วันนี้ มีคนโทรฯ บอกว่า คนที่เราช่วยเหลือด้านจิตใจ เมื่อวานเย็น.....เดิม ร้อนมาก ทุกข์ มีอะไร ใคร ทำให้เปลี่ยนไป สดใสขึ้น ไม่หน้าดำคร่ำเครียด ....เราก็ หัวเราะ ๆ จนเขาบอกว่า เขารู้แล้วว่าเป็นเรา เฉลยหน่อยว่าทำไง ?????

บอกว่า ก็ดูที่ใจของเรา ๆ ๆๆ มันขึ้น ๆ ๆลง ๆ ๆบ่อยมั๊ย อย่างไร แค่ไหน...ก็พอ อะไรกระทบทางผัสสะ เป็นอย่างไร จัดการอย่างไร???
พูดง่าย ทำยากมากกกกกก.....คนพูดก็ยาก ต้องฝึกกกกกก อย่างเดียว..........เจ้าค่ะ

.......รู้สึกว่า ปัญหาของคนอื่น ๆ ๆ ๆ เราสามารถที่จะช่วยได้.....ให้เขาคลี่คลาย ความทุกข์..
....แต่ตนเอง ไม่มีใครที่จะช่วยพยุงใจเราเลย มีแต่ตนเองจริงๆ ๆ เพียงลำพัง พี่ ๆ ๆน้อง ๆ เขาเป็นผูชาย ไม่ค่อยมีความละเอียดอ่อน....

สมคำที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริง ๆ ๆ ........

........เพราะมีบางวัน บางเหตุการณ์เราก็อยากมีใครที่คอยปรับทุกข์ เหมือนกัน....
อยากอ่อนแอ....ช่วยเหลือตนเองไม่ได้บ้าง แต่ก็ทำไม่เป็น ไม่เคยทำ ฝึกมาแต่เด็กว่า ต้องเข็มแข็ง ช่วยตนเองมาตลอด.........

เฮ้อ...คน มนุษย์ขี้เหม็น.......ช่างไม่มีอะไรที่พอดี เลย.........

เหนื่อยนักก็พักบ้าง

พักกาย พักใจ

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

คงแนะนำอะไรใครไม่ได้ เพราะตัวเอง ยังพึ่งตนเองไม่ค่อยจะได้ และไม่อยากให้มีเพื่อนร่วมทุกข์แบบนี้เพิ่มอีกเลย บอกตรงๆเมื่อก่อนไม่รู้ว่าเป็นไง คิดว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ตัดใจง่ายนิดเดียว พอเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ ตัดยากมากค่ะ สามวันดี สี่วันไข้ สองวันร้องไห้ หนึ่งวันยิ้มได้นิดนึง และก็วนกลับไป กลับมา เฮ้อ ยากจริงหนอ


แต่ก็ต้องทำใ้ได้.

