เกิดมาเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยมีเเฟนมาเลยจนถึงตอนเรียนจบ คิดว่าตัวเองคงไม่มีคู่ เเต่เเล้วจู่ๆวันหนึ่ง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต มาทำให้เรารัก สุดท้ายเค้าก็ทิ้งเราไป ไม่เคยคิดเลยว่าชาตินี้จะเป้นทอมหรือเลสเบี้ยน เเต่ก็เหมือนมีอะไรมาดลใจ ให้มีเเต่ผุ้หญิงเข้ามาทำให้รัก ให้ชอบก็ไม่รู้ แต่สุดท้ายเค้าก็ทิ้งเราไปเหมือนเดิมอีก
ตอนนี้ทุกข์ใจมาก จนเเทบจะไม่อยากหายใจ เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิต ซึ่งตอนนั้นเขาก็มีเเฟนเป้นผู้ชายเเละก็กำลังจะเลิกกับเเฟนเพราะเเฟนไม่สนใจ เราก็คุยกันว่า เรารู้สึกดีต่อกัน แต่เรายังเป็นเเค่เพื่อนกันนะ เราก็สนิทกันในเเบบที่ยังมีระยะห่างต่อกัน แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้ทำอย่างนั้น เค้าเรียกร้องขอเวลา ขอให้เราอยู่ด้วย จากวันเว้นวัน จนเป้นทุกๆวัน ยอมไปพบพ่อเเม่เรา ยอมพาเราไปหาพ่อเเม่เค้า จนความสัมพันธ์เกินเลยจากเพื่อนเป็นคนที่คบหากัน (ตอนนั้นแฟนเค้าหายเข้ากลับเมฆไปแล้ว) แต่เค้าก็ยังบอกเราเสมอว่า ยังไม่กล้าบอกคนอื่นว่าเราเป้นเเฟนกัน เราอยู่ด้วยกันแบบคนรักมาเป็นปี (เเต่เค้าก็บอกว่าเราไม่ใช่เเฟน เราเป้นเพื่อนสนิท) สุดท้ายเค้าก็มาขอให้เราถอยห่าง กลับไปเป้นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราก็โอเค เพราะเรารักเค้ามาก ไม่อยากทำให้เค้าอึดอัด
เมื่อเรากลับมาอยู่บ้านก็ทนทุกข์ทรมานจากการอกหัก คิดถึง ในขณะที่เขากลับร่าเริงไปกับเพื่อน (เขาเป็นคนที่ขี้เหงาเเละมีเพื่อนเยอะมาก) แต่พอผ่านไปได้ 3-4 วัน ที่เราพอจะเข้มเเข็งเเล้ว เค้าก็ทักมาในเเชทในไลน์ พอเราไม่ตอบเค้าก้โกรธ บอกว่า ความเป้นเพื่อนกับความรู้สึกดีๆที่ให้ไป มันหมดลงเเล้ว เราก็ต้องโทรไปคุยไปปรับความเข้าใจใหม่ว่า ต้องเข้าใจหน่อยว่า คนกำลังทำใจ เเละถ้าเราเป้นเพื่อนกัน การหายไปบ้างหรือไม่ตอบบ้างมันก้เป้นเรื่องปกติ เพราะถ้าเราไม่สะดวก เราก็ตอบไม่ได้ เค้ากลับว่า ไหนเคยบอกว่า เค้าเป้นคนสำคัญเเต่การกระทำมันไม่ใช่
ตอนนี้สับสนมาก ทุกข์ใจเเต่บอกใครไม่ได้ พอเราห่าย เค้าก็เข้ามา พอเราหยุดอยู่ที่เดิม เค้าก็ถอยห่างออกไป ไม่รู้ว่า ไปทำเวรกรรมอะไรมาเเต่ชาติปางไหน มีผู้ชายเข้ามากลับไม่เคยรักไม่เคยชอบ พอมีผู้หญิงเข้ามาก็กลับมาทำให้ช้ำใจ
อยากจะเเก้กรรมหรือบรรเทาเบาบางกรรมที่เคยทำมาที่ส่งผลทำให้ต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้ ตอนนี้ก็ได้เเต่ไหว้พระ สวดมนต์ ตักบาตร อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร เเต่ใจหนึ่งก็อยากให้คนรักกลับมา
ตอนนี้สีบสนไปหมดเเล้ว หาทางออกไหม่ได้เลย

