วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 14:56  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 83 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 17 พ.ย. 2014, 10:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


ดีใจด้วยค่ะ :b27:
จบมหาวิทยาลัยชีวิตมาแล้ว เรื่องสิวๆ แค่นี้ รอแผลสิวหายก็จบนะคะ

สู้ๆ ค่ะ เพื่อนมี เงินมี แสนจะสุขแล้วค่ะ
วันข้างหน้ามีเวลาว่างก็ทำกุศลได้สะดวกไม่ต้องแบกใครไว้เป็นภาระนะคะ

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 17 พ.ย. 2014, 16:17 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue
คำเมย เขียน:
ฉันรับผิดชอบตัวเอง อยู่ตัวคนเดียวหาเลี้ยงครอบครัว โดยไม่พึ่งพาใคร...เรื่องราวฉันเป็นที่เล่าขาน..บางคนหาว่าฉันโง่ ฉันบ้า ที่อยู่เมืองฝรั่งแต่ไม่ยอมมีผัวฝรั่ง...บางคนก็บอกว่าฉันเก่งและแกร่งอยากเอาแบบอย่าง...ขนาดคนอื่นยังมองเห้นคุณค่าของฉัน แล้วฉันทำไมจะว่านั่งทุกข์ ว่าที่ถูกทิ้งเพราะตัวเองไร้ค่า...สู้โว้ย(ค่ะ)!!!!!


:b4: :b4:

.......ค่ะ.......เหมือนกันมากเลยค่ะ....
......หญิงเหล็ก.....อย่างเรา....มีงาน มีเงิน มีเวลาดูแลตนเอง สวย สง่า .....มีราศี....
........เดี๋ยว....ก็สบาย....รอแป๊บ......


:b27: :b27: :b27:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 17 ธ.ค. 2014, 14:34 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


กลับมาแล้วค่ะ หลังจากไปหลบทำใจที่บ้านเราเมืองเราเสีย 30 วันเต็ม...ระยะทางและเวลาทำให้อะไรดีขึ้นจริงๆ ถึงแม้จะไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ก็ช่วยได้มาก มีเวลาทบทวนอะไรหลายอย่าง มีแต่เพื่อนสนิทและเจ้านายที่รู้ว่าไปเมืองไทย นอกนั้นรู้จากเฟชบุคของฉัน...ส่วนอดึตแฟนเขาถามหาเหตุผลว่าทำไมฉันจึงกลับเมืองไทย...ยอมรับค่ะว่ามีความคิดแบบนางมารร้ายอยู่ในสมองเมื่ออยากรู้ก็บอกตามความจริง เพราะอย่างน้อยๆจะได้รู้ว่าเขาจะสำนึกหรือคิดอะไรในการกระทำ เขาก็แค่บอกว่าไม่เคยลืมฉันเพียงแต่เรื่องราวที่ต้องเป็นแบบนี้เพราะฉันเองไม่ทำตามที่เขาต้องการ(ตามเคย)....ดูเหมือนว่าเขาไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็ติดต่อฉันมา(ทั้งที่วันแรกที่เจอเคยให้ทั้งเบอร์โทร เฟชบุคแต่ก็เงียบ)ถามว่าเขาเป็นคนแบบไหน อย่างไร เพราะทุกอย่างที่สัญญาว่าจะให้ไม่ได้อะไรสักอย่าง เงินส่งให้ลูกและทางบ้านที่เมืองไทย พาไปเที่ยว ซื้อของให้ เดือนกว่าแล้วทางบ้านก็ทวงเงินมาเพราะไปบอกกล่าวกับทางบ้านไว้เยอะว่าเจอ คนรวย คนดี จะรับผิดชอบทุกอย่าง..สงสารนะแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ในเมื่อวันแรกเธอไม่ยอมเชื่อเอง...เธอบอกว่าคิดว่าฉันพูดไปเพราะหึงหวง แต่ตอนนี้เริ่มมองออกแล้ว (อ้าว ทำไมช่วงโปรโมชั่นจะหมดเร็วจัง)...ดีแต่พูด พอพูดเรื่องที่สัญญาไว้จะเงียบอย่างเดียวหรือไม่ก็หาเรื่องอื่นมากลบเกลื่อน
เธอถามถึงปัญหาหลายอย่างแม้แต่เรื่องบนเตียงที่เขาเสื่อมอย่างหนัก ข้ออ้างก็คือทำงานเหนื่อย เครียดเอาไว้วันหลังเดี๋ยวจัดให้ อายุแค่ 30 ปีมาเจอแบบนี้น่าเห็นใจ เรื่องเงินที่เขาไม่เคยช่วยเหลืออะไรเลย ซ้ำเรื่องผู้หญิงที่เธอจับได้อีก..ทำไมถึงทนคบอยู่กับเขาได้ฉันก็ตอบสั้นๆว่า "รัก" เธออึ้งค่ะบอกพี่ทำได้ไง
เธอบอกไม่อยากทนแล้วแค่เดือนเดียวก็พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว...ก็บอกว่าแล้วแต่พวกคุณ 2 คนน่ะฉันไม่เกี่ยวแล้ว ...ฉันกลับมาพร้อมสภาพจิตใจที่ดีขึ้นมากๆถึงมากที่สุด....พร้อมที่ก้าวไปโดยไม่ทุรนทุรายกับเรื่องนี้อีก...คิดค่ะไม่ใช่ไม่คิดแต่คิดถึงแต่ตัวเอง รักตัวเองมากขึ้น...ลองดูว่าเมื่อกลับมาอยุ่ใกล้จุดเกิดเหตุอีกครั้งจะเบรคความคิดของตัวเองไหวไหม...ขอกำลังใจค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 ธ.ค. 2014, 10:27 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ตลกกับชีวิตตัวเองจังเลยค่ะ...กลับมาได้วันเดียวคนคู่นั้นต่างเข้ามาขอคำปรึกษาจากฉัน...ฝ่ายชายผ่านทางอีเมล์เพราะติดต่อฉันไม่ได้ ฝ่ายหญิงเข้ามาทางข้อความผ่านเฟชบุคพร้อมขอเข้ามาขอเป็นเพื่อน แค่ 1 เดือนกับไม่กี่วัน ความรักของพวกเขาทำไมถึงทางตันเร็วจัง รู้จักกันทางเวปหาคู่เดือนเดียวตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันเพราะฝ่ายชายหวังจะเอาผู้หญิงมาลดภาษี ฝ่ายหญิงหวังจะกอบโกยเต็มที่เพราะเห็นว่าฝ่ายชายแก่และรวยแต่เขี้ยวมาเจอเขี้ยว ผลประโยชน์จึงไม่ลงตัวปัญหาก็เริ่ม...ผีเน่ากับโลงผุเป็นของคู่กันจริงๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2014, 13:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


หนังสั้นค่ะ ดำเนินเรื่องเร็วใกล้อวสานเร็วจังค่ะ

คุณเองก็คงรู้สึกดีขึ้นนะคะ หลังจากพักผ่อนที่เมืองไทย

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ธ.ค. 2014, 13:41 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


