....................นิธิกัณฑคาถา
นิธิง นิเธติ ปุริโส..................คัมภีเร อุทะกันติเก
อัตเถ กิจเจ สะมุปปันเน.........อัตถายะ เม ภะวิสสะติ
คนเราฝังขุมทรัพย์ไว้ในที่ลึกจดถึงน้ำ, ก็ด้วยคิดว่าเมื่อเกิดกิจที่จำเป็นขึ้น
ขุมทรัพย์นี้จะเป็นประโยชน์แก่เรา
ราชะโต วา ทุรุตตัสสะ...........โจระโต ปีฬิตัสสะ วา
อิณัสสะ วา ปะโมกขายะ........ทุพภิกเข อาปะทาสุ วา
เอตะทัตถายะ โลกัส๎มิง..........นิธิ นามะ นิธิยยะติ
ขุมทรัพย์ที่คนฝังไว้ในโลก ก็เพื่อจุดประสงค์นี้ คือ...
เพื่อให้พ้นจากราชภัยที่คอยคุกคาม เพื่อให้พ้นจากโจรภัยที่คอยเบียดเบียน
เพื่อเก็บไว้ใช้หนี้ก็มี เพื่อเก็บไว้ใช้ในยามเกิดทุพภิกขภัย
หรือเพื่อใช้ในเวลามีภัยอันตรายต่างๆ
ตาวัสสุนิหิโต สันโต...............คัมภีเร อุทะกันติเก
นะ สัพโพ สัพพะทาเยวะ........ตัสสะ ตัง อุปะกัปปะติ
ขุมทรัพย์ที่เขาฝังไว้อย่างดีในที่ลึกจดน้ำถึงเพียงนั้น
จะสำเร็จประโยชน์แก่เขาไปทั้งหมด ตลอดเวลาก็หาไม่
นิธิ วา ฐานา จะวะติ..............เพราะบางทีขุมทรัพย์เคลื่อนที่ไปก็มี
สัญญา วาสสะ วิมุยหะติ.........บางทีเขาลืมที่ฝังไว้ก็มี
นาคา วา อะปะนาเมนติ..........บางทีพวกนาคเคลื่อนย้ายก็มี
ยักขา วาปิ หะรันติ นัง............บางทีพวกยักษ์นำขุมทรัพย์นั้นไปก็มี
อัปปิยา วาปิ ทายาทา............อุทธะรันติ อะปัสสะโต
หรือบางทีเมื่อเขาไม่เห็น ทายาทผู้ไม่เป็นที่รักขโมยขุดเอาไปก็มี
ยทา ปุญญักขะโย โหติ...........สัพพะเมตัง วินัสสะติ
เมื่อเขาสิ้นบุญ ขุมทรัพย์ที่ฝังไว้ทั้งหมดนั้นก็พินาศหายไป
ยัสสะ ทาเนนะ สีเลนะ.............สัญญะเมนะ ทะเมนะ จะ
นิธิ สุนิหิโต โหติ.....................อิตถิยา ปุริสัสสะ วา
ขุมทรัพย์ที่ผู้ใดจะเป็นสตรีก็ตาม เป็นบุรุษก็ตาม ฝังไว้ดีแล้ว
ด้วยทาน ศีล สัญญมะ และทมะ
เจติยัมหิ จะ สังเฆ วา.............ในพระเจดีย์ หรือในพระสงฆ์
ปุคคะเล อะติถีสุ วา...............ในบุคคล หรือในแขกที่มาหา
มาตะริ ปิตะริ วาปิ..................อโถ เชฏฐัมหิ ภาตะริ
ในมารดา บิดา ก็หรือว่าพี่ชาย
เอโส นิธิ สุนิหิโต....................อะเชยโย อะนุคามิโก
ขุมทรัพย์นี้ชื่อว่าฝังไว้ดีแล้ว คนอื่นขนเอาไปไม่ได้ จะติดตามคนฝังตลอดไป
ปะหายะ คะมะนีเยสุ...............เอตัง อาทายะ คัจฉะติ
บรรดาทรัพย์สมบัติที่เขาจำต้องละไป เขาพาไปได้ เฉพาะขุมทรัพย์นี้เท่านั้น
อะสาธารณะมัญเญสัง............อะโจระหะระโณ นิธิ
ขุมทรัพย์นี้ไม่ทั่วไปแก่คนเหล่าอื่น ทั้งโจรก็ลักเอาไปไม่ได้
กยิราถะ ธีโร ปุญญานิ...........โย นิธิ อะนุคามิโก
ผู้มีปัญญาควรทำแต่บุญที่จะเป็นขุมทรัพย์ติดตามตนตลอดไป
เอสะ เทวะมะนุสสานัง............สัพพะกามะทะโท นิธิ
ขุมทรัพย์นี้ให้ผลอันน่าปรารถนาทุกประการ แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