เข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ

เป็นธรรมดาค่ะ แรก ๆๆ ก็จะงง ๆๆ งวย ๆ สับสนอลหม่าน ว่าเกิดอะไรขึ้นในชีวิตเรา เราอยู่ของเราดี ๆ มีครบทุกอย่างตามที่ต้องการ สุข อยู่ๆ แล้วทุกอย่างที่เรามี เราเป็น ก็ไม่เป็นดังที่หวัง ไม่อยู่ดี ๆ ๆอีกต่อไป

ก็จะมีคำถามในใจตลอด ใจก็จะแปล๊บๆๆ ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ จะเดินต่ออย่างไร ทางไหนดี หยุด หรือลุย หันหน้า หันหลังกลับ ไม่มั่นใจในทุกเรื่อง

ฉัน ก็เพิ่งเป็น อยู่ๆ สามีที่อยู่กันมาแบบดีๆๆขอเลิก ในวันที่ชีวิตกำลังวุ่นวายเหนื่อย ล้า ท้อแท้ ก็มีคำถามในใจมากมาย สับสนสุด ๆ เช่นกัน

แต่ตอนนี้ผ่านไป 2 เดือน กว่า ก็เริ่มดีขึ้น ให้เวลาตนเองนะคะ ที่จะได้ทบทวน ว่าจริง ๆเราคิด ต้องการอะไรกันแน่ แต่ช่วงแรก ๆ ก็คล้ายกันหมดค่ะที่จะสับสน

ให้เวลาตนเอง ให้โอกาสตนเอง รอเวลาสักพัก แล้วมันก็จะผ่านไปค่ะ ไม่มีอะไรที่จะอยู่คงทนถาวรแม้แต่ความสุข ความทุกข์ ใจของเราต่างหาก ที่จะเป็นคนเลือกว่าจะเป็นแบบไหน

เชื่อมั่นว่าคุณจะผ่านมันไปได้ รอเวลานิ๊ดเดียวค่ะ สู้ๆ ๆๆๆ หายใจเข้า ยาว ๆ ๆ
ลองเข้าไปอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆ ในลานจะรู้ว่าชีวิต ก็มีแค่นี้เอง

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สู้ๆๆ นะคะ อะไรที่จะเป็นของเราแล้ว ไม่ว่ายังงัยก้เป็นของเราอยู่ดี หากยังไม่ถึงเวลาเทวดาหรือสิ่งศิกดิ์ที่ใดก็ช่วยเจ้าไม้ได้ แต่เมื่อถึงเวลา ฟ้า หรืออะไรก็ขวางไม่อยู่ จากบทความสมเด็จพุฒโต( พิมพ์ผิดขออภัย ณ ที่นี้นะคะ) เป็นกำลังใจให้คะ

วิกฤตมากครับ ความสับสนยังเป็นเรื่องปรกติธรรมดา จะเป็นเพศไหน
พอเป็นรักสามสี่เส้าเข้าแล้ว มีอันต้องชอกช้ำใจ สับสนวุ่นวายใจ
เหมือนๆ กันหมด ไม่ว่าเพศไหน

ที่ว่าวิฤกตเพราะว่า ถ้าปัญหาเรื่องนี้เริ่มแดง เริ่มทำให้เราเริ่มหันกลับมา
ทบทวนตนเอง แสดงว่า มันถึงเวลาที่จะเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส
อยากได้ยินเรื่่องเหนือฝันเหนือจินตนาการ อาจมีครูบาอาจารย์ เจ้าทรง
ผู้รู้ผู้เห็น ชี้กรรมและวิบากกรรมเราให้ เหมือนกันบ้าง แตกต่างกันบ้าง
แต่โดยส่วนใหญ่ ก็เพราะอำนาจกามราคะตัณหา ความรักง่ายหน่ายเร็ว
ความมีบุพกรรมร่วมกัน เกี่ยวข้อง ผูกใจ อาลัย ใจอ่อน หวั่นไหว

ไม่พ้นไปจากภาวะอย่างนี้ ซึ่งอดีตเป็นมาอย่างนี้ ปัจจุบันก็เป็นไปอย่างนี้
วิกฤตเพราะหนักหนา วิกฤตเพราะวิบากเรื่องรักเรื่องหลง มีเสียมากมาย

