วันเวลาปัจจุบัน 20 เม.ย. 2024, 16:50  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านกรรมแห่งกรรมจากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=4



กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ต.ค. 2009, 09:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ต.ค. 2009, 15:54
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




P1030230.JPG
P1030230.JPG [ 79.59 KiB | เปิดดู 2845 ครั้ง ]
หากคุณเคยมองลึกลงไปในด้วงตาของสุนัข คุณจะพบว่า
มีเรื่องราวมากมายซ่อนอยู่ในนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์เดียรัจฉาน
แต่ถ้าคุณสังเกตดวงตาของมัน คุณจะรู้ว่า สุนัขเป็นสัตว์ที่สื่อสารทางสายตาได้ดีทีเดียว

บ้านฉันตั้งอยู่กลางทุ่ง
ฉันจึงนอนท่ามกลางอ้อมกอดของต้นข้าวแทบทุกคืน บรรยากาศแบบนี้ใครๆ
อาจมองว่าแสนโรแมนติก แต่ในความเป็นจริงบ้านฉันทั้งเงียบทั้งเหงา
ในช่วงเวลาแบบนี้ เจ้าข้าวตอก สุนัขเพื่อนยากเป็นผู้ช่วยคลายเหงาให้ฉันได้ดีทีเดียว
มันมักจะมานอนหมอบอยู่ใกล้ๆ พลางส่งสายตาที่ (ดูเหมือน) เต็มไปด้วย
ความเห็นอกเห็นใจมาที่ฉัน และแน่นอนว่า วันนั้นทั้งวันมันจะไม่ทิ้งฉันไปไหน
ในวันที่ฉันยุ่งกับงานจนลืมคลุกข้าวให้ แววตาของมัน
ก็จะระคนไปด้วยการตัดพ้อ คล้ายจะต่อว่าว่า "ลืมกันได้อย่างไร"

คนที่เลี้ยงสุนัขหลายคนอาจนิยมพูดคุยกับสุนัขเพื่อคลายเหงา
แต่ฉันชอบสื่อสารกับเจ้าเพื่อนยากของฉันผ่านทางสายตามากกว่า
ไม่เว้นแม้ในยามที่มันเจ็บปวดจนสุดชีวิต
ข้าวตอกเป็นสุนัขที่น่ารักก็จริง แต่มันมีนิสัยเสียตรงที่
ชอบหนีเที่ยวไปวิ่งเล่นในทุ่งนา โดยไม่สนใจว่าพืชใบเขียว
ที่มันเหยียบย้ำคือต้นข้าวที่ชาวนาแสนหวง
"ถ้ามันกวนก็ตีมันได้นะลุง แค่นี้มันก็วิ่งแน่บกลับบ้านแล้ว"
ฉันบอกเจ้าของนาข้าวที่ทำท่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยากจะจัดการเจ้าข้าวตอกเสียเต็มแก่
ฉันได้ยินชาวบ้านพูดกันว่า แม้แต่สุนัขที่เลี้ยงมากับมือ เขายังขายให้กับรถรับซื้อสุนัข
จากสกลนครอย่างไม่อาลัยอาวรณ์ ท่าทางคราวเคราะห์จะมาถึงเจ้าข้าวตอกของฉันแน่แล้ว
ฉันลงทุนล่ามข้าวตอกไว้ที่บ้าน แต่มันก็ร้องเสียงหลงจนฉันสงสาร
ฉันปล่อยมันพร้อมกับเดินไปหาชาวนาคนนั้น
"คิดว่าเห็นแก่ฉันเถอะ ข้าวลุงเสียหายไปเท่าไร มาเกี่ยวคืนในนาฉันก็ได้
แต่อย่าฆ่า อย่าวางยามันนะลุง"
แต่คำตอบของลุงกลับทำให้ฉันเสียวสันหลัง
"หมาตัวเดียวลุงไม่เอาไว้หรอกนะ มากกว่านี้ก็จัดการมาแล้ว"
เช้าวันนั้นข้าวตอกวิ่งออกจากบ้านไปแต่เช้า แต่คราวนี้ไม่ต้องเสียเวลาร้องเรียก
เพราะมันวิ่งกลับบ้านเอง..พร้อมกับน้ำลายที่ไหลฟูมปาก
ฉันมือไม้สั่น รีบตอกไข่ขาวใส่ปากมันเพื่อล้างพิษ แต่ก็ช้าเกินไป
ข้าวตอกชักกระตุกอยู่ราวสิบนาทีก็ล้มลงในวินาทีที่สิ้นใจ
ดวงตาของมันยังเบิ่งโพลง แววตาเหลือกลานคู่นั้น
บ่งบอกถึงความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส
ถ้าความเจ็บมีน้ำหนัก วันนั้นเจ้าข้าวตอกคงถูกกดทับด้วยน้ำหนักมหาศาล

ใครทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น หลับให้สบายเถอะนะข้าวตอก
ดวงตาของข้าวตอกยังไม่ปิดลง
ฉันเห็นแววตาคู่นั้นแล้วได้นึกผวา รีบไปหาดอกไม้ธูปเทียนมาวางไว้ใกล้ๆ
ร่างอ้วนพีซึ่งบัดนี้ไม่มีลมหายใจแล้ว
"ชาติหน้ามาเกิดเป็นคนนะข้าวตอก"
ฉันบอกกับมันอย่างนั้นในวินาทีที่เอื้อมมือไปปิดดวงตาของข้าวตอก
ก่อนจะนำร่างที่อ่อนปวกเปียกของมันลงหลุม และกลบอย่างเบามือ
พยายามร้องไห้ออกมาให้เบาที่สุด ทั้งๆ ที่ภายในใจอยากสะอื้นดังๆ
ฉันปลูกมะลิต้นเล็กๆ ไว้ที่ปากหลุมเป็นอนุสรณ์สุนัขที่ฉันทั้งรักทั้งผูกพัน
เวลาผ่านไปสามปีแล้ว แต่มะลิต้นนั้นก็ยังไม่เคยออกดอก..กระทั่งเช้าวันหนึ่ง
ขณะที่ฉันกำลังตื่นเต้นกับมะลิดอกแรกที่แตกออกมาเหมือนข้าวตอกไม่มีผิด
เด็กหนุ่มในชุดดำก็เดินเข้ามาที่บ้าน ลูกชายของลุงคนนั้นเอง
ลุงที่เคย "จัดการ" เจ้าข้าวตอกของฉันอย่างไร้ความปรานี
"คุณช่วยไปอโหสิกรรมให้พ่อผมหน่อยเถอะครับ"
ฉันงงไปหมด "อโหสิกรรม" อะไรกันหรือ
"พ่อแกป่วยเป็นโรคพาร์กินสันมาร่วมสามปีแล้ว
ตอนพ่อป่วยตัวแกสั่นเหมือนหมาคุณตอนถูกยาเบื่อไม่มีผิด
แกบ่นว่าทรมานเหลือเกิน และเอาแต่คร่ำครวญว่าทำกรรมอะไรไว้หนอ
ถึงได้ทุกข์ทรมานอย่างนี้ อยากจะตายเสียให้พ้นเวรพ้นกรรม"

บ่ายวันนั้น
ฉันเดินขึ้นไปบนเมรุพร้อมกับชาวบ้านคนอื่นๆ ต่างกันก็แต่ในขณะที่วางดอกไม้จันทน์
ลงบนเชิงตะกอน ฉันกล่าวอโหสิกรรมในใจขณะที่
บรรจงวางมะลิดอกเล็กๆ หนึ่งดอกลงพร้อมๆ กัน

ขอขอบคุณข้อมูลจากหนังสือซีเคร็ต


แก้ไขล่าสุดโดย sangphet เมื่อ 30 ต.ค. 2009, 09:50, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ต.ค. 2009, 10:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ม.ค. 2009, 20:45
โพสต์: 1094

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


หมั่นสร้างแต่กรรมดีด้วยคนครับ

:b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ต.ค. 2009, 14:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2006, 20:52
โพสต์: 1210

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
sangphet
.............................................เอาแต่คร่ำครวญว่าทำกรรมอะไรไว้หนอ
ถึงได้ทุกข์ทรมานอย่างนี้ อยากจะตายเสียให้พ้นเวรพ้นกรรม


ราคากรรม ที่สมเหตุสมผล....

อนุโมทนาสาธุ

.....................................................
สัพเพ สังขารา อนิจจา
สัพเพ ธรรมา อนัตตา...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ต.ค. 2009, 15:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 09:31
โพสต์: 639

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ให้ความเมตตากับสัตว์ทุกชนิดเป็นสิ่งดีๆที่เรียกได้ว่าเป็นทานค่ะ

สัตว์มีสันชาตญานบางอย่างดีกว่ามนุษย์ด้วย


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 พ.ย. 2009, 09:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


เศร้าใจจัง สงสารทั้งผู้ถูกกระทำ
และผู้กระทำเพียงแต่หักห้ามโทสะ
และเมตตาต่อกันสักนิด
ก็คงไม่ต้องติดบ่วงกันแบบนี้ :b7:

อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 2 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร