กรรมของชาติ ของบ้านเมือง ใครรับผิดชอบ ?
พระนิพนธ์ แสงส่องใจ
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก


...มนุษย์ไม่เคยนึกให้ถึงว่าความรุนแรงที่เกิดแก่ตนบ้าง
เกิดแก่คนนั้นคนนี้บ้าง เกิดแก่ประเทศชาติบ้าง นั้นเกิดแต่กรรมไม่ดีใด
เพราะผลทุกประการเกิดแต่เหตุ ผลที่ไม่ดีที่แรงมากแรงน้อยต่างๆ นานา
ต้องมีเหตุที่ได้กระทำแล้วจริงทั้งนั้น เกิดแก่ผู้ใดก็แสดงว่าผู้นั้นทำเหตุไว้
เกิดแก่ประเทศชาติใดก็แสดงว่าผู้คนในประเทศชาตินั้น
ที่จำนวนไม่น้อย ได้ทำเหตุไว้แน่นอน

แต่ผู้ไม่มีญาณหยั่งรู้ ย่อมไม่รู้ได้ว่าทำเหตุใดไว้ ผู้ใดหรือหมู่คณะใดเป็นผู้ทำไว้
เราทุกคนก็อาจจะเป็นหนึ่งที่ได้ร่วมกระทำเหตุไม่ดีไว้
ทำให้เกิดผลไม่ดีที่ปรากฏให้เห็นทั่วไป
ในที่นี้จะพูดถึงที่เป็นผลกว้างขวางครอบคลุมไปในประเทศชาติ ตลอดถึงกระทั่งในโลกทีเดียว

พวกเราที่รวมกันเป็นคนในโลก ในประเทศชาติ
เมื่อมีความเดือดร้อนวุ่นวายปั่นป่วนเกิดขึ้นมากมายผิดปกติ
ในโลกก็ตาม ในบ้านเมืองของเราก็ตาม
น่าจะคิดให้ลึกสักหน่อยว่า ต้องเป็นกรรมที่ไม่ใช่เล็กน้อย
นั่นก็คือต้องไม่เป็นกรรมของคนใดคนหนึ่งเท่านั้น

กรรมที่เกิดแก่ส่วนรวม คือเกิดแก่บ้านเมืองแก่ประเทศชาติ
ตามเหตุผลแล้วต้องเป็นกรรมของส่วนรวม ของประเทศชาติ
ซึ่งมีเราทุกคนรวมอยู่เป็นหนึ่งแน่นอน ยอมรับว่าความร้อนของบ้านเมืองเรา
ซึ่งต้องเกิดแต่กรรมไม่ดีไม่งามแน่นอน
เราต้องเป็นหนึ่งในผู้ก่อกรรมอันยังให้ความเดือดร้อนนั้นเกิด

ถ้าทุกคนหรือมากคน ยอมคิดได้เช่นนี้
แล้วยอมแก้ไขด้วยการพยายามทำกุศลกรรม
คือทำดี ลดละการทำอกุศล คือทำไม่ดี ให้เต็มสติปัญญาความสามารถ
ย่อมยังให้เกิดผลดีได้ มากคนคิดได้ มากคนทำดี
มากคนลดละเลี่ยงหลีกการทำความชั่ว การทำบาปอกุศล
ย่อมยังให้เกิดผลดีได้มากเป็นธรรมดา แก่ประเทศชาติ
ทำเหตุดีมาก ผลดีย่อมมาก แน่นอน

พระพุทธสุภาษิตบทหนึ่งกล่าวว่า “บัณฑิตย่อมไม่เพ่งโทษผู้อื่น”
อัญเชิญพระพุทธภาษิตนี้มาช่วยประเทศชาติของเราเถิด
ถึงเวลาแล้วอย่าปล่อยให้สายเกินไป รู้อยู่แก่ใจ ว่าบ้านเมืองกำลังวุ่น
กำลังร้อน อย่าไปมัวเพ่งโทษคนนั้นคนนี้ ว่าไม่ดีอย่างนั้น
ไม่ดีอย่างนี้ ควรทำอย่างนั้น ควรทำอย่างนี้

โดยมิได้นึกถึงตัวเองเลยว่าต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้
ที่เป็นบุญเป็นกุศล ไม่เป็นบาปไม่เป็นอกุศล แล้วทำตามที่คิดในทันที
การมัวไปเพ่งโทษคนอื่นว่าทำผิดอย่างนั้น ทำไม่ดีอย่างนี้
นอกจากไม่ให้คุณแก่ใครแล้ว ไม่ช่วยประเทศชาติให้ร่วมเย็นเป็นสุขแล้ว
ยังให้โทษแก่จิตใจของตนเองด้วย

ดังนั้น จึงทรงมีพระพุทธภาษิตเตือนไว้ว่า
“บัณฑิตย่อมไม่เพ่งโทษผู้อื่น” เพราะไม่มีคุณ มีแต่โทษสถานเดียว.


นำมาจากบอร์ดเก่า โพสต์โดย คุณ I am
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=4518

• พระประวัติและปฏิปทา •
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20232

ใน หนังสือไตรโลกวิตถาร
เรียบเรียงโดย พระครูศิริปัญญามุนี (อ่อน) กล่าวไว้ว่า

เมื่อใดคนในโลก “จิต” แน่นหนามากไปด้วย “ราคะ”
คนในโลกจะประสพภัยพิบัติเพราะไฟไหม้บ้านเรือน

หากคนในโลก “จิต” แน่นหนามากไปด้วย “โทสะ”
คนในโลกจะประสพภัยพิบัติเพราะน้ำท่วม

ถ้าเป็นจริงอย่างที่หนังสือไตรโลกวิตถาร...กล่าวไว้
แสดงว่า “จิต” ของคนสามารถบันดาลให้ทุกอย่างเกิดขึ้นมาได้

ขณะนี้ประเทศไทย คนไทยเรากำลังประสพภัยพิบัติเพราะน้ำท่วม
แบบนี้แสดงว่า “จิต” ของคนไทยแน่นหนามากไปด้วย “โทสะ” ??


เพื่อนๆ มีความเห็นอย่างไรกันบ้างค่ะ เห็นด้วยหรือเห็นแย้งค่ะ !!!
ขอเชิญร่วมแสดงความเห็นได้ที่กระทู้ข้างล่างนี้นะคะ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=39954