ขอแจมด้วยคนนะคะ..จะบอกว่าตัวเองไม่ต่างอะไรจากคุณเลยค่ะ..ช็อคเหมือนกันค่ะ.สามีได้เด็กอายุ่อ่อนกว่า 20 ปี และมีลูกด้วยกันกำลังน่ารัก 4-5 เดือนตอนนี้ ส่วนดิฉันไม่มีลูกค่ะ...และทุกวันนี้สามีก็ไปอยู่กับทางโน้น 95% เพราะทำงานต่างประเทศเอาเด็กมาอยู่ในบ้านที่สำนักงานและยกย่องออกนอกหน้าว่าเป็นเมียอย่างภูมิใจเพราะเล่าบ่อยๆว่าสวย ขาว น่ารัก ถูกสเปคมาก พาออกควงไปงานมีแต่คนมอง เพื่อนๆชมลูกเมียน่ารัก...ดิฉันเองก้อฟังแบบนี้มาปีกว่าแล้วค่ะ...ตั้งแต่เค้่าได้กันจนคลอดแล้ว...ก้อยังหวานชื่นหลงใหลมาก..เลยเข้าใจกรณีของคุณไม่ต่างกัน เห็นสัจธรรมของจิตใจมนุษย์คือไม่เที่ยง และไม่ใช่ของเราไม่ใช่ของเค้าจริงๆ...เค้ารู้ตัวว่าผิดแต่ก้อถอนตัวไม่ขึ้นเพราะออกตัวเต็มที่ขนาดนี้แล้ว...ถอยไม่ได้...ส่วนดิฉันเค้าบอกยังไม่ทิ้งไปก็ดีแล้ว...ยังมาหาปีละ 2-3 ครั้ง ก็ดีแล้ว...ดิฉันทำทุกอย่างที่ไม่ควรทำมาหมดทุกอย่างแล้วทั้งวีน เหวี่ยง ตาม จิก และโทรเข้าหาเขาผ่านทางเบอร์หญิงคนนั้น...ล่าสุดเค้าโกรธสุดขีดที่ไปรบกวนหญิงของเค้า จนเค้าไม่แยแสดิฉันแล้วในตอนนี้ ซึ่งคุณทำถูกแล้วที่คุยกะสามีและยังไม่วีนใส่ ...นิสัยส่วนตัวสามี การศึกษาไม่มากแต่เก่งมากจนสามารถขึ้นมาเป็นผู้บริหารได้...เป็นคนใจอ่อนแต่โทสะแรงใจร้อน...ดิฉันการศึกษาสูงกว่าแต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานเค้าส่งเสีย..เค้าเคยพูดว่าดิฉันต่างจากเค้ามาก...ทั้งนิสัย ชีวิตส่วนตัว...ส่วนเมียน้อยคล้ายเค้ามาก นิสัย ความคิด ทุกอย่างเข้ากันได้ดี...แต่ดิฉันแต่งงานกับเค้ามาปีนี้ปีที่ 15 แล้วค่ะ..เค้ายังสามารถพูดได้ว่านิสัยต่างกัน...ทั้งๆที่ตอนรักกัน...เค้าดีมาก ปรับตัวทุกอย่างบอกว่าดิฉันเป็นของจริงที่เค้าเจอ..เค้าหยุดทุกอย่างที่ดิฉัน...แต่ความรักก้อแพ้กิเลส..แพ้ความหลงระเริงในอำนาจ เงินที่หาได้เป็นสิบเท่าของตอนอยู่เมืองไทย...ทำให้เค้าเปลี่ยนไปมาก ทั้งรูปร่างที่ไปออกกำลังจนล่ำ การเดิน บุคลิก จนเพื่อนที่เจอตอนนี้ยังตกใจจำเค้าไม่ได้...นี่คืออนิจจังจริงๆค่ะ...ก้อเข้ามาให้กำลังใจค่ะ...เรากำลังรับกรรมในรูปแบบเดียวกัน...ของดิฉันอาจจบแบบต้องแยกทางเค้าคงเลือกทางโน้น...แต่ของคุณดิฉันเห็นว่าคุณมีลูก...ซักวันเค้าจะละอายไปเอง...ความหลงตอนนี้กำลังแรงมากค่ะพวกเราเมียหลวงทำอะไรไม่ได้จริงๆ...นอกจากเราช่วยตัวเราให้มีความสุขกับตัวเองมากๆ...เท่าที่เห็นมาหลายๆคน..ส่วนมากคนที่มีลูกสามีจะกลับใ่จกลับมาและเห็นเองว่าอีกฝ่ายแค่สนองตัณหาไม่ได้สนองความรู้สึกทางจิตใจหรือผูกพัน...นานๆไปหลายปีเด็กอาจจะมีใหม่ที่อายุน้อยกว่า คุยกันรู้เรื่องมากกว่า...หรือไม่ก้อเบื่อๆกันไปเพราะเค้าเจอกันด้วยตัณหาไม่ใช่กุศล...แผ่เมตตาให้เค้าได้อย่างเดียวจริงๆ...ดิฉันแผ่ไม่ออกมานาน..จนถึงวันนี้ค่อยๆคลายแล้ว..แผ่ได้บ้างแล้ว...ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ..