อาการไม่ต่างกันเลยค่ะ..เราก้อเหมือนกัน เรื่องเราเหมือนคุณการเวลา คาราคาซํง คนกลางเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวตัดใจบอกเลิก เดี๋ยวบอกพุดเล่น...พอเค้าหลงกันเราก้อหัวเน่าผิดทุกเรื่อง ตักข้าวช้อนเลอะยังผิด...สามีเคลียร์ทรัพย์สินขายหมดไม่มีอะไรร่วมกะเราเลย ถ้าหย่าเค้าลอยลำ มีแต่เราลำบากเพราะลาออกมาเพื่อดูแลเค้าตามที่คุยกัน เคยบอกขาดเราเค้าอยู่ไม่ได้ มาวันนี้คนใหม่อายุ23 สวยกว่า ขาวกว่า เอาใจเก่งกว่า มีอะไรให้เค้าทึ่งเซอร์ไพรซ์ไ้ด้ตลอดเวลาจนเค้ามีความสุขมากนิสัยเราคุยอะไรจริงจัง ลูกเล่นน้อย เมียน้อยขี้เล่น ขี้อ้อน ประจบเก่ง หัดทำกับข้าวเอาใจสามี ลูกก้อน่ารักน่าชัง(แอบรู้มาว่าไม่ใช่ลูกสามีแต่ยังตรวจdna ไม่ได้) เรายิ่งดิ้นรนพูดความจริงเกี่ยวกับหญิงคนนั้นว่าถ้าดีจริง ทำไมแย่งสามีคนอื่น เมียน้อยทำงานอยู่โต๊ะสนุ๊กค่ะ แต่สามีชมว่าดีกว่าที่เค้าคิดไว้เลยทึ่งมากไม่นึกว่าจะดี...เรายิ่งดูแย่ในสายตาสามี..เค้าวาเราตลอดว่าไปพูดจาเหน็บแนมประชดประชันเมียน้อย เค้าไม่ชอบ น้ำเสียงเราแบบประชดเค้าเกลียดมาก เสียงน่าเกลียด เมียน้อยเสียงเด็กน่ารัก...นี่แหละค่ะสภาพคนหลงจนตาบอด เราดูแย่ไปหมดทุกเรื่อง เอาคนอายุต่างกันสองรอบมาเปรียบเทียบกันยังไงก้อไม่ชนะ....ทุกวันนี้สามีทำตัววัยรุ่น ดูหนุ่ม คึกคะนอง สามีเป็นคนหน้าตามีสเน่ห์ ออกกำลังกายรูปร่างดี มีคนบอกหน้าเหมือนพระเอกหนังเกาหลี ...แค่เห็นรูปถ่ายคู่กันกอดกันเก็บในเฟซเราก้อแย่แล้ว น้ำตาไม่มีสักหยดมันร้อนระอุในอก...ทรมานเหลือเกินกะความทุกข์อ้นนี้ พยายามดูใจ ดูกาย สวดมนต์ ทุกอย่าง ดีเป็นพักๆค่ะ พอเผลอคิดเรื่องเค้าเศร้าอีก มีแต่ภาพเค้าเอาอกเอาใจกัน มันเสียดแทงเหลือเกิน....พยายามมองให้เป็นขันธ์ห้า ช่วยได้เป็นพักๆเหมือนกัน...อยากปล่อยวางทุกข์เต็มที...เราจะวางเฉย เฉยเมย มันจะช่วยได้มั๊ยคะ ขอความเห็นเพื่อนๆเพราะโง่สุดๆตอนนี้คิดอะไรไม่ออกสมองไม่โล่งเลย...ถ้าเราเฉยเค้าก้อได้ใจนะคะ และก้อจะคิดว่าเราถอดใจเรื่องเค้าแล้วเดี๋ยวเราคงทำใจได้เอง เค้าก้อไม่ต้องรู้สึกผิดเพราะเราตัดใจไปเอง...ดีกะเค้าด้วยที่ไม่ต้องมาปวดหัวทะเลาะกะเราอีก..เค้าจะได้สุขกะเมียน้อยโดยไม่รู้สึกผิดมาก เพราะในที่สุดเราไปเอง ไปเงียบๆโดยเค้าไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนว่าๆเค้าทิ้งเมีย เพราะเค้าจะพูดได้เต็มปากว่าเมียขอเลิกไปเอง คนจะไปจะรั้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์....เราเห็นทางข้างหน้าเรามีแต่จบแบบนี้จบแบบเจ็บๆเพราะเค้าไม่ต้องเสียอะไรเลย เสียใจสักนิดคงไม่มี อย่างมากคงเสียดายเวลาทีอยู่กันมาสิบหกปี...ใครคิดอย่างไรแชร์ๆกันนะคะ...

เห็นใจคุณรุ่งอรุณมากค่ะ........
...ค่อย ๆ คิด ทบทวนว่า อยู่... จาก......มีข้อดี ข้อเสีย ผลกระทบด้านใดบ้าง ทั้งด้านจิตใจ ด้านการใช้ชีวิต เงินทอง ค่าใช้จ่าย วิถีชีวิตประจำวัน......ค่อยๆคิด ไม่ต้องเร่งรีบ อะไร คิดอย่างรอบด้าน พอมั่นคงพอ ก็ตัดสินใจ ............
...อะไรที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้น.....ไม่มีผลกระทบอะไรที่เราจะรับไม่ได้...
..............ก็ลุยเลย.........ตามที่ตัดสินใจได้........ยอมรับผลที่มันจะเกิดขึ้นทุกประการ แต่หากเตรียมการดี ก็ไม่มีอะไรที่จัหวั่นไหวอีกต่อไป
.............ไม่มีใครตายแทนกันได้ ไม่มีใครตายเป็นเพื่อนกันได้........
จากเป็น.......จากตาย สุดท้ายก็ต้องจากอยู่ดีค่ะ....................
ทั้งหมด....ทั้งมวล...........ก็บอกตนเองเช่นกัน......
เราทำไปพร้อม ๆๆ กันนะคะ........
หลักชัยอยู่ตรงหน้าค่ะ.........

