มีครูกับลูกศิษย์นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งใกล้กับสนามหญ้าอันกว้างใหญ่

ทันใดนั้นลูกศิษย์คนหนึ่งก้อถามขึ้นมาว่า

ลูกศิษย์:อาจารย์คับผมสงสัยจังเลยว่า เราจะหาคู่แท้เราเจอได้ไงคับ อาจารย์บอกผมหน่อยได้ไหมคับ?

อาจารย์:(เงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบ) "อืม มันเป็นคำถามที่ยากนะ ในขณะเดียวกันมันก็เป็นคำถามที่ง่ายเหมือนกันนะ "

ลูกศิษย์:(นั่งคิดอย่างหนัก) "อืม?....งงอะไม่เข้าใจ"

อาจารย์:"โอเคงั้นเธอลองมองไปทางนั้นนะตรงนั้นน่ะ มีหญ้าเยอะแยะเลยใช่ไหม เธอลองเดินไปหาหญ้าต้นที่สวยที่สุดแล้วเด็ดมาให้ครูสิ ต้นเดียวเท่านั้นนะแต่ว่าเวลาเธอเดินเนี่ย เธอต้องเดินไปข้างหน้าอย่างเดียวนะห้ามเดินถอยหลัง เข้าใจไหม "

ลูกศิษย์: "ได้เลยครับจานรอสักครูน่ะครับ "(ว่าแล้ว ก้อวิ่งตรงไปยังสนามหญ้า)

หลังจากนั้นไม่นาน....

ลูกศิษย์: "ผมกลับมาแล้วครับจาน "

อาจารย์: "อืม...แต่ทำไมครูไม่เห็นต้นหญ้าสวยๆ ในมือเธอเลยหละ "

ลูกศิษย์: "อ๋อคืองี้ครับจาน ตอนที่ผมเดินไปแล้วผมเจอต้นหญ้าสวยๆเนี่ย ผมก้อก้อคิดว่าเออเดี๋ยวก้อคงเจอต้นที่สวยกว่านี้ ดังนั้นผมก็เลยไม่เด็ดมันแล้วผมก็เดินไปเรื่อ รู้ตัวอีกทีมันก็สุดสนามหญ้าแล้วครับ จะเดินกลับก้อไม่ได้เพราะจานสั่งห้ามไว้ "

อาจารย์: "นั่นแหละคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในชีวิตจริงหละ "

เรื่องนี้ต้องการที่จะสื่ออะไรกับเรา ต้นหญ้าก็คือคนที่อยู่รอบๆตัวคุณ ต้นหญ้าที่สวยงามก็คือคนที่คุณชอบ หรือคนที่ดึงดูดคุณนั่นแหละ

ทุ่งหญ้าก็คือเวลา เวลาที่คุณจะหาคู่แท้ของคุณอย่ามัวแต่เปรียบเทียบแล้ว คิดว่าคงจะมีที่ดีกว่านี้เพราะถ้าคุณ มัวแต่เปรียบเทียบคุณจะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์

อย่าลืมว่า"เวลาไม่เคยย้อนกลับ"

ไม่ใช่แค่ความรักเท่านั้นเรื่องนี้ยังสามารถใช้ได้กับ การหาคนที่จะมาทำงานร่วมกับคุณในชีวิตหรือ

แม้กระทั่งงานที่เหมาะสมกับคุณดังนั้น มันจึงเป็นสัจธรรมที่ว่า

"จงรักและไขว่คว้าโอกาสที่คุณมีในขณะนี้ อย่ามัวแต่เสียเวลา

บางครั้งคนเราก็มีโอกาสเลือกแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น"

ในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึงตลอดเวลา

เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็น ได้
และบางครั้ง ก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน

บาง ครั้ง การได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
สิ่งที่ เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝัน
มากกว่าการได้รับรู้ความ จริง
การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า...
เราอาจ เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4...
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า...
ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย

แต่โปรดจำ ไว้เถอะว่า

หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ
พร้อม กับพูดกับตัวเองว่า...ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว
โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้...

ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครซัก คน ไม่ต้องการความพยายาม
"การตัดใจ"ต่าง หาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่า ความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า
กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อัน ไหนมันหนักหนากว่ากัน

อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป...
อย่า โทษเค้าที่ไม่มีใจให้...
อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน

แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง

ที่ อย่างน้อย ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป
แต่ก็ยังได้พบ...

ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา
แต่ก็ยังได้รับ หัวใจของเราไป...

ยิ้มให้กับโชคชะตา
ที่ยังทำให้เรา...ได้รู้จัก กัน

คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง
คุณได้เจอคนที่คุณ อยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว

คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง...
คน ที่ทำให้คุณหัวเราะ...และร้องไห้ได้มากมาย...


คนที่ เพียงแค่ยิ้มของเค้า
ก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น...ให้กลายเป็นวันที่ สดใส
เท่านี้มันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?

แค่การได้ เห็นคนที่เรารัก
ได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด
...นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก...อย่างจริงใจ

ทุกเช้าที่ตื่นลืมตา. . .
คงน้อยคนนัก ที่จะไร้ซึ่งภารกิจ ที่ต้องกระทำ
ชีวิตประจำวันของแต่ละคน. . .
จึงผิดแผกแตกต่างตาม แต่หน้าที่ ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ
เชื่อ เหลือเกินว่า. . . คนทุกคนต่างมีความมุ่งหวัง
มีความฝัน. . . ที่อยากมีอนาคตที่ดี
การที่เราตื่นลืมตาขึ้นมา เพื่อออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ก็เพื่อก้าวเดินไปสู่จุดที่มุ่งหวังไว้ และต้องทำให้สำเร็จ

คนทุกคน มีอนาคตที่ดี
และมีความ เป็นได้สูง ที่จะสมดังใจ
แต่ในมุมอีกมุม หนึ่ง ของความเป็นจริง ยังมีคนที่ยึดติดกับอดีต
ยังจมปลักอยู่กับ ปัญหาชีวิตต่างๆ นานาร้อยพัน
บาง คนอาจเจ็บปวดกับความรัก บางคนอาจวิตกกังวลเรื่องงาน
บางคน. . . อาจมีปัญหาทางการเงิน
หลากคนก็หลากปัญหา ที่ยังคงไม่ได้รับการแก้ไข
และ ใครบางคนที่ว่าไว้
อาจเป็นตัวเราเอง ที่กำลังจมดิ่งอยู่กับปัญหาเหล่านั้น
ถ้า ตอนนี้ . . .เรากำลังทุกข์อกทุกข์ใจ
ยังตื่นลืมตาขึ้น มาในทุกเช้า ด้วยความปวดร้าว
ยังลืมอะไรที่ฝังในหัวไม่ลง ยังยึดติด ยังจมปลัก
. . .ยังวนเวียนอยู่ในร่องรอยของอดีต
เรา จะกลายเป็นผู้แพ้ และผู้แพ้คนนั้น ...
ก็เป็นผู้ทำลายอนาคตด้วยมือของ ตัวเอง
เคยมีคนกล่าวไว้ว่า...
"นกที่ตื่นแต่เช้า
มักจะได้หนอนที่อร่อยที่สุด"
อย่ามัวแต่หลับหู หลับตา. . .
จมอยู่แต่อดีต ต่อไปอีกเลยดีกว่า
จงกล้าหาญอย่างนก เสรี . . .
ที่พร้อมจะกางปีกบินในทุกๆ เช้า
และพร้อมออกไปเผชิญโลก กว้าง ไปผจญภัย
. . . และคว้าชัยชนะ มาไว้เป็นของตัวเอง
หนอนที่อร่อยที่สุด ก็คืออนาคตที่สวยงามที่สุด
ซึ่ง รอวันจะตกเป็นของนกเสรี และมีความกล้าหาญ
และเราก็มีโอกาสเป็นนกตัวนั้น ได้เสมอ
ถ้าใจเราพร้อมเริ่มต้นใหม่ พร้อมสลัดทุกความทุกข์ออกไปจากใจ
. . .อย่างคนที่เข้าใจและยิ้มรับมัน
ให้ โอกาสตัวเองอีกสักครั้ง . . .
ด้วยการเอาเรื่องอดีต ที่ทำให้เป็นทุกข์ออกไปวางให้ห่างตัว
บอกตัวเองให้ยิ้มสู้ ย้ำเตือนตัวเองว่า . . .
เรายังมีปัจจุบันที่ต้องดำเนินไป
และเรา ยังมีอนาคต ที่ก้าวไกลรอเราอยู่
อดีต . . .ก็จงปล่อยให้เป็นเรื่องของอดีต
เก็บส่วนที่ ดีเอาไว้ ในความทรงจำ
สิ่งที่เราต้องทำให้ดีที่สุด ก็คือปัจจุบัน
อยู่เพื่อเรียนรู้มัน ด้วยความรักและความเข้าใจ
เพื่อ เป็นหนทางที่ดีสู่อนาคตที่สดใส
และย้อนกลับมา . . .มอบความภาคภูมิใจให้แก่เรา

อย่าเรียกร้อง...จากความรัก

เมื่อเราเริ่มต้นมีความรัก . .
ทุกอย่างมัน ก็เหมือนกับถูกกำหนดปลายทางเอาไว้แล้วโดยคน 2 คน . .
ซึ่งไม่มีใครล่วง รู้หรอกว่า มันจะสั้นจะยาวแค่ไหน
แต่ถ้าเป็นไปได้ เราก็คาดหวังว่า
... อยากให้ปลายทางหรือจุดสิ้นสุดนั้นยืนยาว
ไปจนถึงวันที่ใครคนหนึ่งได้ตาย จากไป . .
บางคนโชคดี ที่ความคาดหวังกับความจริง เป็นเรื่องเดียวกัน
แต่สำหรับบางคนไม่ได้ เป็นเช่นนั้น
แต่นั่น . .ก็ไม่ได้หมายความว่า . .
ความรักของคุณหมด ฤดูกาลแล้วเสียเมื่อไหร่
ฉันรู้ว่า . . มันไม่ใช่ เรื่องง่ายนัก ที่จะทำใจยอมรับความจริงอันโหดร้ายที่ผ่านมา
แต่ถ้าเราไม่สามารถหันหลังให้อดีต เพื่อมองปัจจุบัน . .
เรา ก็จะเป็นคนที่จมอยู่กับอดีตที่มืดมัวไปตลอดไม่ยอมไปไหน . .
ชีวิตยัง ต้องเดินหน้าต่อไป
เราไม่อาจ กำหนดได้ว่า หลังจากนี้ต่อไป ชีวิตเราจะเป็นอย่างไร
เหมือนกับที่เราก็ ไม่รู้หรอกว่า หลังจากความรักครั้งแรกได้ผ่านพ้นไป . .
อีกนานไหม? ความรักครั้งใหม่จะเดินทางเข้ามา
แต่ก็ไม่อยากให้คุณสิ้นหวัง . .
เพราะบางทีก็อาจที่เป็นไปได้เหมือนกัน .. .ที่โชคชะตาของเรา อาจได้ถูกกำหนดมาแล้ว
ให้เราต้องผิดหวังกับคนๆ หนึ่ง เพื่อมาเจอกับใครอีกคนหนึ่ง
ที่เขาอาจกลายเป็น "รั ก แ ท้" ของคุณก็ได้ . .ใครจะรู้
ไม่ได้ต้องการจะบอกกับคุณว่า . .
ให้นั่งรอคอยความรัก แบบเป็นบ้าเป็นหลัง
เพราะความรักที่สมบูรณ์มั่นคงแข็งแรงนั้น . .

ควรเกิดขึ้นจาก "ตั ว เ อ ง" มากกว่าการเรียกร้องจาก " ค น อี ก ค น "
สิ่งที่อยากบอกคุณก็คือ "ทุกสิ่งในชีวิต . . เป็นเรื่องมหัศจรรย์ได้ทั้งนั้น"

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนี้นะคะ อ่านแล้วมีกำลังใจดีค่ะ

เป็นบทความที่ดีมากๆ ค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะ

ขอบคุณค่ะ มีกำลังใจขึ้นมาก ๆ ค่ะ สรุปทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่มุมมองของเราเท่านั้น สุขหรือทุกข์ก็อยู่ที่เราเลือกเป็น

ใช่คะทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเราที่จะเลือก ที่จะเป็น อย่างน้อยให้เรานึกถึงวันที่เรามีความสุข กับครอบครัวที่อบอุ่นของเรา ไม่ว่าพ่อ แม่ พี่น้องคะ ทุกคนคือกำลังใจ โดยเฉพาะเราเองแล้วต้องรักตัวเองและครอบครัวมากๆๆคะ สู้ๆๆนะค่ะ

