ตอนนี้หนูเรียนอยู่เป็นนักศึกษาคณะแพทย์  ที่ แถบภูมิภาคค่ะ  หนูอยู่ปีห้า  ซ้ำชั้น1ครั้งตอนปีสามเนื่องจากเกรดต่ำค่ะ ตอนนี้มีปัญหาทั้งเรื่อง การเรียน เรื่องเพื่อน และ สภาพจิตใจ  หนูจึงขอปรึกษาค่ะ

พื้นเดิมหนูเป็นคนกรุงเทพ  และ ก็เรียนในเกณฑ์ดีมาตลอด  แต่หนูเลือกสอบแพทย์เพราะตอนนั้นคิดว่าหนูมีความสามารถพอ ก็ควรเรียนสิ่งที่ทำประโยชน์กับสังคม  ประกอบกับแม่หนูเห็นว่าหนูเรียนเก่งเลยอยากให้เรียนค่ะ  ทั้งๆที่จริงๆแล้วหนูชอบวิชาเลขกับคอม  และไม่ถนัดวิชาชีวะ เคมี หรือะไรที่ท่องจำเลยซักนิด  สำหรับวิชาท่องจำแล้วหนูเรียนโดยการติวตามเซนเตอร์ดังๆและท่องเนื้อหาที่ติวเตอร์สอนทั้งหมดค่ะ  แต่สำหรับการเรียนแพทย์นี้  มันใช้วิธีนี้ไม่ได้  

ตอนปีหนึ่งหนูยังเรียนได้เกรดสามกว่่า(อาจเพราะคล้ายกับมอปลาย)  แต่หนูซ้ำชั้นได้เรียนปีสามสองครั้งค่ะ (ช่วงปีสามเกรดไม่ถึงสอง)  มาเรียนกับรุ่นน้อง  ทั้งที่หนูก็ไม่ได้เถลไถล   ตั้งใจอ่านหนังสือมาโดยตลอด  หนูเคยอัดเทปไปฟังซ้ำ  จดโน้ทย่อ ทำmymap หาโจทย์แบบฝึกหัดมาทำ  ไปปรึกษาอาจารย์  อ่านหลายๆรอบ หาติวเตอร์  แต่ผลการเรียนก็ยังคงแย่อยู่ดี หนูเลือกจำผิดประเด็นบ้าง จำสลับบ้าง บางทีรู้สึกว่าทำข้อสอบได้แต่สุดท้ายก็สอบตก   จนตอนท้ายๆ อาจารย์ที่หนูปรึกษา(เป็นจิตแพทย์พอดี) ให้หนูกินยาคลายเครียด  ลดซึมเศร้าค่ะ  และได้ทำพฤติกรรมบำบัดค่ะ  อาจารย์บอกให้หนูผ่อนคลาย  อย่าอ่่านหนักๆตั้งแต่ต้น  จะหมดแรงกลางทางและบอกวิธีการจำว่าให้หาเหตุผล  เชื่่อมโยงกับรอบตัว  ทำเป็นคำคล้องจอง  แต่ตลอดการทำตามที่อาจารย์แนะนำ  ผลการเรียนหนูก็ไม่ดีขึ้นค่ะ  แล้วเพื่อนก็ทักว่า หนูเรียนด้วยความกล้ำกลืนฝืนทนจนหนูอยู่ปีห้า ระหว่างนี้หนูได้ไปปรึกษาอาจารย์อีกท่าน  เป็นจิตแพทย์ท่านบอกว่า หนูเป็นโรคสมาธิสั้น ย้ำคิดค่ะ ให้ยาหนูมากินอีกแล้ว  แต่หนูก็ยังเรียนแย่ รู้สึกแย่เหมือนเดิม  "หนูจับประเด็นเรื่องที่เรียนไม่ได้ " ถึงตอนนี้การสอบวิชาชีพขั้นที่1 ที่เค้าสอบกันตอนปีสาม  หนูอยู่ปีห้า  สอบมาหกครั้งยังไม่ผ่านเลยค่ะ  ทุกๆครั้งจะขาดไปอีก  5-10%เสมอ   ในเดือนมีนานี้  หนูสมัครสอบไปขั้นที่1 (ผู้สมัครสอบต้องอยู่ปีสามขึ้นไป) และขึ้นที่2 (ผู้สมัครสอบต้องอยู่ปีห้าขึ้นไป)  ไม่รู้จะเป็นอย่างไร 

