สวัสดีค่ะ เพื่อนลานธรรม
เราเป็นสมาชิกใหม่ที่มีปัญหาชีวิตที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เหมือนฝัน แต่เค้ารางก็เหมือนเพื่อนท่านอื่นที่ผิดหวังจากความโลเลของสามี เรื่องราวคล้ายกัน แต่พอเกิดกับตัว มันยากจังค่ะ ที่จะปลดความคิดทิ้งไป

เรารักกันมานานมาก แต่งงานกันมา 18 ปี กอ่นหน้านั้นคบกันอีก 9 ปี รวมๆก็ 27 ปีเชียวค่ะ
ชีวิตดี มีแต่รุ่งเรือง ลูกน่ารัก 17 และ 16 ปีแล้ว
แต่อยู่่ๆ การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว
เมื่อสามีที่ปััจจุบันเริ่มประสพความสำเร็จในชีวิตทุกด้าน ย้ายงานไปอยู่ในฝ่ายใหม่
ชีวิตเริ่มมีคนชักชวนเที่ยว จากที่เคยรักบ้าน กลับบ้านทุกวัน เริ่มเที่ยวดึก ออกทริปทุกเดือน
และในที่สุดก็หลุดเข้าสู่โลกโลกีย์ตามเพื่อนพาไป

เขาติดเด็กสาวนั่งดริ้ง karaoke วัยห่่งกันถึง 21 ปี เริ่มจากเหมาดริ้ง เหมาข้ามคืน โอนเงินให้ เริ่มมีเพศสัมพันธ์แบบยินดีเลี้ยงดู ล่าสุดโอนเงินให้เด็ก 1 แสน บอกว่า รู้สึกดีกับเค้าอยากช่วยให้สบายขึ้น
แต่เชื่อไหมคะ เงินรายเดือนที่ใช้จ่ายในครอบครัวทั้งบ้าน 4 ชีวิตรวมเขาด้วย เขาให้เราสองหมื่นและบอกว่า จะได้รู้จักควบคุมการใช้จ่าย

เราเล่าแล้วก็สับสน จากชายคนที่ดีแสนดีราวกับพ่อพระ กลายเป็นชายที่ลุ่มหลงในราคะไปได้อย่างไร
ล่าสุดเด็กบอกว่า ปจดฺ ไม่มา น่าจะท้อง พวกเขาเริ่มกันแค่ 2 เดือนเอง แต่กลับลุ่มหลงผูกพันกันจนดื่มด่ำ
ตอนนี้ เรามีปัญหาที่แยกไม่ออกค่ะ เขาอยากอยู่แบบนี้ มีทั้ง 2 ด้าน
บ้านเราและลูกที่สมบูรณ์ในสายตาสังคม และมีเด็กใหม่อีกหนึ่ง ที่เขาบอกว่า เขาชอบมาก ยังไงก็ไม่เลิก
จะให้เราทนอยู่กันแบบนี้ ทำใจยากจริงค่ะ
เขาบอกว่า เขารู้ตัว มีสติ และคิดแล้ว เขารู้ว่า เขาเห็นแก่ตัว มีกิเลส ซึ่งเขาห้ามไม่ได้ มันโหยมันอยาก มันคิดถึง
มันยังใหม่อยู่ อะไรๆ เด็กก็ดีไปหมด เหนื่อยใจค่ะ
มีวิธีไหนที่เพื่อนๆ พอจะให้สติเราบ้างไหมคะ
1. ทำไงถึงจะปล่อยวาง
2. ทำไงถึงจะมองเขาได้แบบมิตร ไม่ยึดติด เพราะเขายังมากอดเราทุกวัน ด้วยความรู้สึกผิด
3. ทำไง ให้เขามีสติ และดึงตังเองออกจากบ่วงฝ่ายต่ำ ปกติเขาหนักแน่นมาก ไม่เคยมีผิดศีลเลยค่ะ
4. อยากมีเพือ่นคุยค่ะ เพราะปัญหานี้ ไม่กล้าคุยกับใคร ปรึกษาใคร กลัวเขาจะอาย เพราะเขาบอกว่าไม่อยากให้ใครรู้ ตอนนี้เราอึดอัดมาก ไม่รุจะหาคำแนะนำจากใคร นึกถึงกัลยาณมิตรที่นี่ หวังว่าคงมีใครมาช่วยให้คำแนะนำนะคะ
เหนื่อยมาก นน. ลดไป 5 กิโลใน 3 อาทิตย์ นอนไม่ได้เลย ได้แค่คืนละ 2-3 ชม. มาร่วมเกือนกว่าแล้วค่ะ

