ได้แต่งงานกะสามีมา 15 ปีไม่มีลูก จนสามีบอกว่าไม่ต้องมีอยู่กันสองคนตายายจนแก่ตายไปด้วยกัน...แต่มาวันนี้สามีบอก กำลังมีลูกกะผู้หญิงอายุ 22 ปี ทำงานกลางคืน จะคลอดปลายปีนี้ แต่ก้อยังรักดิฉันอยู่เหมือนเดิม แต่ขอให้ต่างคนต่างอยู่ อย่าไปยุ่งกะ ผู้หญิงคนนั้น (ปกติดิฉันจะเดินทางไปหาสามีบ้าง..แต่การทำแบบนี้คือบอกกลายๆ ว่าไม่ต้องไปแล้ว) ชีิวิตเหมือนเจอสินามิ โลกพลิกกลับชั่วข้ามคืน เหตุการณ์ตอนที่สามีไปติดหญิงคนนี้ จนทำให้ท้องดิฉันรับทราบหมดเพราะเค้าเล่า ดิฉันช่างซัก ก้อจะซักจนเล่าหมด เล่าแม้กระทั่งว่าหลงคนนี้มากๆ มากกว่าสมัยอยู่กับดิฉันอีก...และยังเล่าอีกว่ามีอะไรกันไม่ได้คุมไม่ได้ใส่ถุงยาง ดิฉันช๊อคมากเพราะดิฉันไม่มีลูกมันสังหรณ์ใจเลยห้ามเค้า เค้ากลับเถียงว่าไม่ติดหรอกเพราะเค้าดื่มจัด สูบจัด ไม่ติดลูกง่ายๆ ดิฉันทั้งห้ามทั้งร้องไห้ เค้าก้อไม่ฟังวางหูใส่ว่าไม่อยากคุยต่อ เพราะผู้หญิงคนนั้นรออยู่ (ตอนคุยกันเค้าไปสวีทกันที่ร้านกาแฟริมแม่น้ำ นั่งฟังเพลงพลอดรักกันอยู่) หลังจากนั้นดิฉันคุยกะเค้าตลอด เค้าถึงกับบอกดิฉันว่าถ้าเค้าจะแต่งงานที่โน่นก้อขอให้ดิฉันรับทราบว่าเพื่องานและอาชีพที่เค้ากำลังทำเท่านั้นเพราะเค้าอยากได้สัญชาติจะได้ซื้อที่ดิน ซื้อตึกลงทุนได้ ดิฉันช๊อคอีกเป็นรอบสาม รอบสี่ ใจมันสลาย แต่อกกลับร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสัก 100 กอง ตลอดเวลาที่คุยกันดิฉันใช้น้ำเย็นคุยด้วยดีเพราะต้องการได้ข้อมูล แต่มันกลับกลายเป็นหอกทิ่มแทงตัวเอง เค้าดิ้นรนทำบัตรประชาชนที่โน่นได้...ได้สัญชาติ ดิฉันงงไปหมดกับความสิ้นคิด และไร้ความคิดของเค้ามาก เหมือนคนโดนของอย่างแรง ที่ทำกันได้ขนาดนี้ (แต่ไม่ได้โดนของค่ะ) แต่มาสองเดือนที่แล้วเค้ามาบอกว่า ไม่อยากแต่งงานกะหญิงคนนั้นแต่ญาติๆของผู้หญิงไม่ยอมและเป็นพวกทหาร ตำรวจ เค้ากลัวโดนเก็บ มาบีบบังคับให้เค้าแต่งงาน เค้ากำลังเลี่ยงๆไม่แต่ง ดิฉันฟังแล้วชาไปหมด แต่ก้อไม่อยากซ้ำเติม ไม่่พูดซ้ำเติมว่ายังไง แต่ในใจหวาดระแวงว่าเค้าเอามาอ้างเพื่อจะได้แต่งงานได้สะดวกโดยดิฉันไม่ไ่ปโวยวายทำลายงานเค้าหรือเปล่า เพราะดิฉันสามารถทำได้เพราะเป็นเีมียแต่งถูกกฎหมาย แต่ไม่ทราบกฎหมายระหว่างประเทศว่าเราไปวีนที่บ้านเค้าเราจะผิดหรือเปล่า (แต่ไม่คิดจะทำหรอกค่ะ) นี่ก้อเพิ่งทะเลาะกันหมาดๆเพราะดิฉันทั้งแค้นทั้งเก็บกดทนไม่ไหวจึงระบายอารมณ์ใส่เค้า เค้าก้อโต้กลับมาว่าบอกแล้วว่าไม่เลิกไม่ทิ้งดิฉันแน่นอน ทำไมคุยไม่รู้เรื่อง ...และเค้าก้อสั่งว่าช่วงนี้เค้าปวดหัวไม่ต้องโทรหาเค้าอีก ดิฉันลองโทรเค้าไม่รับสาย..มันแค้นเหลือเกิน...ไปปฏิบัติที่วัดมาก้อดีขึ้น..แต่อารมณ์เหวี่ยงมากค่ะ แปรปรวนง่ายขึ้นแรง จะเย็นได้บางครั้ง...