำลงไปเพราะตกในอำนาจโทสะและตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ดี
ต่อไปนี้ข้าพเจ้าไม่เบียดเบียนผู้อื่นอีก
นึกขึ้นมาทีไรก็อธิษฐานจิตลงไปทุกครั้ง
หลายๆครั้งเข้า ใจก็นึกถึงได้โดยไม่แขยงอะไรแล้ว เหมือนทบทวนเรื่องเก่าๆเฉยๆ

ดีที่ไม่ระลึกได้ไปถึงชาติก่อนๆ
:b14:

.....................................................
"เกิดดับ..เกิดแล้วไม่ดับไม่มี"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 19:02 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ก.พ. 2012, 12:27
โพสต์: 2372

แนวปฏิบัติ: ปฏิจจสมุปบาท และกรรมฐาน
งานอดิเรก: สวดมนต์รภาวนา
อายุ: 27

 ข้อมูลส่วนตัว


เรื่องอดีตที่เคยทำกรรมกับงู คุณน้องระลึกถึงเพราะบังเอิญมีเหตุปัจจัยก็ระลึกขึ้นได้ แต่คุณน้องไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือเสียใจกับการกระทำนั้นแล้วเพราะคุณน้องอธิษฐานจิตและแผ่บุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร และคุณน้องก็รู้สึกดีขึ้นแล้วและคุณน้องก็เสวยผลวิบากกรรมนั้นแล้ว ที่คุณน้องกระทำลงไปเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์เพราะเป็นเด็กและทำลงไปเพราะตกใจกลัว ไม่ได้มีจิตคิดอกุศลว่า อยากทำ..เพราะความโกรธหรือนึกสนุกหรือเจ็บแค้นงูตนนั้น..เพราะเหตุนี้วิบากกรรมเลยส่งผลคุณน้องไม่มากเพราะไม่ได้เจตนา(ขนาดไม่มากยังเจ็บท้องจนหน้ามืด :b14: ) ในเวลาที่คุณน้องมีสติสัมปชัญยะครบถ้วนงูไม่สามารถทำให้คุณน้องกลัวได้เลยค่ะ แต่เวลาสติสัมปชัญยะขาดหาย คือเวลาตนฝัน เราจะตกใจกลัว มีวิธีเดียวที่จะเอาชนะงูที่ชอบมาหลอกเราในฝันได้คือ มีสติขจัดความกลัวออกไปและยอมให้งูมาฉกหรือมากัดหรือทำอะไรก็ทำไปเลยในฝันโดยไม่คิดจะดิ้นรนหลีกหนี เหมือนเรากลัวว่าจะโดนทำร้ายเราก็จะป้องกันตนเอง แต่บางครั้งเค้าอาจจะไม่ได้ทำร้ายเรา เราคิดไปเอง ถึงเค้าจะทำร้ายเราจริงๆ ก็คงมีวิธีเดียวคือ อภัยทานและไม่ผุกโกรธ ไม่มีเวรแก่กัน
แต่คุณน้องแปลกใจเหมือนกันว่า ฝันเห็นงูเรากลัวแล้ววิ่งหนี แต่ฝันเห็นพวกผีปีศาจน่าตาน่าเกลียดน่ากลัวไม่วิ่งหนีมันจะทำร้ายคุณน้อง คุณน้องก็วิ่งเข้าใส่ เหอๆ งงอ่ะไม่เข้าใจตนเอง :b14:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 20:04 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


:b2: :b2: :b2:

:b1: :b1: :b1:

เอกอนก็เช่นกันกับทั้งสองคน

อ่านแล้ว...ก็เลย...พลอยซึ้งไปด้วย

:b2: :b2: :b2:

:b8: :b8: :b8:

:b27: :b27: :b27:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 21:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 มี.ค. 2010, 16:12
โพสต์: 2298

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เล่าสู่กันฟัง ..
เคยทำลูกหมาตายหลายตัว เพราะเอากำมะถันผสมข้าวให้กิน
เข้าใจผิดคิดว่าป้องกันเห็บได้ .. :b2: :b7:

เลยกลายเป็นโรคกระเพาะอาหารอย่างรุนแรง ทุก ๆ ๔-๕ ปี
แต่ก็ทำบุญอุทิศให้น้องหมาเสมอนะ .. เวลาหลับฝันเห็นแต่
หมาล้อมหน้าล้อมหลัง พยายามเข้าทำร้าย ไปไหนก็ไม่ได้ ..