มาให้กำลังใจ ขอให้สู้ๆๆน่ะค่ะ คิดถึงและรักตัวเองให้มากๆๆ ยังมีเพือนในลานธรรมแห่งนี้ที่เจอปัญหาเช่นเดียวกับคุณ
คิดถึงลูกยังมีคนที่เรารักมากอีกตั้งสองคน ไม่ใช่มีแค่เขาคนเดียว
เดียวคงมีผู้รู้ ที่แนะนำและให้ข้อคิดดีๆในลานธรรมแห่งนี้

ไม่มีอะไรแน่นอนดอก คุณ จขกท. เรื่องทำนองนี้ มีเคสหลายราย ถ้าเงินไม่หนาจริง หมดตูดครับ เดี๋ยวก็ให้ซื้อบ้านให้ ซื้อรถให้ หมดเงินแล้วเขาก็ไป หากมีลูกด้วยกัน ก็ทิ้งลูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า....

ตอนนี้น้ำกำลังเชียว เราพายเรือแตะตลิ่งแล้วดูไปก่อน ค่อยพูดๆทำนองว่า จะมีอะไรกันก็ป้องกันตัวด้วยเดี๋ยวติดโรค (เอดส์)...พูดอย่างใจเย็นพูดด้วยความหวังดีปรารถนาดี...

ส่วนเรื่องเงินทองถ้าเป็นไปได้ ขอได้ก็ขอๆๆๆแล้วเก็บไว้ ไม่มีเงินอยู่ลำบากครับ อย่าประมาทในเรื่องนี้

ต่อไปข้อคิดสำหรับคิดต่อยอดได้

1. การปล่อยวางไม่ง่ายนัก ยากเอาการอยู่ ด้วยเหตุนี้แหละ มนุษย์จึงมีจึงเป็นอย่างที่เห็นๆเนี่ย แต่ก็มีช่องทางสำหรับคิดทำใจประมาณว่า สัตว์โลก ทั้งเราและเขาต่างก็มีกรรมเป็นของๆตน ถึงช่วงนี้ของชีวิตจะเป็นเช่นนี้ๆ พ้นจากนี้จะประสบสุขเช่นนี้ๆ ช่วงชีวิตนี้มีปัญหา ก็แก้ปัญหากันไป ทุกข์สำหรับกำหนดรู้ (ตามหลักอริยสัจ) รู้แล้ววาง ไม่ทุกข์ไปกับมัน ทกข์ไม่ใช่เรา ที่ทุกข์เพราะเรายึด...คอยๆกำหนดรู้มัน รู้แล้ววาง ไม่ใช่รู้แล้วเป็นทุกข์

2. ก็มองอย่างพี่เค้าเป็นสามีนั่นแหละ สามีที่เราห่วงใย เห็นใจคนกำลังหลงโลกเถอะ ....เขากอดเรา เราก็กอดตอบ ไม่เห็นเป็นไร (หัดเล่นละครไว้ ผู้ชายหลงเมียน้อย เพราะเธอเล่นละครเป็น ออดอ้อน ป๋าขาๆๆๆ...) กอดแล้วพูดด้วยความห่วงใย อย่าห้ามแต่พูดให้เขาคิดว่า พี่จะมีอะไรกับเด็ก...ป้องกันตัวนะ เพราะอาชีพของเค้า เปิดกว้างสำหรับชาย กว่าจะถึงเรา เขาผ่านมา.... (พูดแล้วสังเกต เมื่อเราพูดทำนองนั้นแล้ว เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร เช่น จะแก้ตัวแทนไหม...ถ้าเขาแก้ตัวแทนก็เลี่ยงประเด็นนี้เสีย ถึงบอกว่าให้ฝึกเล่นละคร เป็นการฝึกใช้ปัญญาด้วย)

