อยากสอบถามผู้รู้ว่า ถ้าหากมีอาชีพขายมีดพร้า มีดอีโต้ มีดมีคม ที่ใช้งานในไร่นาสวน ใช้ในครัวเรือนทั่วไป ทั้งตีมีดเอง และรับมีดคนอื่นมาขาย บาปไหม มีผลกรรมเป็นเช่นไรครับ
ขอขอบพระคุณท่านผู้รู้ที่ตอบคำถามล่วงหน้า

ไม่หรอกครับ อย่าคิดมาก

ถ้าคุณคิดแบบนี้นะ ก็อย่าลืมคิดในทางตรงกันข้ามด้วย
ว่าคนที่เขาเอามีดไปทำคุณประโยชน์เลี้ยงดูครอบครัวเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ อย่างนี้มันก็บุญน่ะสิ

แต่ถามคุณว่า คุณเชื่อเหรอ ว่าคุณได้บุญกับเขา
มันไม่ได้บุญกับเขาหรอก เพราะเราไ่มีทางรู้ ว่าใครเอาไปทำอะไร
ในทำนองเดียวกัน ถ้าเขาเอาไปทำบาป เราก็ไม่ได้บาปกับเขาหรอก


เว้นเสียแต่ว่า
คนซื้อมาบอกคุณว่า อยากได้มีดฆ่าวัวฆ่าควาย
อันนี้คุณได้รู้อยู่แก่ใจขึ้นมาทันทีว่า นี่เอาไปฆ่าวัวฆ่าควาย
อย่างนี้ก็ควรปฏิเสธไป ไม่ต้องขาย เพราะเราได้มีส่วนรู้เห็นในการฆ่าแล้ว

แต่ถ้าเขามาขอซื้อมีดเฉยๆ
ไม่ได้บอกว่าเอาไปทำบาป ไม่ได้บอกว่าเอาไปทำอะไร คุณก็ขายไปเถอะ
ชั่วดีมันอยู่ที่คนซื้อ ไม่เกี่ยวกับเรา

แต่ถ้าเขามาบอกว่า นี่จะมาซื้อของไปคุณประโยชน์ นี่คุณก็ได้ยินแล้วว่า เรากำลังส่งเสริมคุณประโยชน์
นี่ความรู้สึกดีมันก็เกิดข้นมาในใจทันที นี่เรียกว่าได้บุญกับเขา เป้นบุญที่สำเร้จด้วยการอนุโมทนา (อนุโมทนาคือได้รู้ได้เห็นได้ยินความดี แล้วมีความสุขขึ้นมา มีจิตใจสนับสนุนยินดีในความดีเหล่านั้น)

"เจตนานั่นแหละตัวกรรม" พระพุทธเจ้าท่านกล่าวอย่างนั้น
การได้รู้เห็นว่าคนจะเอาไปทำดีทำเลว นั่นคือเจตนาที่เราไปมีร่วมกับเขา

ถ้าเราได้รู้ว่าเขาจะเอาไปทำความเลว ก็แสดงว่าเราไปมีส่วนร่วมในเจตนาไม่ดีเหล่านั้นกับเขา
แต่ถ้าเราไม่ได้รู้ไม่เห้นไม่ได้ยิน มันก็ไม่เกิดเจตนา
มันสุดอยู่แค่กายขายมีด

แต่ถ้าขายไปแล้ว ยังเอาไปขบคิดว่าเขาจะเอาไปทำอะไรน๊า ดีหรือชั่ว อันนี้เป้นเรื่องโง่ของเราเอง
ที่เราไม่รู้จักคิด ปล่อยให้ตนเองฟุ้งซ่าน
ความฟุ้งซ่านเป้นกิเลส ชื่ออุทธัจจะ คืออาการคิดพล่านไปในเรื่องต่างๆอย่างเรื่อยเปื่อย

ครับกระผมเองก็ขายเหล้าขายเบียร์ขายบุหรี่จะบาปหรือไม่ครับ

บาปสิ เขียนอยู่ในพระไตรปิฏกเลยว่าห้ามดื่มสุรา
อาชีพที่พระพุทธเจ้าห้ามก็ได้แก่การค้าสุรา

บาปนะ คนข้างบนเขาขายอุปกรณ์ ส่วนคนเขาเอาอุปกรณ์ไปทำดีหรือชั่ว มันก็เป้นเรื่องของคนซื้อ

