เราไม่ได้ปล่อยปลากันนานมากแล้ว

วันนี้เป็นวันเกิดของคนหนึ่งในบ้าน
จึงไปปล่อยปลากันครับ

วันนี้ได้ปลาน้อย ที่ตลาดไม่ค่อยมี สงสัยเราจะไปสาย

เราได้ปลาช่อน 13.8 กิโล
ปลาดุก สองเจ้า รวมได้ 28 กิโล
ปลานิบ 6.6 กิโล
กบ 5.9 กิโล
ปลาหมอเล็กๆ 9 ตัวครับ

จากนั้นได้ ไปถวายสังฆทาน วัดหนองใหญ่ ที่ปล่อยปลานั่นเองครับ
ได้หยอดตู้ และใช้ถังสังฆทานเวียนเทียนของวัด
แต่ได้ถวายหนังสือธรรม มีประวัติหลวงปู่มั่นด้วย

เป็นวันที่มีความสุขมากวันหนึ่งครับ
บุญใดอันพึงมี ขอมีแด่เพื่อนๆทุกท่านนะครับ

ปลาเจ้าประจำ วันนี้ปลาดุกน้อยมาก

ต้องไปเอาอีกเจ้า ของป้าแป้น

ป้าแป้นกำลังตักปลาใส่กาละมัง

เราใส่กาละมังใส่น้ำ และอากาศ เอาไปทั้งงี้เลย

กบเป็นสัตว์ที่แปลก ทุกตัวหน้าตาเหมือนกันหมดเลย

เตรียมตัว เดินทางสู่อิสระภาพได้แล้ว

มีความสุขทุกตัวนะ

แล้วอย่าให้เขาจับมาใหม่ล่ะ

ส่วน กบเราเลือกทำเลนี้

ตอนเทถ่ายไม่ทัน พรวดหมดเลย

แต่ตอนนี้ แต่ละตัวอยู่ในน้ำแล้ว

ยังงงๆ กันอยู่ ไม่เห็นคุยกันเลย

จากนั้นไปถวายสังฆทาน เป็นอันเสร็จครับ

บุญใดอันพึงมี ขอมีแด่เพื่อนๆทุกท่านครับ

มีความสุขกันมากๆนะครับ

ขอน้อมจิตย้อนหลังไปร่วมยกกะละมังปลาดุกด้วยนะเจ้าค่ะ สาธุๆๆ กับทุกบุญ ทุกชีวิตที่ปลดปล่อยให้เขามีอิสระ


<<ย้อนรอย>>

เมื่อก่อนเป็นคนที่ชอบในการปล่อยปลา ปล่อยหอยมากๆ ส่วนใหญ่ก็ไปตลาดไปซื้อปลาดุกแบบนี้แหละค่ะ บางวันมีหอยขมก็ซื้อทีละ 4-5 กก. ก็ปล่อยอยู่นานหลายปี สถานที่นิยมไปปล่อยประจำก็คือ วัดบางนานอก เป็นวัดที่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา เรื่องมาแดงในวันหนึ่งที่กำลังเทหอยขมลงแม่น้ำ พ่อค้าแถวๆนั้นๆบอกว่า

"ตายๆๆ ไม่รอดหรอก" เราเองฟังไม่ถนัด งงๆ แต่ก็ปล่อยจนหมดทั้งหอยและปลา พอปล่อยเสร็จเดินไปถามพ่อค้าคนนั้นว่าเมื่อกี้ว่าอะไรนะคะ เขาตอบว่า

" น้ำมันเค็ม ปล่อยปลาปล่อยหอยตายหมดแร่ะ"

ทำให้เราสังเกตุว่า แม่น้ำเจ้าพระยาในส่วนตรงบางนา อยู่ไม่ไกลจากปากน้ำเท่าไหร่นัก ยามไม่ใช่ฤดูฝนหรือฤดูน้ำหลาก น้ำทะเลจะหนุนมาทำให้น้ำบริเวณนี้ไม่เหมาะที่สัตว์น้ำจะอยู่ได้ (กระมัง) อันนี้เป็นเพียงข้อสันนิษฐานแบบส่วนตัว

จากนั้นมาดุสิตฯ ก็ไม่ค่อยได้ปล่อยสัตว์อีกเลย เพราะหากจะปล่อยแต่ละทีต้องพาเขาไปส่งในสถานที่เราโอเคว่าเขาจะรอดดีพอสมควร เว้นหากไปวัดสังฆทาน นนทบุรี อันนี้จะแวะซื้อปลาที่ตลาดน้ำนนท์ แล้วหิ้วไปปล่อยที่ท่าน้ำ น้ำที่นั่นใสสะอาดเหมาะกับการดำรงค์ชีพได้อย่างดี

หรือในยามกลับบ้านที่ ตจว. ก็มักแวะตลาดสดหิ้วปลาดุก ปลาไหล หอยขม ไปปล่อยเสมอๆ ส่วนปลาดุก ปลาไหล ลงน้ำแล้วเขาก็ว่ายไปตามทางของเขา ส่วนเจ้าหอยขม ว่ายไปใหนไม่ได้ แม้จะชวนหลานๆโยนไปไกลๆท่าลงน้ำก็เหอะ ชาวบ้านเขาก็ไปงมหอยมาแกงกินอีก โดยไม่รู้หรอกว่าเป็นหอยที่เราปล่อย

