.
"รักษาศีลแบบทาสของกิเลส"
" .. มนุษย์คนเราเกิดมาด้วยอำนาจบุญบาปตกแต่งให้มาเกิด "เมื่อเกิดมาแล้วปัจจัยนิสัยเดิมมันตามมาคร่าแลลากไป ตามอำนาจแลนิสัยเดิมของมัน" แล้วใจของคนเราก็ชอบเสียด้วย เพราะความเคยชินในความเป็นทาสของมันมาแล้ว
ฉะนั้น "เมื่อจะรักษาศีลประเภทไหนก็ตาม มันจึงอึดอัดลังเลใจกลัวจะไม่ได้ทำกรรมชั่วที่เคยทำมาแล้วแลที่จะกระทำต่อไปอีก" ด้วยเหตุที่เราได้มอบจิตของเราไปให้อยู่ใต้บัญชาการของกิเลสความชั่วนั่นเอง
เมื่อกิเลสผู้อยู่เหนือบัญชาการเดือดร้อนเพราะถูกกีดกันด้วยการรักษาศีล จิตของเราผู้ใต้บังคับบัญชาก็พลอยเป็นทุกข์เดือดร้อนไปตามกัน "ฉะนั้นศีลนั้นจึงเป็นศีลที่ให้โทษเป็นบาปแก่ผู้รักษา" พอสมาทานศีลเข้า "ก็คอยแต่กาลเวลาอยากจะให้หมดเขตของการรักษาศีล"
แม้ผู้บวชเป็นเณรเป็นพระก็ทำนองเดียวกันนี้ "หรือบางทีก็รักษาศีลเพื่อโชคลาภ หรือให้หายโรคภัยอุปัทวันตรายทั้งปวง" เลยกลายเป็นศีลพระเป็นเจ้า ศาสนาพระเป็นเจ้าไปฉิบ
"รักษาศีลแบบนี้ได้ชื่อว่า เป็นทาสของกิเลส" ถ้ายังเป็นบุญก็เป็นบุญที่เจือด้วยกิเลสไปเสียแล้ว .. "
"สติปัฏฐานภาวนา" หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
https://sites.google.com/site/smartdham ... _of_dhamma
