ขออนุญาตเกริ่นเรื่องราวก่อนนะ เราแต่งงานครั้งแรกเมื่อ9ปีที่แล้ว(แต่งด้วยความรัก แต่ความรู้สึกมันบอกว่าเราจะเจอใครอีกคนที่รอมานาน)หลังแต่งงานไม่ถึงปีได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาก็รู้ว่าเรามีครอบครัวแล้ว จากการทำงานงานร่วมกันบ่อยๆเข้าการเป็นความสนิท แต่เราก็ยังรักสามีอยู่นะพร้อมๆกับการตั้งท้อง ช่วงตั้งท้องสามีกลับห่างเหินไม่ค่อยใส่ใจดูแล(เพราะเขาบอกว่าเขาไม่อยากมีลูก) ตรงกันข้ามกับผู้ชายคนนั้นที่ดูแลเราดี แพ้ท้องอยากกินอะไรเขาก็สรรหามาให้ ยอมรับว่าตัวเองเริ่มไขว้เขวประกอบกับเริ่มมีปัญหาในบ้านเพราะอยู่รวมกันกับพ่อแม่และพี่ชาย แต่เราก็พยายามประคับประคองชีวิตคู่หาทางแก้ไขปัญหาอยู่ตลอดดีบ้างไม่ดีบ้าง เมื่อปัญหาหนักเข้าเราก็หาที่พึ่งเพื่อปรึกษาซึ่งแน่นอนไม่พ้นผู้ชายคนนั้น การให้คำปรึกษากลายเป็นความเห็นอกเห็นใจความเข้าใจ ทั้งที่รู้อยู่ทั้งเขาและเราว่าบาปหนักหนาแต่หักห้ามใจกันไม่ได้ เราแอบคบกันเป็นชู้ทางใจมาเรื่อยจนวันหนึ่งกลายเป็นชู้ทางกาย เรามีความสุขแต่ก็แลกด้วยทุกข์มหันต์เพราะผิดศีลข้อ3อย่างเต็มที่ ตั้งแต่วันที่กายเป็นของเขาเราก็ไม่เคยให้สามียุ่งเกี่ยวด้วยเลย เพราะจริงๆแล้วเราต้องการเป็นผัวเดียวเมียเดียว จนพ่อของลูกจับได้จึงขอแยกทางกัน แน่นอนคนก่อกรรมไว้ต้องได้ผลกรรมแต่มันรวดเร็วมากจนคาดไม่ถึง เพราะเพียงแค่ไม่กี่เดือนที่เลิกกับพ่อของลูกเพื่อคบกับเขาอย่างเปิดเผย เขาดันไปมีหญิงอื่นเหตุผลของเขาคือเหงาที่ต้องรอเราเคลียร์กะทางนู้น เสียใจและทุกข์ทรมานมากเราตัดสินใจเลือกเขาแล้วทำไมเขาถึงทำกับเราอย่างนี้ กว่าจะตัดใจเลิกลากับหญิงคนนี้ใช้เวลาหลายเดือนอยู่เหมือนกัน จนเมื่อสองปีที่แล้วเราได้ผูกข้อมือกันเป็นเรื่องเป็นราวถูกต้องตามประเพณี แต่กรรมที่ทำไว้คงยังใช้ไม่หมดจึงเกิดเรื่องขึ้นอีก