งานเข้าแล้วค่ะคุณ...SOAMUSA..เมื่อวานเขาฝากข้อความไว้ทางอีเมล์บอกว่ามีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วยหน่อย...ฉันใช้วิธีซ่อนเบอร์โกหกว่ายังไม่กลับจากเมืองไทยโทรหาเขาถามเลยค่ะว่าเป็นคนบอกอังกฤษ(ขอเรียกว่าอังกฤษกับสเปนแล้วกันค่ะ)เรื่องเขามีสเปนหรือ?...สาบานได้เลยค่ะว่าไม่รู้เรื่องว่าผู้หญิง 2 คนนี้รู้จักกันได้อย่างไร แล้วเขาก็เป็นคนเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับลุกให้สเปนฟังเองโชว์รูปถ่ายแม่ลูกที่ส่งมาในอีเมล์ให้ดู เขาไม่คิดหรือค่ะว่ามันมีชื่ออีเมล์อยู่ เขาหน้าที่การงานดีมีความรู้แต่เรื่องโลกโซเซียลก็เหมือนคนแก่หลายคนที่ยังตามไม่ทันสื่อพวกนี้...ฉันไม่รู้ว่าระหว่างอังกฤษกับสเปนใครติดต่อหาใครก่อน แต่คิดว่าสเปนคงเป้นคนติดต่อไปเพื่อค้นหาความจริง 1 เดือนนิสัยถาวรหลายๆอย่างคงเริ่มโผล่ คนเราสร้างภาพได้ไม่นานจริงๆ ฝ่ายอังกฤษคงได้ทำตามที่ขู่ไว้ว่าจะทำให้ชีวิตเขาป่วนไม่มีความสุข(เขาหลอนเรื่องลุกมากแต่ไม่แสดงออก)...เรื่องราวเลวๆหลักฐานชั่วๆคงถูกแฉ...มิน่าจู่ๆสเปนถึงเข้ามาขอเป็นเพื่อนทางเฟชและโทรหาฉันที่เมืองไทยถามมาฉันก้ตอบความจริงทุกอย่าง ฉันโดนใส่ไฟไว้เยอะมากกลายเป้นคนเลวเพื่อที่ผู้หญิงของเขาจะได้ไม่เข้ามาพูดคุย..เขาบอกว่าอย่าเชื่ออย่าฟังในสิ่งที่ฉันพูดโดยเด้ดขาดเพราะฉันหึงหวงเขามาก ถ้าหึงหวงฉันคงไม่ปล่อยให้พวกเขาอยุ่สุขแล้วฉันต้องเสียงานเสียเงินหนีไปเมืองไทยหรอกค่ะมีหลายวิธีที่จะป่วนหากคิดจะทำ
สเปนบอกว่าเธอดูรายละเอียดเรื่องกฎหมายการจดปัก และก้เป็นจริงตามที่ฉันบอกทุกอย่างว่าไม่มีสิทธิ์ใดๆในฐานะสามี-ภรรยาเลย โกหกที่ 1 เริ่มรู้ โกหกที่ 2 เรื่องลูกที่พูดไปคนละทิศกับแม่เด็กและคงมีอะไรแย่ๆตามมามากมาย...ผลประโยชน์ไม่ได้ความเชื่อใจไม่มี...เฮ้อ กรรม.


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2014, 10:29 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue

หวัดดีค๊า....ไม่ได้เข้ามาคุยกันนานเลยนะคะ...
...มาไทย....คงได้พลัง...กลับไปเยอะแน่ๆๆๆๆๆๆ....
...สู้ๆๆๆ ค่ะ สู้กับใจของเราเอง หากชนะใจเราได้..ทุกเรื่องที่มากระทบ...ก็ ชิว ๆ ๆ ๆล่ะค่ะ..สบายมาก หายห่วง...ยิ่งเราหยุด นิ่ง ทบทวน ความรู้สึก ชัดเจน ในใจของเรา ว่า เราจะยึดถือ ยึดมั่นหรือไม่ หรือ ปล่อย ๆ ๆ ปล่อยในรูปแบบไหน.....เราก็จะไม่หวั่นไหว เพราะเราชัดเจนแล้ว.
...ปิด หู ตา ปาก..... เปิด ใจ....ใจใส สว่าง..สงบ..เย็น..สุข ไม่ทุกข์ รับได้ทุกสถานการณ์....

.....เชื่อเรื่อง กฏแห่งกรรม....ทำเช่นไรย่อมได้รับผล ไม่มีเว้น แม้แต่ตัวเราเอง...ก็น้อมรับ...ชดใช้ ให้อภัย....