3. การจะฝึกให้คนอื่นมีสติยากครับ (บางคนปฏิบัติธรรมเจริญสติเกือบตายสติยังไม่ค่อยจะเกิดเลย) เขาต้องฉุกคิดด้วยตัวของเขาเอง เราเป็นเพียงพี่เลี้ยง (กัลยาณมิตร) คอยพูดเตือนด้วยความห่วงหาอาทร

4. ไม่รู้จะไประบายที่ไหนกับใคร ก็เข้ามาระบายที่นี้ได้ มีเรื่องอัดอั้นตันใจก็พิมพ์ๆๆปลดปล่อยความรู้สึกออกมา แล้วน้ำหนักจะค่อยๆขึ้นไปเท่าเดิมครับ

เห็นใจครับ

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ...พยายามมีสติและขันติเข้าไว้...และที่สำคัญอย่าเอาความทุกข์มาทับถมใจ...

มีเรา มีเขา มีของเรา มีของเขา ขึ้นมาเมื่อไรทุกข์ตามมาทันที ...ถ้าไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีอะไรเป็น

ของเรา... คุณเชื่อไหมว่ามันไม่ทุกข์...ใจของคนเรามันคุ้นชินกับสิ่งใดมันก็จดจำสิ่งนั้นๆเอาไว้...

คุณสมบัติของใจหรือจิตใจ..มันวิจิตร ...จนทำให้คนหลง..หลงเป็นตัวเป็นตน หลงยึดติดถือมั่นในสิ่ง

ที่ใจหรือจิตใจไปให้ค่ากับมัน...

อาจจะทำให้คุณจขกท..งงๆ..ไม่เป็นไรค่อยๆศึกษาและนำหลักธรรมมาใช้ในการดำเนินชีวิต...จะทำ

ให้ชีวิตของคุณวางทุกข์และเป็นสุขได้มากขึ้น...ทำวิกฤตให้เป็นโอกาสนะ...

เคยฟังธรรมในสมัยพุทธกาล(ถ้าจำไม่ผิด) มีภรรยาท่านหนึ่ง...จ้างหญิงงามเมืองมาเป็นภรรยาน้อยเพื่อปรนนิบัติ สามีและตัวนางเองก็มีโอกาสได้ประพฤติธรรม....
ที่เล่ามาไม่ได้แนะนำให้ทำอย่างนางนะ...แต่ให้พิจารณาว่าสำหรับคุณจะทำวิกฤติให้เป็นโอกาสได้อย่างไร..ซึ่งวิธีการคิดของแต่ละคนแตกต่างกัน...ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความรู้ที่สั่งสมมา...

สวัสดีค่ะ คุณ long คุณหนวดเต่า คุณกรัชกาย คุณปลีกวิเวก และเพื่อนท่านอื่นที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ ทุกคำแนะนะ เรารับไว้ปฏิบัติตามแทบทุกข้อเลยค่ะ

เรื่องของเรามันวนเวียนเหมือนน้ำวนค่ะ เมื่อเรามีสติคิดได้ตามที่ท่านแนะนำ เราก็คุยกับเขาได้ดี จนเขาบอกว่า เมื่อเราส่งกระแสดีไปให้เขา เขาก็รู้สึกดีและอยากส่งกระแสดีตอบกลับ แหมพูดมาได้นะคะผู้ชาย
ครั้นพระอาทิตย์ตกดิน เหมือนค้างคาวออกหากินเลยค่ะ เขาจะหายตัวไปจากบ้าน ออกไปคุยกับเด็กทุกคืนจนตี 1 ตี2
และบอกว่า มันเป็นเวลาที่เด็กว่างจะคุยด้วย งานเลิก ส่วนกลางวันเด็กบอกให้มาใช้เวลากับเมีย คือเรา ซึ่งก็ต้องทำงานตามประสาคนปกติ กลับบ้านก็เหนื่อยแล้ว สามีก็กลับดึกต้องรอโทรจู๋จี๋กับเด็กก่อน เราจึงไม่มีโอกาสใช้เวลาปรับตัวกันเท่าที่ควร