และยังตัดใจไม่ได้ค่ะ ยังไม่อยากเลิก...สามีก้อยืนยันว่าไม่ทิ้งไม่เลิก...แต่ดิฉันมาวิเคราะห์จากสิ่งที่เห็นๆ คิดว่าเค้าไม่เลิกแต่คงหายไปจากชีวิตดิฉันยาวนานแน่ๆ อาจจะไม่ติดต่อมาอีก เพราะไม่มีพันธะเรื่องลูกผูกกันไว้เลย ในขณะที่เค้าไปมีพันธะลูกกะหญิงคนนั้นที่พูดเต็มปากว่าหลงใหลอย่างมาก...ส่วนระยะเวลาที่เค้าอยู่ที่โน่นไม่มีกำหนดกลับค่ะเพราะกิจการบริษัทเดินไปได้ด้วยดี งานเข้ามาเยอะมาก ...สามีรักเด็กมาก เค้าจะรักลูกเค้ามากอย่างแน่นอนค่ะ..ดิฉันรู้ดี เวลานี้อยู่กะความทุกข์ที่ท่วมอก เอาธรรมะมาปฏิบัติดีขึ้นเป็นพักๆเท่านั้น...ใจมันปรุงแต่งว่าเค้าไปจากเราแน่นอนในเวลาไม่นานนี้ ทันที่ที่ลูกเค้าเกิด ใจเค้าอาจจะพลิกผันไปอีก อาจจะเปลี่ยนใจว่าเลือกครอบครัวโน้นแล้วตัดดิฉันทิ้ง ตรงนี้ที่ยังทำใจไม่ได้ซักทีค่ะ ไม่อยากอยู่แบบนักโทษประหารเลยไม่รู้เค้าจะเปลี่ยนวันไหน จะเลิกกะเราวันไหน เพราะสาเหตุหลักคือลูก ที่เป้นตัวผูกมัดเค้ากะผู้หญิงคนนั้้น...เห็นแววอยู่แต่ทำใจยากเหลือเกินค่ะ....

เข้ามาเพิ่มเติมค่ะ ล่าสุดสามีพูดสาบานว่าจะไม่หย่ากับเราและจะไม่ทิ้ง...ก้อได้แต่รับฟังในใจไม่เชื่อ เพราะหมดความมั่นใจและศรัทธา ปกติสามีเป็นคนดี เอาใจ ตามใจ ปรับตัวเข้ากะเราตลอดสิบปีที่ผ่านมาไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง อย่างมากก้อไม่คุยกันแล้วสามีก้อง้อ สามีเป็นพ่อบ้าน ดูแลทุกอย่างในบ้าน มีน้ำใจชอบช่วยเหลือคนอื่น มีความจริงใจกะเพื่อนๆ ถึงจะอารมณ์ร้อนแต่ก้อยืดหยุ่นปรับตัว มาวันนี้พลิกผันเปลี่ยนไป เราคิดว่าเค้าอยู่กับเราเค้าคงอึดอัดเพราะนิสัยเค้าบางอย่างเค้าต้องปรับมากเช่นการแสดงอารมณ์รุนแรงใส่เค้าจะไม่ทำทั้งๆที่เป็นนิสัยของเค้าก่อนมาคบกะเรา เค้าเปลี่ยนตัวเค้าเองไปมาก มาวันนี้เค้าได้ไป ประเทศนั้น(ไม่ขอเอ่ยว่าประเทศอะไรนะคะ) ประเทศที่สังคมคนรอบข้างทำผิดศีลเป็นเรื่องปกติ การแย่งสามีคนอื่น การเป็นเมียน้อย การมีลูกเพื่อผูกมัดคนไทยที่ไปทำงานให้มาเลี้ยงดูรับผิดชอบ เป็นเรื่องปกติ สามีเล่าว่าเพื่อนๆคนไทยในกลุ่มทุกคนเป็นแบบนี้หมด หลายคนเลิกกับเมียไทยเพื่อไปอยู่กะเมียทางโน้นกะลูก ก้อมี....ไม่มีใครไม่มีเมียทางโน้นซักคน...เราคิดว่าเหมือนปล่อยเสือเข้าป่า...เค้าอยู่กะสิ่งแวดล้อมแบบนั้น อารมณ์และนิสัยเดิมก้อหวนกลับมา..สามีเป็นคนเซ็กซ์จัด..แต่ที่เราเสียใจคือการนอกใจ..การไปปลดปล่อยอารมณ์กะโสเภณีเป็นไปได้ แต่การที่ถึงกับติดอกติดใจหลงใหลขนาดอยากได้เป็นแม่ของลูกนี่สิที่ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเราไร้ค่า ไม่มีคุณค่าเท่าโสเภณี่คนนึง...