..........ขอบคุณมากเลย............
...........อาจจะเหนื่อยมากๆๆๆ...พักไม่พอ ในช่วงนี้.......
...........ทั้งงาน....เรื่องอื่น ๆ ๆ .
...........มีสิ่งกระตุ้น...ทั้งภายนอก - ภายใน.........
.....จึงท้อ.......
.................เดี๋ยวก้อดีแล้วล่ะ..............

มาเป็นกำลังใจ

ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละเนอะ ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่เราก็ดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมีสติทุกเวลา

ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีอะไรจริงแท้แน่นอน แม้แต่ ความรู้สึกของเรา เปลี่ยนแปลงตลอด.....
เป็นสัจธรรมจริง ๆ บางเหตุการณ์คิดว่า ไม่น่าจะเกิด...ก็เกิด...ไม่ทันได้ตั้งตัว เตรียมใจอะไรเลย.......วัน...เวลา ผ่านไปอย่างรวดเร็ว....จริง ๆ นาฬิกาก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่ใจเราวัดว่าเร็ว???



ก็เท่านั้นเอง.....แล้วเรามามัวเมาอะไร....กันนักกันหนา.......

ช่วงนี้บรรยากาศเหงา ๆ ตอนเช้าเริ่มมีหมอก อากาศดีมาก...เหมาะแก่การพักผ่อน.....
....แต่ก็แอบมีเหงาบ้างเพราะบรรยากาศ ช่างเป็นใจ...เสียจริง ๆ ๆ

มีเรื่องเล่า เพิ่มเติม ......
ตัวการสำคัญ.....ได้ขึ้นมาหา....เมื่อวันอังคารที่ 8 ตค56 กำลังทำงานอยู่ ๆ ๆก็เห็นเขาเดินเข้ามาห้องทำงาน ตกใจ....ใจเต้นแรง ทั้งตื่นเต้น ดีใจ ตกใจ สับสนว่าต้องทำอย่างไร ไม่เห็นหน้ามา ตั้งแต่งานศพ สิ้นเดือน เมษายน2556
5 เดือน.........ไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไ
บ่าย...หยุดงาน...พูดคุยกับเขา ...โดยหาคนกลางมาคุยด้วย ......
จาก...ท่าทาง.....ดูเหงา แต่ทำท่ากร่าง ทำเป็นว่าเฉย ๆ ไม่มีอะไร.......
.........วาจา....ปากแข็งเหมือนเดิมว่า ไม่ยอมรับผิด ไมยอมรับความรู้สึกของตนเอง
...โยนให้เราเป็นฝ่ายตัดสินใจว่าจะทำอย่างไร.........

ใจ..เรา 50-50 แตพอวางใจไปอีกอย่าง เหมือนที่กล้วยหอมและคุณโสม แนะนำว่า หย่าทางใจ ก็รู้สึกเบา..โล่ง...เพราะไม่ได้ยึดว่าของเรา.....
ปล่อยให้เขาแสดงไปจนเหนื่อยเอง...เขาปฏิเสธการมีหญิงอื่น....
เราก็..ปล่อยเขาเอง...ผิดศีลธรรม..ก็เรื่องของเขา..........บาป-กรรม.....ก็ตามเขาเองไม่เกี่ยวกับเรา
เราก็ฟังเขาพูดไป ดูดีมีสกุล สร้างภาพว่าเป็นคนดีมีศีลธรรม จะบวชตลอดชีพ ..ธุดงค์ไปเรื่อย ขอเงินให้แม่ 5 แสน แล้วจะไปธุดงค์ไม่ให้ใครตามได้เลย...ไม่ว่าแม่หรือเมีย...แต่ไม่คุยเรื่องหย่า????