.....เชื่อมั่นในฝีมือค่ะ...ว่าคุณรับมือได้สบายอยู่แล้ว..... :b12:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ธ.ค. 2014, 14:09 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณกล้วยไม้ม่วง ค่ะ....รู้สึกว่าแข็งขึ้น สิ่งที่เหมือนมันหนักๆอยู่ในความรู้สึกดูโล่งสบาย ทุกอย่างที่รู้ว่าหนักแต่เราต่างหากที่แบกมันไว้เอง หากทำใจปล่อยวางละความคิดตัวกู ของกู ลงได้...กลับมา ณ.ใกล้จุดเกิดเหตุวันแรกก็หวั่นใจว่าจะกู้ใจตัวเองไหวไหม(ก่อนไปเพื่อนพาไปกินร้านอาหารที่เคยไปกับเขา กินอะไรไม่ลงเลยค่ะ ได้คิดสะท้อนใจว่าที่ตรงนี้เคยมากับเขา)...เทศกาลคริสมาสต์ที่ผ่านไปทุกปีเคยไปร่วมเป็นครอบครัวกับเขา(ที่โน่นถือเป็นวันรวมครอบครัว)ปีนี้อยู่บ้านคนเดียวเพื่อนหลายคนพยายามชวนแต่ไม่ไปเอง อยู่คนเดียวก็ไม่รุ้สึกเศร้า น้อยใจ หรือเศร้าใดๆ ไชโย ให้กับความรู้สึกตัวเอง....

ความคิดบางอย่างก็ยังแวบๆเข้ามาในหัวบ้างแต่ไม่เหมือนเดิม...ไม่ฟูมฟาย ไม่ร้อนรน...พลังที่ได้จากครอบครัว จากความศรัทธาของศาสนา จากแผ่นดินเกิด...ทำให้คนพลัดถิ่นมีกำลังใจที่จะก้าวต่อไปในต่างแดน...อย่างเข้มแข็ง...ใครที่กำลังท้อมีปัญหาลองกลับไปหาครอบครัว คนที่รักเราที่สุด(โดยที่ไม่บอกกล่าวปัญหาแต่เขาจะสัมผัสได้เอง)..อ้อมกอดของครอบครัว อ้อมกอดของศรัทธา อ้อมกอดของแผ่นดินเกิด...อาจช่วยเราได้อย่างน่าทึ่งค่ะ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ธ.ค. 2014, 15:12 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คำเมย เขียน:
คุณกล้วยไม้ม่วง ค่ะ....รู้สึกว่าแข็งขึ้น สิ่งที่เหมือนมันหนักๆอยู่ในความรู้สึกดูโล่งสบาย ทุกอย่างที่รู้ว่าหนักแต่เราต่างหากที่แบกมันไว้เอง หากทำใจปล่อยวางละความคิดตัวกู ของกู ลงได้...กลับมา ณ.ใกล้จุดเกิดเหตุวันแรกก็หวั่นใจว่าจะกู้ใจตัวเองไหวไหม(ก่อนไปเพื่อนพาไปกินร้านอาหารที่เคยไปกับเขา กินอะไรไม่ลงเลยค่ะ ได้คิดสะท้อนใจว่าที่ตรงนี้เคยมากับเขา)...เทศกาลคริสมาสต์ที่ผ่านไปทุกปีเคยไปร่วมเป็นครอบครัวกับเขา(ที่โน่นถือเป็นวันรวมครอบครัว)ปีนี้อยู่บ้านคนเดียวเพื่อนหลายคนพยายามชวนแต่ไม่ไปเอง อยู่คนเดียวก็ไม่รุ้สึกเศร้า น้อยใจ หรือเศร้าใดๆ ไชโย ให้กับความรู้สึกตัวเอง....

ความคิดบางอย่างก็ยังแวบๆเข้ามาในหัวบ้างแต่ไม่เหมือนเดิม...ไม่ฟูมฟาย ไม่ร้อนรน...พลังที่ได้จากครอบครัว จากความศรัทธาของศาสนา จากแผ่นดินเกิด...ทำให้คนพลัดถิ่นมีกำลังใจที่จะก้าวต่อไปในต่างแดน...อย่างเข้มแข็ง...ใครที่กำลังท้อมีปัญหาลองกลับไปหาครอบครัว คนที่รักเราที่สุด(โดยที่ไม่บอกกล่าวปัญหาแต่เขาจะสัมผัสได้เอง)..อ้อมกอดของครอบครัว อ้อมกอดของศรัทธา อ้อมกอดของแผ่นดินเกิด...อาจช่วยเราได้อย่างน่าทึ่งค่ะ...


