ช่วงนี้ งานยุ่งพอสมควรทีเดียว.....
ทั้งในสำนักงาน และ ประสานงาน เพื่อจัดเตรียมงานในชุมชน.....

ที่บ้านก็ สนุกกับการดูแลลูกหมา 8 ตัว ซึ่งมีอยู่ตัวหนึ่งที่ตัวเล็กกว่าใครเขา แค่1 ใน 3 ของตัวอื่น ๆ ต้องคอยจับป้อนนม ไปซื้อขวดนมเด็กมาชงนมป้อนให้ วุ่นวายดีเหมือนกัน แต่ก็สุขดี .......
เวลาเห็นเขาดูดนมก็รู้สึกใจชื้นขึ้น เพราะกังวลว่าจะไม่ไหว หายใจลำบาก เห็นซี่โครง........

ก็พยายามช่วยอย่างเต็มที่ ......

ไหว้พระ...สวดมนต์ เจริญสติ เช้า-เย็น เหมือนเดิมตั้งแต่ ตี 4 กว่าๆ จนเข้านอน 3 ทุ่ม ไม่เสพข่าว ไม่ดูทีวี........

ต้องอาศัยการบริหารจัดการเวลาดี ดี เพราะต้องทำเองทุกอย่าง บรรยากาศก็ซึมเศร้าเสียจริง ฝนตกมา 3 วัน 4 คืนแล้ว บางแห่งน้ำท่วม สงสารชาวนาท่กำลังจะเก็บเกี่ยวข้าว .........

เฮ้อ....สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม.........

มีเหตุการณ์เศร้าเล็กน้อย..แต่ก็เห็นสัจธรรมว่า มีเกิด มีดับ มีการดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอด........เมื่อวานนี้ บุญรอด...หมาตัวน้อยที่เราฟูมฟัก ลุกให้นมบ่อยกว่าใครเขา เขาได้เสียชีวิตลง....เขาโชคดีที่มีเราอยู่ด้วยตลอดเวลา สวดอิติปิโสให้ ตั้งแต่ 6.00-07.25น.จนหมดลม อายุได้ 14 วันเต็ม.....คิดว่าเขาโชคดี ไปดีแล้ว เพราะหากอยู่ไปคงทรมานดูสภาพน่าจะไม่สมบูรณ์ ทั้งระบบทางเดินอาหาร และระบบหายใจ ......

นำไปฝังที่ใต้ต้นลำใย........พ่อ+.แม่ของเขาก็เหมือนจะรับรู้...ตามไปที่หลุมศพ และส่งเสียงครวญคราง....เราก็กอดพวกเขาไว้และบอกกล่าวให้เขารับรู้.....ทราบว่าพวกเขารู้เพียงแต่พูดไม่ได้เท่านั้นเอง......ก็นอนเศร้าเคียงข้างกันทั้งหมาและคน........

มีคนชวนไปเที่ยว ใจหนึ่งก็ห่วงลูกหมา สุดท้ายเราตัดสินใจพักงาน ไปเที่ยวหลวงพระบาง ในช่วงวันที่ 4-9 ธ.ค.56 เรียกให้สามีมาดูแลบ้านและลูกหมา

ตัดความห่วง กังวลทิ้งไป ไม่สนใจ ช่างเถอะ.....

วันนี้ได้ข้อคิดว่า ทุกคนต่างมีปัญหา อยู่ที่ว่าจะยอมรับ และเห็นว่าเป็นปัญหาหรือเปล่า?? แสดงออก/ตอบสนอง/มีปฏิกิริยา ต่อปัญหาอย่างไร เพราะว่า บางที ปัญหาไม่ใช่ปัญหา แต่วิธีการแก้ปัญหาต่างหากที่เป็นปัญหา.........

เฮ้อ......คน ก้อเท่านั้นเอง......