สวัสดีค่ะคุณรุ่ง อ่านกระทู้ของคุณรุ่งมาหลายกระทู้แล้ว เป็นเกียรติมากที่คุณรุ่งมาแวะให้กำลังใจค่ะ
เราผ่านมาแค่ 2 เดือนเอง ทางยังอีกไกลค่ะ
วันนี้สามียังยอมรับว่า ยังคิดถึงเด็กอยู่ เป็นความหลง ตื่นเต้้น อยากลิ้มลอง กิเลสราคะ ดึงดูด เด็กขาว สาว สด หมวย น่าถนอม ฯลฯ แต่ไม่ยักกะรังเกียจว่ารับจ๊อบนั่งดริ้งค์นะคะ แถมยังเล่าอย่างสุขใจว่า ครั้งแรกเจอกันมื้อค่ำ แล้วพาไปส่งโรงแรมตอนเด็กมา กทม. จากนั้นเด็กไม่ว่าที่จะขอเข้าห้อง และผมเองเป็นฝ่ายเริ่มทุกอย่าง (ไม่รุหลงอะไร สาวที่เจอกัน 3 ชม. ยอมหลับนอนด้วยแล้ว กลับหลงใหลขนาดตามไปเชียงใหม่อีกหลายๆ หน และยังบอกเด็กว่า จะดูแล ก้อนแรก แสนกว่าบาท โอนเข้าบัญชีทันทีด้้วยเสน่หา)

เราต้องทนฟังค่ะ รับฟังอย่างสบายใจขึ้นกว่าแรกๆ เยอะ แต่พอมองเห็นปลายทางแล้วค่ะ
เนื่องจาก วันนี้เขาเรียกลูกท้งสองคนมารวมกันเพื่อที่จะบอกลูกว่า พ่อแม่มีปัญหา และแม่อาจจะทนพ่อไม่ได้
แต่ขอให้ลูกเข้าใจ ว่าเรารักพวกเขาทั้งสองคนไม่เคยเปลี่ยน

ทำไปได้นะคะ ผู้ชายเวลาหลงเนี่ย อะไรจะเกิดคงต่องเกิดแล้วค่ะ ไม่คิดถึงจิตใจลูกเลย แม้ปากบอก ว่ารักลูกที่สุด
ดีที่ลูกมีสติ ดีกว่าเราอีก

อันที่จริง มองในแง่งาม มันก็ดีนะคะ คนสองคนมาเริ่มหลงรักกันใหม่ แม้จะเริ่มด้วยราคะ แต่ก็น่าจะยินดีไปกับความสุขของคนที่เราเคยรัก
คิดให้ไม่ทุกข์ ก็จะไม่ทุกข์ หัดคิดไปค่ะ ตอนนี้เขาเรียกฝั่งเด็กว่า เมียทางโน้น ได้อย่างเต็มปากแล้วค่ะ

เราได้แต่ยิ้มรับ ชายไทยฉบับสมบูรณ์แบบ ไม่อยากทุกข์แล้วค่ะ
เวลาจะช่วยรักษาทุกสิ่ง ด้วยกฏของธรรมชาติ ที่ทุกสิ่งคือ ธรรมดา
สุขก็มาพร้อมกับทุกข์
ทุกข์ก็มาพร้อมกับสุข วนเวียนอยู่อย่างธรรมดา ให้รู้ไว้ว่า ทุกข์ก็มาได้ไม่นานหรอกค่ะ
ปลอบใจกันไปเนอะ

เรื่องของคุณไม่แตกต่างจากดิชั้นเลย คุณทำถูกแล้วค่ะที่มีสติไม่ฟูมฟาย เค้าหมดบุญนะคะ แต่คุณหมดกรรมค่ะ สามีดิชั้นไปอยู่กับผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าลูกสาวอีกเป็นเด็กขายบริการ ปรนเปรอเด็กทุกอย่าง เอาเด็กไปนั่งที่ทำงานซึ่งเป็นสถานที่ราชการทุกวัน พลอดรักกันโดยไม่สนใจสายตาใคร ทุกวันนี้เค้าถูกผู้ใหญ่ลงโทษไม่มีตำแหน่ง หนี้สินรุงรัง ไม่มีสง่าราศรี เพื่อนฝูงก็ไม่อยากคบด้วย ถึงได้บอกว่าหมดบุญไงคะ ไม่ว่าคุณจะทำยังไงเค้าก็ไม่ฟังหรอกค่ะ ปล่อยเค้าไปก่อนเลยค่ะ หันมาดุแลใส่ใจตัวเองและลูกให้ดี ถามใจตัวเองให้ดีว่าจะอยู่อย่างนี้จะมีความสุขจริงหรือไม่ สำหรับดิชั้นกับลูกตอนนี้มีความสุขดี คุณภาพชีวิตดีขึ้นกว่าเดิมเสียอีก เป็นกำลังใจให้นะคะ เราผ่านได้ค่ะ เชื่อมั่นนะคะ

ชอบบท เมื่อ: เมื่อวานนี้, 21:10



พุทธฏีกา
Moderators-1

ลงทะเบียนเมื่อ: 08 ส.ค. 2010, 18:54
โพสต์: 434

สิ่งที่ชื่นชอบ: พระไตรปิฏก อรรถกถา
ชื่อเล่น: พุทธฏีกา
อายุ: 0
ที่อยู่: ดอยสัพพัญญู




อดทนเอานะโยม ผู้หญิงเมื่อตั้งครรภ์ เป็นช่วงที่อารมณ์แปรปรวนสูง
ถ้าภูมิคุ้มกันในร่างกายไม่ค่อยดี สุขภาพจิตเสีย ด้วยเหตุที่ควรเสีย
ก็มีแต่จะนำความเดือดร้อนมาด้วยเรื่องต่างๆ ทั้งสูญเสียคน(รัก)ไม่มีศีล
ก็น่าแปลกคน(รัก)ไม่ดี คน(รัก)ไม่มีศีล กำลังจะออกไปจากชีวิต ถ้าไม่รวม
เรื่องอื่นๆ มาคิดรวมกันเป็นเรื่องเดียว ต้องอยู่กับคนมากรักตลอดชีวิต ต้องห่วง
ต้องหวง ต้องวุ่นวายใจ ทั้งหลับทั้งตื่น ชีวิตจะมีความสุขจริงๆ หรือ?


หากมองในแง่ที่ว่า อ้าวอยู่ดีๆ ก็มีคนมาเอาคนมากรัก! เจ้าชู้หลายใจ
ที่เคยเป็นของๆ เรา มาเอาไปเฉยๆ ก็เหมือนมีคนเอาขยะไปทิ้งให้ เอาของโสโครก
ออกจากบ้าน อันคือ ใจของเราออกไปฟรีๆ หลังจากนี้ เมื่อเวลาเยียวยารักษาใจเราได้
เราก็จะรู้สึกว่า เออดีเหมือนกัน ต่อไปนี้จะได้ไม่ต้อง คอยหวงห่วง น้ำตาตกอกช้ำ
ไม่ต้องคอยทุกข์ทรมานใจ กับคน(รัก)ไม่ดี ก็ถ้าเขาเป็นคนดี มีศีลรักเดียวใจเดียว
ถ้าจะต้องสูญเสีย คนดีๆ ไป เราค่อยมารู้สึกทุกข์ รู้สึกเหมือนสูญเสียอวัยวะสำคัญ
เหมือนเสียดวงตา จนมองไม่เห็น เสียดวงใจแทบไร้สติเหมือนขาดใจ ก็ไม่ผิดกติกา!


แต่ทีนี้ มีคนที่ทางบ้านเขาบอกว่าเป็น หญิงเี่ที่ยว มาเอาของๆ เราไป
ไม่ต้องเอาเรื่องโดนของมาปะปนให้ วิตกจนกระวนกระวายใจ ธรรมดา
ไม่ต้องโดนของ ถ้าอยู่ใกล้ใครสักคนที่ พูดจาน่าฟัง อ่อนโยน เรียบร้อย
แม้คบกันไปนาน ก็ไม่เปลี่ยน ยังพูดจาดี มีเหตุผล มีน้ำอดน้ำทน ไม่ลุโทสะ
ลุแก่อำนาจ ไม่ขึ้นเสียง ก็ต้องเป็นที่พอใจของคนอื่นๆ ทั้งสิ้น

ไม่ว่าคนที่จะได้ยินได้ฟังเป็นใคร หากเป็นคนที่เคยรักและรักเรา ก็มีแต่จะพูด
กันด้วยเหตุด้วยผล แต่ถ้าเป็นคนไม่มีเหตุผล เป็นคนที่เคยรักและไม่ได้รักเราแล้ว
ก็มีแต่จะใช้อารมณ์ และไร้เหตุไร้ผลต่อกัน ต่อเราโดยสิ้นเชิง!

แม่ของทั้งสองฝ่าย ก็รู้ว่าเรื่องอย่างนี้ ขึ้นอยู่กับคนที่จะอยู่และคนที่จะไป
แปลว่าต่างฝ่ายไม่ได้ มีความต้องการที่ตรงกัน เหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
การจัดงานแต่ง เป็นไปเพื่อรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีสตรี ไม่ให้อายหน้าใคร
ชดเชยความอับอายไปครึ่งหนึ่ง ที่เหลือคือทรัพย์สินเงินทองที่จะเป็นทุน
ของลูกและของเราในการ เป็นแม่คน ด้วยสินสมรส! ก็ยังดี

ไม่ต้องเป็นแม่คนดี โดยหวังหรืออาศัย ผู้ชาย....อะไรก็ว่าไป...อีกต่อไป!

เวรกรรมก็ไม่มีอะไรนักหนา เพียงแต่คิดได้สักทีว่า ของไม่ดีคนไม่ดีสิ่งไม่ดี
ใครๆ ก็ไม่ปรารถนาใครๆ ก็รังเกียจ บอกตัวเองว่าเราไม่ใช่คนแรกที่ต้องเดิน
ผ่านเรื่องนี้ไปคนเดียวรำพัง บอกตัวเองอีกว่า เราไม่ใช่คนแรกที่ต้องเสียใจ
เราไม่ใช่คนแรกที่ต้องแก้ปัญหานี้ไปคนเดียว

ถ้าคนดี มีความรับผิดชอบ รู้ว่าตนได้ให้ชีวิตเด็กน้อยๆ ขึ้นมาลืมตาดูโลก
สามัญสำนึก อาจจะมีอยู่บ้าง แต่ด้วยติดภารกิจหน้าที่ ด้วยระยะทางและ
ความห่างไกล ช่วงรักหลงใหม่ๆ พอน้องพอลูกลืมตาขึ้นมา บางทีอาจมี
จิตสำนึก กลับมาเยี่ยมสายเลือดสายใยชีวิตบ้างก็เป็นได้ วันข้างหน้า!

ขอเพียงแต่ คุณโยมลองใจเย็นๆ ตัดเรื่องเสียทองท่วมหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร
ออกไปจากใจ จากความคิดให้ได้เสียก่อน ซักหน่อย แล้วค่อยมองว่าเราเป็น
แม่ของลูกเขา แม้เขาจะไม่รับผิดชอบเพราะกำลังหลง ๑ เพราะอยู่ห่างไกล ๑
เพราะภาระหน้าที่ ๑ ยังไงก็ให้คิดว่า เราจะทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดี เขาได้ให้โอกาสเรา
สิ่งที่เขาทำกับเรา มันกลับกลายเป็นเื่รื่องดีที่สุดในชีวิตของเรา!

ถ้าิคิดบวกได้ขนาดนี้ บางที ความเจ็บปวดเรื่องเสียผัว ความน้อยเนื้อต่ำใจ
ที่คนรักคู่ครองไม่สนใจ อาจค่อยๆ คลายลง มีสติ พูดจาไม่ขึ้นเสียงขึงเครียด
ต่อกันและกัน พ่อแม่ของเขาก็ยอมรับเรา เพราะเราแต่งเป็นเมีย(ที่เขาไม่รัก-
ข้อนี้ให้จำใส่ใจเอาไว้ เพื่อจะได้ไม่รอ ไม่หวังความรักจากเขา)

แต่เรายังเป็นสะใภ้ที่น่ารักที่ดีได้ ยังเป็นแม่ที่ดี ที่ลูกจะรักเรามากที่สุดได้!
และเราก็จะเป็นผู้หญิงที่ชื่อว่า มีน้ำใจเหนือชายชาติทหาร! คนหนึ่ง

ตัดปัญหา ตัดวิบากกรรม ตัดรักตัดหลง ทิ้งขยะไป ของ(คน)โสโครกของไม่สะอาด
ของที่ไม่มีหัวใจ มันก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้อีกแล้ว เป็นคนถ้าไม่รับผิดชอบ ก็เหมือน
ของที่ไร้ประโยชน์ไปแล้ว เราจะไปหวังอะไรได้ นอกจาก ต้องซ่อมต้องดูแล ถ้าเราปรับปรุง
พูดดี คิดดี ทำดี อ่อนโยนมากๆ (เพื่อซ่อม เพื่อปรับปรุงตัวเรา และอารมณ์ของเขา)โดยไม่ได้
หวังสิ่งดีๆ อะไรจากเขามาตอบแทน แต่เราทำเพื่อรักษาความดี ความเป็นคนน่าเคารพ
น่าบูชา น่ากราบน่าไหว้ของลูกเรา ในวันข้างหน้า แล้วบทเรียนนี้ก็จะทำให้คุณโยมได้รู้ว่า
วิบากกรรมที่แท้เพราะความหลง ความรัก ความยึดถือไม่ปล่อยวางมันลงนั่นเอง

ขอเจริญพร.

.....................................................



ชอบบทความของท่านพุทธฎีกามาก ขอแชร์ให้นะคะ

จากแม่ผู้อดทนค่ะ ขอให้คุณโชคดีนะ

ขอบคุณมากนะคะ คุณแม่ผู้อดทน
โชคดี สมชื่อจริงๆ ค่ะ ที่มีคนให้สติและกำลังใจเช่นนี้
มองเรื่องที่เกิดขึ้นในแง่งาม เราก็จะพบทางใหม่ที่เราไม่เคยเห็นจริงด้วยค่ะ

เหมือนฟ้าจะสาง เหมือนควันจะจาง

แวะมาทักทายค่ะ..อยากให้กำลังใจว่า..การลุ่มหลงในราคะที่ทั้งสามีคุณสามีเรากำลังเป็น..เป็นกรรมใหม่ที่เค้าสร้าง..รอเวลามันให้ผลอย่างเดียวค่ะ..มีผู้ใหญ่ที่เราเคารพท่านให้ข้อคิดว่า..ลองคิดความเป็นจริง..ว่าเด็กสาวอายุ 20 กว่าจะหลงผู้ชายรุ่นพ่อไปได้นานซักกี่ปี..เพราะสังขารชายก็ใช่ว่าจะดูดีเหมือนเด็กหนุ่มๆที่วัยใกล้กันคุยกันรู้เรื่อง..เราไม่ทราบว่าสามีคุณรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร..แต่สามีของเราอายุอ่อนกว่าเรา3ปี และรักษารูปร่างดีฟิตตลอด..เป็นคนมีสเน่ห์รู้ใจผู้หญิงว่าควรเอาใจอย่างไรโดยเฉพาะเด็กสาวๆ..สามีสามารถลดอายุลงมาเท่ากันได้เพราะเค้าขี้อ้อน..เอาใจเก่ง..หน้าตาดีมีคนชมบ่อยๆว่าเหมือนพระเอกหนังต่างประเทศ..เวลาอยู่บ้านสามีเป็นพ่อบ้านมาก..และตอนนี้รู้ข่าวมาว่าลงมือเลี้ยงลูกเอง..เอาลูกอวดเพื่อนฝูง..เพราะลูกน่ารัก..เมียน้อยยิ่งติดสามีมากไม่ทำอะไรแต่งตัวสวยๆเอาใจสามีอย่างเดียวเพราะงานบ้าน กับข้าวสามีจ้างแม่บ้านทำ..เมียน้อยไม่ต้องทำอะไรเลย..มีหน้าที่แต่งตัวสวยๆออกงานสังคมกะสามีเท่านั้น...เคสเราเจ็บช้ำมากนะคะ..เพราะการทำแบบนี้คือไม่ให้เกียรติเราที่เป็นเมียหลวง..เค้าทำเหมือนไม่มีเราในชีวิตของเค้า..เป็นส่วนเกิน..ที่นานๆคิดถึงทีก็โทรหา..แค่นั้น..แต่กะเมียน้อยทีเ่ค้าหลงเค้าซื้อโทรศัพท์ให้เมียน้อยแล้วติดตั้งgpsคอยตามว่าเมียน้อยจะไปไหนบ้าง..เราได้ข่าวมาว่าอาการหลงของสามีกะหญิงคนนี้หนักพอๆกะที่สามีคุณเป็นเลยค่ะ..อาการเดียวกัน..คิดถึงตลอดออกไปทำงานนอกบ้านก็ต้องแชทข้อความหากัน..บางวันไม่ทำงานก็เพื่อพาเมียน้อยไปต่างจังหวัด..ไปฮันนีมูนเพราะไม่พาลูกไปด้วย..ลงทุนยอมเสียเงินเลี้ยงดูให้เงินเดือนมากกว่าที่ให้เราอีกค่ะ(สามีอยู่ตปท.)..ในมือถือก็ถ่ายรูปคู่ที่ไปเที่ยว(เราเปิดดูต่อหน้าเค้าเลย..เค้าก็ไม่ว่าอะไรไม่ปิดบัง)..สามีนิสัยใจร้อน โผงผาง ตรงไปตรงมาเค้าเห็นเรารู้เรื่องหมดแล้วเลยไม่มีอะไรปิดบังทำทุกอย่างเปิดเผยจนกลายเป็นไม่มีความเกรงใจกัน...อยากหมดใจ..อยากหมดรัก..แต่แปลกที่มันยังมีสายใยผูกพันเรากะเค้าอยู่ทั้งๆที่ก็ไม่มีลูกด้วยกัน..เรายังตัดใจไม่ได้ซักทีค่ะ..แต่ผ่านมาจะสองปีแล้ว..ความทุกข์ลดลง..อยากจะบอกว่าเวลาผ่านไปความทุกข์จะลดลงเองค่ะ..ของคุณเท่าที่เราอ่านดู..สามีเป็นคนดีพอมาทำสิ่งที่ไม่เคยทำเหมือนตื่นเต้นเร้าใจของแปลก..เลยติดใจแต่นานไปมโนธรรมในใจจะสะกิดใจเค้าเอง..แต่สามีเราเค้าเจ้าชู้มาตั้งแต่ก่อนเจอเราเค้า่เคยพูดว่ารู้อยู่แล้วว่านิสัยเค้าเป็นแบบนี้..คนของเราไม่รู้สึกว่าทำผิดคงยากที่จะกลับตัวกลับใจ....รอแค่ผลกรรมสนองแล้วเค้าจะรู้สึกเอง..(เรารู้มาว่าเด็กไม่ใช่ลูกสามีแต่สามีไม่ยอมตรวจdnaเพราะรักเด็กและเถียงกะเราว่าเป็นลูกเค้าแน่นอน..ใครพอจะมีที่ตรวจdnaของเอกชนที่ไม่แพงแนะนำมั๊ยคะ..โพสต์ไว้ให้ด้วยนะคะ)

สวัสดีค่ะคุณรุ่งที่แวะมาทักทาย
อยากจะเล่าว่า ชายของเรายังอยู่ กทม. กับเรา แม้จะอึดอัดถึงขนาดบางวันแทบจะจัดกระเป๋าออกจากบ้านไปเลยก็มี
แต่อาจจะมีวิบากอยู่ จึงยังต้องอยู่ด้วยกัน
ระหว่างนั้น
1. เราทำใจค่ะ พยายามมองเป็นมิตร ไม่ใช่สามี จะได้ไม่ยึดมั่น
2. เขา พยายาม เช่นกัน แต่เขาสารภาพว่า ฝืนใจ
3. เด็กสาว ก็พยายามจะไม่สร้างเรื่องเพิ่ม

เท่าที่คาดเดานะคะ เด็กได้ไปร่วมสองแสนแล้วในเวลาเพียง 15 วัน
และสามีบอกว่า เมียรู้จึงโดนคุมบัญชี อาจจ่ายให้เด็กอีกไม่ได้
เด็กจึงอาจออกห่าง
ต่างคนก็ดูสภาพกันอยู่ค่ะ สรุปล้ว ต่างแก้ได้ที่ใจแต่ละคนจริงๆ ค่ะ
เราคิดได้ เขาคิดได้ เด็กคิดได้ ก็คงมีทางที่เหมาะสม
คุณรุ่งก็เช่นกันนะคะ บุญรักษาค่ะ