อ่านแล้ว...รู้สึกดีใจไปกับคุณด้วยค่ะ.....ที่จะก้าวผ่านความรู้สึกในใจ..ไม่ทุกข์อะไรมากมาย.....
...หลังจากนั้น ๆๆ อะไร ๆ ๆ ๆ จะมาในรูปแบบใด เราก็รับได้สบาย..จะเลิก..จะกลับมาอยู่ร่วม...เราจะรู้ว่าจะวางใจ กาย ของเราอย่างไร..ที่ไม่แบก....เบา สบาย สุขภายใน.........

ดีใจกับคุณด้วยค่ะ......คุณก็เก่งใช่ย่่อยนะเนี่ย...... :b35: :b35:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ม.ค. 2015, 03:03 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีปีใหม่ค่ะ....คุณกล้วยไม้ม่วงค่ะ ขอบคุณที่ยอแต่ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย กว่าจะตั้งหลักได้ก็หยดน้ำข้าวต้มไปหลายชามเหมือนกัน ตอนนี้ฟื้นจากโคม่า แต่ก้ยังรักษาอาการทรงๆทรุดๆอยู่ มันก้แวบไปแวบมาตามประสาคนจิตไม่เที่ยงค่ะ...กลับจากเมืองไทยได้ครึ่งเดือนแล้วแต่ยังบอกเขาว่ายังไม่กลับ เพราะแว่วว่าเขาขัดอกขัดใจแฟนคนใหม่มาก อยากจะพูดคุยด้วย กลิ่นทะแม่งเริ่มโชย...ใจหนึ่งก็ยังหวังแต่ใจหนึ่งบอกว่าพอเถอะเหนื่อยมากแล้ว สันดอนขุดได้แต่สันดานคงขุดไม่ได้ หากจะเริ่มต้นใหม่ก็คงมีแต่ฉันที่เป้นฝ่ายยอมและทนเหมือนเดิม...เขาคงสร้างภาพดีได้ระยะหนึ่งแล้วนิสัยถาวรที่แก้ไม่ได้ก็จะโผล่ ที่ผ่านมารักมากจึงพยายามมองข้ามอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ดีของเขาคิดแต่เพียงว่าขอได้มีเขาอยู่แค่นั้นก็สุขใจแล้ว ยอมและทนจนกลายเป็นของตายที่ไม่มีคุณค่าและความหมายสำหรับเขา

"สิทิ่มกะเสียดาย สิบายกะขี้เดียด" ขอใช้เสียงในฟิมส์หน่อยนะค่ะ ภาษาไทยอีสานแปลเป้นภาษาไทยกลาง...จะทิ้งก้เสียเดีย จะจับก็ขยะแขยง...ความรู้สึกมันเลยคาราคาซังตัดไม่ขาดสักที...

แต่เริ่มจับทิศทางความรู้สึกของตัวเองได้แล้ว ทุกครั้งที่เขาบอกเลิกไปมีคนอื่นฉันจะทุรนทุรายดูตัวเองช่างด้อยค่า น้อยเนื้อต่ำใจ ทำทุกอย่างที่จะให้เขากลับมา แต่ถ้าครั้งไหนก็ช่างที่ฉันเป็นฝ่ายถอยเองมีความรู้สึกว่า เออ ทนได้...ความรู้สึกคนทิ้งกับคนถูกทิ้งมันต่างกันจริงๆ.


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ม.ค. 2015, 15:43 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คำเมย เขียน:
สิทิ่มกะเสียดาย สิบายกะขี้เดียด" ขอใช้เสียงในฟิมส์หน่อยนะค่ะ ภาษาไทยอีสานแปลเป้นภาษาไทยกลาง...จะทิ้งก้เสียเดีย จะจับก็ขยะแขยง...ความรู้สึกมันเลยคาราคาซังตัดไม่ขาดสักที...


คริ คริ ....... :b12: :b12:

......ก็คงไม่แตกต่างค่ะ........
เห็นมะ่....คน ก็แค่นี้.....ความคิด รู้สึก ต้องการ ไม่แตกต่างกัน.......