เมื่อปลายเดือนธ.ค.ปีที่แล้วอยู่ๆเขาก็ออกจากบ้านไป บอกว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเอง(ห่างจากบ้านเรา10โล) แปลกตรงที่การทำงานของเขาต้องผ่านบ้านเราทุกวันแต่ไม่ยอมแวะมาหาเลย ไม่แม้แต่จะเข้าบ้านเราพยายามถามไถ่ว่าเกิดอะไรขึ้น เราขาดตกบกพร่องตรงไหนให้บอกพร้อมจะปรับตัวทุกอย่าง เขาบอกไม่มีเลยดีอยู่แล้ว แล้วเหตุอะไรถึงไม่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาว่าไม่รู้ จนถึงวันนี้เป็นเวลาร่วมแปดเดือนแล้วที่เราแยกกันอยู่ เรายังคงติดต่อพูดคุยกับเขาทุกวันเพราะยังรักและรอเขาอยู่เมื่อสองวันก่อนได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกันจึงคุยปรับความเข้าใจกันแต่...สิ่งที่เขาบอกคือช่วงที่เขาออกจากบ้้านมาเขาปล่อยตัวปล่อยใจไปทั่ว เรื่องมันซับซ้อนวุ่นวายเกินกว่าที่เขาจะเล่าให้ฟัง ขอให้เราปล่อยเขาไปเถอะและสวดมนต์แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรด้วย เราบอกว่าเราไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดแต่ขอบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างทุกเรื่องราวเราให้อภัยเขาและอโหสิกรรมให้ทั้งหมด พร้อมที่จะกลับมาอยู่เป็นครอบครัวดังเดิมแต่เราไม่สามารถปล่อยเขาไปได้ เพราะเราไม่อยากให้เขาทำผิดศีลมากไปกว่านี้อีก ที่ผ่านมาเราสองคนร่วมกันทำผิดแล้วไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก เราถามว่าสถานะของเรากับเขาคืออะไรเขาว่าเราเป็นเมียเขาอยู่ ถ้างั้นขอให้เขาหยุดเดินบนเส้นทางกามตัณหาราคะแล้วค่อยๆถอยมาทีละก้าวได้ไหม เขาไม่รับปากบอกว่าถ้าคิดได้เมื่อไหร่จะกลับมาเอง

ตอนนี้เราสับสนไปหมดทุกข์ทรมานเศร้าโศกเสียใจอย่างมากมาย ไม่รู้ว่าควรจะปล่อยเขาไปหรือดึงรั้งเขาไว้ไม่ให้ทำบาปมากขึ้นดี ถ้าปล่อยเขาใจเราทุกข์เดี๋ยวก็คลาย แต่ไม่อยากปล่อยเพราะรักเขามากจนไม่อยากเห็นเขาเดินในทางที่ผิด ทุกวันนี้ใส่บาตร สวดมนต์ภาวนาและแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรร่วมถึงตัวเขาด้วย ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นบ่วงกรรมนี้เมื่อไหร่

เราบอกเขาว่า เรายอมรับที่ตอนนี้เราเห็นแก่ตัวตรงที่หวงแหนและไม่อยากให้ใครมาใช้สามีร่วมด้วย และก็จะไม่ยอมปล่อยมือเขาด้วย ในขณะที่พูดกับเขาใจเราก็ถามตัวเองว่าจะทุกข์ทรมานตัวเองไปถึงไหน จิตมันคิดกลับไปกลับมาอยู่เรื่อย (อ้อ ตั้งแต่เจอเขาความรู้สึกที่ว่าจะต้องเจอใครอีกคนมันหายไปสิ้นเลย)

คุณแน่ใจหรือว่าทั้งหมดทั้งมวลที่ทำไปเพราะคุณ "รักเขามาก" ลองส่องมองดูใจของตัวเองใหม่
ว่าคุณรักใครกันแน่ ระหว่าง รักตัวเขา หรือรักตัวเรา....
ถ้ายังไม่รู้จักตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง และรักตัวเองไม่เป็น...คุณจะไม่มีวันเข้าใจคนอื่นและรักคนอื่นได้เช่นกัน....

...ความรัก...ที่ตั้งอยู่บนเงื่อนไขที่เป็นไปเพื่อตัวเรา..ของเราเป็นความเห็นแก่ตัวชนิดหนึ่งหรือเรียกว่า
"รักตัวเอง" หาเป็นการรักผู้อื่นไม่

...ความรัก..ที่ปราศจากเงื่อนไขที่เป็นไปเพื่อตัวเราของเรา...แต่เป็นไปเพื่อผู้อื่น เป็นความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอย่างแท้จริง เรียกว่า เมตตากรุณา

...เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของใครและไม่มีใครเป็นของเรา...แต่ละคนมีกรรมเป็นของๆตน
ฝึกตนและพัฒนาตนเองให้ดีมีคุณธรรม..เรียกว่ามีตนเป็นที่พึ่ง..พึ่งพาตนเองได้..หลังจากนั้นจึงจะเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้...