วิบากกรรมที่ทำให้ได้รับผลเป็นความทุกข์ใจ เสียใจ ทรมานใจส่วนใหญ่
เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก นั่นเพราะเหตุไม่ได้มาจากคนอื่่นๆ เพียงข้างเดียว
ตัวเราเอง รู้ทั้งรู้ มีเหตุมีผลอยู่ ว่าไม่ใช่ ไม่ดี ไม่จริง แต่อารมณ์ความรู้สึก
ก็อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง อันนี้แหละ เหตุ หรือกรรมหนัก จนต้องมีความรัก
ความหลง ความปรารถนาต้องการมากมาย ที่รอคอย คาดหวังโดยตลอด

ความหลงนั่นแหละ ความสับสน ที่ปฏิเสธไม่ได้ เพราะต่างก็เป็นคนหลงทาง
ที่วิ่งวนอยู่กลางสายฝน พอมีที่บังที่พักหลบ ไม่ต้องเปียกปอนหนาวสั่น
ขอใครสักคนที่มี ที่ว่างพอให้เราได้อบอุ่นใจ ก็สิ่งอันเป็นธรรมดาเหล่านี้
ใครที่ไหนจะ ไม่อ่อนไหว จะไม่สับสน ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ!

กรรมหนัก(*ความรักความหลง,ความสับสน,คาดหวัง,ความอยาก,ความปรารถนา)
เป็นเหตุที่มีเงื่อนงำไกลแสนไกลเกินกว่า ที่สติปัญญาตัวเราเองจะไปล่วงรู้
ดังนั้น ถ้าจะเชื่อคนอื่น ถึงเรื่องกรรมเก่า ที่ให้ผลเป็นวิบากที่เกิดขึ้นกับตัวเรา
ขอเพียง เชื่อมั่นว่า ที่สุดแห่งทุกข์ หรือการแก้ไขปัญหา ขจัดทุกข์โศก
หนทางแห่งความสุข ความสงบมีหนทางให้ดำเนินอยู่ เช่นคนทั่วไปที่รู้ซึ้ง
ที่เบื่อหน่าย ต่อวิกฤตที่เกิดกับชีวิต หันหน้าเข้าหา ความสงบร่มเย็นในจิตใจ
เดินทางค้นหาความสุขอันแท้จริง จากการให้ทาน สละออกแม้ความรักความหลง
สละปล่อยมือจาก คนๆ หนึ่งหรือมากกว่าหลายคน ที่เป็นคนตาบอดสับสน
วิ่งวนวิ่งวุ่นท่ามกลางสายฝน ไม่ถือร่มคันเดียวกัน แล้วก็หนีไปจับคันอื่นๆ
เหมือนมดหนีน้ำ เหมือนแมลงแตกรัง

บางทีการที่ไม่ต้องไปผูก(กรรม*)สัมพันธ์กับใครต่อใคร ที่ยังพ่ายแพ้ ที่อ่อนแอ
ที่สยบ ที่เป็นทาสอารมณ์เหมือนๆ กันกับเรา เราหรือเขาทั้งสองคนนะเหรอ!

ที่จะแบ่งปันความสุข ความรักความอบอุ่นให้กันและกันได้ โดยยั่งยืนตลอดไป
คงเป็นการวาดภาพเขียนในอากาศ คงเป็นการสลักบันทึกลงในผืนน้ำ ทุกสิ่ง
ที่เราทำลงไป สุดท้ายก็ไร้ร่องรอย แง่หนึ่งมุมหนึ่ง ที่เราแชร์ความคิดความรู้สึก
ให้น้ำหนักกับ ความรักความใคร่ ชีวิตเราอาจกำลังหล่นหาย

ความสุขของเรา อาจถูกตัวเราเองทิ้งขว้าง ไม่ใช่เพราะใครสักคน
สามารถทิ้งขว้างเราๆ ไปยกคุณค่าของตัวเราให้เขา แล้ววันหนึ่งเมื่อเขา
ไม่อยู่ในสถานการณ์ที่จะให้เราไปยืนอยู่ในร่มคันเดียวกะเขา ในขณะที่
ฝนยังคงตกหนักลงมา หรือเขาทิ้งร่มแล้วไปเกาะ ไปกุมไปอิงแอบกับคนอื่น

ทำไมไม่ยอมรับความจริง ถ้าเราจะต้องเปียกปอนอยู่คนเดียว ใครจะไปรู้
ว่าการที่เราเปียกชุ่มไปทั้งตัว แต่ข้างในใจเรา เปล่าเหงา เปล่าเดียวดาย
เราเดินจากไปได้โดยรำพัง มีภารกิจ มีหน้าที่อื่นๆ มีพ่อมีแม่ มีพี่น้อง
ที่ยังรอความรักจาำกเรา ฝนเหงาๆ อาจทำให้เราเปียกเหงาได้แค่ตัว
แต่บางที อาจไม่ทำให้ใจเรา เปียกปอนเอาเสียเลยก็เป็นได้