ฝ่ายชาย ก็คงคิดว่า ไม่เห็นเป็นไร ใครๆก็ทำ ...สุข ชั่วคราว ไม่ได้ จริงจัง สักหน่อย......
ยุ่ง ไม่เข้าเรื่อง.....เค้าก็คงรำคาญเราเหมือนกัน.....นะคะ......

จริง ๆ ๆ น่าสงสาร ทุกคน เราต่างต้องุกข์อยู่แล้ว....ขวนขวาย วิธีการพ้นทุกข์ ....ตามแบบฉบับของตนเอง......

แล้วจะมาเบียดเบียน สร้างทุกข์ เพิ่มทุกข์ให้กันและกันทำไม...

ดีแล้วค่ะ...พอเราปล่อยวางในใจเราได้ เราก็สุข...เรื่องภายนอก ก็ตามกฏเกณฑ์ สังค แต่จะไม่ส่งผลกระทบจิตใจที่เข้มแข็ง ไม่หวั่นไหว ดั่งหินผาของเราได้ เพราะเราฝึกตน ...สมกับเป็นลูกของพระตถาคตเจ้า........ :b8: :b8: :b8:

สุข สมหวัง มีพลัง....ตามเจตจำนง ด้วยบุญกุศลที่สะสมมานะคะ........


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ม.ค. 2015, 16:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ก.พ. 2011, 08:23
โพสต์: 1328


 ข้อมูลส่วนตัว


คำเมย เขียน:
สวัสดีปีใหม่ค่ะ....คุณกล้วยไม้ม่วงค่ะ ขอบคุณที่ยอแต่ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย กว่าจะตั้งหลักได้ก็หยดน้ำข้าวต้มไปหลายชามเหมือนกัน ตอนนี้ฟื้นจากโคม่า แต่ก้ยังรักษาอาการทรงๆทรุดๆอยู่ มันก้แวบไปแวบมาตามประสาคนจิตไม่เที่ยงค่ะ...กลับจากเมืองไทยได้ครึ่งเดือนแล้วแต่ยังบอกเขาว่ายังไม่กลับ เพราะแว่วว่าเขาขัดอกขัดใจแฟนคนใหม่มาก อยากจะพูดคุยด้วย กลิ่นทะแม่งเริ่มโชย...ใจหนึ่งก็ยังหวังแต่ใจหนึ่งบอกว่าพอเถอะเหนื่อยมากแล้ว สันดอนขุดได้แต่สันดานคงขุดไม่ได้ หากจะเริ่มต้นใหม่ก็คงมีแต่ฉันที่เป้นฝ่ายยอมและทนเหมือนเดิม...เขาคงสร้างภาพดีได้ระยะหนึ่งแล้วนิสัยถาวรที่แก้ไม่ได้ก็จะโผล่ ที่ผ่านมารักมากจึงพยายามมองข้ามอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ดีของเขาคิดแต่เพียงว่าขอได้มีเขาอยู่แค่นั้นก็สุขใจแล้ว ยอมและทนจนกลายเป็นของตายที่ไม่มีคุณค่าและความหมายสำหรับเขา

"สิทิ่มกะเสียดาย สิบายกะขี้เดียด" ขอใช้เสียงในฟิมส์หน่อยนะค่ะ ภาษาไทยอีสานแปลเป้นภาษาไทยกลาง...จะทิ้งก้เสียเดีย จะจับก็ขยะแขยง...ความรู้สึกมันเลยคาราคาซังตัดไม่ขาดสักที...

แต่เริ่มจับทิศทางความรู้สึกของตัวเองได้แล้ว ทุกครั้งที่เขาบอกเลิกไปมีคนอื่นฉันจะทุรนทุรายดูตัวเองช่างด้อยค่า น้อยเนื้อต่ำใจ ทำทุกอย่างที่จะให้เขากลับมา แต่ถ้าครั้งไหนก็ช่างที่ฉันเป็นฝ่ายถอยเองมีความรู้สึกว่า เออ ทนได้...ความรู้สึกคนทิ้งกับคนถูกทิ้งมันต่างกันจริงๆ.