ยัง ยัง เทวาภิปัตเถนติ...........สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ
เทวดาและมนุษย์ปรารถนาผลใดๆ ผลนั้นๆ ทุกอย่าง จะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
สุวัณณะตา สุสะระตา.............ความมีผิวพรรณงดงาม ความมีเสียงไพเราะ
สุสัณฐานัง สุรูปะตา...............ความมีทรวดทรงสมส่วน ความมีรูปสวย
อาธิปัจจัง ปะริวาโร................ความเป็นใหญ่ ความมีบริวาร
สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ............ทั้งหมดจะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
ปะเทสะรัชชัง อิสสะริยัง..........ความเป็นพระราชาในประเทศ ความเป็นอิสระ
จักกะวัตติสุขัง ปิยัง................ความสุขของความเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ์อันน่าพอใจ
เทวะรัชชัมปิ ทิพเพสุ..............แม้ความเป็นเทวราชของเทวดาในหมู่เทพก็ตาม
สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ.............ทั้งหมดก็จะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
มะนุสิกา จะ สัมปัตติ...............สมบัติของมนุษย์ก็ดี
เทวะโลเก จะ ยา ระติ..............ความยินดีในเทวโลกก็ดี
ยา จะ นิพพานะสัมปัตติ..........สมบัติคือนิพพานก็ดี
สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ.............ทั้งหมดก็จะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
มิตตะสัมปะทะมาคัมมะ...........บุคคลอาศัยมิตตะสัมปทา
โยนิโส เจ ปะยุญชะโต............ถ้าประกอบความเพียรโดยแยบคาย
วิชชาวิมุตติวะสีภาโว..............ก็จะเป็นผู้ชำนาญในวิชชาและวิมุตติ
สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ.............ทั้งหมดก็จะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
ปะฏิสัมภิทา วิโมกขา จะ..........ความเพียบพร้อม และความหลุดพ้น
ยา จะ สาวะกะปาระมี..............อีกทั้งสาวกบารมี
ปัจเจกะโพธิ พุทธะภูมิ.............การตรัสรู้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า และพุทธภูมิ
สัพพะเมเตนะ ลัพภะติ..............ทั้งหมดก็จะได้ด้วยขุมทรัพย์นี้
เอวัง มะหัตถิกา เอสา...............ยะทิทัง ปุญญะสัมปะทา
ผู้ถึงพร้อมด้วยบุญ ย่อมได้ประโยชน์มากมายถึงเพียงนี้
ตัส๎มา ธีรา ปะสังสันติ...............ปัณฑิตา กะตะปุญญะตันติ.
เพราะฉะนั้น บัณฑิตผู้เป็นปราชญ์
จึงสรรเสริญภาวะแห่งบุญที่ทำไว้แล้วเท่านั้นแล... ดังนี้.
...คัดลอกเนื้อหามาจาก...
หนังสือสวดมนต์-ไหว้พระ-สาธยายธรรม (แปล)
ธรรมานุสรณ์แด่พระอาจารย์สุโข กตปุญโญ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=28&t=20792