ขอบคุณคุณปลีกวิเวก มากค่ะ เมื่อลองพิจารณาดูแล้วจริงๆเรากำลังมีความเห็นแก่ตัวอยู่มากแล้วเอาคำว่ารักเขามากมาเป็นข้ออ้าง ขอบคุณที่ช่วยเตือนสตินะค่ะ ยินดีน้อมรับทุกคำแนะนำค่ะ

เราไม่สามารถไปรั้งหรือไปบังคับใจใครให้เป็นอย่างใจตนค่ะ คุณต้องเข้าใจในเรื่องนี้ด้วย ซึ่งฉันก็พยายามเข้าใจค่ะว่าอะไรก็ไม่เีที่ยง คุณควรปรับจิตใจ หาอย่างอื่นทำ ตัวเรายังไม่ใช่ของเราเลย ฉันเองก็พึ่งแยกกันอยู่กับสามีค่ะ ได้แค่ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ให้เวลาตัวเองหาคำตอบตัวเองนะค่ะ รักตัวเองให้มากๆดูแลลูกให้ดี เวลามันจะทำให้ึเราคิดได้ ค่อยๆคิดหาทางให้ตัวเองค่ะ

สมมุติอยู่ๆเราก็อยากไปสถานที่หนึ่งไม่รู้ว่าทำไม
เรื่องที่ทำให้เกิดความคิดและความรู้สึก อาจจะนำไปสู่เรื่องที่ไม่ดีหรือดีก็ได้นะ

บางคนไปสถานที่นั้นแล้วประสบกับเรื่องไม่ดี เพราะความรู้สึกนำพาไป
บางคนไปสถานที่นั้นแล้วประสบกับเรื่องที่ดี เพราะความรู้สึกนำพาไป

ถึงความรู้สึกจะเกิดขึ้นและพยายามนำพาไป ก็อยู่ที่เราจะพิจารณาและตัดสินใจนะครับ
บางเรื่องก็อาจเป็นเรื่องยาก แต่หลายๆเรื่องก็สามารถตัดสินใจ ไปสู่การตัดสินใจที่ดีได้นะครับ


คุณ Pathita มาในลานธรรมเพราะสั่งสมเหตุปัจจัยทางธรรมมาก่อน
ส่วนการพัฒนาก็อยู่ที่ คุณ Pathita จะดำเนินไปนะครับ

รบกวนคุณRotala. ค่ะช่วยอธิบายเพิ่มเติมให้หน่อยได้ไหมว่า "สั่งสมเหตุปัจจัยทางธรรมมาก่อน" หมายความว่ายังไงค๊ะ

ขอบคุณคุณผู้หญิงมีกรรมค่ะ ตอนนี้ทุ่มเวลาให้กับลูกมากขึ้นค่ะเมื่อมีเวลาว่างจะคุยและเล่นกะลูกเพื่อไม่ให้จิตคิดสิ่งที่เป็นทุกข์ ลูกมักจะพูดและเตือนสติอยู่บ่อยครั้งทั้งที่เขาเพิ่งจะ7ขวบ แต่คำพูดเกินเด็กเลย

อนุโมทนาครับ

ทุกวันนี้ใส่บาตร สวดมนต์ภาวนาและแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรร่วมถึงตัวเขาด้วย ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นบ่วงกรรมนี้เมื่อไหร่

เหตุดีย่อมนำผลดีมาให้ทำเหตุปัจจัยดีๆเข้าไว้นะครับ
ปกติคนเราเวลาถูกอารมณ์ความรู้สึกครอบงำ ความคิด มุมมอง ทัศนะ จะเกิดเป็นไปตามอารมณ์โดยส่วนมากด้วยนะครับ
เวลาอารมณ์เป็นสุข ก็จะเกิดมุมมองไปในด้านดีๆ แม้ว่าใครจะทำอะไรที่ปกติไม่พอใจก็จะไม่ขุ่นใจเหมือนปกติ การพิจารณาตัดสินใจต่างๆก็จะมีเหตุปัจจัยของอารมณ์เข้ามาร่วมอยู่ด้วยนะครับ

หากอารมณ์ความรู้สึกตอนนั้นเกิดทุกข์ใจ ขุ่นใจ ไม่พอใจ ความคิดที่ปรากฎออกมาก็มักจะเป็นไปในด้านไม่ดี โอกาสในการตัดสินใจจะทำอะไรอาจจะเกิดผิดพลาดมากกว่าปกติธรรมดาแต่ก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ เรื่องราวนั้นๆ และเหตุปัจจัยอื่นร่วมด้วยนะครับ

