รู้สึกยินดียิ่งนัก....
ที่ลานธรรมจักรแห่งนี้จะมีท่านมาช่วยเกื้อกูล

ว่างๆ ข้าพเจ้าผู้ยัง "งมโง่"
จะแวะเวียนมาขอคำชี้แนะจากท่าน
หวังว่าคงได้รับความกรุณาเปิดตาให้ข้าพเจ้าบ้างนะ...เจ้าคะ

งมงาย ละอายที่จะใช้คำว่า ช่วยเกื้อกูล ขอใช้ ช่วยกันจับมือจูงกันไปนะ

งมงาย ละอายที่จะใช้คำว่า เปิดตา ขอใช้คำว่า ช่วยกันดูหลาย ๆ ตา

ด้วยความยินดี งมงายเอง ก็ผีเข้า ผีออก องค์ลงเต็มมั่ง ไม่เต็มมั่ง

ก็อย่าถือสา

ถ้าไม่รังเกียจ ขอน้อมรับ "ขบวนการคนเดินทาง" ด้วยความยินดี

แม้ตัวหลวงจีนงมงายเอง

รู้สึกตัวเองเป็นดุจดั่ง เทวรูปปั้นดินเหนียว

ที่อยู่ริมแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ให้คนมาบนบานกราบไหว้ ให้ข้ามน้ำปลอดภัย

แท้ทีจริงแล้ว ข้ามน้ำเองก็ยังไม่ได้

น้ำท่วมมายังหนักใจเลย

ตอนที่ขับรถตะลอน ๆ อยู่นั้น
ได้ทบทวน...ถึงอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่เราเองก็ลืมไป

เรามักจะเคยมีคำถาม ถามตัวเองเสมอ
ทำไม เราต้องเจออย่างนี้...
และจะมีคำตอบกลับมาหาเราเสมอ...
คำตอบที่...ยากเหลือเกินจะปลงใจกับมัน
แต่...มันก็เป็นคำตอบ

แล้วไอ้ "เมล์บอก" ของท่านนี่
..คือ เมล์จริง ๆ ใช่มั๊ย..
ข้าน้อยจะได้เล่าและหย่อนไป