รวมกันเราอยู่ สู้ๆคะ

ความทุกข์เกิดขึ้นจริง ๆ เพียงครั้งเดียว แต่ความคิดเกิดวนเวียนซ้ำซากนับพันครั้ง
เมื่อต้องการความจริง ต้องยอมรับความจริงให้ได้เสียก่อน
จง... เข้มแข็งพอที่จะเผชิญหน้ากับความจริง
จง... อ่อนแอพอที่จะรับรู้ว่าลำพังเรานั้นทำอะไรไม่ได้ทุกอย่าง
จง... ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
จง...โง่พอที่จะ เชื่อในปาฏิหาริย์
จง...เต็มใจจะแบ่ง ปันความสุขของตัวเอง
จง...เต็มใจที่จะ แบ่งรับความทุกข์ของผู้อื่น
จง...เป็นคนแรกที่ แสดงความยินดีต่อความสำเร็จของคู่แข่ง
จง...เป็นคนสุดท้าย ที่จะวิจารณ์ความผิดพลาดของเพื่อน
จง...มองไปยังจุด หมายป! ลายทางให้แน่ใจ ว่าไม่ได้กำลังเดินผิดทาง
จง...มองเพียงแค่ ก้าวถัดไปเพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม
จง... รักคนที่รักคุณ
และจง... รักคนที่ไม่รักคุณแล้วสักวันหนึ่ง ...เค้าอาจจะเปลี่ยนใจ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนคะ

สบายใจขึ้นแล้วใช่ไหมคะ คุณอุ๋ยเก่งนะคะ ของเราเป็นปีบ้างทีก็จิตตกเหอเหอ

สู้นะคะ มาส่งกำลังใจให้คะ

อุ๋ยสบายมากคะ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาตกผลึกอยู่ในใจแล้วคะ เขี่ยมันออกไปแล้วคะ ต้องขอบคุณที่เรามีวันนี้ และเราได้รู้จักเพื่อนๆๆคะ ไม่รู้จักทุกข์ ก็ไม่เข้าถึงธรรมคะ สู้ๆๆคะ ทุกคน

เห็นด้วยคะ ไม่รู้จักทุกข์ ไม่เห็นธรรม

วันที่มีความสุขไม่เคยมาบอร์ดนี้เลย ทุกข์สุดใจเลยลองหาในgoogleดู.
ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเราประมาทกับชีวิตมาก เรารักเราหลงว่าเขาต้องเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ คิดเองว่ารักไม่มีเปลี่ยนแปลง
โอ้ว..ฉันช่างโง่มากมาย

บุญยังมีที่ทางออกของเราคือเข้ามาที่ลานนี้ สุขใจมากขึ้นคะ ยินดีที่ได้รู้จักกันคะ

เจริญพร คุณโยมอุ๋ย ^^

พอดีไม่เห็นในระบบข้อความของบอร์ดไม่เห็นเมล์สอบถามของ
คุณโยมอุ๋ย แต่โชคดีไปเจอในอีเมล์เข้าไม่งั้นคงไม่ได้ตอบคำถาม
เรื่องกลับแพร่ พุทธฏีกาคิดว่า ก็คงเป็นน้ำใจของตัวแฟนภาระของ
แฟนมากกว่าจะสะดวกไม่สะดวก ไม่ต้องมองว่าเป็นเรื่องของ "เํธอ"
คนนั้นอย่างเดียว แฟนเราเสียอีก ที่ว่าสบายใจไม่รับรู้ไม่สนอะไร

ที่สุดก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง เพราะ(พฤติ)กรรมต่างๆ ที่นำพาไปสู่ความ
ทุกข์มากกว่าความสุข ดังนั้นก็ขอให้คุณโยมอุ๋ย มีสติอดทน
อด ในเวลาที่ปรารถนาแล้วไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการที่ปรารถนา
ทน ในเวลาที่ได้ในสิ่งที่ไม่ได้ปรารถนา ได้มาในสิ่งที่ไม่ต้องการ

