ดอกจำปี เขียน:
:b12: คุณกาลเวลา
...เยี่ยมค่ะ เก่งมาก อยู่กับเรื่องจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า อนาคตคือสิ่งที่มองไม่เห็น
วันนี้ เดี๋ยวนี้ คุณเจ็บอย่างไร เรียนรู้เสียให้ซึ้งในหัวอก
แม้ขณะ ก้าวถอยออกมาพักใจยามนี้ ใจอยู่กับเรื่องจริง นั้นเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
เขานั้น ไม่ติดต่อมา ก็สุดแต่เขาเถิด หากจะติดต่อมาแค่ภาระที่ค้าวคากัน ก็ยังดีกว่าทิ้งภาระทั้งหมดไว้
ส่วนตัวเขา เมื่อพร้อรับความจริงที่ก่อไว้เมื่อใด ก็จะกลับมาเอง จะมาเริ่มต้นใหม่ หรือมาตัดขาด
ก้อยู่ที่วาสนาที่ร่วมกันมา ขอโปรดปลงใจไว้บ้าง
สิ่งที่เหลือต่อเขาในใจเรา เก็บงำไว้ให้อยู่เพียงใจเรา จากวันนี้จะมีเพียงเรื่องลูกในฐานะ พ่อ-แม่
ที่ยังต้องพูดคุยกัน
และเรื่องความรู้สึกที่มีต่อเขา ขอคุณกาลเวลาเรียนรู้ที่จะเก็บทุกอย่างไว้ในหัวใจ
ความรักเป็นเรื่องสวยงาม แม้รักนั้นเป็นเพียง การแอบรักเขาข้างเดียว
...เยี่ยมค่ะ เก่งมาก อยู่กับเรื่องจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า อนาคตคือสิ่งที่มองไม่เห็น
วันนี้ เดี๋ยวนี้ คุณเจ็บอย่างไร เรียนรู้เสียให้ซึ้งในหัวอก
แม้ขณะ ก้าวถอยออกมาพักใจยามนี้ ใจอยู่กับเรื่องจริง นั้นเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
เขานั้น ไม่ติดต่อมา ก็สุดแต่เขาเถิด หากจะติดต่อมาแค่ภาระที่ค้าวคากัน ก็ยังดีกว่าทิ้งภาระทั้งหมดไว้
ส่วนตัวเขา เมื่อพร้อรับความจริงที่ก่อไว้เมื่อใด ก็จะกลับมาเอง จะมาเริ่มต้นใหม่ หรือมาตัดขาด
ก้อยู่ที่วาสนาที่ร่วมกันมา ขอโปรดปลงใจไว้บ้าง
สิ่งที่เหลือต่อเขาในใจเรา เก็บงำไว้ให้อยู่เพียงใจเรา จากวันนี้จะมีเพียงเรื่องลูกในฐานะ พ่อ-แม่
ที่ยังต้องพูดคุยกัน
และเรื่องความรู้สึกที่มีต่อเขา ขอคุณกาลเวลาเรียนรู้ที่จะเก็บทุกอย่างไว้ในหัวใจ
ความรักเป็นเรื่องสวยงาม แม้รักนั้นเป็นเพียง การแอบรักเขาข้างเดียว
คุณดอกจำปี ค่ะ ยอมรับค่ะว่ายังตัดเขาไม่ขาดในตอนนี้ แต่ก็รู้ว่าใจตัวเองยอมรับความจริงได้มากขึ้น อยู่กับความจริงได้มากขึ้น ซึ่งเห็นได้จากที่ตัวเอง ไม่ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา ไม่ขอร้องเขา เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา ไม่ให้ความสำคัญกับเขาเหมือนที่ผ่านมา ไม่ดิ้นรน ไม่กระวนกระวายที่จะโทรหาเขา ไม่อยากรู้อยากเห็นว่าเขาทำอะไร อยู่ยังไง แต่ก็มีแป๊ปๆๆในใจทุกครั้งที่มีคนถามถึงเขา ก้ได้แต่หวังว่าเวลาจะช่วยให้ใจลืมและตัดใจจากเขาได้สักวัน แม้ว่ามันอาจจะเริ่มต้นช้าไปเสียหน่อย แต่ก้จะพยายามทำให้ได้ ก็ดีกว่าที่เราจะทนเจ็บตลอดไป
คุณกาลเวลาคะ
คุณ SOAMUSA ค่ะ ยอมรับว่าเขาเป็นคนมีความรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่าย เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด บางครั้งก็ปากร้าย แต่ใจดี ขี้สงสาร ด้วยเหตุผลนี้ จึงมีแต่คนรักใคร่เขาแม้แต่ พ่อ แม่ ของฉันเอง และวันนี้เขาก็ได้โทรมาหาพ่อของฉัน แต่ไม่โทรหาฉันกับลูก หลังจากที่ไม่ได้ติดต่อกันจะสามอาทิตย์แล้ว เขาก็ถามถึงลูกว่าเป็นไงบ้างและจะเปิดเรียนตอนไหน เหมือนไม่มีอะรเกิดขึ้น ระหว่างฉันกับเขา ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก คิดถึงลูก รู้สึกผิด หรือคิดได้ ทั้งที่เขาอยู่ด้วยกัน ฉันพยายามที่จะไม่ฟังในสิ่งที่พ่อพูดพ่อเล่าถึงเขา เพราะกลัวตัวเองจะใจอ่อนลงอีก 
แน่นอนนะคะ 
โชคไม่ดีจริงๆเลย พิมพ์ไว้ตั้งมากมายจากความรู้สึก พอส่ง ข้อความหาย
เฮ่อ สองครั้งแล้วนะ ที่เีขียนไว้ตั้งมากมาย แต่ทำไมพอส่งแล้วหายไปเฉยๆเลย ท้อแล้วล่ะ แค่เขียนบรรยายความรู้สึกของตัวเองแท้ๆยังทำไม่สำเร็จเลย