ตอนนี้หนูเรียนอยู่วอร์ดหนึ่ง  ต้องอยู่เวรทุกๆสามวัน  แล้วก็จะสอบในศุกร์นี้ค่ะ ยังอ่านหนังสือไม่ถึงไหนเลยT.T

ตลอดการเรียนนี้ หนูมีเรื่องรบกวนจิตใจเรื่องความเหงาและเพื่อน  คือ  หนูมาเรียนกับรุ่นน้อง  ไม่สนิทกับใครเลยค่ะ  อย่างในกลุ่มที่เรียนด้วยกันอยู่ (ปีสี่ขึ้นไปเรียนเป็นกลุ่มย่อย) ก็ไม่เห็นมีใครความสนใจตรงกับหนู คุยกันรู้เรื่อง  
( หนูสนใจเรื่องธรรมะ วิ่ง ว่ายน้ำ หนังสือพัฒนาตนเอง รายการสัมภาษณ์บุคคลต่างๆที่ประสบความสำเร็จ นิยาย แต่เพื่อนในกลุ่มทึีหนูเรียนสนใจเกม บุฟเฟต์ ละคร หนูเคยเอาเกมที่เพื่อนๆเล่นกันมาเล่น คุยกับพวกเค้าเรื่องนี้ แต่หนูไม่รู้สึกสนุกซักกะนิด)แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันที่สนิทหน่อยตอนนี้อยู่ปีหก ไปฝึกงานนอก รพ กันหมดเลย  แล้วต่อมาตอนนี้หนูก็ยังมีปัญหากับเพื่อนคนนึงในกลุ่ม  หนูเลือกที่จะเงียบ แต่เค้าคอยใส่ร้ายหนูให้คนในกลุ่มฟัง กระแหนกระแหนหนูตลอด แล้วคนในกลุ่มก็เชื่อ  และไม่มีใครมาถามหนู  หนูอยู่หอในคณะโดยอยู่คนเดียวค่ะ ไมได้มีคนรู้จัก ญาติพี่น้องที่สนิทอยู่ที่จังหวัดนี้ เพื่อนรอบห้องที่อยู่หนูเคยคุยแล้วค่ะ ก็สนใจไม่ตรงกัน  ว่างไม่ตรงกัน  คุยไม่ติด ส่วนนึงเพราะเรียนกันคนละชั้นปี  คนละกลุ่มด้วยค่ะ  

1.  หนูควรแก้ปัญหาเรื่องเรียนอย่างไร  คือ ตอนนี้หนูจดและฟังอาจารย์ไม่ค่อยทัน แต่หนูได้หาสไลด์ เลคเชอร์เพื่อนและพี่ หนังสืออ่านประกอบวิชานี้ และหนังสือสรุปมาแล้ว  รวมถึงข้อสอบเก่าจากเพื่อน  แต่ปัญหามันอยู่ที่หนูอ่านจับประเด็นไม่ได้  ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน  อ่านยังไงให้ทำข้อสอบได้ ให้ซักประวัติ ตรวจร่างกายวินิจฉัยได้ 

2. ทำยังไงหนูถึงจะฟังหรืออ่านแล้วจับประเด็นได้ดี  

3. หนูควรแก้ปัญหาเรื่องเพื่อนและความเหงาอย่างไร  ทุกวันนี้หนูเรียนคนเดียว อ่านหนังสือคนเดียว กินข้าวคนเดียวทุกๆวัน  หนูไม่อยากเป็นคนมนุษยสัมพันธ์แย่เลยค่ะ  แต่หนูก็ไม่รู้จักรุ่นน้อง รู้แค่ที่เรียนด้วย  เพื่อนก็ฝึกงานอยู่ข้างนอก  ปีหกเป็นปีที่หนักเลยค่ะของการเรียนหมอ หนูได้พยายามคุยกับคนที่เจอ  เช่น น้องปีสี่ ปีห้า  ป้าหอ พี่พยาบาล บ้าง

4. ทำอย่างไรหนูจะหายจากสภาพจิตใจ เศร้า กังวล เหงาแบบนี้คะ  หนูรู้สึกลึกๆว่าการกินยาไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แม้จะทำให้หนูไม่จมกับอรมณ์มากกว่าเดิมก็ตาม

ขอบคุณค่ะ

พี่อ่านข้อความ เรื่องราวความทุกข์ของน้องแล้ว
น้องเป็นคนเก่งนะ ไม่ใชเก่งเพราะเรียนแพทย์หรอกนะ (อันนั้นน้องเก่งอยู่แล้ว)

น้องเข้มแข็งมาก ...อดทน ...มานะ...พยายาม ทำมาได้แล้วตั้ง 3-4 ปี
คิดหาข้อบกพร่องของตัวเอง ...หาเหตุแห่งปัญหา
อันเป็นที่มาของความเครียด!!!!!

