สู้ๆ คะ เป็นกำลังใจให้คะ

คุณวันนี้ ค่ะ......ไม่ได้หมดรักแต่หมดแรงแล้วค่ะ ทั้งฝืน ทั้งสู้ ทั้งลู่ตามลม เพื่อเขามานานมากแล้ว...คน

อื่นที่ก้าวเข้ามาแค่เป้นตัวประกอบ จริงๆแล้วตัวของเขาเองต่างหากคือปัญหา...ความเห้นแก่ตัว เห็นแก่ได้

ไม่รู้จักพอ รู้มาตลอดค่ะไม่ใช่ว่าไม่รู้ หากเพราะ"รัก"จึงยอมทนมันจึงเป้นจุดที่เขามองไม่เห้นคุณค่าหรือ

อะไรในตัวฉันเลยด้วยคิดว่าฉันเป้น"ของตาย" ที่ต้องยอมทำตามทุกอย่างที่เขาต้องการ

การขอจดทะเบียนครั้งนี้เพื่อลดภาษีคนโสดแค่นั้นเอง พอจดไปเขาอาจหาเรื่องให้ฉันทนไม่ได้หย่าภายใน

เวลาที่กฎหมายกำหนดว่าไม่สามารถจะเรียกร้องอะไรจากเขาได้และข้อสำคัญต้องจดแบบมีสัญญาข้อตก

ลงเรื่องทรัพย์สินแน่นอน ไม่อยากได้สมบัติหรืออะไรจากเขาค่ะแต่อยากได้ความเอื้ออาทรและความรัก

จากเขาบ้างสักเล้กน้อยก็พอ...นี่มันเหมือนธุรกิจล้วนๆ

ตอนแรกที่เขาขอคุยบอกแค่ว่าทำเอกสารการอยู่ร่วมกันเฉยๆ 2 ฝ่ายใช้ใบประกันสังคมร่วมกันมีผล

ทางกฎหมายแค่ว่าอยู่ร่วมกันมีสิทธิ์ทางสวัสดิการณ์สังคม แต่ไม่มีสิทธิ์ทางฐานะสามี ภรรยาถ้าเลิกลาก็

ต่างคนต่างไป พอฉันแย้งเขาก็บอกแต่งก็ได้แต่่ต้องยื่นเอกสารภายในวันพรุ่งนี้(การจดทะเบียนต้องยื่น

เอกสารและติดประกาศไว้ 1 เดือนถ้าไม่มีใครคัดค้านจึงจะสามารถแต่งงานได้)สรุปคือเขาต้องหาคนมา

จดทะเบ่ียนหรืออยู่ร่วมกับเขาให้ได้ก่อนสิ้นเดือนตุลานี้เพื่อที่จะขอลดหย่อนภาษี(เขานับวันที่ยื่นเอก

สาร)...ฉันมีครอบครัว เพื่อนฝูงที่ต้องบอกกล่าว ถึงทุกคนจะรับรุ้ว่า"เรา"อยู่ด้วยกันมานาน แต่ข้อเสนอ

ที่เขาให้มาทำให้ฉันอึ้งและจุก ฉันแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้ามาเพื่อลดภาษีให้เขา(ในวันที่กฎหมายจะ

เปลี่ยน)..มองย้อนหลังไปฉันก็แค่ ของตายในเวลาที่เขาไม่มีใคร

เพี่ยงแค่เขาบอกว่าถ้าไม่จดทะเบียนหรือทำเอกสารการอยุ่ร่วม ก้คือจบกัน..เป้นข้อเสนอที่ปวดใจมาก

ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้ ก็ต้องแบบนี้แบบนั้นแล้วชีวิตฉันก้ต้องวนเวียนอยุ่กับข้อเสนอต่อรองแบบไม่มีวันจบ

สิ้น...เพราะเขาไม่เคยรักใครหรือทำอะไรให้ใครนอกจากตัวเขาเอง...ตอนนี้จึงต้องขอถอยก่อนค่ะ

ความอดทนใช้ผิดคน ก้ไม่มีความหมายอะไร ทนไปก็สูญเปล่า...ขอบคุณที่ให้กำลังใจมาค่ะ

คุณน้องพลอย ค่ะขอบคุณมากที่ให้กำลังใจมา...สู้จนหมดแรงแล้วค่ะ รักมากแต่คงยากจะอยู่ด้วย ไม่เสีย

ดายเวลานะค่ะเพราะคิดว่าทำดีที่สุดแล้ว เมื่อหนทางมันยากเกินจะเดินต่อก็คงต้องทำใจและปล่อยวาง...