จริงอยู่ว่าเวลาใน 1 วันของทุกคนมี 24 ชั่วโมง เหมือนกันทุกวัน ไม่มีใครมีมากหรือน้อยไปกว่ากัน ไม่มีวินาทีทดเวลาบาดเจ็บเหมือนเกมกีฬา เพราะมันคือ "ชีวิตจริง" ...
จะต่างกันก็เพียงแค่ใน 1 วัน 1 ชั่วโมง 1 นาที หรือ 1 วินาที ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เพราะอยู่กันคนละสถานการณ์ คนละสถานที่ จึงทำให้พบเจออะไร ๆ ไม่เหมือนกัน รวมถึงมีคุณค่าแตกต่างกัน โดยเฉพาะกับ "ความรัก" ที่เวลาสำหรับบางคนก็มีค่ามากเหลือเกิน แต่ในทางกลับกัน เวลาสำหรับบางคนก็ช่างเหลือล้นซะจนดูน่าเบื่อ
ช่วงเวลาที่มีความสุข ใคร ๆ ก็อยากให้เวลาค่อย ๆ เดินผ่านไปอย่างช้า ๆ แต่ในช่วงเวลาที่มีความทุกข์ เศร้า อกหัก เสียใจ ใคร ๆ ก็ต้องอยากให้มันหมดไปอย่างรวดเร็ว ก็แหม...เวลาผ่านไปเพียงแค่ 1 นาที มันก็ช่างยาวนานเกินกว่าจะบรรยาย ยิ่งช่วงเวลาแห่งการรอคอย ที่มันช่างนานแสนนาน แม้จะผ่านไปได้แค่ 1 วัน แต่ก็รู้สึกว่ามันช่างยาวนานนับ 1 เดือน (แต่ถ้าการรอคอยนั้นคือสิ่งที่มาเติมเต็มให้ใจยิ้มได้ ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหนก็รอคอยได้) หรือแม้แต่ช่วงเวลาที่อยู่กับคนรักมากเกินไป ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่มีเวลาส่วนตัว มันดูมากซะจนน่าอึดอัด (จริงไหม)
นั่นเป็นเพราะ "เวลา" ของแต่ละคน มันมีระยะห่างของช่วงเวลาที่ไม่เท่ากัน บางวันช้า บางวันเร็ว แต่คุณสามารถเลือกทำให้ชีวิตรักมีความสุขได้ในทุกช่วงเวลา ไม่มีขีดจำกัด ไม่มีจุดสิ้นสุด ใส่ความรู้สึกที่อยากพูด อยากบอก อยากเอาใจใส่ไปได้อย่างเต็มที่
และท้ายที่สุดอย่าลืมว่า "เวลา" ของคนเราแต่ละคนไม่เท่ากันจริง ๆ แม้จะมี 24 ชั่วโมงเหมือนกันก็ตาม เพราะฉะนั้น อย่ามัวรอเวลาเพื่อ "บอกรัก" หรือ "บอกเลิก" จงอยู่กับปัจจุบัน ทันทีที่รู้สึกอย่างไรก็ควรพูดในสิ่งที่รู้สึกออกไปให้หมด อยากบอกรัก บอกว่าคิดถึงเขาหรือเธอมากแค่ไหนก็ให้บอก...อยากบอกลา เพื่อตัดขาดความสัมพันธ์อันคลุมเครือก็ต้องพูด จะยืดเยื้อปล่อยให้เวลาผ่านไปสร้างความเจ็บปวดให้มากขึ้นกว่าเดิมทำไม
จริงอยู่ว่าในชีวิตคุณอาจจะมีเวลาเก็บทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ได้ แต่คงไม่นานหรอกนะ เพราะเวลาเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ มันไม่ย้อนกลับมาให้คุณได้แก้ไข หรือทำอะไรให้ดีกว่าเดิมได้หรอก ทำไมไม่ทำวินาทีนี้ให้ดีที่สุด เพราะวินาทีข้างหน้าคุณไม่สามารถรับรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!

สวัสดีคะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เป็นสมาชิกใหม่ที่เพีิงเข้ามาได้อ่าน 2 อาทิตย์นี้เอง ที่เข้ามารู้จักรเวปนี้ เพราะตัวเองก็เพิ่งได้เกิดเรื่องทุกข์ร้อนเหมือนทุกท่านที่ได้โพสต์ไว้คะ แต่ 2 อาทิตย์ที่นั่งอ่านหลายๆกระทู้ ส่วนใหญ่ก็คล้ายกันคือสามีไปแอบมีผู้หญิงคนอื่น แต่สามีก็ยังอยู่กับเราบ้าง บอกรักเราบ้างใช่มั้ยคะ แต่ของดิฉันแตกต่างจากของทุกท่าน จึงอยากได้คำแนะนำบ้างเพื่อให้คลายความทุกข์ การเขียนนี้อ่านจะสับสนบ้างเพราะตอนนี้ตัวเองว้าวุ่นไม่มีสติที่ดีเท่าไหร่ ขอให้ทุกท่านให้อภัยและช่วยให้คำแนะนำด้วยนะคะ
เริ่มจากว่า สามีเรียนปริญญาโทอยู่ และบอกว่ามีสัมมนาที่จังหวัดเชียงใหม่ เราก็เชื่อใจโดยตลอดไม่เคยแอบดูมือถือเค้าเลย ไม่เคยไปโรงเรียนเค้าเพื่อดูว่าเค้าติดพันธ์ผู้หญิงบ้างหรือเปล่า แต่ว่าพฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไป พูดกับเราน้อยลง บางครั้งก็ไม่พูดเลย บางทีถามคำตอบคำ หรือบางครั้งก็ถามย้ำหลายครั้งถึงจะตอบ เหมือนเหม็นหน้าเรายังไงไม่รู้ พอเค้าบอกว่าต้องไปสัมมนาที่เชียงใหม่ 3 วันก็เชื่อใจเค้า ก็ให้เค้าไป พอกลับมาเค้าก็ยังไม่ค่อยพูดเหมือนเดิม จนเราไปแอบดูกล้องถ่ายรูป เห็นรูปเค้าถ่ายกับผู้หญิง และมีเค้ากับผู้หญิงแค่สองคน ถ้าไปสัมมนาก็ต้องไปหลายคนแต่ในกล้องถ่ายรูปก็น่าจะมีรูปคนอื่นบ้าง แต่นี่ไม่ใ้ช่แล้ว มีแต่รูปผู้หญิงกับเค้าแค่สองคน ยืนกอดกันถ่ายรูป พอเห็นแล้วเจ็บมากจนตัวชาแต่ร้องไห้ไม่ออก กลัวตัวเองจะช็อคเพราะไม่เคยคิดมาก่อนเลย ต้องตบหน้าตัวเองหลายๆครั้งให้เจ็บเพื่อให้ร้องไห้ออกมา แล้วร้องไห้ออกมาแล้วก็รู้สึกดีขึ้น และก็มาตั้งสติว่าจะทำอย่างไรดี เราควรจะพูดกับเค้าดีมั้ยหรือว่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นดี ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังไม่กล้าพูดกับเค้าว่าเรารู้เรื่องที่เค้ามีผู้หญิงแล้ว มันกลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวเค้าบอกเลิก กลัวเค้าทิ้งเราไป ตอนนี้สับสนมาก ได้แต่แอบเจ็บปวดอยู่คนเดียว ทุกคืนจะตื่นมากลางดึกแล้วนอนไม่หลับ มันเจ็บปวดมาก ตัวสั่นเหมือนเป็นไข้ แต่ตัวไม่ร้อน เป็นแบบนี้ทุกวัน พยายามนั่งสมาธิ ท่องพุทโธ ท่องบทสวดมนต์เท่าที่จะท่องได้ ทำทุกอย่างเพื่อให้หาย แต่ก็ยังไม่หายเสียที แต่ที่ไม่เข้าใจคือ ส่วนใหญ่ผู้ชายที่ไปมีผู้หญิงคนอื่น เค้าจะทำเป็นดีกับภรรยาตัวเองเพื่อไม่ให้ภรรยารู้ใช่มั้ยคะ แต่นี้เค้ากลับเย็นชา นิ่งเฉย กับเรา แต่ก็ไม่พูดว่าเค้ามีผู้หญิงคนอื่นคะ จึงอยากจะรบกวนทุกท่านช่วยแนะนำหรือใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ ว่าเราควรจะทำตัวอย่างไร ซึ่งเราแต่งงานกันมา 10 ปีกว่าแล้วคะแต่ยังไม่มีลูก

