เวลาที่คิดอะไรดีๆขึ้นมา หรือกำลังคิดอะไรอยู่ มันมักจะมีจิตที่ไม่ดีแทรกออกมาโดยไม่รู้ตัว คอยพูดแทรกอยู่ในใจในเรื่องที่ไม่ดี ที่อกุศล ทั้งที่ใจเราไม่อยากคิดแบบนั้นเรย

แบบว่าเปนอะไรที่ปวดหัวมาก ไม่เข้าใจว่าเปนมารรึป่าว รู้สึกแย่มากเรยค่ะ

ใครเคยเปนบ้างช่วยแนะนำหน่อยค่ะ หรือรู้วิธีเสนอแนะมาหน่อยนะคะ อยากให้จิตมารนี้ออกไปสักที

ขอคุยด้วยคนนะคะ แบบว่ามันว่าง ๆ น่ะค่ะ

เรื่องความคิดไม่ดี ๆ ที่คอยมาโผล่ ๆ ตอนเรากำลังคิดเรื่องดี ๆ อยู่ ของคุณ lotte
แมวขาวฯ ก็เคยเป็นค่ะ เมื่อก่อนมันจะโผล่มาบ่อย ๆ ทำให้เราเหมือนล่วงเกิน สิ่งทั้งหลายด้วยมโนกรรม
แต่มันแว๊บคิดไปเองนี่นา....เนอะ เราตั้งให้มันเป็น "จิตมาร" แบบคุณ lotte เรียกก็แล้วกัน ... หุ หุ

เดี๋ยวนี้มันไม่มาปรากฎแล้วค่ะ... สงสัยมันมัวมาแทรกแซงคุณ lotte จนลืมแมวขาวฯ ไปแล้ว... 555

คือเราก็คิด ดี มองโลกในแง่ดี บ่อย ๆ ลงมือทำด้วย ยิ่งดี... พยายามฝึกตัวให้มี พรหมวิหาร ๔ ยิ่ง ๆขึ้นไป
ใช้เมตตา รู้จัก รักและสงสาร ผู้อื่น โดยไม่เลือกว่าเป็นญาติเรา เพื่อนเรา คนของเรา หรือเปล่า
ใช้กรุณา รู้จักช่วยเหลือ ผู้ที่เดือดร้อน อ่อนแอกว่า แม้เป็นเพื่อนร่วมงานก็หมั่นช่วยเหลือกัน
ใช้มุทิตา รู้จักชื่นชมยินดีเมื่อเห็นเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ หรือใคร ๆ ได้รับสิ่งดี ๆ ไม่คิดอิจฉานะคะ
ใช้อุเบกขา รู้จักปล่อยวางหรือวางเฉย ในเมื่อมันสุดวิสัยที่เราจะช่วยเหลือ โดยวางใจว่าทุกอย่างมีเหตุ
มีปัจจัยให้เกิด ทุกสิ่งเป็นอนิจจัง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่าตัวตน เรา เขา
เพราะมันก็เป็นของมันเช่นนั้นเอง
.........
อ่านมาถึงตรงนี้ "จิตมาร" มันมาแย้งกี่ครั้งแล้วคะ.... หุ หุ หุ

มั่นคลิกปุ่ม "อนุโมทนา"บ่อยๆ ตอนที่ไปอ่านกระทู้ เพื่อน ๆ กัลยาณมิตร ซิคะ
คุณ lotte จะรู้สึกดีและ "จิตมาร" มันแว๊บมาไม่ทันด้วยค่ะ... สมนะหน้ามัน อิ อิ

เราจะไม่มีทุกข์ได้ ก็ต้องมีวิชชา มีปัญญา มีสัมมาทิฏฐิ มีโพธิ ซึ่งไม่ใช่อวิชชา

[]อัพพะยา ปัชฌัง สุขัง โลเก
การไม่เบียดเบียนกันเป็นความสุขในโลก

การไม่เบียดเบียนกัน ก็ต้องมีความรักกัน มีความเมตตากัน
ความรักที่เป็นพื้นฐานของชีวิตนั้น เรารักอะไร
เราควรรักพระพทธเจ้า รักพระธรรม พระสงฆ์ ให้มาก

เอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มาแนบสนิทไว้กับจิตใจของเรา เรารักพระรัตนตรัย

ดังนั้นราคะก็ร้อน โทสะก็ร้อน โมหะก็ร้อน เราอย่าไปชอบมัน
เมื่อใดเราทำได้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี่เย็นสนิท ไม่มีร้อนเลย เมื่อนั้นเป็นนิพพาน
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทำผิดเป็นนรก ทำถูกเป็นสวรรค์ ทำได้เหนือผิดเหนือถูกก็เป็นนิพพาน

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ....

เคยเป็นเหมือนกันค่ะ คุณlotte แต่มาหลังๆ ตั้งแต่ทำบุญบ่อยๆ ก็เริ่มคิดได้ มันเหมือนจะมีฝ่ายดีคัดค้านอยู่ตลอด และก็คัดค้านสำเร็จ ยกตัวอย่างเหตุการณ์นึง เคยอยากได้มือถือใหม่ที่ดู TV ได้ ไอ้ความไม่ดีมันบอกว่าดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ ทันสมัย ใหม่ ไฮโซ แต่ความดีบอกว่าไม่จำเป็น อยู่ในรถถึงดูได้แต่ก็ไม่ชัด และอีกหลายเรื่องที่ความดีมาช่วยเหลือ คุณ lotte ต้องพยายามทำให้ได้นะค่ะ ยังไงจะเอาใจช่วยค่ะ

เคยครับ
แต่จะใช้สตินึกรู้ว่า เอ...นี่เรากำลังคิดอะไรอยู่

คิดทำไม...