มีอยู่ปีหนึ่งอาเจียนและถ่ายเป็นเลือด เหงื่อกาฬไหลปลงตก
ต้องตายแหง๋ม ๆ อยู่ในห้องน้ำแหละ ท่องแต่ "พุทโธ" ตลอด

รอดมาได้เพื่อนพาเข้าโรงพยาบาล ให้เลือดให้น้ำเกลืออยู่เจ็ดวัน

ออกมาก็ยังทำบุญอุทิศให้น้องหมา เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย
ไม่ขาด วันหนึ่งฝันเห็นน้องหมาหลายตัวเข้ามาเคล้าเคลีย
แล้วหายไป

ตั้งแต่วันนั้นมาไม่ค่อยฝันเห็นน้องหมาอีก ถ้าเห็นก็ไม่มีภัยอะไร
พร้อมทั้งอาการของโรคกระเพาะ รู้สึกจะหายไปด้วย ..

ถึงเราจะเจตนาดี ปรารถนาดี แต่กรรมนั้นก็ยังให้ผลอยู่ดี
มากบ้างน้อยบ้างขึ้นอยู่กับเจตนา ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์ ..

:b1:

.....................................................
"พุทโธ .. พุทโธ .. พุทโธ"
ภาวนาวันละนิด จิตแจ่มใส


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 21:39 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


จริง ๆ นะ
เอกอนชอบอ่านเรื่องเล่าอย่างนี้ของสมาชิก...

เอกอนชอบชื่นชมความอ่อนโยนที่แฝงอยู่ในจิตใจของคน
จริง ๆ แล้วความเมตตา ความกรุณา ความปราณี มันไม่ได้อยู่ไกล
ที่ที่ความโกรธ เกลียด ชิงชัง ริษยา ความกลัวปรากฎ
ความเมตตา กรุณา ปราณี ก็ปรากฎที่นั่นเช่นกัน
เมื่อพิจารณาเข้าไป
มันก็เหมือนกับว่า ในใจเรานั้น เลี้ยงสัตว์เอาไว้
ซึ่งเราเลี้ยงให้อาหารมัน มันก็ยอมก็เติบโตแข็งแรง
มันกินอาหารที่เราให้ มันก็โตใหญ่ และแสดงวรรณะไปตามลักษณะแห่งอาหาร
ช้าง ปลาวาฬ ไดโนเสาร์ ต่อให้มันตัวโตแค่ไหน มันก็มีขอบเขต
แต่สัตว์ที่อยู่ในใจ มันโตใหญ่กว่ากายมันได้ไม่รู้กี่เท่า
มันเป็นสัตว์ที่ตระกระ และมันดูเหมือนจะไม่รู้จักอิ่ม
พฤติกรรมของมัน อาหารคำต่อไปมันจะเป็นคำที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
จนใหญ่กว่าตัวมัน ใหญ่กว่าบ้านมัน ใหญ่กว่าประเทศมัน
จนมันกินโลกได้ คำต่อไปมันก็จะไปกินดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์
จนมองไปไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลยในจักรวาลที่จะทำให้มันอิ่มได้

แต่...มันมีสิ่งที่หยุดมันได้...
คือ...เรา...งัย

ในวันที่เราต่างรู้สึกว่าได้พลาดพลั้งไป
เราก็มาคำนึงในเรื่องอาหารการกินกันใหม่...

สัตว์ที่มีวรรณะที่ทราม ก็ด้วยอาหาร
สัตว์ที่มีวรรณะงาม ก็ด้วยอาหาร
สัตว์ที่มีวรรณะที่ปราณีต ก็ด้วยอาหาร

:b16: :b16: :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2013, 23:06 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


จะมีใครมีเรื่องดี ๆ มาเล่าให้ฟังอีกน๊าาาาา

:b17: :b17: :b17:

อยากอ่านอีก ...