โดยปกติธรรมดาเวลาเจอปัญหาความคิดความเคยชินเดิมๆมักจะปรากฎขึ้นมาก่อนได้ง่ายอยู่เสมอๆ อาจจะคิดไปทางดีหรือในทางไม่ดี ก็อยู่กับความเคยชินด้วยนะครับ

เหมือนคนอยู่ในอารมณ์เมตตา ความคิดที่ปรากฎออกมาส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางความคิดที่เมตตานะครับ

คนอยู่ในอารมณ์ความสุข ความคิดที่ปรากฎออกมาส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางความคิดที่ดีเป็นสุขได้ง่ายนะครับ

คนอยู่ในอารมณ์ความมุ่งมั่น ความคิดที่ปรากฎออกมาส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางความคิดที่เจาะจงลงไปในเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้ง่ายนะครับ

คนอยู่ในอารมณ์ความไม่พอใจความโกรธ ความคิดที่ปรากฎออกมาส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางความคิดที่ไปในทางไม่ดีต่อสิ่งต่างๆได้ง่ายนะครับ

คนอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกรักความรู้สึกชอบ ความคิดที่ปรากฎออกมาส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางความคิดที่เอนเอียงไปในที่รักที่ชอบได้ง่ายนะครับ

เมื่ออารมณ์ใจในตอนนั้น ประสบกับปัญหาหรือเรื่องราวต่างๆที่กระทบเข้ามา
การจะทำกรรมทางกายวาจาในปัจจุบัน ก็มาจากความคิดที่ปรากฎออกมา ความคิดอาจจะปรากฎออกมา มากบ้างน้อยบ้าง ก็จะเกิดมีการเลือกความคิดบางส่วนที่เกิดขึ้นมานั้น ลงไปสู่การกระทำนะครับ

"ทุกวันนี้ใส่บาตร สวดมนต์ภาวนาและแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรร่วมถึงตัวเขาด้วย ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นบ่วงกรรมนี้เมื่อไหร่"
การที่ทำความดีบุญกุศล อารมณ์ความรู้สึกใจก็จะดี ความคิดที่ส่งผลดีก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย
มีส่วนหนึ่งที่จะช่วยไปดึงผลกรรมดีๆที่เคยทำไว้ก่อนขึ้นมาได้ง่าย ด้วยนะครับ
เมื่อพัฒนาไปเรื่อยๆก็จะเป็นผลให้การประสบกับการใช้ชีวิตไปสัมพันธ์กับบุคคลที่มีความดีบุญกุศลที่เคยทำกรรมดีๆร่วมกันมาก่อนได้ง่ายด้วยนะครับ

แต่กรรมไม่ดีก็ขึ้นอยู่กำลังของเขาด้วยนะครับ
เหมือนคนที่เขาทุกข์ใจเพราะความรักซ้ำวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น
ความรักที่เกิดจากวิบากกรรมไม่ดีถ้ามีกำลังมาก ความรักก็จะทำให้เขาเสียใจ เป็นทุกข์ใจ ไม่ว่าเขาจะไปเจอบุคคลต่างๆ แต่บุคคลที่เขามักจะเกิดความรู้สึกรักขึ้นมา ก็จะเป็นคนที่ทำให้เขาทุกข์ ใจได้มากนะครับ วิบากกรรมไม่ดีจะส่งผลกำกับให้เขาไปเกิดความรู้สึกรักกับบุคคลที่จะทำให้เขาเป็นทุกข์นะครับ

(เหมือนความรักของเขาก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไป หรือเจอแต่คนไม่จริงใจนะครับ)
มีคนหนึ่งเขาเคยบอกว่าชาติก่อนเขาเคยผิดศีลข้อสามมาก่อนนะครับ ทำให้ชาตินี้เขามีปัญหาเกี่ยว
กับเรื่องความรัก เขาเคยฟังจากพระหรือแม่ชีผมจำไม่ได้แล้วนะครับ ท่านเคยบอกกับเขาว่า
ไม่ว่าเขาจะไปเจอคนใหม่ก็จะเจอแต่คนลักษณะเดิมนะครับ