สามีกลับมาบ้านช่วงนี้ 2 สัปดาห์ วางแผนว่าจะช่วยดูแลสวน และลูกหมา ให้เราได้พักผ่อน และเที่ยวตามใจชอบ เพราะว่าเป็นเดือนเกิด /จะมีงานต้องไป ต่าง จว. ช่วงกลางเดือน แล้วจะกลับมาอยู่ด้วยช่วงสิ้นปี...

ชีวิตช่วงนี้ 0...ก้อ....โอเค....เรื่อย ๆ ตามสะดวก

ไปเที่ยวกลับมาแล้วค่ะ พร้อมเป็นหวัดเพราะว่าอากาศหนาว กว่าบ้านเรานิดหน่อย และนั่งเรือนานไปหน่อย ก็สนุกดี ได้เปลี่ยนบรรยากาศ สิ่งแวดล้อม พบมิตรใหม่ ได้เห็นบรรยากาศที่หลายหลาย ผู้คนที่หลากมุมมองและการใช้ชีวิตตาม ปัจเจกบุคคล....ก็ดีค่ะ

หมาน้อยตัวโตกันแล้ว แม่เขาหย่านม ไม่ให้กินแล้วเด็กๆวิ่งตามแม่วิ่งหนี เป็นภาพชีวิตที่น่ารัก ตัวอ้วนปุยน่ารักมาก ยังไม่ครบเดือน แต่พัฒนาการเยี่ยมยอด

เพื่อน ๆ หายไปไหนกันหมด.ค๊า........

มีเรื่องเล่าเพิ่มเติม.....
ก็แอบฟังสามีคุยโทรฯ....มีสายแปลกๆเข้ามา....จึงลงคุยกันอย่างจริงจัง ว่าคืออะไร....ได้ข้อมูลเพิ่มว่า มีหญิงโทรฯมาคุยกับเขาตลอด เป็นในรูปแบบ ขอปรึกษา คบเป็นเพื่อเป็นพี่ น้อง กัน จำนวน 3 คน
คนที่1. แม่ค้าขายส้มตำ-ไก่ย่าง ผ่าน ชีวิตสมรสมาแล้ว เจอมรสุมชีวิต จึงคุยกัน ปรึกษากัน เห็นอกเห็นใจกัน หญิงเสนอตัวให้ พร้อมเงิน ที่ดิน และ อุปกรณ์ที่ชายต้องการ .....
คนที่2. ครู.....เขาไม่ค่อยคุยรายละเอียดให้ฟัง ดูท่า หญิง ยังไม่กล้า และใจไม่ถึงพอ เพราะว่าเป็นข้าราชการ มีเงินเดือนประจำ แต่รู้ว่า ชายมีภาระดูแลพ่อแม่ ไม่มีงานประจำ ไม่มีเงิน จึงแค่ โทรฯมาคุยเพื่อเพิ่มรสชาดชีวิต??
คนที่3. แม่ค้าขายของในโรงเรียน.....ติดใจที่พูดเพราะ ให้ข้อมูลดี จึงขอติดต่อเป็นพี่ชาย ไว้ปรึกษาเรื่องผู้ชายที่มาจีบว่าจะเลือกแบบไหนอย่างไร?

เป็นไงค่ะ สามีดิฉัน...น้ำเสียง ท่าทาง ก็พูดคุย ปกติ และ ยืนยันกับเราว่า ก็แค่คุย ใครโทรฯมาเขาก็คุยด้วยหมด ให้ความช่วยเหลือหมดทุกคน ฐานะเพื่อนร่วมโลก....ใจเขาไม่ได้แกว่ง ไม่ได้คิดอยากได้เขาเป็นเมีย ก็ยังยืนยันว่าเราเป็นเมีย คนเดียว เขาบอกว่า ที่เขาทำไม่ผิดศีล เขาไม่มีเจตนาจะจีบ อยากได้ และเขาไม่เคยโทรฯไปหาใครก่อน..นอกจากเมีย เขาใช้คำพูดว่า โทรฯให้เสียตังค์ทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ..เพราะเป้าหมาของเราคือ มีเมียแล้ว ไม่คิดมีใหม่ หากเราขอเลิก เขาก็เลือกจะไปบวชจนตายหรือหากหาเงินไว้ให้แม่เขาครบ 5 แสนตามที่แม่เรียกร้อง เขาก็จะไปบวชตามที่ตั้งใจไว้.....เราถามว่า เขาไม่ห่วงเราเหรอ
เขาบอก หากไม่ห่วงไม่แคร์จะกลับมาดูแลเหรอ