ย้อนรอยให้ฟังตามประสาคนเก่าๆ(แก่ๆ)

เคยฟัง c d พระจีนท่านพูดน่ะค่ะ ท่านบอกว่าเวลาไปซื้อสัตว์ไปปล่อย
ท่านบอกว่าให้สวดคำว่า อา มิ โธ โผ 8-9 คำ (หรือจะมากกว่านั้นก็ได้)
ให้ตั้งจิตถึงพระโพธิสัตว์กวนอิม เพื่อที่ท่านจะได้คุ้มครองสัตว์นั้น
แล้วเวลาที่สัตว์นั้นตาย สัตว์ตัวที่เราสวด อา มิ โธ โผให้เค้า
เค้าจะไปเกิดเป็นนางฟ้า หรือเป็นคนค่ะ
เรื่องนี้เราเชื่อน่ะ แล้วก็เชื่อมากด้วย เพราะเราเคยเจอด้วยตัวเราเองค่ะ
เราจะเล่าเรื่องปลาดุก ที่เราเจอในบ้านให้ฟังค่ะ
เรามีเรื่องเล่าเยอะค่ะ

หลายปีแล้วค่ะ ตอนที่เรามาซื้อบ้าน หลังที่เราอยู่ปัจจุบันใหม่ๆ
ตอนช่วงเช้าประมาณ7โมงเช้า เราก็เดินอยู่ที่สนามหญ้า (ตอนนั้นเป็นสนามหญ้า
แต่ปัจจุบัน เราขุดจนไม่รู้ว่าเป็นอะไรไปแล้ว)

เราก็ไม่เห็นหรอกค่ะ ว่ามีปลาดุกอยู่ตรงใกล้เท้าของเรา แต่แฟนเห็น
แฟนบอก เต้ๆระวัง เหยียบปลา
เราก็ ปลาอะไร ในบ้านจะมีปลาได้ไง

พอเราก้มไปมองทีเท้า มีปลาดุกนอนดิ้นอยู่ เราก็คิดว่าปลาตัวนี้เข้ามาได้ยังไง
เพราะไม่มีทางไหน ที่เค้าจะเข้ามาได้เลย แล้วแถวบ้านเราก็ไม่มีแม่น้ำ
แล้วคนจีนที่นี่ เค้าก็ไม่กินปลาดุก แล้วแถวบ้านเรา ก็ไม่มีใครเป็นนักตกปลาด้วย

เราก็งงๆน่ะ เราก็ขับรถพาเค้าไปปล่อยที่แม่น้ำ พอเราปล่อยเค้า ก็ไม่ว่ายไปไหนน่ะ
เรามีความรู้สึกว่า เหมือนเค้ามองหน้าเรา เราก็พูดว่า แล้วระวังน่ะอย่าให้ใรเค้าจับไปน่ะ

เค้าก็ยังไม่ไป อยู่ใกล้ๆกับมือของเรา เราเอานิ้วไปโดนที่ตัวเค้า เค้าก็ไม่หนี
เราก็บอกไปได้ล่ะ ฉันจะกลับล่ะ บ๊ายบายน่ะ
เค้าก็หันหลังว่ายไป

แต่ตัวเราสิ ต้องปีนขึ้นมา เกือบจะตกน้ำ วันนั้นเราก็คิดทั้งวัน
ว่าปลามาได้ยังไงน่ะ แล้วเราก็อธิฐานว่า ขอให้รู้ด้วยเถอะ
ว่าปลาดุกตัวนี้จริงๆแล้วคืออะไร

พอตอนกลางคืนเราก็ฝันค่ะ เราฝันว่ามีผู้ชายคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาเรา
แล้วเค้าก็พูดว่า เค้าคือปลาดุกตัวที่เราช่วยชีวิตไว้
เค้าตกลงมาจากสวรรค์ แล้วเราก็ถามว่าบนสวรรค์มีปลาด้วยเหรอ

เค้าบอกว่า เมื่อหลายร้อยปี เค้าคือเจ้าชายของประเทศญี่ปุ่น ตอนที่เป็นมนุษย์
เค้าได้ทำความผิด พอตาย เค้าก็เลยต้องไปเกิดเป็นปลาบนสวรรค์

แล้วเค้าก็พูดว่า ขอบใจเธอมากน่ะที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเธอเลย
แล้วก็เหมือนเค้ายืนนึก แล้วเค้าก็พูดว่า เอางี้แล้วกันน่ะ

ฉันจะเขียนชื่อฉันใว้ เมื่อถึงเวลาที่ฉันกลับไปเกิด ฉันจะได้จำเธอได้
เราก็ยื่นมือไปให้เค้าเขียนชื่อ เค้าก็เขียนชื่อเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นจริงๆ
แล้าเค้าก็ยกมือ แล้วบอกว่าฉันกลับล่ะ
คุณๆอ่านแล้ว คุณคิดว่าแปลกมั๊ย!