เวลาคนเราเจอปัญหาทุกข์ใจก็จะมีวิธีจัดการกับปัญหาต่างกันนะครับ
คนจะมาเกิดในศาสนาที่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เรื่องการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์
ก็ต้องมีเหตุปัจจัยที่เคยสัมพันธ์กับเรื่องนั้นมาก่อนนะครับ
ตอนมาเกิดก็ต้องมีพ่อแม่สภาพแวดล้อมเหตุปัจจัยที่จะต้องรองรับกับกรรมที่ทำมาในส่วนต่างๆของเขาด้วยนะครับ
บางครั้งในชีวิตคนก็มักจะเจอความทุกข์เป็นแรงผลักดันเพื่อไปหาวิธีแก้ไขที่จะแก้ความทุกข์ที่มีอยู่
เป็นทางแก้ที่ดีบ้างไม่ดีบ้าง แก้ได้ชั่วครั้งชั่วคราวบ้าง แต่มีน้อยคนที่จะได้เจอวิธีแก้ปัญหาที่ถาวร


จริงๆแล้วคนเราแสวงหาความพ้นจากทุกข์อยู่นะครับ พยามแก้ปัญหาจัดการกับสิ่งต่างๆเพื่อจะไม่ให้ตนตกอยู่ในความทุกข์ ความทุกข์ทางกายกับความทุกข์ทางใจ นะครับ

สิ่งหนึ่งที่อยากจะขอร้องคือ อย่าไปย้ำคิดความผิดในอดีตที่ผ่านมา ให้ลืมเสียให้หมด บอกตนเองไว้อย่างเดียวคือ ทำกุศล ทำแต่ความดีตามคำสอนพระพุทธองค์เท่านั้น
คือมุ่งมั่นต่อการทำความดีเท่านั้น ละการทำชั่วทุกอย่างแม้แต่เล็กน้อยก็จะไม่ทำ และที่สำคัญเวลานี้คือทำใจให้คลายจากความเศร้าหมองให้ได้เร็วที่สุด ด้วยการแผ่เมตตาให้ตนเองไว้ คิดบวกป้อนข้อมูลให้สมองมันคิดแต่อะไรที่เป็นกุศล ชื่นใจกับกุศลที่ตนได้ทำไปทุกวัน เช่นวันนี้เราได้สวดมนต์บทนี้ หรือว่าได้ใส่บาตร เอามาคิดได้หมด คิดแล้วปลื้มใจชื่นใจได้ทำกุศล คิดหากุศลทำไปทุกวัน แล้วก็คิดปลื้มใจไป สมาทานศีล5 ตอนสวดมนต์ก็คอยดูแลใจให้มีสติ ระวังรักษาศีลอย่าให้ขาด วันๆ เอาเวลามาทำเสบียงให้ตนเองไว้ใช้ในภพชาติหน้าดีกว่า ได้ประโยชน์กว่าไปเสียเวลาปล่อยใจให้เศร้าหมอง ถ้าเค้าไม่กลับมา
ทำอย่างไรก็ไม่กลับค่ะ แต่ถ้าเค้าจะกลับมาเค้าจะมาเองโดยความสมัครใจและอาจจะอยู่กันได้อีกแต่ไม่รู้ว่า
จะนานแค่ไหน ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย คนเราวันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องจากกัน วันนี้ถือเป็นโอกาสดี
ที่เรามีเวลาเหลือให้ตนเองมากขึ้น ก็เร่งทำความดีเป็นเสบียงไว้ในภพชาติข้างหน้าดีกว่าค่ะ ทุกข์วันนี้ที่ว่า
ทุกข์นั้น เทียบไม่ได้เลยกับความทุกข์ที่ต้องเผชิญในภพหน้า หากว่าเราไม่เตรียมเสบียงบุญไว้ให้ดี ภพชาติ
ข้างหน้าจะทุกข์แสนสาหัสกว่านี้หลายล้านเท่า ประมาทนิดเดียวกู่ไม่กลับเลยค่ะ เพราะฉะันั้นรีบคลี่คลาย
ความเศร้าในใจให้หายไปไวๆ ค่ะ