พูดเหมือนทำง่ายแต่คงยาก..จึงต้องหาที่พึ่งทางใจ หาคนพูดคุย หากำลังใจจากทุกที่ ที่จะทำให้ตัวเอง

หลุดจากช่วงเวลานี้ให้ได้...ยังคิดมากและร้องไห้เวลาอยู่คนเดียวอยู่ค่ะ...เวลาคงทำให้อะไรดีขึ้น ได้แต่

หวังว่าตัวเองจะชนะตัวเองค่ะ...

ความทุกข์มันมาได้มันก็ไปได้ค่ะ
ชีวิตของดิฉันเองก็เหมือนทุกคนคือเฝ้าแต่รักสามีรักแทรกอยู่ในทุกลมหายใจจริงๆ
ขณะนั้นก็คิดนะคะว่าเราไม่มีทางหลุดไปจากความรู้สึกนี้ได้
แต่วันหนึ่งดิฉันมุ่งเส้นทางชีวิตไปทางอื่น ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปอย่างรวดเร็วค่ะ
เหมือนได้ยารักษาใจอย่างดี. หายสนิทเหมือนยืนอยู่บนโลกใบใหม่ค่ะ

ขอให้คุณลองเปิดยูทูปฟังธรรมะบ้าง. เรียนพระอภิธรรมจากทางยูทูป
การเรียนการค้นคว้าการท่องจำพระอภิธรรม มีอานิสงส์มากค่ะ
ทำให้ใจจดจ่อกับเนื้อหาที่ควรรู้เพื่อเป็นพื้นฐานการปฏิบัติตนทุกอย่างได้อย่างถูกต้องค่ะ
และปฏิบัติตาม ธรรมะพระพุทธองค์ช่วยรักษาใจได้แน่นอนค่ะ

เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
อ่านแล้วเห็นใจจริงๆ อยากให้คุณใช้เวลาว่างทำตามที่บอกมานี้ค่ะ
จะได้รู้สึกดีขึ้นค่ะ

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน......
เกิดสัจธรรมชีวิต...เพื่อน พี่ที่นับถือ สนิทด้วย ตายพร้อมกัน4คนรวด
.....ไม่มีอะไรน่ายึด น่าเอา...ไม่เที่ยง.......ตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า......

...........ฝึก ดูลม ตามลม สร้างสติ บุญกุศล...กันเถอะเรา...อย่าหลงไปตามสิ่งสมมุติเลย.......

.............. ..............

คุณSOAMUSAค่ะ...ฉันเข้าหาธรรมในทุกวิถีทาง ทั้งจากท่านผุ้รู้ จากสื่อทุกสื่อที่มี ฝึกลมหายใจตามที่

คุณแนะนำมาได้เริ่มได้ผลบ้างพอใจวอกแวกก็จะทำ...ความรู้สึกบางช่วงร้อนรนแทบจะทนไม่ไหวพอฝืน

ว่าต้องนิ่งให้ได้มันก็คลายไป ตรงจุดนี้แหละค่ะที่ทำให้ว่าความทุกข์นี้จะต้องหลุดพ้นไปได้...เดี๋ยวมันก็

ผ่านไปท่องไว้ตลอด ต้องทนให้ได้เมื่อก่อนไม่มีผุ้ชายคนนี้ฉันยังอยู่มาได้ "ทุกข์" มากแต่ก็ต้องฝืน

เพราะถ้าอยู่ร่วมกันจริงๆก็คงไม่รอด ด้วยว่าการกระทำที่ผ่านมาของเขามัน "หลอน"ความรู้สึกของฉัน