ก็เมตตาสงสารเค้าไปเถอะค่ะ คนแบบนี้มีสิทธิ์ไปอบายภูมิ
เห็นการกระทำในปัจจุบัน ก็พอจะอนุมานในอนาคตได้ค่ะ
อาจิณณกรรมเป็นกรรมที่มีกำลังแรง. ถ้าเค้าไม่มีอาสันนกรรมที่เป็นบุญช่วยในขณะใกล้จะตาย
เค้าก็มีสิทธิไปอบายภูมิค่ะ
เค้าก็คงแค่สุขในเมืองมนุษย์ได้อีกไม่นานค่ะ ถ้าได้ไปอบายภูมิก็ทุกข์ทรมานอีกนาน

สงสารเค้านะคะ
เจอกันก็คุยกับเค้า เมตตาสงสารเค้าไปค่ะ
และก็เป็นการที่เราเมตตาตัวของเราเองไปด้วยในตัว คือเราให้อภัยเค้าได้ ตัวเราก็ถอนออกมาจากความสับสนขุ่นเคืองใจที่มีต่อเค้าได้ด้วยค่ะ

.....................................................
พระพุทธศาสนามี ๒ นัย ดังนี้...นัยที่ ๑ คือคำสอนของพระพุทธองค์มี ๓ ประการ...เพื่อประโยชน์ในภพนี้ ในภพหน้า เพื่อเข้าถึงความสุขโดยส่วนเดียวคือพระนิพพาน...นัยที่ ๒ คือแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออริยสัจจ ๔ ซึ่งเป็นสภาวะธรรมที่ทำให้ผู้เห็นแจ้ง พ้นทุกข์ทั้งปวงได้ การศึกษาพระอภิธรรมว่าด้วยสภาวะธรรมทั้งสิ้น ผู้เห็นประโยชน์ย่อมได้รับประโยชน์ค่ะ
(เกิดมาไม่ได้เป็นผู้สร้าง ก็จงเป็นผู้ที่รักษา แต่จงอย่าเป็นผู้ที่ทำลาย)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ม.ค. 2015, 05:49 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สับสน สงสารตัวเอง จนน้ำตาร่วงกราว...คนที่เคยทำร้ายฉันต่างมาขอความช่วยเหลือ..เขาและแม่ของลุกที่ฉันเรียกว่าอังกฤษมีปัญหากัน อังกฤษคงแค้นเคืองใจ ทั้งที่เธอพยายามหาทางมาอยู่ใกล้โดยการยอมแต่งงานกับคนแก่เพื่อเป้นสะพานโยงมาหาเขาแต่เขากลับไปเอาคนอื่นมาอยู่ด้วย(เขาบอกเองเมื่อเดือนตุลาตอนที่ไปหาลูก อังกฤษรู้ก่อนฉัน)..เดือน พ.ยและ ธ.ค.เขามีวันหยุดหลายวันขอไปพบลูกแต่โดนปฎิเสธทั้งสองครั้ง ซึ่งเมื่อก่อนฝ่ายอังกฤษจะเป้นฝ่ายขอให้เขาไปหาลุกเอง...เขาจึงมีคำถามมากมายเพราะอะไร ทำไม เกิดขึ้น...ภาษาคืออุปสรรคในการทำความเข้าใจและยังมีเรื่องเรียกร้องเงินทองเพื่อต่อรองในการพบลูกเข้ามาอีก

