รายระเอียด..
มีพระองค์หนึ่งไม่เอ่ยนาม ท่านบวชใหม่ๆ ก่อนท่านจะจำวัดท่านได้เห็นเปรตตนหนึ่งยืนอยู่ทางทิศใต้ของวัด ท่านมองผ่านหน้าต่างเห็นเข้าพอดีตัวสูงใหญ่ราวต้นตาล มือใหญ่เท่าใบลาน ยกแขนขึ้นลงๆ ดูน่ากลัว ท่านได้นั่งสมาธิ เสร็จแล้วก็ทำการแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลไปให้ พอท่านลืมตาเปรตตนนั้นก็หายไปแล้ว ท่านเล่าให้ผมฟังถึงความรู้สึกในตอนนั้นว่า ท่านก็กลัวนิดๆ เหมือนกันแต่ท่านพยายามครองสติไว้ พร้อมกับรู้สึกสงสาร ท่านก็เลยอุทิศส่วนกุศลให้เดี๋ยวนั้นเลย

ท่านมีเมตตาจริงๆ เลยว่ามั้ยครับ

เปรต เขาก็น่าสงสารจริงๆ ปากเล็ก เท่ารูเข็ม
จะกินอะไรก็ลำบาก พอมีคนอุทิศบุญกุศลไปให้
เวลาหิวจะกินอาหาร พอหยิบจับอาหารขึ้นมา
อาหารก็จะลุกเป็นไฟ ไหม้เป็นเถ้าถ่าน หายไปต่อหน้า ต่อตา
ช่างน่าเวทนายิ่งนัก

อนุโมทนา สาธุค่ะ

ดีนะครับ ที่ท่านเห็น
ถ้าผมเห็น... ผมคงติดตา...

น่ากลัว !!!!!!!!!!

; ว่าแต่รุปรถยนต์เกี่ยวข้องไรกับกระทู้นี้หรอ

งั้น ดูรูปต่อไป

อนุโมทนาค่ะ

ผู้ที่วนเวียนว่ายอยู่ในความทุกข์ทุกคน
ล้วนน่าสงสารครับ...

ไม่รู้ว่าท่านผู้ดูแลสัตว์วิเศษตื่นเต้นทำไม เพราะชาวโลกทิพย์ชนิดนี้แม้แต่หมูหมากาไก่แมว และแม้แต่เด็กตัวเล็ก ๆ ก็เห็นได้เช่นกัน ไม่รู้ว่าชื่อว่าผู้ดูแลสัตว์วิเศษได้ยังไง

ท่านจขกท.หายไปไหนหรือคะ