เข้มแข็ง ตัดใจ ยืนหยัด ทำใจให้อบอุ่นและมีความสุข สิ่งนี้จะเป็นกรรมใหม่
พฤติกรรมใหม่ๆ ที่จะค่อยๆ เปลี่ยน วิธีคิด วิธีพูด วิธีกระทำ วิธีมองคนอื่น
ที่ผ่านเขามา ขอยืนแอบฝนไปกับเรา การไหว้พระสวดมนต์ ตักบาตร กระทั้ง
อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ที่ไร้สาระ ไร้เหตุไร้ผล ตามีฝุ่นธุลี
มองไม่เห็น เหตุของใจ ไม่รู้ใจตัวเอง อย่าได้ไปแก้กรรม แก้เหตุที่ไหน
เหตุที่ทำไปแล้ว เป็นไปแล้ว แก้ไขไม่ได้ ที่เราต้องเผชิญอยู่คือวิบากกรรม
หรือผลของเหตุที่เกิดขึ้น จากตัวเราเอง จะโทษใคร(ชาวพุทธ)^^

การกลับมาทำความเข้าใจในตัวเราเอง ตัวคนอื่นใหม่ นั่นแหละเป็นจุดเริ่่มต้น
ในการเดินออกมาจากวิกฤตที่หนักหนา เป็นโอกาสที่แท้จริง ที่จะได้มีร่มมีสติปัญญา
มีเหตุผลที่ดีกว่า มีอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดทางบวกที่ชัดเจน

อย่าเสียเวลาให้กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ล่าช้า เพราะยึดถือครอบครอง อาลัยอาวรณ์
ความอิสระความสุข อากาศดีๆ หลังฝนฟ้าที่มืดครึ้มรอคุณโยมอยู่ ไ่ม่รู้ใจตัวเอง
ก็อย่าได้ท้อแท้ แก้กรรมกับใคร ก็มันกรรมเล่าเองแท้ๆ การแก้กรรม ที่แท้จริง
คือหมดทุกข์ หมดปัญหา ได้สติปัญญา ได้บทเรียน ไม่ผิดพลาดซ้ำๆ ซากๆ
ไม่ใช่แก้ขัด แก้คัน ได้ของเล่นคืนมา แต่ก็ยังทุกข์ยังทรมานจิตใจไม่จบ

เพราะวันหนึ่ง มรสุมใหญ่ ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความพลัดพราก
ยามจากเป็นจากตาย ก็จะ่ผ่านเข้ามา อย่าแก้กรรม แก้ปัญหาขายผ้าเอาหน้ารอด
ได้พระมาใส่บาตรอุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร ขอร้องมือที่สองที่สาม เราละเป็นมือ
วางที่เท่าไหร่ของเขาก็ไม่รู้ กว่าจะมาถึงวันนี้

แก้ใจเราเอง แก้ตัวเราเอง ยุติทุกสิ่งทุกอย่าง ทำจิตใจให้หนักแน่นมั่นคง
ความรัก จังหวะ โอกาส เวลา ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไม่แน่นอนทั้งนั้น
อย่าเอาปัจจุบัน ที่เราสับสน มาดำเนินชีวิตให้สับสน เพราะอนาคตของเรา
ก็จะสับสนไปตามวิถีทาง จากวิธีคิดพูดทำของเรา ดังนั้น อดีตคือผลที่ปรากฏ
อนาคตคือสิ่งที่ยังไม่มา ปัจจุบันนี้ มีร้ายดีปะปนเข้ามา เพราะมาจากเหตุในอดีต
ก่อนจะถึงฟ้าที่สดใส ในวันพรุ่งนี้ วันนี้วินาทีนี้ ชีวิต อยู่ในกำมือของเราอนาคตอยู่ใน​​
วิธีคิดพูดทำในทางที่ถูกต้อง ที่ควรในวันนี้! เอาใจช่วยครับ เจริญพร.

ท่านพุทธฎีกา หายไปนานเลยนะคะ แต่กลับมาก็ให้ข้อคิดที่ดีมากๆๆ เลยคะ อนุโมทนาคะ