มาตลอดเขาไม่เคยแคร์ว่าการกระทำของเขาจะทำให้ใครกี่คนเดือดร้อนหรือเสียใจ หนักๆเลยก็เป้นชู้กับ

เมียเพื่อน...อีกรายแฟนของผู้หญิงฆ่าตัวตาย...ท้องไม่มีพ่อ(ตอนนี้ยังแบ่งรับแบ่งสู้อยู่)...(เบี้ยใบ้ราย

ทางไม่นับ)แต่เขาไม่เคยผิดเป้นเรื่องธรรมดา ผู้หญิงมายุ่งกับเขาเอง(ฉันคงร่วมอยู่ในนั้นด้วย)

ยอมรับค่ะว่าจะดีจะเลว รักก็คือรัก แต่จะให้ร่วมทางเดินคงขอเก็บความรักไว้กับตัวเองดีกว่า...พอแล้วค่ะ

แต่ยังต้องหาคนช่วยชี้ทางให้เดินออกจากมุมทุกข์ นี้อยู่...ช่วยชี้แนะด้วยนะ่ค่ะ

คุณกล้วยไม้ม่วง ค่ะ...กำลังมองถึงความไม่เที่ยง อย่างที่คุณบอกกล่าวแต่กิเลศยังหนาอยุ่ ด้วยตัดความ

หวังที่เคยวาดไว้ยังไม่ได้ คงหวังมากไปพอไม่สมหวังก็เลยเซ ...มันเหมือนผงที่เข้าตาพยายามจะเขี่ยออก

ด้วยตัวเอง รุ้ค่ะว่าต้องใช้เวลาและต้องทน แต่สุดท้ายต้องสำเร็จค่ะ...

นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺสฯ

ยอดปรารถนาของสตรี

ปัญหา อะไรคือยอดปรารถนาของสตรี และทำอย่างไรจึงจะได้สิ่งที่ปรารถนานั้น ?
พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฐานะ ๕ ประการนี้ อันมาตุคามผู้ได้ทำบุญไว้แล้ว อาจจะได้โดยง่าย ฐานะ ๕ ประการคืออะไร? คือ ความปรารถนาที่ว่า ขอเราพึงเกิดในสกุลอันเหมาะสม ๑ ขอเราพึงไปสู่สกุล (ได้สามี) ที่เหมาะสม ๑ ขอเราพึงอยู่ครองเรือนโดยไม่มีหญิงร่วมสามี ๑ ขอเราพึงมีบุตร ๑ ขอเราพึงประพฤติครอบงำสามีได้ ๑...”

วิสารทสูตร สฬา. สํ. (๔๙๔)
ตบ. ๑๘ : ๓๐๘ ตท. ๑๘ : ๒๘๔-๒๘๕
ตอ. K.S. ๔ : ๑๖๘



ทุกข์พิเศษของสตรี

ปัญหา สตรีมีความทุกข์พิเศษเฉพาะเพศ ๕ ประการคืออะไรบ้าง ?
พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มาตุคามมีความทุกข์พิเศษ ที่ตนจะต้องเสวยนอกเหนือไปจากบุรุษ ๕ ประการ
“มาตุคามในโลกนี้ เมื่อยังสาวย่อมไปสู่สกุลผัว โดยปราศจากเหล่าญาติ ๑....
“มาตุคามต้องมีระดู นี้เป็นทุกข์พิเศษข้อที่ ๒
“มาตุคามต้องมีครรภ์ นี้เป็นทุกข์พิเศษข้อที่ ๓
“มาตุคามต้องคลอดบุตร นี้เป็นทุกข์พิเศษข้อที่ ๔
“มาตุคามต้องบำเรอบุรุษ นี้เป็นทุกข์พิเศษข้อที่ ๕”
อาเวณิกสูตร สฬา. สํ. (๔๖๒-๔๖๖)
ตบ. ๑๘ : ๒๙๗ ตท. ๑๘ : ๒๗๔
ตอ. K.S. ๔ : ๑๖๒-๑๖๓



ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ที่คุณสนใจและเข้าหาธรรมะพระพุทธองค์ เพื่อการดับทุกข์
ดีแล้วค่ะ

การยอมรับความจริงว่า สิ่งที่เกิดกับเราในตอนนี้คือ เป็นวิปากที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย
ถ้ายังไม่เกิดขึ้นเรา เราก็พอจะหนีได้ เพราะถ้าเราไม่ยอมเป็นแฟนกับเค้า เราก็ไม่เสียใจจริงมั้ย
แต่เมื่อเราเข้าสู่เส้นทางที่ทำให้วิปากทุกข์ส่งผลมาได้แล้ว เราต้องทุกข์

ดิฉันได้อ่านและจำได้ขึ้นใจคือ ถ้าผิดศีลข้อ ๓ นั้น เมื่อพ้นจากนรกแล้ว ยังต้องเป็นกระเทย เป็นโสเภณี และเบาลงมาจากนั้นคือ เป็นหญิงที่ถูกแย่งสามี

ขณะนี้เราถูกแย่งสามีมาไม่รู้จักหยุดจักหย่อน ดิฉันว่าก็ยังดีกว่าเราได้รับวิปากก่อนหน้านั้นค่ะ คือเป็นโสเภณี ผลของกรรมตอนนี้ของเราก็อยู่ในขั้นที่ไม่หนักหนาสาหัสเท่าที่ผ่านมาในอดีตชาติค่ะ

ยอมจำนนท์และเข้าใจ เร่งหาทางดับทุกข์อย่างที่ทำอยู่นี้แหละค่ะ มาถูกทางแล้ว
ไม่ต้องไปคิดมาก สิ่งที่แฟนคุณเค้าทำ เค้าก็ต้องชดใช้ตั้งแต่ขั้นหนักจนถึงระดับเศษกรรม

ธรรมชาติของเพศหญิงนั้นก็ทุกข์นะคะ เรามียอดปรารถนาที่เหมือนๆ กันทุกคน และมีทุกข์พิเศษที่ผู้ชายไม่มีอีกต่างหาก และความปรารถนาของเราจะสมหวังได้ก็ขึ้นอยู่กับผู้ชายด้วย หากเค้าไม่ดี เราต้องทุกข์แน่นอนค่ะ เราต้องเอาใจของเราคืนมาให้ได้ อย่าเอาความสุขของเราไปขึ้นอยู่กับผู้ชาย

ตัวเราใจเรา เราต้องรักต้องถนอมของเราเอง ด้วยการใส่สิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ตัวเรา
อะไรเป็นโทษเขี่ยทิ้งไป เสียใจให้พอ พอแล้วจบ
สิ่งที่คุณควรทำเพิ่มคือ หาอะไรผูกใจไว้ เหมือนผูกวัวไว้กับหลัก ไม่ให้มันไปไหน
ให้มีสติบ่อยๆ ทำสมาธิบ้างคือผูกจิตมีสติอยู้ที่จุดกระทบ อย่าตามลมหายใจนะคะ มีสติที่จุดกระทบไว้
บางครั้งหนักหนาสาหัสมาก ก็ท่องเลยค่ะ คำว่า " ไม่เที่ยง" ท่องไปเรื่อยๆ ค่ะเป็นการผูกใจไว้กับคำภาวนา
อย่าฝืนหรือบีบบังคับความรู้สึกในใจตนขณะนั้นแต่ให้มีสติเกิดเนืองๆ เข้าไว้ ฝึกให้มีสติเกิดในแต่ละวันให้มากๆ
มีแบบผลุบๆ โผล่ๆ ไป สติจะเกิดแบบนี้ค่ะ เดี๋ยวมีเดี๋ยวหาย ช่างมัน แต่ให้มีสติบ่อยเข้าไว้ค่ะ
เริ่มต้นจากแบบนี้แหละค่ะ การมีสติ เมื่อเราฝึกใจเราดีขึ้นแล้ว เราจะมีสติเหมือนสวิสต์ไฟอัตโนมัติ
สติจะตัดสิ่งไม่ดีเอง ใจเราก็เบาสบายขึ้นค่ะ