ก็เป็นงง...แต่เราก็อดที่จะชมตนเองไม่ได้ ที่ฟังเขาแล้ว ไม่มีใจตก ใจแกว่ง มันเฉย ๆ ไม่มีหึง แปลกมั๊ย ตามปกติ เราจะขี้หึงมาก ๆ แล้วเราก็รู้สึกเชื่อมั่น ว่าเขาไม่น่าที่จะผิดศีล....และก็บอกตนเองว่า ชีวิตใครชีวิตมันหากเขาผิดเขาก็รับกรรมไป ไม่เกี่ยวกับเรา เราก็ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก็เท่านั้นเอง.....ก็เผื่อวันหนึ่งวันใดที่เราเจ็บป่วย เขาจะได้มาดูแล ไม่งั้น เราไม่มีใครเลย ตัวคนเดียวจริง ๆ

เขามาก็ รู้สึกดีมากๆๆๆ เขาก็เป็นเพื่อนคู่คิด อยู่เคียงข้างกัน ดูเผินๆสวีทเหมือนเดิม.....

คุยโทรฯกับสามีวันนี้ รู้สึกเซ็งจังเลย เป็นผู้ชายที่ไม่มีความละอายใจ หน้าด้านสุด ๆ เอาเงินไปใช้จนหมด กิน เที่ยว ไปวัน ๆ มีความสุข เสพสุขในสถานที่ต่าง ๆ ไม่คิดหน้า คิดหลัง เพราะไม่มีปัญญา ไม่เคยบริหารจัดการเงิน

พอเงินหมด ก็มาขอเหมือนเดิม เริ่มเซ็ง แล้ว ช่วงที่มาอยู่ด้วย ก็ให้อยู่ฟรี กิน ฟรี ไม่มีสำนึก ชั่วดีเลย
คิดแต่ตนฝ่ายเดียว พูดว่า"ไม่มีงาน ไม่มีเงิน จะให้ทำอย่างไร ? จะทำสวนก็ไม่มีรถไถ ขอรถไถ 5 แสน หากเราไม่ให้ ก็จะหาหญิงคนที่ 1.ที่จะให้อยู่ กิน มีเงินใช้ มีสวน ทำ มี รถไถ ""รู้สึกว่าเอา ชู้มาขู่เรา ""5555


หากพูดเรื่องเงิน ก็ทำตัวเป็นแมงดาชัด ๆ ๆ แต่หากพูดว่า มี นิสัย ดี ไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เล่นการพนัน ก็ดี ซึ่งเป็นจุดขายประจำตัว นอกนั้นแย่หมด ขี้เบื่อ หงุดหงิด เอาแต่ใจตัว ไม่หาเงิน ทำงานไม่ทน ไม่รับผิดชอบ

รู้สึกร้อนอกร้อนใจจังเลย กับท่าที คำพูด ความคิดของสามี ทำให้รู้สึกท้อแท้ ที่เราเพียรพยายามทำดี แผ่เมตตาให้เขา เพื่อให้เขาคลายความร้อนรุ่ม มีงาน มีเงิน แต่นี่ เขาไม่พยายามที่จะช่วยตนเองเลย

ไม่ทำงาน ไม่มีเงิน และไม่พยายามคุมศีล คุมใจ เพื่อลด ขอ อโหสิกรรมให้เจ้ากรรมนายเวร ได้ผ่อนปรน ลดโทษให้บ้าง

พระอาจารย์บอก ยากมาก เขาสร้างภาพลักษณ์ ดี เพื่อให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นคนดี แต่จริงๆ จิตใจเขาต่ำมาก ก็จนปัญญาจริง ๆ

เฮ้อ เหนื่อย เหลือเกิน....

