สวัสดีค่ะ ขอที่พึ่งให้ทำใจได้เข้มแข็งด้วยค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานเอกชนที่หนึ่งค่ะ ทำมาประมาณสี่ปีแล้ว และเมื่อสองปีที่แล้วเค้าก็เข้ามาทำงานค่ะ แต่ตำแหน่งสูงกว่าเรา แต่ต้องทำงานด้วยกันตลอด และเริ่มสนิทกันด้วยเพราะมีนิสัยและการดำเนินชีวิตที่คล้ายกัน รวมทั้งเค้าก็ดูแลเราเป็นอย่างดี

เค้าชอบโทรหาเรา บางวันคุยกันเกินวันละห้าครั้งทั้งๆที่ไม่มีธุระอะไร มีไปไหนมาไหนด้วยยกันบ้าง ซึ่งมันทำให้เรามีความสุข เค้าเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งนายที่ดี รวมทั้งเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดเท่าที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเรา แต่สิ่งที่เรารู้มาโดยตลอดก็คือเค้ามีแฟนที่คบกันมาแล้ว 10 ปี

ด้วยความที่เราสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เค้าก็พาเราไปพบเพื่อน เราก็พาเค้าไปพบเพื่อนและครอบครัว ทำให้เพื่อนๆ เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของเรา แต่สิ่งที่เค้าย้ำคือคนอื่นคิดได้ แต่เราห้ามคิดอะไรที่เกินเลย ซึ่งเราก็ยอมรับในจุดนั้น

แต่ทั้งเค้าและเราก็ยังให้ความใกล้ชิดกัน จนบางครั้งเกือบจะเกินเลย แต่ก็เรียกสติกลับคืนมาได้ และหยุดไว้แค่นั้น

จนวันนี้ บ้านเค้าสร้างเสร็จและเค้ากำลังย้ายเข้า พร้อมผู้หญิงที่เค้ารัก แม้ไม่ใช่การแต่งงาน แต่อยากถามว่าเราควรปล่อยมือ...ใช่ไหม?

ไม่ควรอาศัยความใจดีของเค้า มาสร้างความสุขให้เราอีกใ่ช่หรือไม่

ถ้าแค่ความรู้สึก เราจะถือว่า "เป็นชู้" หรือยัง อ่านหลายกระทู้ที่ต้องทนกับการโดนคนรักนอกใจมันเจ็บปวดมาก ดังนั้น แม้มันต้องทำให้ความเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ของเราทั้งสองคนต้องจบลงแต่ก็ควรทำสิ่งที่ต้องทำใช่หรือไม่

ใจหนึ่งก็คิดว่าเค้าไม่ได้ทำผิดอะไร ถ้าเราตีตัวออกห่างจากเค้า อย่างน้อยเค้าก็ขาดเพื่อน

แต่อยู่ใกล้เค้า ก็ทำใจไม่ได้จริงๆ ความอยากเจอ อยากคุย อยากอยู่ใกล้ มันเอ่อล้นเต็มไปหมด

เราควรทำใจอย่างไรดีค่ะ

สวัสดีค่ะ
มันมีหลุมพลางที่ขุดดักไว้ด้วยกติกาที่เป็นไปไม่ได้ เพราะน้ำมันกับไฟ ใกล้กันก็ลุกพรึบค่ะ

แค่ความรู้สึก ยังไม่เป็นไรคะ จับแยกง่ายๆ ด้วยกติกาใหม่ กติกาที่ว่า
น้ำมันควรตั้งไว้ให้ห่างจากกองไฟแค่ไหนจึงควรจะปลอดภัยค่ะ

ผู้ชายนั้นไม่มีเสีย มีแต่ได้กับได้ค่ะ ดังนั้นแม้ว่าเค้าจะดีเพียงไร
เราก็ควรรักษาระยะห่างเอาไว้ เพราะคนที่จะต้องเสียใจที่สุดคือเราค่ะ

ใจเขาใจเรานะคะ ผู้หญิงก็รับรู้ถึงความรู้สึกผู้หญิงด้วยกันได้ดีว่าจะเสียใจเพียงไร ถ้าแฟนนอกใจ ไม่ต้องไปกลัวผู้ชายขาดเพื่อน เพราะคุณก็คือเพื่อนเค้าคนหนึ่ง แต่แค่คุณรักษาระยะให้ห่างออกไป พึ่งระลึกไว้เสมอว่า ระยะห่างอย่างไรแค่เพื่อน ระยะใกล้ชิดแค่ไหนเข้าขั้นคนรักแล้ว คุณอยู่ในเหตุการณ์ของชีวิตคุณเอง คุณจะบอกตนเองได้ว่าแค่ไหน

และอย่าเข้าข้างตนเอง และคิดแทนเค้าว่าเค้าจะแคร์เราตลอดไปค่ะ
เพราะชีวิตเค้าเมื่อมีครอบครัวแล้ว มีเมียมีลูก
ถ้าเค้าเป็นคนดีเค้าย่อมแคร์คนในครอบครัวของเค้ากว่าคนอื่นแน่นอนค่ะ