จากวัดสันป่า... ถัดมาอีกสักหน่อย พุทธฏีกาอยู่ อ.แม่วาง ดอนเปา
ไม่ห่างกันเท่าไหร่ ^^

จริงๆ เอ๊...รู้สึกไม่ได้เข้ามาตอบในกระทู้นี้ เอาเป็นว่า คนเรามักแสวงหา
ปรารถนาไขว่คว้าให้ได้มา ในสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน ท่านผู้รู้กล่าวว่า แสวง
หาในสิ่งที่มี ความเกิดเป็นธรรมดา ความแก่ ความเจ็บ และความตาย
เป็นธรรมดา โดยไม่ได้รู้สึกว่าตนเอง ก็มีความเกิด ความแก่ ความเจ็บ
ความตายเป็นธรรมดาเหมือนกัน เจริญพร ^^


fb : โยนิโส มนสิการ (ตุ๊โย คุตฺตวํโส ภิกฺขุ)

ขอบคุณค่ะพระคุณท่าน ไว้ว่างๆๆอุ๋ยจะไปกราบท่านคะ ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ ตอนนี้เรียบร้อยแล้วคะ พึ่ง
กลับมาจากแพร่ เห็นสังขารของย่าแล้ว พิจารณาอยู่นาน คนเราก็เกิด แก่ เจ็บตาย เป็นของธรรมดา
ส่วนเรื่องสามีนั้น ก็ปล่อยเขาคะ ถ้าเราถือเป็นเรื่องใหญ่ ก็ทุกข์ใจ ถือเป็นเรื่องธรรมดา ก็ปล่อยวาง
ก็เป็นเรื่องไร้สาระ ของคนที่สร้างกรรมชั่ว ราคะตัณหา เรื่องบางเรื่องอาจแก่ไขไม่ได้ แต่จะปล่อย และ วางได้ หากเราทุกข์ ก็จะทุกข์ตลอด มีทุกข์มีสุขเป็นเรื่องธรรมดา ปล่อยและวาง เท่านั้นที่จะทำให้เราเจอสุขคะ

หายไปหลายวันเลยนะคะ

ตอนนี้เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ หมายถึงใจเรานะคะ

ดีใจกับคุณอุ๋ยด้วยนะคะที่คิดได้แล้ว มีความสุขแล้วใช่ไม๊คะ ไม่ทุกข์เหมือนเมื่อก่อนเนอะ
คิดถึงนะคะ

คะคุณรออะไร และ คุณแม่ผู้อดทน วันเวลาช่วยได้เยอะคะ อย่าทุกข์ใจอีกเลยกับเรื่องแบบนี้
อาจมีบางที่แว๊บเข้ามา ก็อย่าให้เข้ามาในใจเรานาน ปลงสังขาร และความตาย คิดถึงกรรมไว้เยอะๆคะ
จริงอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ใครจะช่วยใครได้ มันขึ้นอยู่กับจิตใจของเราเอง
ส่วนคนอื่นถือเป็นส่วนประกอบและก็อาจบรรเทาความทุกข์ในใจได้บ้างในวันที่เราเหนื่อยท้อ แต่
แก่นแท้แล้วอยู่ที่ใจเราตะหาก รักมาก ทุกข์มาก ยึดติดมาก ก็ทุกข์มาก อย่าคิดว่าเป็นของของเราคะ
คิดไว้เสมอว่าไม่ใช่ของเรา เราตะหากที่เป็นของเรา รักตัวเรา ดูแลตัวเรา และ ลูกๆๆ ดีกว่าคะ
ขาดเขาเราคงไม่ตาย คิดไว้แบบนี้ คริๆ ก็ไม่เห็นมีใครตายนะเจ้าคะ ว่ามั้ย คุณรออะไร และคุณแม่ผู้อดทน ขอให้คุณรุ่งอรุณสู้ๆๆนะคะ วันไหนที่คุณปล่อยวางได้ คุณจะรู้ว่าโลกนี้มีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ
หากมีเวลาว่างอยากไปปฏิบัติธรรม และสละทางโลกด้วยซ้ำเจ้าคะ (ไม่ทุกข์ ไม่สุข วางเปล่า )