ถึงคุณเจ็บปวด ตอนใหม่ๆ ผู้ชายเขาจะเป็นแบบนี้และคะ เฉย ชา นิ่งๆ หงุดหงิด ถามน้อยตอบน้อย ไม่สนใจเรา ซึ่งเราผู้หญิงเรารู้สึกได้ว่าเขาเปลี่ยนไป ถามว่าจะถามเขามั้ย ทั้งที่คุณเจ็บปวดก็รู้อยู่แก่ใจ ก็ไม่เป็นรัย อยากถามก็ถามไปเลยคะ คำตอบเขาอาจจะไม่ยอมรับหรือยอมรับ แต่สิ่งหนึ่งที่คุณเจ็บปวดยอมรับก็คือเขาจะได้รู้ว่าคุณรู้ว่าเขาเป็นอย่างไรในตอนนี้ จากนั้นคุณเจ็บปวดก็ต้องยอมรับความจริงว่าเขาจะตอบคุนแบบไหน เขาจะแก้ไขหรือเปล่า หรือ ขอเวลา หรือว่า ปฏิเสธว่าไม่มี ก็แล้วแต่ขอให้คุณเจ็บปวดยอมรับความจริงให้ได้ ถึงตอนนี้อุ๋ยเข้าใจความรู้สึกของคุณดี ผู้ชายที่มีกริยาที่เปลี่ยนไปมันก็ทำให้เราเจ็บปวดจะแย่แล้ว แต่ถ้าเราถามหรือว่าเราพูดออกไปตามความรู้สึกของเราเราอาจจะโล่งใจที่บอกให้เขารู้ว่าเรารู้แล้วนะ หากเขารักเราจริงเขาจะมีคำแก้ตัวของเขาก่อน ส่วนเราก็ไม่ต้องไปตีโพยตีพาย หรือว่าโวยวายนะคะ ซึ่งหากเราทำแบบนี้ก็เหมือนกับทำตัวให้ดูไร้ค่าในสายตาเขาเพราะอุ๋ยเคยเป็นมาแล้ว ทุบตี ยอมรับไม่ได้ ทะเลาะกันอย่างรุนแรง มันทำให้เขามองเราด้วยสายตาดูแคลนเหมือนตัวอะไรสักอย่างทุกวันนี้ยังนึกถึงสายตาที่เขามองเราในวันนั้นได้ดี มันยังคงฝังอยู่ในใจตลอดเวลา ใหม่ๆ คุณเจ็บปวดจะเจ็บปวดอย่างสุดๆ นอนไม่หลับ ร้องให้ ทุกอย่างทุรนทุราย ร้อนในอกในใจ จะเป็นแบบนี้และคะ คุณเจ็บปวดพยายามหาเพื่อนคุย อย่าฟังเพลงเศร้า ไม่ต้องฟังเพลงอะไรนะคะ เปิดฟังธรรมะ หรือไม่ก็หาอะไรทำ อาจจะท้อแท้ ไม่มีกำลังที่จะทำอะไร วันเวลาจะเดินช้ามาก เข้าใจคะเป็นมาก่อน แต่สุดท้ายมาทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับเราคะ นึกถึงว่ามันเป็นความจริงที่เขาเป็นแบบนี้ เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเขาได้ในขณะนี้ เพราะหากเขาหลง มันจะทำให้ผู้ชายหูหนวก ตาบอด มองไม่เห็นอะไรดี อะไรชั่วหรอกคะ เราต้องทำใจ พยามนึกถึงครอบครัวของเรา มีเพื่อนรักก็โทรไประบายฆ่าเวลาไป มีวัดก็ไปวัดคะนั่งสมาธิ ทำวัดเย็น หาอะไรทำเพื่อให้เวลามันผ่านไป ตอนนี้เข้าใจนะคะว่ามันพึ่งผ่านมาจะคิดมากถึงมากที่สุดแต่สุดท้ายหากถึงสุดๆแล้ว มันก็จะคลายของมันเองคะ สำหรับอุ๋ยถามว่าเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ อุ๋ยทำไม่ได้คะ เพราะเรารู้แล้ว ก็ถามๆไปเลย คำตอบจะออกมาในรูปแบบไหน ก็ไม่เป็นไร ต้องทำใจไว้ก่อนเลยนะ และยอมรับกับมันว่ามันเป็นความจริง แล้วค่อยมาว่ากันอีกที ว่าเขาจะทำอย่างไร นี่คือความคิดของอุ๋ยนะ ลองดูของคนอื่นๆ ด้วยนะคะ เผื่อมีคำตอบดีๆๆ ที่คุณเจ็บปวดอาจจะมีทางเลือกที่ดีกว่าของอุ๋ยคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆคะ อย่ายอมอะไรง่ายๆ ถ้ามันไม่ถึงที่สุดคะ

เข้าใจคุณเจ็บปวดนะคะ ในที่แห่งนี้เราทุกคนช่วยกันปลอบใจซึ่งกันและกันแนะนำแต่ในสิ่งดีๆ
ดิชํนอยากให้คุณตั้งสติให้ดี ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาให้หมด กลับไปหา พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง หรือเพื่อนที่คุณสนิท ระบายความในใจให้เค้าฟัง อย่าเก็บไว้คนเดียว และสำคัญเวลาที่เศร้ามากๆพยายามอย่าอยู่คนเดียว เพราะถ้าคุณอยู่คนเดียวแล้วคิดวนไปเวียนมาอาจคิดสั้นได้ ห้ามเด็ดขาดชีวิตเรามีค่ามากว่าผู้ชายเลวๆคนนึงที่ไม่ซื่อสัตย์ ดิชั้นพูดจากประสบกาณ์ตรงของดิชั้นที่ผ่านมาเลยนะคะ พยายามทำใจวันละนิด วันละนิด ว่าเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว เราต้องยืนหยัดให้ได้ ถ้าคุณไม่เห็นค่าตัวเอง เค้ายิ่งไม่เห็นค่าคุณเข้าไปใหญ่ ยิ่งถ้าคุณคร่ำครวญรำพันให้เค้าเห็นในตอนนี้ เค้ายิ่งรำคาญเพราะเค้าไม่ใช่เค้าคนเดิมแล้ว ส่วนเรื่องที่จะพุดกับเค้าไม๊ว่าคุณรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ขึ้นอยู่กับว่าณตอนนี้คุณเข้มแข็งแค่ไหน พร้อมหรือยังที่จะรับผลที่จะตามมา สำหรับดิชั้นเลือกที่จะพูดให้ชัดเจนไปเลย แต่คุณอย่าเพิ่งเชื่อนะ คุณต้องถามใจตัวเองก่อน ว่าพร้อมหรือยัง ไม่มีใครตอบได้นอกจากตัวคุณเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นแล้วคุณจะค่อยๆเข้มแข็งขึ้น เหมือนทุกคนในที่แห่งนี้ สู้ๆๆ ค่ะ

คุณอุ๋ยขอความเห็นด้วยค่ะ ช่วยกันนะ

คุณอุ๋ยตอบเร็วกว่าดิชั้นอีก ยอดเยี่ยมจริง ๆ

ขอบคุณคุณอุ๋ย และคุณแม่ผู้อดทน มากนะคะ ที่ให้คำแนะนำและข้อคิดที่ดีมากคะ ตอนนี้อยากพูดกับเค้าให้รู้เรื่องเหมือนกันแต่กลัวว่ายังรับไม่ได้คะ เหมือนตัวเองยังไม่เข้มแข็งพอจริงๆ มันรู้สึกสับสนไปหมด ต้องขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจที่ดี ที่ตอนนี้ทำให้รู้สึกจิตใจสงบลงได้บ้างคะ

ด้วยความยินดีค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป ทำใจวันละนิด มีอะไรก็เล่าสู่กันฟังนะคะ ระบายออกมานะคะ มีแต่คำแนะนำดีๆ และกำลังใจให้อย่างล้นหลามเลยหล่ะค่ะ ใกล้วันแม่แล้ว อย่าลืมกลับไปกราบคุณแม่ ขอพร ขอกำลังใจจากท่านนะคะ พระอรหันต์ของลูกค่ะ