การจะเปลี่ยนแปลงอะไร เปลี่ยนแปลงตัวเราเองง่ายที่สุดมั้ย

คุณกล้วยไม้ม่วงมีทางเลือกหลายทาง ทำในสิ่งที่สบายใจมีความสุขค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เล่าสู่กันฟัง.....

ไปประชุม 2 วัน 19-20 ธ.ค.56 กำลังประชุมคุณสามีโทรฯบอกมาถึงบ้านแล้ว อยู่ไหนเปิดบ้านให้ด้วย เราบอกประชุมอยู่ต่างจว. เขาก็เลยเสียงอ่อนลงบอก ลืมไป แล้วเขาก็งัดบ้านค่ะ....5555

มางวดนี้ดูเรียบร้อย ไม่มีปากเสียงเพราะงวดก่อนเราพาไปหาพระอาจารย์ด่าเล็กน้อย ว่า ปาก-ใจ การประทำไม่ตรงกัน ใจดำ ใช้จ่ายเปลืองฟุ่มเฟือย แต่พูดว่าเป็นคนดี มีศีลธรรม ใช้ชีวิตแบบพอเพียง สร้างภาพ เฉพาะปากพูด ไม่เข้าถึงใจ ตนเท่านั้นที่รู้ว่า มืดบอดแค่ไหน อยากปรับปรุงตนเองหรือเปล่า .....ปากบอกบวช ใจมีแต่เบียด....เบียดเบียนทุกอย่าง หากยอมรับความจริงได้ก็จะรู้ว่า อะไร เป็น อะไร เราก็รู้สึกสะใจเล็ก ๆ ที่หลอกเขาไปวัดให้พระอาจารย์จัดการ....

ก็สงสารเพราะว่า เขาเคยชินในการปรุงแต่งตนเอง ฉาบไว้หนามาก จนไม่รู้ว่าความจริงของจิตใจเป็นอย่างไร ทำ พูด ตามที่คิดกว่า คนดีต้องทำอย่างไร....เหมือนเราตอบแบบสอบถามว่า คนดีต้องมีคุณสมบัติอย่างไร แต่จริง ๆ เราไม่ใช่คนดีจริง....แค่ปลอม ๆ ๆ ???..

เราก็ปฏิบัติตัวเฉยๆ ธรรมดา ดูแลเรื่องอาหาร การกิน ซักผ้ารีดผ้า เล่นหมา สวดมนต์ ทำสมาธิเหมือนเดิม ....เขาจะทำอะไร อย่างไร เรื่องของเขา ก็ สบายค่ะ หย่าทางใจ วางเขาไว้ ไม่แบกอะไร รู้สึกเบาค่ะ.....ทำหน้าที่ไป เขาจะทน..แปลกใจ ..กับท่าทีที่เรานิ่งเฉย ไม่อ้อนออด เหมือนเดิม เดิมจะขี้อ้อน ไม่อยู่ห่าง จะกอดจะหอม สารพัดขี้ ......เพราะดูเขา นิ่งสงบ เก็บปากเก็บคำ.....

เราไม่พูดเรื่องเงิน....เขาเล่าเรื่องพ่อแม่พี่น้อง เราฟังเฉย ๆ No Comment เดิมจะมีส่วนร่วมทุกอย่างแบก และจัดการ แต่ตอนนี้ ฟัง ยิ้ม ไม่ต่อความ ไม่ให้เห็นกระเป๋าตังค์ จะเลี้ยงข้าวเหมือนแขกมาบ้าน...มีให้อยู่ให้กิน คิดซะว่าค่าแรงที่ทำสวนให้ ตัดหญ้าให้ แต่ไม่แบ่งเงินให้ค่ะ.....

