องค์แห่งศีล ๕ และศีล ๘

๑. สิกขาบทที่ ๑ บัญญัติขึ้น ด้วยหวังจะปลูกมิตรเมตตาจิตในสรรพสัตว์ทุจำพวก
๒. สิกขาบทที่ ๒ บัญญัติขึ้น ด้วยหวังจะให้มีสัมมาอาชีวะ เลี้ยงชีพในทางที่ชอบ
เว้นจากการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
๓. สิกขาบทที่ ๓ เพื่อที่จะป้องกันความแตกร้าว ทำให้เป็นที่ไว้วางใจซึ่งกันและกันได้
๔. สิกขาบทที่ ๔ ด้วยหวังจะห้ามความตัดประโยชน์ทางวาจา
๕. สิกขาบทที่ ๕ เพื่อป้องกันมิให้ละเมิดข้อห้าม ๔ ข้อข้างต้น
๖. สิกขาบทที่ ๖ เพื่อปลดเปลื้องภาระ และความกังวลในเรื่องโภชนาหาร
๗. สิกขาบทที่ ๗ เพื่อละความทะยานอยาก และความฟุ้งเฟ้ออันเป็นเหตุให้หมกมุ่นอยู่ในกามารมณ์
๘. สิกขาบทที่ ๘ เพื่อละความสุขอันเป็นโลกียสุข


๑. ปาณาติปาตา เวระมะณี มีองค์ ๕
๑ ปาโณ สัตว์มีชีวิต
๒ ปาณะสัญญิตา รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต
๓ วะธะกะจิตตัง มีจิตคิดจะฆ่า
๔ อุปักกะโม พยายามเพื่อจะฆ่า
๕ เตนะ มะระณัง สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น
พร้อมด้วยองค์ ๕ นี้ จึงขาดจากปาณาติบาต.ฯ

สาธุกับคุณ แมวขาวมณี ด้วยครับ

๒. อทินนาทานา เวระมะณี มีองค์ ๕
๑ ปะระปะริคคะหิตัง ของมีเจ้าของหวงแหน
๒ ปะระริคคะหิตะสัญญิตา รู้อยู่ว่าของนั้นมีเจ้าของหวงแหน
๓ เถยยะจิตตัง จิตคิดจะลัก
๔ อุปักกะโม พยายามเพื่อจะลัก
๕ เตนะ หะระณัง ลักของได้มาด้วยความเพียรนั้น
พร้อมด้วยองค์ ๕ นี้ จึงขาดจากอทินนาทาน.ฯ

๓.กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณี มีองค์ ๔
๑ อะคะมะนียวัตถุ วัตถุที่ไม่ควรถึงไม่ควรเสพ
๒ ตัสมิงเสวะนะจิตตัง จิตคิดจะเสพในอคมนียวัตถุนั้น
๓ เสวะนัปปะโยโค เพียรเพื่อจะเสพ
๔ มัคเคนะ มัคคะปะฏิปัตติ อะธิวาสะนัง ยังมัคให้ถึงพร้อมด้วยมัค(คือองค์กำเนิดเข้าในช่องสังวาส)
พร้อมด้วยองค์ ๔ นี้ จึงขาดจากกาเมสุมิจฉาจาร.ฯ

๔.มุสาวาทา เวระมะณี มีองค์ ๔
๑ อัตถังวัตถุ เรื่องไม่จริง
๒ วิสังวาทะนะจิตตัง จิตคิดจะกล่าวให้ผิดจากความจริง
๓ ตัชโช วายาโม พยายามกล่าวให้ผิดตามจิตคิดนั้น
๔ ปะรัสสะ ตะทัตถะ วิชานะนัง ผู้อื่นฟังรู้ความที่กล่าวนั้น
พร้อมด้วยองค์ ๔ นี้ จึงขาดจากมุสาวาท.ฯ

๕.สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวระมะณี มีองค์ ๔
๑ มะทะนิยัง น้ำนั้นเป็นน้ำเมา
๒ ปาตุกัมยะตาจิตตัง จิตคิดที่จะดื่มน้ำเมานั้น
๓ ตัชโช วายาโม พยายามที่จะดื่มตามจิตนั้น
๔ ปิตัปปะเวสะนัง ดื่มให้ล่วงลำคอลงไป
พร้อมด้วยองค์ ๔ นี้ จึงขาดจากสุราเมรยมัชช.ฯ