ชอบธรรมะ เคยปฏิบัติธรรมมั๊ยค่ะ
หากยังไม่เคยเลย ....พี่อยากแนะนำไปปฏิบัติธรรม
น้องมีจิตที่ใฝ่ดี มีจิตน้อมหาธรรมะอยู่แล้ว
การได้ปฏิบัติธรรม...จะเกิดปัญญายอมรับความจริง
ของแต่ละปัญหา ได้ด้วยใจ และเราจะอยู่ท่ามกลาง
สังคมรอบตัวน้องขณะนี้ด้วยใจที่เป็นสุข

สู้ๆๆนะค่ะ อีกอึดใจเดียวก็ถึงเส้นชัยแล้ว
ก้าวไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดว่าเพื่อนฉันถึงแล้ว ...ฉันยังไม่ถึงเลย
ถึงช้า ...ถึงเร็ว คำตอบสุดท้ายฉันก็ถึงเหมือนกัน
พักใจ..พักความรู้สึกตัวเอง..อย่ากังวล ว่าไม่มีใครคุยด้วย
ถ้ามีเวลาลองไปฝึกเจริญสติที่วัดป่าสุคะโต ของพระจารย์ไพศาลดูนะค่ะ

เปนกำลังใจให้กับน้องที่อยู่ในภวังค์ ที่เปนมรสุมชีวิต แล้วคิดหาหนทางออกจากมันให้ได้

- เข้าไปดูในข้อความใหม่ด้านบนด้วย พี่ตอบ PM ไปหาเราแล้ว

...สวัสดีค่ะ...
พี่ขอเอาใจช่วย..ให้น้องเรียนจบแพทย์ ..เพราะว่าวันข้างหน้า.น้องถือได้ว่าเป็นบุคคลที่ค่อยช่วยเหลือผู้คน..ได้บุญยิ่งนัก มากกว่าหลายๆ คนที่แม้อยากสอบติดแพทย์ ติวแทบเป็นแทบตาย แต่ไม่มีโอกาสได้เรียนค่ะ

..พี่ก็ไม่เก่งเรื่องคำแนะนำนะค่ะ ..พี่ก็ถือว่าเป็นคนหนึ่งที่มีทุกข์เหมือนกัน ..เคยสติแตก ร้องให้เป็นอาทิตย์ กว่าจะได้สติกลับมาก็แย่เอาการ

..วิธีที่พี่ทำ พี่สวดมนต์ ไหว้พระ ไปปฏิบัติธรรม .คิดอยู่กับปัจจุบัน.. พี่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน หลวงพ่อจรัญ จ.สิงห์บุรีไปมาได้ 2 ครั้งแล้ว ..ได้อะไรมาเยอะ การสวดมนต์ การนั่งสมาธิ ทำใจแล้วสงบและมีสมาธิขึ้น

..การอยู่คนเดียว ..พี่ว่าบางทีก็ดีนะ มันทำให้เราสงบ ให้ใจเรามีสมาธิ การมีเพื่อนเยอะ ๆ เพื่อนที่ไม่จริงใจ ..สู้มีเพื่อนที่จริงใจคนเดียว..จะดีกว่า ..มากคนก็มากเรื่อง..ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง..เราทำตอนนี้ ชม.นี้..วันนี้ให้ดีที่สุด ...และพรุ่งนี้ ..และอนาคนเราจะดีเอง..( อย่างน้อยเราก็มี พ่อ มีแม่ มีญาติ ที่รอคอยเราอยู่ ) .พี่เชื่อว่าน้องเป็นคนเก่ง..และจะเป็นคนดี...คนที่ค่อยช่วยเหลือคนอีกหลายร้อยคนในอนาคต สู้ สู้นะค่ะ..