แต่ขายเหล้า ขายบุหรี่ ดูยังไงก้นึกไม่ออกว่าจะเอาเหล้าเอาบุหรี่ไปทำบุญได้ยังไง
คือเราก้รู้อยู่แก่ใจว่าคนซื้อเอาไปทำอะไร มันชัดเจนนะ

แต่อย่างว่านะครับ มันคืออาชีพคนในยุคนี้
ถ้าเรามีบุญมาก เกิดมารวย บุญนำพาให้ไม่เดือดร้อน
คงสามารถทำมาหากินทางอื่นได้ แต่นี่เราต้องติดกับอยู่กับการค้าเหล้า
นี่แหละ กรรมจัดสรรให้ต้องติดแหง่กอยู่ตรงนี้ กิเลสมันกดหัวเราเอาไว้อย่างนั้น

ขายเหล้านี่ เคยฟังพระท่านว่าจะมีวิบากเป็นความเจ็บป่วย
ลูกเต้าดื้อดึง สติปัญญาตกต่ำ หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็มีเหตุให้ต้องหายไป ไม่เหลือ
ถ้าเลิกไม่ได้ ก็พยามทำทาน ทำบุญ ให้มากๆก็แล้วกันครับ
มันคงจะช่วยผ่อนผัน ค้ำยันเอาไว้ได้พอสมควร

คิดมากฉี่เหลือง อิอิ... เราย่อมรู้เจตนาของเราเอง จริงปะ

ห้ามค้าขาย 5 อย่างครับ บาปหนัก


1. ขายอาวุธ



2. ขายยาพิษ




3. ขายสุรา ของมึนเมา รวมถึง ยาเสพติดทั้งหลาย




4. ค้าขายมนุษย์ ค้ากาม ค้าแรงงาน ค้าทาส


5. ขายสัตว์เพื่อให้นำไปฆ่า รวมถึง การเลี้ยงสัตว์เพื่อฆ่า

เมื่อขายสิ่งที่ไม่ใช่อาวุธ จะเป็นบาปได้อย่างไรเล่าครับ หากคุณขายมีดที่ผลิตออกมาเพื่อวัตถุประสงค์ให้ใช้เป็นอาวุธโดยตรงนั่นแหละจึงบาป ...มีดใช้ในงานสวนกับงานบ้านย่อมจำเป็นและมีประโยชน์แก่กิจกรรมคือ งานสวนกับงานบ้าน ส่วนคนซื้อไปเขาจะเอาไปทำอะไรก็เป็นเรื่องของเขา เขา(ผู้ใช้)จะเอาไปทำบุญทำบาป ผู้ขายหาได้ต้องไปรับผิดชอบกรรมใดๆของคนอื่นไม่..ให้เข้าใจว่า"กรรม"คือเจตนา ก็เจตนาของใครๆย่อมเกิดเฉพาะในจิตของแต่ละคน ไม่อาจแบ่งเจตนานั้นไปเกิดในใจคนอื่นๆไม่ เมื่อจิตใครมีเจตนาใด ก็ชื่อว่าเขาทำกรรม อันจะมีผลตามมาในภายหลังผลนั้นย่อมส่งให้เจ้าของเจตนาเท่านั้นได้เสวย ไม่ใช่ว่าใครอื่นที่ไหนจะได้รับ..หรือมาร่วมกรรมอะไรๆที่ตนไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ทำ..เรื่องทำกรรมแทนกันได้จึงไม่มีในความจริงขั้นปรมัตถ์และไม่ใช่ทิฏฐิในศาสนาพุทธเเต่อย่างใด..

อนึ่ง ท่านผู้ถามพึงกระทำไว้ในใจเสมอเวลาขายว่า เราขายมีดเหล่านี้เพื่อประโยชน์แก่งานสวนและงานบ้าน ไม่ยินดีไม่สนับสนุนให้ใครๆนำไปฆ่า หรือทำร้ายสัตว์สังขารใดๆ..นี้ย่อมเป็นเจตนาที่ถูกควร

ขอให้ยุติความเดือดร้อนใจทั้งปวง เพราะจิตเป็นอุทธัจจะคือฟุ้งซ่านด้วยโทสะ นี่เป็นบาปที่มีโทษหากปล่อยให้ยืดเยื้อ