มันเป็นการยากที่จะทวนกระแสในใจ เพราะมันเสียใจมาก แต่ก็ต้องฝืนค่อยๆ ทำไป ถ้าไม่เริ่มฝืน ใจเด็ดทวนกระแสในใจของตนเอง ก็มีแต่จะจมลึกๆไปทุกทีทุกที ยิ่งยากที่จะถ่ายถอนออกจากความเศร้าได้

แผ่เมตตาให้ตนเองบ่อยๆ ไม่มีใครที่เรารักเสมอตัวของเราแล้วจริงหรือไม่ ที่ว่ารักกันนักรักกันหนา ถามว่ารักใครมากกว่ากัน ระหว่างตัวเราเองกับตัวเค้า ทุกคนจะรักตนเองมากกว่านะ ดังนั้นอย่าทำร้ายตนเองด้วยความเศร้าหมอง ทำตามที่กัลยาณมิตรแนะนำค่ะ และอย่าลืมแผ่เมตตาให้ตนเองด้วย นอกจากจะ
แผ่เมตตาให้คนอื่นแล้วต้องแผ่ให้ตนเองเยอะๆกว่าด้วยคำพูดง่ายๆ (บอกตนเองในใจสั้นๆ ก็ได้ว่า ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุข) และรักษาสติในระหว่างวันไว้ให้ดีค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

อหํ อเวโร โหมิ
ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้ไม่มีศัตรูภายในและภายนอก

อหํ อพฺยาปชฺโช โหมิ
ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้ไม่มีความวิตก กังวล เศร้าโศก พยาบาท

อหํ อนีโฆ โหมิ
ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้ไม่มีความลำบาก กาย ใจ พ้นจากอุปัทวภัย

อหํํ สุขี อตฺตานํ ปริหรามิ
ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้นำอัตภาพที่เป็นอยู่ด้วยความสุขกาย สุขใจ ตลอดกาลนาน

อหํ ทุกฺขา มุจฺจามิ
ขอข้าพเจ้าจงพ้นจากความทุกข์กาย ทุกข์ใจ

อหํ ยถาลทฺธสมฺปตฺติโต มา วิคจฺฉามิ
ขอข้าพเจ้าอย่าได้สูญสิ้นจากความสุข ความเจริญที่มีอยู่

อหํ กมฺมสฺสโก
เรามีกรรมเป็นของของเรา

ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านมากๆค่ะที่ให้แง่คิดและคำแนะนำ ตอนนี้ใจสงบขึ้นเยอะแล้วค่ะเริ่มรู้ทันจิตตัวเอง(เมื่อรู้ว่าทุกข์ก็บอกตัวเองว่า "อ้าวอยากจะทุกข์ทุกข์ไปเอาให้พอนะ") ทุกอย่างมีเหตุและผลในตัวเอง เวลาสวดมนต์ก็จะเรียกให้ลูกสาวมาสวดมนต์ด้วยเมื่อก่อนเรียกยากมาก แต่ตอนนี้แค่หยิบหนังสือสวดมนต์ปุ๊บเขาก็จะนั่งประจำที่ทันที
ดีใจนะค่ะที่ได้เข้ามาพบกัลยาณมิตรในลานธรรม ซึ่งมีทั้งแง่คิดและความรู้มากมายยิ่งได้อ่านใจยิ่งสงบ บางครั้งยังนำสิ่งที่ได้รู้ไปถ่ายทอดให้แม่ฟังเลยค่ะ

อนุโมทนาสาูธุบุญด้วยคนค่ะ ที่กตัญญูต่อแม่ได้อย่างสูงสุดด้วยการคุยธรรมะให้ท่านทราบ
ดีใจด้วยค่ะที่สบายใจขึ้น ไม่มีอะไรดีไปกว่าธรรมะของพระพุทธองค์ ลูกสาวของคุณน่ารักดีค่ะ ขอให้
มีความสุขกับลูกที่น่ารักนะคะ

กัลยาณมิตรก็คือเพื่อนที่จะจูงมือไปด้วยกัน จูงมือกันออกจากทุกข์ค่ะ

ขออนุโมทนาในจิตใจอันดีงามของท่านกัลยาณมิตรทุกๆ ท่าน ที่คอยช่วยเหลือจิตใจเพื่อนๆ ค่ะ