อนุโมทนาครับ

น่าสมเพชเวทนาจริงๆ ภาษาวิบัติเยอะจริงๆ

บอกวิธีดับมโนนี้หน่อยครับ

ไม่ใช่ตรงที่ฟิคเน้น หรือพยายามเลือกเอาส่วนหนึ่งส่วนใด ดีก็ยึดไม่ได้ ไม่ดีก็ยึดไม่ได้ ไม่ใช่สิ่งที่ยึดติดอยู่แล้ว อนิจจังในตัวมันเองอยู่แล้ว ไม่ต้องไปอะไรกับอะไรกับมัน ปลงใจ ไม่สร้างเหตุซ้อนไปขัดแย้งธรรมชาติที่ผันแปร และไม่เลือกเอาอย่างหนึ่งอย่างใดหรือพยายามให้มันเที่ยงให้นิจจังมันผิดธรรมชาติ ของเขาไม่ยึดติดกันอยู่เอง จึงไม่ต้อง ไม่อะไรกับอะไรกับมัน ที่ว่ามารคือเราเป็นมารซะเอง เป็นเหตุซะเอง ไม่สร้างเหตุก็เตือนใจ ไม่ต้อง ไม่ไปอะไรกับอะไรกับมัน สงบตัวตน ละตัวตนแบบนี้

ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/

ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

ธรรมชาติของจิตเป็นแบบนี้ค่ะ ไหลไปเรื่อย ไม่อยู่นิ่ง กรณีของคุณ เพราะจิตคุณอ่อนไหว ยังไม่มั่นคงพอที่จะตัดสินได้ จิตคุณเลือกที่จะทำเพื่อผลตอบแทนน่ะค่ะ ไม่ใช่ทำดีเพราะบริสุทธิ์ใจ การโต้เถียงกันจึงมีเกิดขึ้น

ถือศีลนะคะ ถือศีลอย่างตั้งใจ ขัดเกลาจิตด้วยศีล ทำสมาธิด้วยก็ดีค่ะ ทำให้จิตเข้มแข็งหนักแน่น แล้วคุณจะหายค่ะ

กำจัดมารในใจแล้วจะแจ่มใสแวววาว

เคยไหมที่ต้องวนเวียนอยู่กับความคิดเดิม ๆ

เคยไหมที่ติดอยู่กับแวดล้อมที่เป็นมลพิษทางจิตใจ

เคยไหมที่เหนื่อยกับความผิดหวัง

เคยเหนื่อยกับการร้องไห้

เคยเหนื่อยกับการอิจฉา ริษยาผู้คน

อารมณ์หลุดเข้าไปในความหลง หลงรัก หลงกิเลศ

โลภอยากได้อยากมี อยากเป็น

จมอยู่กับความทุกข์นับไม่ถ้วน นึกว่าตัวเองเป็นตัวปัญหานั่นยิ่งหนักเข้าไปอีก

เคยไหมกับการน้อยเนื้อต่ำใจกับสารพัดสิ่งที่เข้ามากระทบจิตใจ

เคยคิดเกลียดชังผู้คนที่ทำร้ายจิตใจเรา เคยแสดงอารมณ์เดิม ๆ ซ้ำ ๆ

และจมดิ่งลงกับความรู้สึกแบบนั้นนาน ๆ

ทำอย่างไร

ถอน เหมือนในเพลง "จังซี่มันต้องถอน" ได้ไหม

นั่นมันถอนอะไรกันน๊าคนละอย่างกันเลย

แต่อารมณ์และความรู้สึกจิตใจควรจะกำจัดขยะออกไปบ้าง

แม้นคอมพิวเตอร์ยังมี format, reset , dis clean up และกำจัดไวรัส โดยสารพัดโปรแกรม

แต่จิตใจเราเคยได้ปัดกวาดขยะรก ๆ ออกจากใจบ้างไหม

shut down ตัวเอง แล้ว ใส่โปรแกรมใหม่ที่แจ่มและเจิดให้กับตัวเอง

ทำแบบไหนหรอ

ฝึกสมาธิกันเถอะค่ะ ฝึกสมาธิเจริญสติ และปัญญาช่วยได้ค่ะ

อย่าให้ขยะภายในใจพอกพูนสูงขึ้นและเป็นเชื้อโรคที่ทำลายอวัยวะสำคัญ ๆ

กำจัดมันซะ วันละนิดก็ยังดี

"ธรรมะวันละนิดพิชิตมารในใจนะคะ"

มีความสุขและกำจัดขยะออกจากใจ

จะได้โปร่งสบายและแจ่มใสแวววาว


ขอบคุณที่มา :: คุณปุณยานุช จุตตะโน 24 สิงหาคม 2553 :: Oknation

กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านนะเจ้าค่ะ ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครองนะเจ้าค่ะ