โชคดีนะคะที่เด็กเป็นสาวดริ้งอยู่จังหวัดตอนเหนือ พวกเขาจะเจอกันไม่ได้ทุกคืน จึงยิ่งโหยหาเพราะคิดถึง เขาว่างั้นค่ะ
บางอาทิตย์เด็กจะลงมา กทม. บางครั้งเขาเองจะบอกว่าไปสัมมนาเดือนละครั้ง 7 วัน และต้องไปจังหวัดนั้นได้ซะทุกเดือน
กลับลง กทม. ก็โทรมลงมาทุกครั้งค่ะ แบบว่าไม่หลับไม่นอน นอนตี5 6โมง ตื่น 11 โมง ออกไปส่งเด็ก ฯลฯ
จนล่าสุด ที่โอนเงินให้เด็ก เราจึงต้องถาม เขาจึงรับว่า ให้เด็กเอาไปใช้จ่ายบางเรื่อง และในที่สุดก็ยอมรับค่ะ ว่า เด็กบอกเขาว่า อาจจะท้อง เพราะขาด ปจด. ตอนนั้น เราได้แต่ดึงเขามากอด และบอกว่า โธ่..สงสารคุณจัง คราวนี้เรื่องใหญ่แล้ว
จะทำไงกันดีล่ะเนี่ย เขาจึงบอกว่า นี่แหละคือเหตุผลที่ผมบอกว่า ผมยังเลิกไม่ได้ และไม่อยากให้เรารู้ เพราะจะทำร้ายเราและทำให้เราเครียด ฟังดูดีนะคะ T_T

เราถามว่า เด็กตรวจตั้งครรภ์แล้วหรือ หรือโมเมเอา จนผ่านมาครึ่งเดือนจากที่เด็กบอก จนวันนี้ เขายังไม่ได้ผลตรวจครรภ์มายืนยันเลยค่ะ แต่เสียไปแล้วแสนกว่า เพราะหน้ามืด หรืออาจจะใจอ่อน เขาจะให้เด็กย้ายหอ และเขาจะดูแลเป็นอีกหนึ่งบ้านเล็ก เราควรปล่อยให้มันเป็นไปตามกรรมลิขิต หรือเราควรใช้สติช่วยดึงเขากลับมาดีคะ เขายอมรับว่า เขาเลือกกระโดดลงไปข้างทางเปื้อนอาจมนั้นเอง ทั้งๆ ที่เดินอยู่อย่างมั่นคงบนถนนดีๆอยู่แล้ว เราช่วยดึงเขากลับขึ้นมาบนถนน แต่เขากลับบอกว่า ผมตั้งใจจะกลับขึ้นถนนด้วยตัวเองอยู่แล้วแต่ไม่ใช่ตอนนี้ แต่กลายเป็นเราเข้าไปกำหนดชีวิตเขา ทำให้เขาหงุดหงิด ถ้าเป็นแบบนี้ิเขาคงอึดอัดไม่อยากอยู่ ฟังแล้วท้อใจนะคะ

เขาว่า ถ้าผลเด็กท้องจริง เขาต้องรับผิดชอบแน่นอน และเขายังเอ็นดูเด็กอยู่มาก ปากก็พร่ำบอกแต่ว่า เด็กเป็นเด็กดี แค่นั่งดริ้ง ไม่ได้เป็น OT แต่แหม เจอสามีเราก็เสนอให้เลย เขาบอกค่ะ และยอมรับด้วยว่า เรื่องมันเกิดเพอราะคนกลางคือเขา
อยากสนอง รู้สึกดีกับเด็ก และ * จึงตามมา จนตอนนี้ืลุ่มหลงไปเลยค่ะ ป้าอย่างเราฟังแล้วก็เข้าใจนะคะ แต่อดโหวงข้างใน และอดจิตตกไม่ได้

คิดไว้ว่า จะทำตามนี้ค่ะ คือ
1. ถ้าเด็กท้องจริง เราจะปล่อยเขาไปรับผิดชอบกันเป็นคู่ผัวตัวเมีย อายุห่างกัน 21 ปี คงทำใจไม่ยากค่ะ แต่อนาคต เราไม่แน่ใจ
2. ถ้าเด็กไม่ท้อง จะให้เวลากัน 1 เดือน โดยเขาจะไม่ติดต่อเด็กอีก เพื่อดูตนว่า ทนได้ไหม ถ้าเขารู้ตนว่า เลิกได้ เขาจะเลิกค่ะ. แต่ถ้าเขาทนไม่ได้อยากพิศวาสกันต่อ เขาจะบอกเรา เพื่อให้เราจะได้ ไม่ต้องกลับมาวนในน้ำวนเดิมๆอีก แต่เขาขออยู่
กทม. กับเราและลูก แต่ขอมีบ้านเล็กอยู่เหมือนเดิม โดยจะบริหารเวลาเอง เฮ้อผู้ชาย
3. เขาจะไม่มีวันไป จนกว่าเราจะเป็นคนไล่เขาไปเอง (เขาบอกว่า เขารู้ว่า เราจะทนสภาพและทนความรู้สึกไม่ได้)

ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ิจะเป็นเวลาที่เขาโทรหาพรอดรักกันทุกคืน เราได้แต่นอนตาค้าง คิดเยอะ นอนไม่หลับ อยู่อย่างนั้นทุกคืนค่ะ
รอจนตีสองตีสาม พยายามทำตามที่เพื่อนๆ ในบอร์ดแนะนำอยู่ค่ะ เวลาน่าจะช่วยได้ ทรมานจริงๆ ตรงที่นอนไม่หลับนี่แหละค่ะ ไม่รุจะแก้ปัญหาอย่างไร อยากให้เขามีสติ อยากให้เขาเลิกหลงผิด ความอยากแบบนี้ก็เป็นกิเลสใช่ไหมคะ

กิเลส แปลว่า ธรรมชาติ (ความคิด) ที่ยังจิตใจให้เศร้าหมอง ให้เร่าร้อน ให้กระวนกระวาย ให้กระสับกระส่าย นี่เป็นลักษณ์ของกิเลส

ตรงข้าม ถ้านึกคิดถีงเรื่องใดแล้วจิตใจชุ่มชื่น เบิกบาน เกิดปีติ ลักษณะนั้นเรียกว่า บุญ (หรือกุศลจิต)

หลงกายหลงใจตนก็ทุกข์พอแรงแล้ว ยังหลงผู้อื่น หลงทรัพย์สมบัติ หลงโลก ชีวิตจึงหลงทุกข์
และจมอยู่กับการเดินทางไป ๆ มาๆ ระหว่างโลกนี้และโลกอื่นชั่วกาลนาน หาทางออกไม่ได้ คนที่ติด
คุกอยู่แต่ไม่รู้ว่าติดคุก ชีวิตจึงไม่พ้นคุก วันใดตาสว่างจึงหาทางออกจากคุกได้
ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะค๊า ... อุ๋ยเคยเป็นนะ ขนาดที่เราบอกว่าเราปล่อยวางแล้ว จริงๆแล้วใจเราตะหากที่ยังไม่ปล่อยวาง บัดนี้เข้าใจคำว่าปล่อยวางได้อย่างชัดเจนแล้ว มันขึ้นอยู่กับตัวเราเองค่ะ
ว่าเราจะปล่อยวาง จริงๆ ได้หรือเปล่า แล้วความทุกข์ก็จะหมดไปจากใจเราเองค่ะ สู้ๆๆนะค๊ะ

อยากให้คนทั้งโลกเข้าใจเรา...
หรือเราจะเข้าใจคนทั้งโลก...

คุณคิดว่าอย่างไหนทำได้ง่ายกว่ากัน...อย่าพยายามไปเปลี่ยนความคิดคนอื่น...แม้แต่ความคิดของเรายังควบคุมไม่ได้เลย...

ขอบคุณนะคะคุณกรัชกาย คุณ ouie คุณปลีกวิเวก ที่กรุณาเตือนสติค่ะ
ขณะนี้ เราเปิดใจแล้ว คล้ายว่า เริ่มวางลงได้ คือวางความคิดเราค่ะ ค่อยๆ ถอน ค่อยๆมอง
และพบว่า จริงแท้แล้ว อย่าไปยึดมั่นกับคำพูดของเขา เพราะการกระทำมันชัดเจนกว่า เป็นคำตอบที่ไม่ต้องถาม

ตอนนี้โล่งขึ้นค่ะ ด้วยการไม่ยึดติดกับของที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของได้ และไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร
เราดูแลตัวเอง ดูแลคนที่ให้ความสำคัญกับเราเห็นเรามีคุณค่า ลูกๆ บิดามารดา เป็นการให้ที่สุขใจ บริสุทธิ์ใจกว่าจริงๆค่ะ
เมื่อเริ่มคิดได้ ก็คลายทุกอย่างลง คงสติไว้ ใจเริ่มเบา
เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นนะคะ

ยากทั้ง 2 อย่างค่ะ เป็นไปไม่ได้เลยที่คนทั้งโลกจะมาเข้าใจเราหรือเราจะเข้าใจคนทั้งโลก
เราควรปล่อยวางความคิดนี้ มองทุกอย่างเป็นเพียงความไม่เที่ยงของมนุษย์ ความคิดเองก็
เป็นสิ่งไม่เที่ยงเช่นกันค่ะ

คุณโชคดีคะ เรื่องของคุณก็เป็นสิ่งธรรมดาของมนุษย์เราที่ยังมีกรรม ดิฉันเองที่แนะนำคุณก็ไม่ได้
หมายความว่าหมดกรรม มนุษย์แบกกรรมของตนเองไว้ สามีคุณก็มีกรรม คุณเองก็มีกรรม คือการ
ยึดติดในรูป รส สังขาร ความผูกพันธ์ของคุณกับสามีก็คือมโนสังขาร ทำใจให้ยอมรับความเปลี่ยน
แปลงนะคะ ทุกอย่างบนโลกเรานี้ดำเนินไปด้วยเหตุปัจจัยทั้งสิ้น หมั่นฝึกใจให้ปล่อยวาง อย่ายึด
มาก คุณกับสามีสักวันนึงก็ต้องจากกันเป็นความจริงของโลกที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เปลี่ยนแปลงแก้ไข
ไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นและทำใจให้ได้เท่านั้นเองค่ะ จริงอยู่
ว่าทำยากที่จะทำใจให้ยอมรับในเรื่องบางเรื่อง แต่ถ้าเราพยายามฝึกฝนเราก็จะผ่านเรื่องทุกเรื่อง
ไปได้แน่นอนค่ะ

ดีแล้วนะคะ ทุกอย่างเป็นเพียงสิ่งสมมติทั้งสิ้น ขอเพียงเราปล่อยวาง อย่าไปอาลัยอาวรณ์ อย่าไป
ยึนติดกับขันธ์ทั้งหลายที่พันธนาการให้ใจเราเป็นทุกข์ สักวันนึงคุณจะพบว่าทุกอย่างบนโลกนี้มีแต่
มโนภาพ เป็นเพียงความไม่เที่ยง ของสรรพชีวิต มีแต่ความว่างเปล่า ทุกอย่างล้วนเป็นทุกข์ทั้งสิ้น
ใครเข้าไปยึดมากย่อมทุกข์มาก ใครเข้าใจได้ ใครวางได้ ย่อมเป็นบุญของเขาผู้นั้น

เจริญธรรมค่ะ

เข้ามาให้กำลังใจคะ.

สักวันคุณจะพบทางคะ

เคยเป็นมาก่อน อารมณ์ตอนนี้อาจจะรุนแรง สักพักคะ. ลองฟังของอาจารย์วรภัทร์ คนที่คุณหนวดเต่าโพสต์สิคะ

ดิฉันโหลดมาฟังอื่นๆอีกหลายอัน มันดีมากคะ ทำให้เราเข้าใจอะไรๆได้มากขึ้น ฟังซ้ำๆ

มันก็เป็นอย่างนี้ละหนอ.

บุญรักษานะคะ