อนุโมทนา คุณ Pathita และทุกๆท่านครับ

วันนี้สติแตกกระเจิงเพราะคิดเรื่องสามีแต่เช้าเลย สิ่งที่ตามคืออารมณ์ขุ่นมัว เศร้าเสียใจ ดีที่ความคิดส่วนดีมาเตือนว่าไปเปิดลานธรรมซิ ก็เลยนั่งอ่านไปเรื่อยๆ อารมณ์ก็เย็นลงเรื่อยๆ ขอบคุณตัวเองจริงๆที่รับฟังเสียงเล็กๆด้านดีในหัว ไม่งั้นวันนี้น้ำตาแตกแน่

แต่เท่าที่อ่านมาก็น่าจะดีใจอย่างหนึ่งนะที่ สามีทิ้งไป เพราะถ้าไม่ทิ้งคุณไป บางทีคุณก็อาจจะได้ทิ้งชีวิต
ตัวคุณเองด้วยโรคเอดส์

ถ้าเค้าคิดว่าเค้าจะอิสระ นอนกับใครก็นอนได้ตามใจเค้า
ก็โชคดีแล้วที่เค้าเฉยชากับคุณ เป็นบุญของคุณนะที่รักษาคุณด้วยส่วนหนึ่งค่ะ
อย่าได้เสียใจเลย เพราะมีผู้หญิงจำนวนมากด้วยที่ติดเชื้อเอดส์จากสามี ทั้งๆ ที่สามีรู้ตัวว่าเป็นเอดส์
แต่ก็นอนกับภรรยาโดยไม่ใส่ถุงยาง นี่คือเรื่องจริง เพราะจรรยาบรรณของหมอไม่สามารถบอกภรรยาได้
ว่าสามีคุณเป็นเอดส์ สามีก็ไม่บอกเพราะอาจจะรับความจริงไม่ได้และเห็นแก่ตัวด้วย

คนที่เรียนหมอ จะรู้เรื่องแบบนี้ดี แล้วก็สลดใจที่ช่วยภรรยาผู้ป่วยไม่ได้ ก็ได้แต่เตือนอ้อมๆ ทั่วไปกับ
ภรรยาผู้ป่วย แต่ถ้าภรรยาผู้ป่วยไม่เฉลียวใจป้องกันไว้บ้าง ก็ติดเชื้อเอดส์ไป

แต่จะว่าไป ถุงยางก็ไม่ได้ปลอดภัย 100% โรงพยาบาลบำราศนราดูร ก็มีเห็นมีผู้ป่วยที่ใส่ถุงยาง
เป็นประจำ แต่ก็ยังติดเอดส์ ถุงยางที่ตนเองพกติดตัวเองด้วย

จะเล่าถึงเรื่องของเพื่อนดิฉันให้ฟัง เธอเป็นผู้จัดการหน้าที่การงานดีค่ะ
มีสามีแบบนี้แหล่ะ ปรากฏว่าต่อมาสามีเป็นเอดส์ค่ะ ต่อมาไม่ช้าสามีก็ตายค่ะ
แต่เพื่อนของดิฉันรอดมาได้ เพราะเลิกกันก่อนเค้าจะเป็นเอดส์นิดเดียวเองค่ะ เพื่อนของดิฉันไม่ติดเอดส์
คือ นับเวลาที่อาการเอดส์เล่นงานย้อนหลังไป เรียกว่าเพื่อนของดิฉันก็เฉียดๆ จะเป็นเอดส์นะคะ
ถ้าเลิกกับสามีช้าอีกนิดเดียว มีหวังป่านนี้เป็นเอดส์ไปแล้วค่ะ

บางทีการเลิกกับสามีเจ้าชู้ไป ก็ถือว่าโชคดีนะคะ
หรือ สามีเจ้าชู้ เมินไม่มอง ก็ดีนะ เพราะถ้าเค้าพิศวาสคุณเมื่อไร คุณจะหนาวมั้ยคะ

ใจคนนั้นไม่แน่นอน ถึงอย่างไรคืนดีกันเมื่อไหร่อย่าลืมเรื่องความปลอดภัยนะคะ
อย่าเพิ่งไว้ใจ ใส่ถุงยางและเช็คเลือดให้เค้าให้ปลอดภัยจริงๆ ก่อนค่ะ