คุณ"ตรงประเด็น"ครับ



1. ท่านเจ้าคุณ พระพรหมคุณาภรณ์ ท่านปฏิบัติได้ถึงขั้นไหนครับ ท่านเป็นนักปราชญ์ใช้สมองคิดและตีความ ท่าน
จึงเข้าใจในเรื่อง ปาณาติบาต ได้เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น


2. ผมยืนยันว่า คุณตรงประเด็นคงตกนรกแน่นอน เพราะคุณมีจิตอกุศล เรื่องที่เป็นบุญแท้ๆ คือ รณรงค์เรื่อง
กำจัดยุงลาย และให้ยาฆ่าพยาธิแก่ผู้ป่วย แต่คุณกลับไปคิดว่าเป็นบาป เท่ากับเอาบาปเข้าตัว แล้วยังกล้าทำบาป
อีก แต่คนที่มีอาชีพอย่างคุณเขาจะไม่ตกนรก ทั้งๆที่ทำกรรมอย่างเดียวกัน แต่จิตคิดปรุงแต่งต่างกัน พูดให้ชัดๆ จิต
ของเขาไม่นำอกุศลจิตเข้ามาในใส่เหมือนคุณ คือ รณรงค์เรื่องกำจัดยุงลาย จิตของเขาบอกว่า เพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์
ให้ยาฆ่าพยาธิแก่ผู้ป่วย ก็เพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์เช่นกัน แต่คุณกลับเห็นแก่ยุงและพยาธิมากกว่าเห็นแก่เพื่อน
มนุษย์

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ช่วยกันวิเคราะห์ ผมอ่านเเล้วด้ายรู้เยอะเลยดีจัง

ถ้าพูดถึงเรื่องคำว่า "บาป บุญ " คงถกกันไม่รู้จบ ถ้าพูดถึงกรรมหรือการกระทำยังจะเห็นภาพได้ชัดกว่า เอาเป็นว่า ทุกอย่างที่เรากระทำ มันมีผลต่อตัวเราทั้งสิ้นค่ะ เราเป็นผู้รับผลของการกระทำนั้นๆค่ะ

ขอบคุณทุกท่านค่ะที่ให้ความรู้มากมากเลย
ถึงแม้ว่าหนูยังไม่เข้าใจภาษาธรรมมะเท่าไหร่
แต่ก็ให้ความกระจ่างในหลายเรื่องค่ะ

ไม่เข้าใจศัพท์ทางพุทธอะไรก็ถามได้ครับ แต่ละคนรู้เยอะทั้งนั้น ขอถามว่าการที่มีความเชื่อผิดๆ ว่าทำอย่างนี้เป็นบุญ ทั้งๆทีการกระทำนั้น มันบาปชัดๆ เช่น ความเชื่อในเรื่องการบุชายัญ ว่าจะได้ขึ้นสวรรค์ แต่ คนที่เชื่อว่าการบูชายัญเป็นบุญนี่ เขาไม่ได้ปรุงแต่งบาป เขาจะได้บาปหรือไม่
บางคนถามว่า แล้วบาปกรรมนี่ใช้อะไรวัด มีใครคอยจด บันทึกการกระทำของมนุษย์ทุกคนตลอดเวลาหรือ ความจริงเมื่อทำกรรมใดก็ตามจะมีรหัสกรรม เหมือนยีน ดีเอ็นเอ ในตัวสิ่งมีชีวิต ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ยมโลก มีความละเอียดยิ่งกว่าคอมพิวเตอร์ในโลกมนุษย์นับล้านเท่า ไม่มี error เก็บได้ไม่จำกัดไม่มีวันเต็ม บันทึกหมดทั้งสามโลก

บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ในเบื้องต้นย่อมเกิดความคิดอย่างนี้ว่า ต้องฆ่าโคเท่านี้ตัว แพะเท่านี้ตัว แกะเท่านี้ตัว เพื่อบูชายัญ...... เขาคิดว่าจะทำบุญ แต่กลับทำบาป .....คิดว่าจะทำกุศล กลับทำอกุศล...... คิดว่าจะแสวงหาทางสุคติ กลับแสวงหาทางทุคติ

บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ในเบื้องต้นย่อมเงื้อศาสตราทางใจอันเป็นอกุศล มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก

อีกประการหนึ่ง บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ย่อมสั่งด้วยวาจาว่า จงฆ่าโคเท่านี้ตัว แพะเท่านี้ตัว แกะเท่านี้ตัว เพื่อบูชายัญ เขาสั่งว่าจะทำบุญ แต่กลับทำบาป สั่งว่าจะทำกุศล กลับทำอกุศล เขาสั่งว่าจะแสวงหาทางสุคติ กลับแสวงหาทางทุคติ

บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ย่อมเงื้อศาสตราทางวาจาอันเป็นอกุศล มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก

อีกประการหนึ่ง บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ย่อมต้องลงมือด้วยตนเอง คือฆ่าโค แพะ แกะ เพื่อบูชายัญ เขาลงมือเพื่อจะทำบุญ แต่กลับทำบาป ลงมือเพื่อจะทำกุศล กลับทำอกุศล ลงมือเพื่อจะแสวงหาทางสุคติ กลับแสวงหาทางทุคติ

บุคคลเมื่อจะก่อไฟ ปักหลักบูชายัญ ย่อมเงื้อศาสตราทางกายอันเป็นอกุศล มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก

(ทุติยอัคคิสูตร ๒๓/๔๔)



ศาสนาอื่น ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของศาสนาอื่นเขา

แต่ พระพุทธเจ้าท่านไม่สรรเสริญการฆ่าสัตว์บูชายัญแน่นอน และ ตรัสไว้ชัดเจนว่า เป็นบาปไม่พึงกระทำ

ผมคิดว่า การกระทำหนึ่งนั้นไม่ได้เป็นบุญหรือบาปเพียงอย่างเดียว อาจจะได้บุญผสมบาป ซึ่งอาจจะมีอันใดอันหนึ่งหนักกว่า ขึ้นอยู่กับเจตนา ระดับของเจตนา ผลกระทบที่เกิดขึ้นหลังจากกระทำ มีใครได้ผลบวกหรือลบ อย่างเรื่องพระเวสสันดรนี่ก็ถกเถียงกันมากถึงการกระทำของพระเวสสันดร พระโพธิสัตว์นั้นเมื่อจะบำเพ็ญบารมีให้เต็มถึงระดับปรมัตนั้น เค้าจะจัดเงื่อนไขที่ยากต่อการปฏิบัติ เพื่อวัดใจ เจ้าแม่กวนอิมก็เหมือนกัน เป็นคนที่รักศีลมาก ใช้ชีวิตแบบปกติไม่ได้ รุ้สึกว่าจะโดนอะไรสักอย่างจำไม่ได้แล้ว จนข้างบนทนไม่ได้ ต้องมาช่วย

เคยคุยกันในกระทู้เก่าแล้ว

http://www.dhammajak.net/board/viewtopi ... sc&start=0

คุณ beum ว่างจากขายแมลงแล้ว ค่อยๆ ศึกษาปัญหาเรื่องความดี-ความชั่ว
(บุญ-บาป กุศล-อกุศล) ลิงค์นี้ดูครับ (ยาวหน่อย คงค่อยๆทำความเข้าใจไปเรื่อยๆ)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=15732

beum ไม่ได้มีอาชีพนี้หรอกค่ะ
แค่เห็นคนที่เขาขาย ก็เลยอยากรู้ เลยยกประเด็นขึ้นมาถาม
ปรกติทำงานออฟฟิส เครียดก็เลยเข้ามาเว็บนี้
มองสิ่งรอบตัวเห็นคนมากมายหลากหลายก็เกิดคำถามขึ้นมา
ว่าคนเราเกิดมาแตกต่างกันจังเลย มองคนที่เขายากจน มองคนที่เขาเท่าเรา และคนที่สูงส่งกว่าเรา
(อันนี้ก็ไม่รู้นะคะว่า ความแตกต่างทางสังคม ฐานะความเป็นอยู่ที่แต่ละคนมีไม่เท่ากันแต่ จิตใจล่ะ
จิตใจที่ดีงาม ใครมีบ้าง......วัดกันภายนอกไม่ได้ใช่มั้ยคะ)
สงสัยอะไรไม่อยากเก็บไว้ หาคำตอบไม่ได้ก็เลย ตั้งกระทู้ขึ้นมานะค่ะ
เผื่อว่าผู้รอบรู้หลายๆคนจะตอบปัญหาคาใจให้ได้

น่าจะแชร์ ๆ กันไปนะ ทั้งคนทำ คนขาย และก็คนกิน
แต่ บัวหิมะ กินไม่เป็น เลยรอดตัวไป งานนี้ แฮะ ๆ

แม้คนในศาสนาอื่นเขามีมิจฉาทิฏฐิเรื่องการฆ่าสัตว์บูชายัญ แต่เขาก็มีความเชื่อและสรัทธาในพระเจ้า เขาจึงไม่ตก
นรกครับ

คุณตรงประเด็นครับ




002 ผลของศรัทธาในพระพุทธเจ้า

ปัญหา ในศาสนาฝ่ายเทวนิยม ผู้ใดมีความเชื่อและความรักในพระผู้เป็นเจ้า ผู้นั้นย่อมมีหวังเข้าสู่สวรรค์ ในเรื่องนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้อย่างไรบ้าง ?

พุทธดำรัสตอบ “....บุคคลใดมีเพียงความเชื่อ เพียงความรักเราบุคคลนั้นทั้งหมดเป็นผู้มีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า


อลคัททูปมสูตร มู. ม. (๒๘๘)
ตบ. ๑๒ : ๒๘๑ ตม. ๑๒ : ๒๓๐
ตอ. MLS. I : ๑๒๘


พระพุทธเจ้านั่นแหละคือ พระเจ้า

การฆ่าสัตว์บูชายัญ เป็นบาป แม้ผู้กระทำจะหวังบุญเพื่อบูชาพระเจ้าบูชาใดๆก็ตาม เพราะอวิชชาจึงทำให้ไม่เห็นว่านั่นเป็นการทำบาป จิตมีความสุขในการทำบาปกรรมนั้นๆ เพราะอวิชชา
บาป-บุญไม่ได้ถูกกำหนดด้วยการปรุงแต่งของจิตผู้กระทำ ไม่ใช่จิตปรุงแต่งว่านี่ๆคือบุญก็จะได้รับบุญ
ปรุงแต่งว่านี่ๆคือบาปก็รับบาป ขอท่านจงใช้ปัญญาในทางที่ถูกต้อง เห็นในสภาวะความเป็นจริง ตริตรองดูก่อน