ฝากอ่าน การปล่อยวางหน้านี้ค่ะ
viewtopic.php?f=27&t=46210&start=60

แฟนของคุณเหมือนไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ ก็อันตรายสำหรับคุณที่จะอยู่ใกล้
ในความเสียใจของคุณนั้น ก็มีความโชคดีปนอยู่ด้วยค่ะ สู้ๆๆ นะคะ

คุณวันนี้ ค่ะ...ขอบคุณสำหรับอ้อมกอด...รุ้มานานแล้วค่ะว่าเขาไม่มีศีลธรรม อยากเป้นอะไรก็เป็น อยาก

ทำอะไรก็ทำ แต่ความรักมันห้ามกันยากจะดีจะเลวก้ยังรักอยู่ดี ตัดใจลำบาก...หากครั้งนี้ต้องยอมเจ็บ ยอม

ถอยไม่เหนี่ยวรั้ง ปล่อยเขาไปตามเส้นทางของเขาดีกว่า เหนื่อยพอแล้วค่ะ

อยู่ที่โน่นมา 20 ปีแล้วค่ะทำงานหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวโดยไม่พึ่งพาใคร อยู่ได้ด้วยตัวเองไม่เดือด

ร้อนอยู่ที่ไหนก็ต้องทำงาน อีกไม่กี่ปีก็จะเกษียณแล้วทนอีกนิดเอาเงินเกษียณมาใช้ที่บ้านเราดีกว่าเพราะ

หากทิ้งมาตอนนี้ก้เท่ากับสละเงินก้อนนั้นทิ้งไปเลย อยากกลับเมืองไทยใจจะขาดแต่หน้าที่การงานดึงเอาไว้

ปีหนึ่งได้หยุดพัก 1 เดือนพอดีปีนี้ยังไม่ได้ใช้ กำลังดูตั๋วเครื่องบินอยุ่ค่ะอาจมาพักใจ พักกายที่บ้านเราสัก

พัก ระยะทางที่ไกลออกไป การได้อยุ่กับครอบครัว คงพอทุเลาได้...กำลังเยี่ยวยาตัวเองเต็มที่คะ..

คุณSOAMUSA.ค่ะ เข้าไปตามลิงค์ที่แนะนำมาค่ะ ได้ข้อคิดมามากมาย...ทั้งที่วันนี้พอตื่นขึ้นมารู้สึก

อึดอัด กระวนกระวายอยากรุ้ความจริงอะไรบางอย่าง โทรฯคุยกันเรื่องเอกสารการเงิน(ส่งเงินมาเมือง

ไทยแล้วมีปัญหา)ได้ยินเสียงเด็กเล้กๆแว่วมาตามสาย ไม่ถามค่ะ...แต่พอจะเดาอะไรได้คือจริงๆแล้วเขา

ยื่นเรื่องให้ผู้หญิงคนนั้นกับลุกมาอยู่ด้วยแล้วทุกอย่างลื่นไหลตามขั้นตอนทางกฎหมาย ทั้งที่วันก่อนเขา

บอกว่ายกเลิกการทำเรื่องไปแล้ว..ที่นี่ปัญหาอยุ่ที่ว่าจะทำอย่างไรในการเขี่ยฉันให้ออกไปจากเส้นทาง

แบบง่ายๆจึงหาเรื่องยื่นคำขาดในการแต่งงานกับฉันและเขารู้นิสัยว่าฉันคงไม่ยอมทำตาม มันก้เป้นข้อ

อ้างว่าเขาให้โอกาสแล้วแต่ไม่เอาเอง..เขาไม่ผิดค่ะ ฉันต่างหากที่เป้นคนผิด..ลองใจแล้วค่ะว่าจะใช่ผู้

หญิงคนนั้นกับลูกหรือเปล่าที่อยุ่ในบ้านเขา...บอกเขาว่าขอเปลี่ยนใจได้ไหม?เขาเรีบปฎิเสธทันทีว่าไม่

และขอกุญแจบ้านคืนแต่ต้องเอาไปหยอดใส่ตู้จดหมายไว้ ประมาณว่าไม่ต้องเข้าบ้านนะ.. ยิ้มเศร้าๆให้

กับตัวเองโชคดีตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อตอนเดือนเมษายน ฉันเริ่มทยอยเก้บของมาจากบ้านเขาจะเหลือก็แค่

ของกิน เมื่อก่อนเวลาที่เขาบอกเลิกมีผู้หญิงคนใหม่จะบอกว่ามาเอาของกินไปด้วยเพราะเขาไม่รู้จักทำ

กิน หากครั้งนี้คงมีผู้หญิงไทยอีกคนเข้ามาอยู่แทนไม่ต้องซื้อของแพงไปในตัว(ของกินเอเชียฉันจะจ่ายเ

เอง)...เขาก้คือเขาผู้ไม่เคยเปลี่ยน โกหกตอแหลปลิ้นปล้อน เอาความดีใส่ตัวเอาความชั่วให้คนอ่ื่น ..

หลังจากนี้คาดว่าอีกไม่นานคงมีโทรฯจากเพื่อนคนไทยในเมืองนั้นถามข่าวคราวมา เพราะคิดว่าเขา 3

คน พ่อ แม่ ลูก คงไปไหนมาไหนด้วยกัน...ดีเหมือนกันค่ะจะได้ไม่ต้องตอบคำถามเรื่องนี้อีกว่าเขา

จะเอาผู้หญิงคนนี้กับลุกมาไหม?...มีเรื่องสนุกปากสำหรับสังคมคนไทยอีกแล้วค่ะ เฮ้อ...กรรม

ชีวิตคนทุกคนก็มีเรื่องที่ไม่สมหวังกันทุกคนค่ะ แล้วแต่ว่าใครจะโดนเรื่องใด บางคนก็มีลูกไม่ดี บางคนก็เมียไม่ดี ผัวไม่ดี ญาติสร้างปัญหา ฐานะไม่ดีมีปัญหาการเงิน ปัญหาสุขภาพ ทุกๆ คนต่างคนต่างก็มีปัญหา

ถึงคนอื่นจะมาสนใจปัญหาของคุณ แต่ปัญหาของพวกเค้าก็มี เรื่องที่ทำให้เค้าไม่ได้ดั่งใจย่อมมี
ต่อให้รวยล้นฟ้าก็อย่าคิดนะว่าจะมีความสุขราบรื่น บางคนครอบครัวดี ลูกก็ดี แต่ตนเองป่วยหนัก ลูกป่วยหนักกว่าเป็นเนื้องอกในสมอง ทุกข์นะคะ ทุกข์มากทุกน้อยก็สร้างความกังวลบั่นทอนชีวิตแต่ละคน แม้แต่ดิฉันเองก็มีความทุกข์เข้ามาไม่ขาด เดี๋ยวเรื่องโน้นเรื่องนี้ แต่เราก็เลียนรู้ที่จะอยู่กับความทุกข์ได้โดยไม่ให้ทุกข์มากมายเกินไปค่ะ

เพราะฉะนั้นคนที่เค้าเม้าท์เรื่องของคุณ เชื่อเถอะพวกเค้าก็มีเรื่องทุกข์ร้อนซุกไว้ อาจจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกพะอืดพะอมอยู่ก็ได้ค่ะ คุณอย่าได้แคร์ค่ะ

คุณ SOAMUSA ค่ะ จริงแล้วเป้นคนไม่ใส่ใจคำพูดของคนมากมายนัก ยิ่งสังคมคนไทยเป้นสังคมเล็กๆ

พอเรื่องอะไรที่น่าสนใจข่าวจะไปเร็วและแรง ถ้านิ่งเสียเดี๋ยวก็มีเรื่องใหม่ให้เขาสนใจ หากมีคนถามฉันก็แค่

อธิบายให้เหตุผลสิ่งที่เกิดขึ้นฟังก็ฟังไม่ฟังก็สุดแท้แต่จะคิด เรื่องราวของฉันก็เป็นที่กล่าวขานมานานนับ

