อนุโมทนาบุญด้วยคะ

การอโหสิกรรม เป็นการให้อภัยกับผู้ได้กระทำกับเรา โดยการไม่ถือสาเอาความ
เป็นการตัดวิบากกรรมที่จะสืบต่อไปข้างหน้า ดังมีมาในธรรมบท
เรื่องในอรรถกถาพระธรรมบท พระพุทธโฆษาจารย์เล่าว่า ครั้งหนึ่ง
มีคฤหบดีผู้หนึ่งมีภรรยาคนแรกเป็นหมัน ต่อมาเขาได้นำหญิงอีกคนหนึ่งมาเป็นภรรยาน้อย
เหตุการณ์โกลาหลเกิดขึ้นเมื่อภรรยาหลวงนำยาแท้งลูกมาให้ภรรยาคนน้อยกิน จนกระทั่งภรรยาน้อย
ตกเลือดเสียชีวิตไปในที่สุด ในชาติต่อมา ตามกฎแห่งกรรม หญิงทั้งสองคนนี้ก็ตามล้างตามผลาญ
กันอีก โดยหญิงคนหนึ่งเกิดเป็นไก่ ส่วนหญิงอีกคนหนึ่งเกิดเป็นแมว อีกชาติต่อมาเมื่อหญิงคนหนึ่ง
เกิดเป็นเนื้อสมัน หญิงอีกคนหนึ่งเกิดเป็นนางเสือดาว และในที่สุดคนหนึ่งมาเกิดเป็นธิดาของเศรษฐี
ในกรุงสาวัตถี ส่วนอีกคนหนึ่งมาเกิดเป็นทางยักษิณี นางยักษิณีตนนี้มีชื่อว่านางกาลียักษิณี ได้ไล่
ติดตามหญิงบุตรสาวของเศรษฐีที่อุ้มบุตรอยู่ในวงแขน เมื่อนางผู้ถูกไล่ติดตามนี้ทราบว่าพระศาสดา
กำลังทรงแสดงธรรมอยู่ที่วัดพระเชตวัน จึงวิ่งหนีไปทางนั้น แล้วนำบุตรที่อุ้มมาไปวางลงที่เบื้องบาท
ของพระศาสดา นางกาลียักษิณีถูกเทวดาผู้รักษาประตูพระเชตวันสกัดไว้ที่ประตูไม่ยอมให้เข้าไป แต่ต่อ
มาพระศาสดาได้อนุญาตให้นางเข้าไปได้ และทั้งสองคนคือหญิงที่เป็นมนุษย์กับหญิงที่เป็นยักษ์ก็ได้รับ
การอบรมสั่งสอนจากพระศาสดา โดยพระศาสดาได้ตรัสเล่าเรื่องกฎแห่งกรรมที่ทั้งสองเคยล้างผลาญกัน
มาในในอดีตชาติ ตั้งแต่เมื่อครั้งเป็นภรรยาของสามีคนเดียวกัน เป็นแมว เป็นแม่ไก่ เป็นเนื้อสมัน และ
เป็นนางเสือดาวตามลำดับ พระศาสดาทรงตรัสอบรมนางยักษิณีและนางกุลธิดาว่า “เหตุไร เจ้าจึงทำ
อย่างนั้น ก็ถ้าพวกเจ้าไม่มาสู่เฉพาะหน้าพระพุทธเจ้าผู้เช่นเราแล้ว เวรของพวกเจ้า จักได้เป็นกรรมตั้งอยู่
ชั่วกัลป์ เหมือนเวรของงูกับพังพอน, ของหมีกับไม้สะคร้อ และของกากับนกเค้าง, เหตุไฉน พวกเจ้าจึง
ทำเวรและเวรตอบแก่กัน เพราะเวรย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวร หาระงับด้วยเวรไม่”

จากนั้น พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 5 นี้ว่า

น หิ เวเรน เวรานิ
สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ
อเวเรน จ สมฺมนฺติ
เอส ธมฺโม สนนฺตโน ฯ


ในกาลไหนๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้
ย่อมไม่ระงับด้วยเวรเลย
ก็แต่ย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวร
ธรรมนี้เป็นของเก่า.


เมื่อพระศาสดาทรงแสดงพระสัทธรรมเทศนาจบลง นางยักษิณีได้บรรลุพระโสดาบัน.

สาธุ...อโหสิกรรมกันแล้ว ขอให้จบในชาตินี้ ชาติหน้าไม่ขอเกิด กล้วเจอคนเลว

สาธุ ขออนุโมทนาบุญ ในทุก ๆ คำตอบค่ะ
ขอให้ลูก สามารถอโหสิกรรม ได้ด้วยใจบริสุทธิ์ ด้วยเถิดค่ะ

ตอนนี้...บัวฟ้าไม่รัก...ไม่แค้น...ไม่โกธร...ไม่เกลียด...เฉยๆ แล้ว...เรียกว่า...สามารถอโหสิกรรม ได้ด้วยใจบริสุทธิ์ ไหมค่ะ

ยากจังคะ ผ่านมาสามปี แต่เรายังอโหสิกรรมให้เค้า ด้วยใจบริสุทธิ์ยังไม่ได้เลยคะ คือ ถ้าไม่เจอไม่เห็นจะรุสึกเฉยๆ ไม่สนใจอะไร แต่พอคิด หรือพอจะเจอ เราจะรุสึกไม่อยากเจอ จะปฏิเสธทุกครั้ง และมักคิดว่าชาตินี้อย่ามาเจอกันอีกเลย แบบนี้ถือว่า เรายังไม่ได้อโหสิกรรมให้เค้าใช่มั้ยคะ บอกตรงๆ คะ ใจเรารุสึกไม่อยากเจอคนๆนี้จริงๆ แบบนี้จะต้องทำอย่างไรให้ใจเราสามารถคิดอโหสิกรรมด้วยใจบริสุทธิ์ได้คะ ผู้รู้ ช่วยตอบด้วยนะคะ