๖.วิกาละโภชะนา เวระมะณี มีองค์ ๔
๑ เวลาตั้งแต่เที่ยงไปแล้วถึงก่อนอรุณขึ้น
๒ ของเคี้ยวของกินอันสงเคราะห์เข้าในอาหาร
๓ พยายามกลืนกิน
๔ กลืนให้ไหลล่วงลำคอเข้าไปตามความเพียรนั้น
พร้อมด้วยองค์ ๔ นี้ จึงขาดจากวิกาละโภชะนา.ฯ

๗.นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนามาลาคันธะวิเลปะนะธาระนะ มัณฑะนะวิภูสะนัฏฐานา เวรมะณี มีองค์แบ่งออกเป็น ๒ ตอน
ตอนที่ ๑ มีองค์ ๓
๑ เริงเล่นฟ้อนรำขับร้องเป็นต้น (ทั้งโดยตนและผู้อื่น)
๒ ไปเพื่อจะดูหรือฟังการเริงเล่นนั้น
๓ ดูหรือฟังการเริงเล่นนั้น
ตอนที่ ๒ มีองค์ ๓
๑ เครื่องประดับตกแต่งมีดอกไม้ และของหอมเป็นต้น
๒ ไม่มีเหตุเจ็บไข้ตามที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาต
๓ ทัดทรงตกแต่งด้วยจิตคิดจะประดับให้สวยงาม
พร้อมด้วยองค์ดังกล่าว จึงขาดจากนัจจะคี.ฯ

๘.อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา เวระมะณี มีองค์ ๓
๑ ที่นั่งที่นอนสูงใหญ่
๒ รู้ว่าที่นั่งที่นอนสูงใหญ่
๓ นั่งหรือนอนลงในที่นั่งที่นอนนั้น
พร้อมด้วยองค์ ๓ นี้ จึงขาดจาก อุจจา.ฯ

ที่มา:หนังสือสวดมนต์อุบาสก อุบาสิกา วัดเกตุมดีศรีวราราม

สาธุอีกครั้งครับ

ศีลผมก็คล้ายๆกัน คือเจตนาลด,> ละ,> เลิก,> เว้นขาดจาก

= ความโกรธ ไม่พอใจ อยากฆ่าอยากทำร้าย อยากด่า อยากบ่นว่าิ พูดจาหยาบคาย
= ความโลภ อยากได้มาเป็นของตน อยากโขมย โกง หลอกลวง
= กามคุณ ๕ อยากได้มาเสพรส อร่อยลิ้น เพราะหู ดูงาม หอมกลิ่น สัมผัสนุ่ม ฯลฯ
= โกหก พูด,แสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราถูก ทั้งที่เราผิด ฯลฯ
= หลงใหลในอบายมุขต่างๆ กินเหล้า เล่นการพนัน เจ้าชู้ คบมิตรชั่ว เที่ยวๆ ขี้เกียจ

ทำได้แค่นี้(ระดับศีล ๕) ก็เป็นคนดี ได้แล้ว หรืออยากเพิ่มระดับ ก็ทำอีก สามข้อได้คือ
= จู้จักประมาน ในการกินการใช้ แต่พอควรทั้งอาหาร เสื้อผ้า ที่อาศัย
= ระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้เพลิดเพลิน ไปกับกามคุณ ๕ คอยสังวรลดละอยู่เสมอๆ
= ระวังตัวตนไม่ให้มีอัตตาใหญ่โต เบ่งข่มคนอื่น พยายามลด ให้น้อยลงๆให้ได้

ถ้าอยากเก่งก็ทำข้อนี้ให้ได้
= คือใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยไม่ใช้เงินทอง มีบาตรบริหารท้อง มีผ้าสามชุดบริหารกาย ที่ใหนๆก็อยู่ทำความดีได้ ไม่ทุกข์ร้อน

ถ้าอยากบรรลุธรรมชั้นสูงขึ้นไป ก็ทำในแต่ละข้อให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์
ท่านว่า ศีลพาให้ถึงนิพพาน (ฟังตอนพระให้ศีลจบ ท่านสรุปว่าอย่างนั้น )

ได้ความรู้มากมาย อนุโมทนาบุญครับสาธุ