บางครั้งเรื่องราวในชีวิตของคนเรามีทั้งสุขและทุกข์ เราจะเลือกแบบไหน และทำใจให้อยู่กับสิ่งนั้น
และเมื่อเกิดขึ้นมาต้องยอมรับความจริง ทั้งที่ใจไม่สามารถที่จะรับได้แต่นั่นคือความจริง
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา หากเราไปยึดถือมั่นแล้ว เราก็จะทุกข์
แต่ในบางครั้งในบางเวลาจิตใจอ่อนไหว เราก็รับเต็มๆไปกับความทุกข์ มีทุกข์ ก็มีสุข ก็ขึ้นอยู่
กับใจของเรานั่นแระ แท้จริงแล้ว เราจะไปพึ่งใครที่ไหนไม่ได้นอกจากใจเราเอง เราทำใจของเรา
ให้เป็นที่พึ่งของเราเสียก่อน แล้วเราค่อยไปให้คนอื่นพึ่ง หากล้มแล้วลุก ล้มบ่อย ลุก บ่อย ก็
เป็นบทเรียนของเรา ทำให้เราเข็มแข็งและพร้อมที่ก้าวเดินไปทีละก้าวๆ ช้าๆ แล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
จะเกิดขึ้นกับเราเอง ใจของเราดี สิ่งรอบด้านก็ดี ดูอะไรล้วนดีไปหมด อย่าเอาอะไรมาผูกกับ
ใจเราเลย แล้วเราจะไม่ทุกข์ เจอแต่ความสุข ความสบาย ..

ไม่ว่าจะเป็น "ความทุกข์" ที่ "สาหัส" ขนาดไหน
ขอเพียง เรา "อดทน" ไว้ อีกเดี๋ยวมันก็จะ ผ่านไป
และ ไม่ว่าจะเป็น "ความสุข" ที่ มากมาย เพียงใด
ต่อให้ เรา "ยื้ดยุด" ฉุดดึงยังไง มันก็จะ "ผ่านไป" เช่นเดียวกัน!

หยุดเบียนเบียดผู้อื่นด้วยกาย วาจา ใจ อโหสิกรรมและให้อภัยทานต่อกันดีกว่า เวลาที่เหลืออยู่บนโลกใบนี้น้อยลงไปทุกที มอบความรักความเมตตาต่อกัน ยิ้มให้ตนเองและผู้อื่นอยู่เสมอ ชีวิตที่เหลืออยู่จะได้ไม่เศร้าหมองหดหู่และมีแต่ความสุขกาย สบายใจ*

ไม่รู้ว่าจะคอมเมนต์อะไร เห็นคุณอุ๋ยสุขใจก็ดีใจด้วยนะคะ^^

สู้ๆนะคะ

จริงๆวันนี้จิตตกนิดหน่อย ถือว่าเป็นบททดสอบคะ ตอนนี้สงบแล้ว ยิ่งเราเอาใจไปจดจ่ออยู่กับมัน
ก็ไม่มีประโยชน์รังแต่จะทำร้ายจิตเราให้เศร้าหมอง ให้มันแว๊บมา แล้วให้มันผ่านไปคะ ใจก็จะเป็น
สุข ทุกข์ให้รู้ว่าทุกข์ เด๋วมันก็ผ่านไป จริงมั้ยคะคุณรออะไร

สู้ๆคะ เราก็เป็นบ่อย แต่ลองสังเกตดูมันจะค่อยๆ ห่างขึ้นห่างขึ้น. อดทนได้มากขึ้นคะ สู้ๆนะคะ