:b20: :b20: :b20:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ส.ค. 2013, 12:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 ก.ย. 2010, 20:29
โพสต์: 5111

แนวปฏิบัติ: พิจารณากาย
สิ่งที่ชื่นชอบ: มณีรัตน์,พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ร้วห่อทอง
อายุ: 39

 ข้อมูลส่วนตัว


บางทีเราก็ได้ช่วยเหลือสัตว์อื่นให้พ้นวิบากอกุศลของเขาได้เหมือนกันเนอะ
แค่เราตั้งความปรารถนาไว้ในใจว่า เราจะช่วยเหลือเขาเสมอ

ครั้งหนึ่งฮานาโกะไปในตัวเมือง ก็ไปทำธุระทั่วๆไป
แต่ในใจน่ะคิดไว้ ตั้งใจมานานๆว่า อยากปล่อยเต่า อยากช่วยชีวิตเต่า
อาจจะเพราะเคยเลี้ยงเต่าตอนเด็กๆ ก็ผูกพัน มีโอกาสก็ยังชอบช่วยพวกมันเสมอ
และก็ได้ช่วยพวกมันอยู่เรื่อยๆนะคะ
เช่น มีคนเจอมันเดินริมถนน (ข้ามถนน)
เขาก็เอามาฝากให้ที่บ้านเฉยเลย คนไม่รู้จักนิ
บางทีก็เจอมันข้ามถนนอะไรแบบนี้ค่ะ คือ มีทั้งบังเอิญ ทั้งตั้งใจ


ส่วนเรื่องที่จะเล่า คือ เต่าที่ได้มาจากตลาดสดค่ะ
แบบเดินๆทำธุระอยู่ในเมือง เดินผ่านตลาดสด
ก็รู้สึกขึ้นมาในหัวใจเนี่ยว่า มีเต่าขอความช่วยเหลือ

แต่..เต่าอยู่ที่ไหน? ก็คิดในใจตะหงิดๆว่า ต้องมีซี่ เรารู้สึกนี่
ลองเดินเข้าไปดูในตลาดซะหน่อย
ปรากฏว่า วันนั้นมีคนจับเต่ามาขายจริงๆหนึ่งตัว
นอนหงายท้องอยู่ในถัง
แทบร้องไห้เลยอะ ตกใจว่า เต่ามันขอความช่วยเหลือจริงๆมันทำให้เรารู้สึกเลย

ก็ถามซื้อเขา เขาบอก 139 บ. (ถ้าจำไม่ผิด ที่แน่ๆคือลงท้ายด้วยเลข 9 เนี่ยแหล่ะ)
เราก็ถามเขาว่า คิดราคาให้ถ้วนๆไม่ได้หรอ
แม่ค้าก็ว่า ของแบบนี้เขาไม่ต่อกันหรอกน้องงงงง :b6:
เอ้า ไม่ต่อก็ไม่ต่อ ก็ซื้อมา พาไปปล่อยริมแม่น้ำหลังสวน
ตอนไปปล่อย กลัวจระเข้จะแย่ ฮาๆ รีบวิ่งจู๊ดไปวางเต่าแล้วเผ่นขึ้นวัดอย่างเร็ว
คือ...คนเก่าๆแก่ๆเขาบอกว่า แม่น้ำสายนี้มีวังจระเข้น่ะจ้า
อยู่ใกล้ๆวัดแถวนั้นแหล่ะ



(ตรงนี้ขอชี้แจงว่า ผู้ปล่อยเต่าถ้าไม่รู้ว่ามันคือเต่าอะไร
ก็ควรปล่อยที่ดินแฉะๆแบบริมแม่น้ำ
มีหญ้า มีพง มีโคลนแบบนั้นเอาไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย
แล้วมันจัดการตัวมันเองได้ว่า จะเอาไงกับชีวิตต่อไป
อย่าเอามันลงน้ำตูมเลยนะ มันเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ
เผื่อมีผู้ผ่านมาอ่านไม่เข้าใจชีวิตเต่า :b32: )



ความตั้งใจทำดี การตั้งอธิษฐานจิตไว้ในใจว่าเราปรารถนาจะช่วยเหลือเขา
เมื่อมีสัตว์ใดที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก อยู่ในข่ายที่เราจะช่วยได้
มันยังส่งผลให้เราช่วยเขาจนได้เลยนะ

น่าอัศจรรย์จริงๆ :b1: :b39:




.....................................................
"เกิดดับ..เกิดแล้วไม่ดับไม่มี"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ส.ค. 2013, 18:58 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


...ใช่...

:b16: :b16: :b16:

เห็นผู้อื่นมีความสุข ก็พลอยมีความสุข...

:b16: :b16: :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2013, 04:34 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ค. 2013, 10:07
โพสต์: 406

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอโมทนากับทุกท่านด้วยครับ :b8: :b8: :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 97 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3, 4, 5 ... 7  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 10 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร