ความซวยในปีนี้ของฉัน ลาจากกันซะที ปีมะโรง งูใหญ่หัวหอย

1.โดนผู้ใหญ่ด่าว่า ไอเบี้ยวๆ นับครั้งไม่ถ้วน ทำอะไรเค้าไมไ่ด้ ด่ากลับก็เจอขู่แจ้งความ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แถมมันไม่ยอมขอโทษด้วย เครียดมันทั้งปีจนไม่ได้อ่าน นส.

2.โอนเงินค่าสมัครเรียนไม่ทันจากปกติทุกเทอมที่ผ่านมาโอนทันตลอด จากที่ต้องเรียนวิสุท ต้องไปเรียน เกือบจะข้ามไปฝั่งธน เรียนบ่ายโมง ต้องออกจากบ้าน 9โมงเช้า และเลิก18.30 ถึงบ้านเกือบ3ทุ่ม

3.สืบเนื่องมาจากข้อ2 ทำให้อีก2วิชา ที่ฉันจะเรียนเสาร์อาทิตย์เรียนไมไ่ด้ ต้องเอามาเรียน วันธรรมดา กลายเป็นว่า อาทิตย์นึงมี 7วัน ฉันเลยพิเศษไปแล้ว5 รด.อีก1วัน ได้กลับบ้านโดยที่ ดวงอาทิตย์ยังไม่ตก แค่ัวันเดียว! ไม่มีเวลาอ่าน นส.

4.โดน รุมกระทืบแบบโง่ๆ ครั้งแรกในชีวิต วิ่งกันมาไม่ต่ำกว่า20 เพื่อทำฉันเพียงคนเดียว เรื่องมันยาวไม่เล่าละกัน

5.สืบเนื่องจากข้อ5 ใกล้จะสอบ7วิชา ก็ตามมาหาเรื่อง ทำให้ฉันเครียด จนไม่มีใจจะไปสอบ

6.โพสข้อความในเฟสบุ๊คอยู่ดีๆ ก็มีคนหาว่าเราไปด่าเขา อธิบายก็ไม่ฟัง จะทำร้ายฉันให้ได้ จะแจ้งความแม่ก็ไม่เข้าข้าง หาว่าฉันไปด่าเขาก่อน แม่ของเขาก็เช่นกันไม่ีคิดจะห้ามลูก บอกฉันไปด่าเขาก่อน ทำไมผู้ใหญ่ถึงสนับสนุนให้ใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหา? ฉันไม่แปลกใจทำไมประเทศไทยถึงไม่เจริญ

7.เดินๆอยู่ เข้ามา ในร.ร. กำลังเดินเข้ามา ก็เจอ กรรมการนักเรียน รุ่นเดียวกัน ด่า ไอเบี้ยวๆๆ หน้าโรงเรียน

8.รถเมล์สาย 178 156 96 73ก. ลดจำนวนลงอย่างมากในปีนี้ทำให้ฉันมักจะไปเรียนสายเสมอ

9.ฉันหยุดเรียนมากมาย เพราะ ความซวย ในข้อ 1 2 4 5 มันทำร้ายจิตใจฉันจนฉันแทบคลั่งออกมา

10.ฉันติด ร วิชาพลศึกษา เพราะฉันปากเบี้ยว ไม่มีใครอยากเต้นคู่ลีลาศด้วย

11.รด.ปีนี้เสือก ขาดกี่ครั้งก็ต้องชดเชย ทั้ๆที่ทุกปีไม่เคยใช้มาก่อน ทำให้ฉันต้องเสียเวลา ขาดเกิน4ครั้ง จะชดครั้งที่ี5ต้อง มีใบรับรองอีก

12.จากข้อ11 ก่อนสิ้นปียังมีเรื่องให้เจ็บใจ ปีหน้า ปี1กับ4 จะเปลี่ยนชุดใหม่เป็นแบบเสื้อออกนอกกางเกง

13. จากข้อ9 ทำให้ฉันอาจะติด ร ไม่ต่ำกว่า 5วิชา

14.GAT PAT คะแนนก็ไม่ได้ดีอะไร แถมวันสอบ ไอผู้ใหญ่ในข้อ1 มันก็ตามมารังควาญ

15.มีคนเสือกเรื่องของฉันมากมายอย่างลับๆไม่เปิดเผย แต่พอฉันเสือกบ้าง ดันด่ากลับ เหมือนฉันไม่ใช่คน ใน twitter

16.ฉันรู้สึกเป้นเดือดเป้นร้อน คับแค้นใจทุกครั้งที่มีคนด่าปมด้อยฉันทั้งๆที่ฉันไม่เคยเป้นมาก่อน17ปีที่ผ่านมา พอมาปีนี้ทำไมฉันรู้สึกได้ขนาดนี้

17.เรียนพิเศษฟิสิกส์ สอนโครตคุ้ม ลงตอนเทอม1 แต่เรียนจบก่อนปีใหม่ 5วัน เหอะๆ เอาเวลากุไปอีกเพียบทำให้กุไม่มีเวลาอ่าน นส.

18.นั่งอ่านหนังสือดีๆในห้องสมุด มีเด็กม.4มาแกล้ง เพราะหมั่นไส้ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง

น้องพูดเหมือนว่าจะบอกลาความ "ซวย" ชั่วนิรันดร์อย่างนั้นแหละ ...ปีใหม่อาจจะดีหรือซวยกว่าเดิมอีกก็ได้นะ...ไม่มีอะไรแน่นอน..อย่าคาดหวังว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น..หรือต้องไม่เป็นอย่างนี้...
ความซวยของน้องก็เกิดจากความไม่ชอบใจ ความไม่ได้ดั่งใจ ความไม่สมปรารถนา...สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในใจเราทุกคนเรียกว่า "ความยึดมั่นถือมั่น" ที่จะนำไปสู่ความทุกข์ ความเสียใจ ความเศร้าใจ ความคับแค้นใจ...

...เรื่องที่น้องเล่ามาสำหรับพี่มันเป็นเรื่องเล็กๆ...ไม่ใช่เรื่องยากที่จะแก้ไข...ปัญหาทั้งหมดเกิดจากตัวน้องเองที่เป็นเหตุ...เคยได้ยินไหม "เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร" ก่อนอื่นน้องต้องพอใจในสิ่งที่เรามีที่เราเป็นให้ได้ก่อน...ต้องยอมรับความจริงให้ได้ว่าเราถือกำเนิดมาด้วยรูปร่างหน้าตาแบบนี้ ตระกูลอย่างนี้...ทีนี้ก็มาดูว่าอะไรที่เราจะแก้ไขมันได้ในปัจจุบันก็ลงมือแก้ไขเสียแต่ถ้าแก้ไขไม่ได้..ก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้...ในทางพุทธศาสนาไม่ได้วัดความดีความเลวของคนที่รูปร่างหน้าตา หรือตระกูล แต่วัดกันที่คุณธรรม...คุณธรรมสามารถสร้างขึ้นมาได้พัฒนาได้จนถึงระดับสูงสุดของพุทธศาสนา...เมื่อเราทราบอย่างนี้แล้วก็นำหลักคำสอนไปประพฤติปฏิบัติเพื่อให้เกื้อกูลกับชีวิตและสังคม...

การดำเนินชีวิตไปในแต่ละวันย่อมต้องมีปัญหาและอุปสรรคเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต...ปัญหามีไว้ให้แก้ไข...ไม่ได้มีไว้ให้เป็นทุกข์...แก้ไขบุคคลอื่นเป็นเรื่องยาก..ถ้าแก้ที่คนอื่นไม่ได้ก็ต้องกลับมาแก้ที่ตัวเรา ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น เรื่องรถเมล์น้องต้องรอนาน อย่างนี้เราก็ต้องบวกเวลาในการรอรถเพิ่มขึ้นเพื่อไม่ให้ไปเรียนสาย เป็นต้น

พี่จะยกตัวอย่าง คนที่มีปมด้อยทางร่างกายที่พัฒนาตนจนเป็นที่ยอมรับของสังคม

ท่านเป็นอาจารย์ของพี่เองท่านสอนกฏหมาย มีชื่อเสียงในระดับต้นๆของกรมฯ เอ่ยชื่อท่านรับรองคนในวงการนี้เป็น อ๋อ! กันทุกคน ท่านเก่งมากเรื่องกฏหมาย แต่กว่าท่านจะมาถึงจุดนี้ได้ท่านต้องผ่านอะไรมาเยอะมาก ท่านเป็นโรคโปลิโอตั้งแต่เด็กๆ ยังพอเดินได้ไม่ถึงกับต้องใช้ไม้เท้าพยุง แต่ก็เดินเขยก ๆ จะเรียกว่า เดินแบบขาเป๋ก็ได้ มีหรือจะไม่ถูกเพื่อนล้อเลียน ดูถูกเหยียดหยาม แต่ท่านก็เอาปมด้อยของท่านมาเป็นแรงบันดาลใจที่จะผลักดันตัวเองขึ้นมาให้เป็นที่ยอมรับนับถือในความเชี่ยวชาญในวิชาชีพของท่าน เห็นไหมว่าความพิการทางร่างกายบางอย่างไม่เป็นอุปสรรคในการพัฒนาไปสู่ปัญญา...

เมื่อเรารู้ว่าเรามีปมด้อย...ถ้าจะเอามาเป็นปมเด่นก็ควรจะเด่นไปในทางที่จะพัฒนาตนไปสู่ความดีงาม
พัฒนาไปสู่สติปัญญา...อย่างนี้จะเป็นประโยชน์และเกื้อกูลชีวิตตนและสังคมนะ..

ผมหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตแล้วครับตอนนี้ ไม่อยากทำไรทั้งนั้น

คำพูดที่ว่า ให้เอาคำด่ามาเป้นแรงบันดาลใจ ผมว่าผมทำไม่ไ่ด้ ยิ่งโดนด่ามันยิ่งเสียความมั่นใจ อยากตาย ไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้