2-3 วันที่กลับไปหาลูกมีความสุขมากคะ เจ้าตัวเล็กกำลังซนเลย เลยอดไม่ได้ขอคนโตมาเลี้ยง ยายก็ให้มาตอนนี้ก็เลยได้ลูกคนโตอยู่เป็นเพื่อนคนโตจะ 4 ขวบเดือนตุลานี้แล้วคะ อยู่กับลูกได้คุยได้เล่นก็ดีหน่อย สามีเป็นคนไปรับกลับมา แล้วเขาก็โดนอบรมไปเยอะเหมือนกัน และทางผู้ใหญ่เขาบอกว่าถ้าอุ๋ยอดทนไม่ได้หรือว่ามันยังไม่ดีหรือไม่ปรับปรุงตัวก็สามารถกลับบ้านได้ทุกเวลาและถ้าถึงตอนนั้นเขาจะมาเรียกร้องเอาลูกเอาสมบัติไม่ได้ และอีกอย่างกรณีถ้าผู้หญิงคนนั้นมีลูกเต้ากับเขาอีก อุ๋ยก็จะมีสิทธิ์ในสมบัติทุกอย่างเพื่อเอาไว้ให้ลูก 2 คน และให้เขาไปเริ่มต้นใหม่กลับผู้หญิงคนนั้นโดยที่ไม่ต้องกลับมาหาอุ๋ย นี่คือข้อตกลงที่ผู้ใหญ่ทางอุ๋ยได้อบรมและสั่งสอนเขาไว้ ตอนนี้อุ๋ยก็แค่ดูท่าทีของสามีว่าจะเปลี่ยนไปทางไหนหรือว่าทำแบบเดิมเหมือนกับเหยียบเรือสองแคมก็แล้วแต่ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเห็นทีจะได้กลับไปตั้งต้นใหม่ของเราเอง ตอนนี้ก็ทำเพื่อลูกอดทนเพื่อลูกแต่วันไหนที่เราทุกข์ใจมากๆๆก็ต้องถอยตั้งหลักก่อนเพราะไม่งั้นมันก็จะเป็นแบบคาราคาซังไปเรื่อยๆๆๆ ถามว่าเจ็บมั้ยเจ็บจนชินแล้วลองไปอยู่บ้าน 2-3 วัน เราก็อยู่ได้ อยู่กับลูกกับแม่ มีความสุขซะอีกดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่าน เจ็บก็เจ็บแต่ก็ไมได้เยอะเหมือนเมื่อก่อน ถามว่าเลิกได้มั้ยก็ตอบตรงๆว่าตอนนี้เลิกได้ ก็จะนับเอาคะวันนี้1 วันพรุ่งนี้ก็ 2 วัน เดี๋ยวก็ชินเอง ทีแรกนึกว่าตัวเองจะไม่ไหวไม่อยากไปไหน อยากอยู่อยากเฝ้าเขาอยู่อย่างนี้ แต่แปลกพอก้าวขึ้นรถไปเหมือนโล่งอกงัยบอกไม่ถูก พอเห็นหน้าลูกเท่านั้นแระ มีความสุขมากมาย สองเดือนที่ผ่านมาเราเจ็บมามากมันทำให้เราเข้มแข็งขึ้นอุ๋ยถึงอยากบอกทุกคนนะว่าปัญหามันจะมีทางออกของมันเสมอขอให้เรามองเผื่อไว้หากวันหนึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราจนเราทนไม่ได้เราก็ถอยมาก่อนตั้งหลักเพื่อจะสู้กับมัน หรือไม่เราก็ถอยมาตั้งหลักเพื่อตัวเราและลูกจะดีกว่าคะ สู้ๆๆนะคะ