10 ปีแล้วค่ะทุกคนลงความเห็นว่าฉัน "โง่" ที่ทนอยู่กับผู้ชายคนนี้...ไม่เถียงค่ะ บอกแค่ว่าเพราะรักจึงทน

คนเหล่านั้นก็พูดไม่ออก เสียงมาตามสายลมและแสงแดดบอกว่างั้นก็ปล่อยให้ฉัน"โง่"ตายอยุ่แบบนั้นเถอะ

แต่พอคนที่พูดเจอกับตัวเอง กลับบ้านเมืองไทย สามีเอาผู้หญิงมาอยู่ด้วยที่บ้านเป้นเดือนกลับมาแทบจะบ้า

สุดท้ายก็ไม่เห็นเลิกกับสามี ไม่จบค่ะสามีของเพื่อนคนเดิมมาเที่ยวเมืองไทยกับกลุ่มเพื่อนฝรั่ง(เมียไม่มา)

ก็มาซื้อชั่วโมงผู้หญิงบาร์พาเที่ยวไปไหนมาไหนด้วยเป็นเดือน..ได้ทีก็เลยบอกเพื่อนไปว่า ที่นี้รู้หรือยังว่า

ทำไมฉันจึงเลิกไม่ได้กับผู้ชายคนนั้น...เงียบค่ะ

ยอมรับผลทุกอย่างของการกระทำและตัดสินใจของตัวเองค่ะ ไม่โทษใคร...มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ชอบ

มาก... เรารักเขาเราก็ไม่ผิด เขาไม่รักเราเขาก็ไม่ผิด เมื่อรู้ว่ายืนผิดที่ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือก้าวออกมา...

เป็นอีกวันที่ ทุรนทุราย ...คิดถึงและคิดถึง พยายามดึงใจตัวเองเอาไว้เต้มที่ ...ทั้งที่เป็นคนเลือก

ที่จะเดินออกมาแต่ความรู้สึกแย่จัง...มึนกับชีวิตเหลือเกิน...

หวัดดีค๊า......

โอ...อยู่มั๊ย......ไม่เป็นไรนะคะ...
..อยู่กับตนเอง อยู่กับพุทโธ...นะคะ....

ไหว...ไม่ไหว...ก็ต้องไหว...เดอะโชว์มัสโกออน.....ชีวิตต้องเดินต่อไป.....

......เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้......อีกแป๊บหนึ่ง...ก็จะเรียบร้อยค่ะ.....

ได้ข่าวรายวันค่ะ.....ชาย...สามี เพื่อน คนรู้จัก.....มีชู้ มีเพศสัมพันธ์นอกสมรส ประจำ...ใช้คำว่า ประจำค่ะ.....

นั่นคือ คนเสื่อมลงไป ...ทั้งหญิง ชาย ต่างไม่มีสำนึก ชั่วดี กันเลย หญิงก็ไม่แคร์ ว่า ไปยุ่งกับสามีคนอื่น รู้ทั้งรู้ แต่ ทำเป็น ไม่รู้ และเข้าข้างตนเอง ว่า ไม่ผิด ชายเลือกเราเอง ยุงให้ไปเลิกเมีย สุดท้าย ต่างก็เป็นเพียงชู้ซึ่งกันและกัน เกี่ยวก้อยกันลงอบายภูมิ อย่างหน้าชื่น ตาบาน....แต่จริง ๆ ในใจ ของแต่ละคนก็ใฝ่ดี.....รู้สึกผิดในใจไม่มากก็น้อย....อกตรม หมกไหม้.....ไม่ได้สุขสมดั่งการแสดงออกให้คนอื่นรู้หรอกค่ะ......เพราะตนย่อมทราบดีว่า อะไร เป็น อะไร......

เราควรสงสารพวกเขาที่ทุกข์........แล้วยังหลงผิดว่า สุข..แย่งได้ แย่งไป ....

เราไม่ลดตัว ลดใจของเราลงสู่ที่ต่ำเฉกเช่นพวกเขาค่ะ......

ท่องไว้ว่า เราเป็นคนดี มีศีลธรรม....ไม่เบียดเบียนตน และผู้อื่น...ใครทำใครได้......