ในวันที่ฉันกำลังดีขึ้นในมุมของฉันทำไมต้องถูกลากเข้าไปในวังวนนั้นอีก ไม่พบ ไม่เจอ ไม่รับรู้ ดูเหมือนความรู้สึกจะดีขึ้น เขาติดต่อมา เธอคนนั้นติดต่อมา จิตตกอีกแล้ว...อภัยค่ะไม่ผูกจิตคิดเคียดแค้นจะเอาคืนแต่อย่างใด...บรรดาผู้หญิงทุกคนที่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขาฉันอภัยให้หมดทุกคน แต่สำหรับเขาแล้วมันบอกไม่ถูกค่ะรู้แต่ว่าสับสนเหมือนทั้งรัก ทั้งแค้นประมาณนั้น ไม่อยากยุ่งแต่เขาก้ลำเลิกเพราะฉันทำงานเป้นจิตอาสาในหน่วยงานที่คอยช่วยเหลือคนไทยที่มีปัญหาอยู่ที่โน่น ลองขอให้เพื่อนที่ทำอยู่ด้วยกันช่วยทุกคนส่ายหน้า บอกว่าไม่อยากยุ่งเรื่องของผู้ชายคนนี้(เคยมีผู้หญิงไทย ที่เมืองไทยขอผ่านหน่วยงานให้ตามหาเขาเมื่อหลายปีก่อนเพราะสัญญาจะไปแต่งงานแล้วก็เงียบหาย)..สงสารเด็กและอยากช่วยเด้ก.ฉันจึงจำต้องยอมเป้นเสื่อกลางภาษาให้ ไม่มากไปกว่านั้นแล้วไม่ชี้แนะใดๆด้วย เรื่องของเขาก้ให้ไปตัดสินกันเอาเอง......ขอเห็นแก่ตัวสักครั้งคงไม่ผิดใช่ไหมค่ะ :b34: :b2:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 ม.ค. 2015, 13:02 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 เม.ย. 2013, 11:12
โพสต์: 421

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คำเมย เขียน:
สับสน สงสารตัวเอง จนน้ำตาร่วงกราว...คนที่เคยทำร้ายฉันต่างมาขอความช่วยเหลือ


คุณคำเมย......เป็นไงบ้างค่ะ........ได้ล้างตา ล้างใจแล้ว...เบาขึ้นบ้างมั๊ย....

.....ท่องไว้ค่ะ..ว่า...ทุกคนมีกรรมเป็นของตน...ใครจะทำกรรมดี กรรมชั่ว ย่อมได้รับผล...
...เรา...ไม่ต้องไปรับกรรมของใครเขาค่ะ.....เศษกรรม กระเด็นมากระทบ เราก็รับรู้ แล้วก็ปัดทิ้งซ่ะ...จบที่ใจของเรา.....อะไรจะเกิด ก็ปล่อยให้เกิด เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงควบคุมได้....
...บางสิ่ง บางอย่าง...ได้ถูกกำหนดไว้ตามกรรม....คือการกระทำนั่นเอง....ลึกซึ้งนะคะ...เป็นอจินไตย..???

..............เป็นกำลังใจให้นะคะ........... :b1: :b1: :b1:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2015, 16:37 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2014, 03:08
โพสต์: 54

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ตอนนี้กำลังเจอโรคระบาดประจำฤดูของเขตเมืองหนาวค่ะ ไข้หวัดใหญ่เล่นงานเสียงอม นอนซม 4-5 วันไปไหนไม่ได้เลย วันนี้อาการดีขึ้น ถ้าเป้นบ้านเราคงได้นอนโรงพยาบาลค่ะเพราะมันเพลียมาก กินอะไรไม่ได้ ปวดเมื่อยตามกล้ามเนี้อ ปวดหัวไข้ขึ้นสูง ไอจนเจ็บหน้าท้องไปหมด...ที่โน่นเขารักษาตามอาการถ้าไม่มีโรคแทรกหมอจ่ายยาแก้ไข้แก้ปวด แก้ไอ แล้วก็ให้กลับไปนอนซมที่บ้านรักษาตัวเอง อาการไม่ดีขึ้นภายใน 1 สัปดาห์ค่อยมาหาโรคแทรกกันอีกที ...ป่วยอยู่เมืองนอกกว่าจะรอดูอาการ กว่าจะนัดคิวหมอได้ บางครั้งคนไข้ตายก่อนก็มี

มันเป็นผลพวงจากที่จิตใจอ่อนแอ เลยพาร่างกายอ่อนแอไปด้วยพอเจอเชี้อโรคหน่อยร่างกายเลยทานไม่ไหว...อากาศก้เหลือเกินทั้งลมทั้งฝนทั้งหิมะ...หมอให้พัก 1 สัปดาห์ค่ะ อะไรที่มันหนักๆให้มันโถมมาทีเดียวเลย ทั้งร่างกายและจิตใจ...ภาวนาค่ะต่อไปนี้ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามา


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 83 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร