ขอให้หายป่วยโดยเร็วพลัน มีสุขภาพกาย-ใจ ที่เข้มแข็ง นะคะ......

......ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน.....

....ไม่คิดร้าย ไม่พูดร้าย ไม่คิดอกุศลกับใคร.........
.....รู้..ละ....ว่าง...ดับ..เย็น........

..วัน....เวลา...ช่วยได้เสมอค่ะ......

อาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ ลุกจากเตียงได้...แต่ยังเพลียกินอะไรก็ขมคอ วันจันทร์นี้ต้องทำงานแล้วจะไหวหรือเปล่า ยังไอแห้งๆอยู่กลัวจะมีโรคแทรกปอดติดเชี้อ(ขอแถมที่มากับโรคนี้)...รับข่าวสารจากเพื่อนๆทั้งฝรั่งและไทย สรุปยอดป่วยเหมือนกันอยู่ 15 คนค่ะ ปีนี้ระบาดหนักจริงๆเพื่อนคนฝรั่งบอกว่าที่อ็อฟฟิตเขาหยุดงานไปเกือบครึ่ง สงสารเพื่อนฝรั่งคนหนึ่งเธอหย่าค่ะแล้วก้เป้นไข้หวัดใหญ่ทรุดหนักเลย...

ถ้าไม่ไหวจริงๆวันจันทร์คงหาหมอ ขอใบรับรองหยุดงานต่อ...ตัวเองยังไม่แข็งแรงดีทั้งร่างกายและจิตใจ นี่ต้องมานั่งแก้ปัญหาโลกแตกให้กับเพื่อนสนิทอีก..กำไม่แบเลยค่ะ

คุณคำเมย ค่ะ....ดีขึ้นหรือยัง....สบายดีนะคะ.......

คุณกล้วยไม้ม่วง....ขอบคุณมากที่ถามข่าวคราว เหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ
เขาแตกหักกับผู้หญิงคนใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว มาเร็วไปเร็วเหมือนโกหกแต่มันคือเรื่องจริงเพราะต่างฝ่ายต่างหวังผลประโยชน์ต่อกันพอไม่ได้ก็เลยไปกันไม่รอด...แต่ก่อนไปหล่อนจะไปก็วางระเบิดเวลาไว้ให้ฉันเยอะแยะมากมายเกือบขึ้นโรงขึ้นศาลเลยทีเดียว จนต้องลากแม่ของลุกเขา(อังกฤษ)มาเป้นพยานว่าสิ่งที่สเปนกล่าวหาฉันไว้มันไม่ใช่ความจริง(เพราะหล่อนอ้างถึงอังกฤษด้วย)...

อยากถามสเปนจังว่าฉันไปทำอะไรให้ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันหล่อนยืนยันที่จะอยู่ต่อทั้งๆที่รู้ว่าอะไรเป้นอะไร...สาบานได้ว่าไม่เคยไประรานหล่อนหรือดึงใครมาเป้นเครื่องมือในการระราน...หนีไปตั้งหลักที่เมืองไทย กลับมาต้องเร่งงานซ้ำป่วยอีกแล้วต้องมาเจอเรื่องราวบ้าๆไม่จบสิ้น ตอนนี้เคลียร์กับเขาแล้วค่ะ ใจหนึ่งก็อยากถามสเปนว่าฉันไปทำอะไรเจ็บช้ำน้ำใจหรือ?ถึงได้ใส่ร้ายกันแบบนี้ ใจหนึ่งก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวให้ทุกสิ่งมันผ่านไปเองเพราะคงไม่ได้พบได้เจอกันอีกแล้ว(คงไม่มีเวรหรือกรรมที่จะต้องเกี่ยวกันอีก สาธุ) หากมันก็คาใจนะ แล้วนิสัยถาวรของฉันคือถ้ามีปัญหาทุกอย่างต้องเคลียร์...กำลังตั้งหลักให้กับสติตัวเองอยู่ค่ะ...

ขอให้ผ่านด้วยดีค่ะ....
...อะไรไม่สำคัญเท่าการรักษาจิต....จิตพอเพียง....ไม่รัก โลภ โกรธ หลง...
ไม่เบียดเบียนตนและผู้อื่น.....

ฉันก็ท่องไว้เช่นนี้ค่ะ.........

ขอบคุณค่ะคุณกล้วยไม้ม่วง.... บางครั้งก้ตั้งสติยังไม่ได้ สับสน เริ่มทำใจได้บ้างไม่ได้บ้างตามธรรมดาของคนกิเลศหนา...เขาแตกหักกับผู้หญิงคนใหม่และดูเหมือนอยากจะกลับมา(เหมือนทุกครั้งที่เคยทำ) ถึงขั้นขอแต่งงานเริ่มขอเอกสารยื่นเรื่องเป้นจริงเป้นจัง เกือบใจอ่อนค่ะแต่พอทบทวน ฉันคงเปลี่ยนนิสัยถาวรความไม่รู้จักพอของเขาได้ พอไม่มีใครเขาก็กลับมาทำดีด้วย...ที่ผ่านมาเขาจะบอกฉันว่ามีอีกคน แต่กลับไม่บอกอีกคนว่ามีฉัน เขาเลือกที่จะรักษาหัวใจของผู้หญิงคนอื่นมาตลอด...สิ่งที่เขาทำคงยืนยันได้ว่าฉันเป้นแค่ "ของตาย" เวลาเขาไม่มีใครแค่นั้น...สิ่งที่เขากระทำกับฉันมันบอกเองว่าฉันจะดันทุรังก้าวต่อเพื่อทำร้ายตัวเองแบบไม่รู้จบสิ้น หรือเลือกที่จะเดินออกมา...ไม่ใช่หมดรักค่ะแต่หมดแรงมากกว่า

คุณคำเมยค่ะ...เข้าใจมากมายค่ะ........

..จิตของฉัน...ก็ไม่ต่างจากคุณ...ยังคงรัก ภักดี..ต่อเขา...แต่ไม่ทุกข์.ค่ะ....ไม่ติดต่อ ไม่ร้องขอ..อยู่อย่างสุขในใจ ไม่ทุกข์ร้อนรน......อะไร ..เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยไปไม่รับรู้ ไม่เห็น...ไม่ตามข่าวอะไรทั้งสิ้น จะมีหญิงกี่คน จะไปเที่ยวซุกซนกับหญิงแพศยา...ลงอ่างอบนวด...หญิงบริการ...ติดโรค...ป่วย....ตามสะดวก...หากตายค่อยว่ากันอีกที.....เพราะเรายังมีพันธะเรื่องทะเบียนสมรส???

...อนาคต ไม่รู้ ไม่สน ทำปัจจุบันให้ดี ตามบทบาทหน้าที่ของตน.... ว่ายังคงทำงาน มีเงินใช้ ร่างกายแข็งแรง ไม่ป่วย ปฏิบัติธรรมตามที่ใจชอบ อยากทำ......ทำเลย..สบายใจ ไม่ต้องอึดอัด รอปรึกษาว่าจะเห็นด้วย ไม่เห็นด้วย ประหยัดเงินใช้จ่าย เผื่อมีเหตุฉุกเฉิน .....สาระพัดที่จะคิด......เครียด....

....ผ่านมาแล้ว...นั่งจิบกาแฟ เย็นใจ ......อิ่มเอิบใจ....สุขใจ...

..ท่องไว้ อยู่ไปวัน วัน เพื่อรอเผา.....

วันนี้กลับมานั่งอ่านเรื่องราวที่ผ่านมาของตัวเอง...กว่าจะผ่านมาได้ก็สาหัสพอสมควร...ตอนนี้ก้ยังนิ่งไม่สนิทค่ะ ยังมีแวบๆ แต่ไม่ร้อนรน ทุรนทุราย ยอมรับความจริงอยู่กับความเป้นจริง... เขาพยายามทำทุกวิถีทางที่จะขอคืนดี..ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่แค้น และยังไม่หมดรักด้วยซ้ำ...แต่ฉันเริ่มเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง... "เวลามันจะดูแลตัวมันเอง" ...