ขอให้คุณตัดใจเสียตั้งแต่ตอนนี้ ตั้งสติไว้ให้ดี คิดพิจารณาไตร่ตรองถึงเหตุผลว่าควรเก็บความรู้สึกดีๆ ไว้แค่นี้พอแล้วหรือไม่ ถ้าปล่อยใจไปตามความรู้สึก ก็จะยิ่งหยุดได้ยากลงไปทุกที และคนที่เสียใจก็จะมีเพิ่มขึ้น ซึ่งก็ไม่ยุติธรรมต่อผู้อื่น ที่ต้องมาเสียใจ ถ้าคุณและเค้ายังไม่รักษาระยะให้ห่างกันออกไปสักวันคงหยุดไม่ได้เหมือนกับครั้งที่ผ่านมาที่เฉียดๆ จะเกินเลยนะคะ สิ่งที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ถ้ายังปล่อยไปอย่างนี้ก็มีแต่เรื่องยุ่งยากตามมาแน่นอน ทั้งเพื่อนฝูงรอบข้างคุณ คุณทนสายตาที่เค้ามองคุณ ทนต่อคำพูดคำถามที่ปนตำหนิสงสัยของคนรอบๆ ตัวไหวมั้ย ขอให้คุณคิดให้รอบคอบค่ะ

สู้ๆ นะคะ ทำใจให้เข้มแข็งไว้ค่ะ เชื่อว่าทุกคนทำได้แน่นอนค่ะ

สวัสดีค่ะคุณจขกท

เหมือนเราเป็นแผลเพียงเล็กน้อยแต่ถ้าเราไม่ดูแลเอาใจใส่แผลนั้นก็อาจลุกลามจนกลายเป็นแผลใหญ่หรือได้รับเชื้อบาดทะยักที่อาจส่งผลเสียหายร้ายแรงต่อชีวิตเราได้...เฉกเช่นเดียวกันกับจิตใจถ้าเราเอาใจใส่ดูแลให้อาหารใจที่เป็นประโยชน์เกื้อกูลต่อชีวิต..เราก็มีความสุข..แต่ถ้าเราให้อาหารใจที่เป็นโทษเป็นพิษเป็นภัยชีวิตก็หาความสงบสุขไม่ได้เช่นกัน...
ในระดับจริยธรรมขั้นต้นเรามักทราบกันดีอยู่แล้วว่าอะไรดี อะไรไม่ดี อะไรควร อะไรไม่ควร แต่เราทำใจที่จะละหรือเลิกจากสิ่งเหล่านั้นไม่ได้...เพราะกำลังใจไม่เข้มแข็งไม่แข็งแรงและไม่มั่นคงในจริยธรรม...

ลองคิดว่า ถ้าพี่เขยหรือน้องเขยคุณทำแบบนี้ (คุยกับผู้หญิงอื่น และมีท่าทีชอบหญิงคนนั้น)
คุณจะสงสารและเห็นใจพี่สาวน้องสาวคุณขนาดไหน
คุณจะเลิกนับถือพี่เขยหรือน้องเขยไปเลย และจะนึกต่อว่า ผู้หญิงที่เป็นมือที่สาม

ถ้าอยากให้เขาดูดี อยากให้เขาเป็นคนดี ก็เลือกที่จะห่างออกมาดีกว่า
คุณไม่ได้ทำอะไรผิดที่ห่างเขา แต่คุณกำลังเสียสละที่จะทำให้ทุกคนรอบตัวเขามีความสุข

ดิฉันว่าคนที่ผิดเต็มประตูคือ ผู้ชายค่ะ
รู้ว่าตนเองมีแฟนและจะแต่งงานกันขนาดปลูกบ้านสร้างเรือนหอ
แต่ยังทำตัวสนิทสนมเกินเพื่อนกับหญิงอื่น

ผู้ชายนี้แย่มาก กะกินได้ก็จะกิน กินไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรนะสิ

ผู้ชายบางคนมีลูกมีเมีย ก็ยังมาทำเป็นหลงรักลูกน้องที่ทำงาน รักปานจะขาดใจ
แต่เอ้อเมียกับลูกที่บ้านก็ยังรักนะไม่ทิ้ง บังเอิญลูกน้องผู้หญิงคนนี้ไม่เคลิ้มค่ะ

ความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นได้ ไม่ผิดครับ แต่ควรรักษาระยะห่าง ถ้าทำไม่ได้เดินออกมาดีกว่าครับ
ดีกว่าจะเสียใจทุกฝ่าย
โรคกรรมมันหายยากครับ โรคที่มีเชื้อเดิมอยู่แล้ว ยิ่งลุกลามได้เร็ว
จะรักษาต้องรักษาให้หายขาด ถ้าไม่รักษา โรคอาจจะทำร้ายถึงชีวิตได้ครับ