อันนี้เป้นประสบการณ์ตรงที่เกิดกับตัวเองครับ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับผู้ใด

เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดขึ้น เมื่อ ไม่นานมานี้เองครับ
เมื่อ3เดือนก่อน น้องที่รู้จักกันกับผม ได้แวะเข้ามาหาเข้ามาพูดคุยกัน ได้มาขายรถให้ เป็นรถที่ถูกโจรกรรมมา ก็มาตื้อๆผม ให้ซื้อ ผมบอกไม่เอาๆ กลัว เค้าก็มาตื้อบอกว่าราคานี้ หาไม่ได้ที่ไหนแล้ว ผมก็ทนไม่ไหว นั่งคุยกันอยุ่นานมาก จนตกลงว่า ซื้อก็ได้ แต่เอาไว้เฉยๆ นะ ไม่เอาไปทำอะไร ว่าจะขายต่อไปเอง (น้องเค้าบอกไม่มีเงินผมเลยต้องจ่ายเงินไปไม่งั้นเค้าเอาแล้ว)
หลังจากนั้น ประมาณ เดือน เศษๆ บ้านผมก็โดนงัด ของชิ้นใหญ่ๆ ไม่หาย หายแต่ของชิ้นเล็กๆ เงินทอง แล้วก็ พระเก่าๆ ที่พ่อเก็บสะสมไว้ ผมรู้สึกตกใจมาก ว่าทำไมบ้านผมโดนงัด ทั้งๆที่บ้านผมติดถนน รถผ่านเยอะมาก และก็ไม่น่าจะโดนงัดได้เลย ผมก็ได้มานั่งนึกๆ ว่าทำไมผมถึงต้องเป็นเช่นนี้ ก็ได้มานึกถึงเรื่องรถที่ได้มา ว่าได้มาอย่างไม่บริสุทธิ์ มันเป็นกรรมที่ผมต้องรับมัน เจ้าของรถที่หายเค้าคงแช่งมาว่าใครที่ได้ต้องได้รับผลกรรมแน่ๆ
ผมไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองโจร หรือน้องที่นำมาขายแต่อย่างไร ผมขออโหสิให้ทุกคน เพราะนี่เองคือเวรกรรมที่ผมต้องชดใช้ ที่ได้ไปซื้อของโจรกรรมมา ผมไม่ค่อยได้ทำบาปทำเรื่องร้ายๆสักเท่าไหร่ แต่นี่คือสิ่งที่ร้ายแรงมากที่เกิดกับผม เวรกรรมได้ชดใช้ในชาตินี้ แบบเร็วมาก

ที่มาเล่าเรื่องนี้ ขอให้เป็นอุทาหร สำหรับคนที่กำลังจะทำผิดหรือทำแบบผม ผมขออย่าได้ทำเลยครับ กรรมตามมาเร็วจริงๆ ของที่เสียไปแพงกว่า รถที่ผมได้มามากกว่าเท่าตัว ผมมานั่งคิดจนปวดหัวว่า วันนั้นไม่น่ารับปากว่าจะซื้อเลย ปัดไปก็จบแล้ว ต่อจากนี้คงจบเรื่องที่ไม่ดีทุกอย่างเพราะกลัว กรรมตามทันจริงๆครับ ชาตินี้ไม่ต้องรอชาติหน้า ปีหน้า

ขอบคุณทุกท่านที่แสดงความคิดเห็นครับ