เราตัดสินใจยื้อเวลา ไปเรื่อย ๆ ๆ ไม่อยากเสียเงิน แค่วางใจไว้เฉย ๆ เขาจะทำอะไรตามใจ ไม่สน อยากมาหาก็เชิญ ก็ดูแลตามหน้าที่ อยากไปก็เชิญ เรื่องของคุณ แต่เรื่องเงิน ไม่ได้ ไม่พูด ไม่เกี่ยวกัน เงินฉัน ของฉัน เงินคุณ ต้องแบ่งให้ฉันตามหน้าที่ โหดมั๊ยค่ะ ......ก็มาพักอยู่ด้วย 1 วัน บอกมีงาน ต่าง จว จะเดินทาง 10 วัน ก็รอดูกันไป ......
.

นั่นปะไร...คุณพระคุณเจ้า ตั้งครึ่งล้าน
ทำไมต้องเงินก้อน? ทำไมไม่ขอให้ช่วยส่งแม่เป็นรายเดือน

คุณ SOAMUSA ตรงตาม 14 ข้อของคุณจริงๆ
เหนื่อยๆๆ

คุณกล้วยไม้ม่วงใจเย็นๆๆๆๆๆ

ก็ดิฉันคาดว่า เดี๋ยวจะต้องมีการทยอยกลับมากันของเหล่าบรรดาคุณสามีของใครบ้างแหล่ะค่ะ
เมื่อเช้าดิฉันเลยพิมพ์ไว้เตือนใจกันค่ะ ถึงเหตุผลของการกลับมาของบรรดาสามีนั้น เป็นเพราะอะไร
สามีที่ไปแล้วมีความสุขสบายแล้ว จะไม่เหลียวมองข้างหลังกลับมาหาคนเก่าง่ายๆ หรอกค่ะ
พวกที่ยูเทรินนี้ส่วนใหญ่ จะพกพาปัญหามาเป็นส่วนใหญ่ค่ะ

นอกจากจะมีคนที่ดีจริงๆ ก็ตรงสำนึกได้ว่า ทำผิดไปและหาทางกลับมาขอคืนดีค่ะ หายากค่ะ

ก็รับรู้...รู้สึกมาตลอดว่า เขาต้องกลับมาสักวันแน่ ๆ ๆ ๆ และที่กลับมาเพราะว่าหมดปัญญาแล้วไง เพราะที่ผ่านมา เราช่วยดูแล บริหารจัดการ แบบเบ็จเสร็จ เขาลอยลำ สบาย ๆ ๆๆ
....มีแต่พูดว่าที่รัก ขอนั่น....ขอนี่.....เท่านั้นเอง........


ก็รอดูกันไปว่าจะฝึกอภัยทานได้นานแค่ไหนอย่างไร.....??

ไม่ได้สำนึกเลยว่า จริง ๆ ไม่ได้มีอะไรมาด้วย ปากพูดว่า จะบวชตลอดชีวิต...แต่ดูการกระทำ และ จิตใจคงไม่ใช่ ยังคงมีความเห็นแก่ตัว คิดแต่จจะได้ฝ่ายเดียวเหมือนเดิม

แต่ก็ดีที่เกิดเหตุการณ์ทำให้เรารู้ว่าจริง ๆ ที่สร้างภาพว่าเป็นคนดี มีศีลธรรม ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญ ทำทาน มาด้วยกันตลอดเวลา เป็นอย่างไรกันแน่??? ....ที่แน่ ๆ ๆ ก็คือว่า พ่อแม่เขา ช่างร้ายเหลือเกิน ตอนหนุ่มไม่รู้จักหาเงินทองเก็บไว้ใช้....มีแต่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย.....ต้องอาศัยเขาทุกอย่างเลย พี่สาวก็ช่างไม่มีความรับผิดชอบ ไม่มีความละอายใจเลย....คิดแต่จะให้มาเกาะกิน เรียกร้องจะเอา ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน.....เบียดเบียน ไม่มีความละอายใจต่อบาปจริง ๆ .....

หรือว่าเรามองโลกในแง่ร้าย........แต่ที่ผ่านมา เขากินอยู่กับเรามาตลอด แต่ไม่สำนึกเลย เหมือน
ชาวนากับงูเห่า............
แรงส์มั๊ยค่ะ.......... จากใจจริงนะเนี่ย....ช่วยหน่อยว่าจะต้องทำอย่างไรต่อดี.......

ประเมินอย่างไรดีว่า อยู่ในข่ายข้อใด.....จะจัดการอย่างไรดี.......