ก็ดีค่ะ ได้คนงานที่ขยันมากคนหนึ่งคุ้มกับค่าข้าวค่ะ ทำสวนตั้งแต่ 8.00 - 17.00 น. 555555

สวัสดีปีใหม่...ทุกท่านค่ะ.....

สิ่งดี ๆ ๆ เข้ามา...เคราะห์..โศก...โรค...ภัย...ผ่านพ้นไป....

ให้ทุกท่านพบแต่สิ่งที่ดีงามในชีวิต สิ่งใดที่ไม่ดี ไม่งาม ไม่แล้ว ไม่เสร็จ ขออย่าได้เจอะเจอเลย..สาธุ......................

มาเขียนเล่าเรื่อง ความรู้สึกของตนเองไว้ทบทวนค่ะ...และให้เพื่อนได้ ช่วยชี้แนะ......

เดือนธันวาคมที่ผ่านมาสามีมาอยู่ด้วยเกือบตลอดเดือน มีกลับไปหาแม่เขา 5 วัน นี่ก็พึ่งเดินทางกลับไปเมื่อวันที่ 2 มค.57 นี่เอง...
เราก็ใช้ชีวิตปกติของเราที่เคยปฏิบัติ..ทั้งสวดมนต์ นั่งสมาธิ เช้า-เย็น และระหว่าวันหากว่างพอ ไปปฏิบัติที่วัด ช่วงวันที่ 31-1 มค. และทุกบ่ายวันอาทิตย์เหมือนเดิม ช่วงนี้เพิ่มการอธิฐานจิต ทางมังสวิรัส ในวันพระ และ วันเสาร์ซึ่งเป็นวันเกิด.....

ช่วงที่มาอยู่ด้วยก็สังเกต.....เขาก็ดูสงบ ภายนอก แต่ ไม่รู้ว่า ภายในเป็นอย่างไร..แอบได้ยินเขาพูดโทรศัพท์..แม่ กับพี่สาวเขาโทรฯหาทุกวัน ...เน้นย้ำว่า พูดกับเราหรือยัง....พูดซ่ะ ให้พูดเสีย เขาก็ยืนยันว่า ไม่พูด.......จึงไม่รู้ว่า แม่บังคับให้เขาพูดอะไร?

เขาวางแผนว่า อยากกลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยเหมือนเดิม จะตั้งใจทำสวน ทำนา ตามสภาพ...?
เราก็ฟัง นิ่ง เสริมให้กำลังใจเป็นช่วง ๆ แต่ดูๆๆๆแล้ว เขาก็กังวล เรื่องแม่เขามาก เพราะเราไม่พูดถึง ไม่เสนอตัวว่าจะส่งเงินให้แม่เขาทุกเดือนเหมือนที่ผ่านมา ให้เขารับรู้ รับทราบว่าเขาต้องรับผิดชอบเองตามที่เขาพูด เราไม่เกี่ยว???

ยอมที่จะให้เขามองว่าเราใจดำ??.....ให้เขาเรียนรู้ว่า เขาเป็นผู้ชายต้องทำงาน หาเงิน เลี้ยงดูครอบครัว ไม่ใช่บทบาทของเรา.......เราทำงานหาเลี้ยงตนเอง ก็ถือว่า เขามีบุญมากแล้วที่เราพึ่งตนเอง ไม่ได้เรียกร้องจากเขาแม้แต่บาทเดียว......เขามาหาเราก็ยังเลี้ยงดูเขาเหมือนเดิม ถือเป็นหน้าที่ แม่บ้าน และ ภรรยา.......

ก็รอดูท่าทีว่า แม่เขาจะยุยงอะไรอีก...ตามสะดวก เรามีปัญญามากกว่าพวกเขา ไม่กลัวอะไร ไม่หวั่นไหวอะไร......อะไรจะเกิดก็เชิญ........เราเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตนเอง.....มีธรรมะในใจตลอดค่ะ...
วางแผนลางานช่วง 12-15 มค.57 จะไปปฏิบัติธรรม เห็นพระอาจารย์บอกว่า จะเริ่มปฏิบัติ ตี2 - 4 ทุ่ม ให้เตรียมตัวให้ดี อาจารย์จะพาไปเดิน นั่งในป่าช้า ข้างวัด??? ก็เตรียม ๆอยู่ ช่วงนี้ดันเป็นไข้ เจ็บคอ ต้องดูแลตนเองมากๆๆๆเพื่อการปฏิบัติ ตามที่ตั้งใจ เพราะวางแผนไว้ตั้ง3 เดือนแล้ว.....

ทุกท่าน ....สู้ ๆ ๆ ๆนะคะ.....สุข สงบ ในใจ ไม่หวั่นไหว..กับกิเลสต่าง ๆ ๆ ที่มาท้าทายเรา......

ปีใหม่แล้ว ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
คุณครูบาอาจารย์ และสิงศักดิ์สิทธิ์ทั่งหลาย
จงรวมมาเป็นตบะ เดชะ หนุนส่งให้คุณกล้วยไม้ม่วง
ประกอบด้วยสิติสัมปชัญญะ ..มีความสุขกาย สบายใจ
สิ่งใดที่เลวร้าย...ขอให้คลายโดยไว....ขอให้เจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลกและทางธรรม
ตลอดไป และตลอดไป...นะค่ะ

ขอบคุณค่ะ....

มีเรื่องเล่าต่อค่ะ.....
สามีกลับไปหาแม่ วันที่ 2 มค57....เมื่อวานนี้ 7 มค.57 โทรฯคุย น้ำเสียงไม่ดีเลย วีน เหวี่ยงเหมือนเดิม ต้องการเงิน เราไม่ให้ตามที่ต้องการ ไม่ทราบว่าต้องการเท่าไร เราโอนใสบัญชีให้ 3 พันบาท ไม่พอใจ บอกว่า จะไปหางานทำต่าง จว. ไม่กลับมาหาแล้ว ถูกเราหลอกใช้งานให้เป็นคนสวน 5555 คิดไปได้..ไม่มีศักดิ์ศรี ต้องเกาะเมียกิน ใคร ๆก็ดูถูก...ครอบครัวเมียดูถูกไม่ยอมรับ พูดจาโวยวาย อารมณ์รุนแรง คำพูดแรง ไม่ถนอมน้ำใจ ไม่ดูกิเลสของตน ต้องการให้เราสนองตามกิเลสของเขา โดยไม่คิดถึงจิตใจเราผู้เป็นเมียว่า คิด รู้สึกอย่างไร??? ช่างมีจิตใจที่มือบอดจริง ๆ

ไม่เป็นไร.....ตามแต่ใจของเขาจะปรุงแต่ง เขาก็ทุกข์เอง เราก็ฝึกของเรา ทำงาน ดูแลตน แผ่เมตตาให้เขา ตั้งใจว่าจะโอนเงินให้ทุกเดือนๆละ3พันบาท เหมือนเราหว่านพืชไว้ ผลจะออกไม่ออกอย่างไรก็ช่างเถอะ ได้สบายใจถือว่าทำบุญให้ผู้ตกทุกข์ได้ยาก เขาก็ไม่ใช่ใคร คนที่เราเคยรักนักรักหนา

แปลกใจตนเองเหมือนกัน ที่ดูเฉย ๆ สงบ ไม่มีแกว่งไกว......ตามลมปากเขา เดิมจะเต้น ๆ แก่วง น้ำเสียงโกรธตอบ เสียงดัง

ดีมากเลยค่ะที่ได้ฝึก สงสัยเขาเป็นมารมาทดสอบ....ที่เราตั้งใจจะอภัยทาน......ดีค่ะ ดี.....