ซักถามเค้าบอกว่าดูเด็กคนนี้มานาน สามปีแล้วเห็นพฤติกรรมตลอดว่าวางตัวดีไม่ยั่วยวน ไม่ขายตัว สามีบอกว่าตอนเข้าไปจีบเล่นตัวมาก กว่าจะีจีบมาได้จนยอมไม่ง่าย สามีเล่าอย่างภาคภูมิใจ เราสลดใจมากๆ...เค้าภูมิใจกะการเล่นเกมของผู้หญิงคนนั้น...สามีเลยรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีค่าสำหรับเค้าที่ไม่ได้ใจง่ายเหมือนคนอื่น...อยากจะปรึกษาเพื่อนๆโดยเฉพาะคุณผู้ชายว่าเราไม่ได้อคติกับหญิงคนนี้ใช่มั๊ยที่เรารู้สึกว่าเธอเล่นเกม แบบมาเหนือเมฆ รู้จุดผู้ชายแบบสามีเราว่าต้องเล่นตัวถึงจะดูมีคุณค่าและทำให้สามีหลง...แค่เธอเอาเสื้อผ้าเค้ามาซักให้ครั้งแรกของการอยู่ด้วยกันสามีเล่าว่าเซอร์ไพรซ์ไม่นึกว่าเธอจะทำให้เค้าขนาดนี้...เอาอกเอาใจเก่ง..รู้ใจทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่อง....เรางงมากๆกะการที่สามีเราดีใจ ภูมิใจกะทุกอย่างที่เธอทำให้ทั้งๆ ที่ก้อเป็นสิ่งที่เราก้อทำให้ไม่เคยบกพร่องอยู่แล้ว...เราดูแลสามีอย่ีางดีเหนื่อยแค่ไหนก้อสู้ อดทน ขอให้เค้ามีความสุข...ไม่กล้าทะเลาะด้วยเพราะไม่อยากให้ไม่สบายใจ เพื่อนๆยังแซวว่าเหมือนเมียทาส...ซึ่งยุคนี้ไม่มีแล้ว...เราไปดูดวงมาหมอดูบอกดวงเราเป็นดวงแม่ม่าย...จิตตกเหลือเกินมองไปข้างหน้ามันเห็นแต่การต้องแยกกัน...สามีไม่กลับมาอยู่ด้วยแน่นอน...เพราะเค้ารักลูกมากเค้าเลือกลูกแน่นอน และคงไม่พรากลูกมาจากแม่ที่เค้าก้อรักเหมือนกัน ยิ่งอยู่กันไปนานๆยิ่งผูกพัน ทิ้งกันไม่ได้ ตัดไม่ขาด ลูกเป็นตัวยึดด้วย แล้วเราละไม่มีลูกไม่มีอะไรเลย เคว้งคว้างมากๆค่ะ เหมือนโลกนี้เป็นสีเทา....

เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ คุณรุ่งอรุณ เข้มแข็งไว้นะคะ ลองอ่านประสบการณ์จากท่านอื่นดู คุณจะรู้ว่าโลกนี้ยังน่ารักเสมอ

เข้ามาระบายต่อค่ะ...ได้ข่าวสามีมีความสุขกะเมียน้อยโดยไม่รู้สึกผิดอะไรเลย...เพราะเพื่อนฝูงสังคมคนที่นั้นสนับสนุนให้กำลังใจเค้าประมาณว่าเป็นห่วงว่าเมียทางนี้(คือเรา)จะไปทำให้สามีเดือดร้อนรึป่าว...ไม่รู้คิดกันได้อย่างไร....และเพื่อนบ้่านก้อดูแลห่วงใยเมียน้อยทีท้องเป็นกำลังใจให้กันเพราะเธอยังเด็ก ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร....กลายเป็นเราเป็นนางมารไปเลยถ้าเราไปหาสามีเพราะคิดถึงเราจะกลายเป็นมารขัดขวางความสุขไปทันที....อนิจจาจริงๆค่ะ...สลดหดหู่ใจมาก...คนสนับสนุนกันให้ทำบาปและกลายเป็นแฟชั่นแข่งกันด้วยเมียน้อยใครจะสวยกว่า เอ๊าะๆกว่าแสดงว่าคนนั้นเก่ง...ยิ่งรู้ยิ่งขยะแขยง...เหมือนเมืองคนบาป...แค่ได้ยินว่าสามีเอาใจเมียน้อยแบบออกนอกหน้าประมาณว่าไปทำงาน ไปไหนพาไปด้วยเพราะต้องการอวด สามีหลุดปากมาครั้งนึงว่าพาเมียน้อยไปเดินแล้วภูมิใจเพราะคนมองเมียน้อยจนเหลี่ยวหลังเพราะเธอสวยขาวมาก จนสามีหึง...เราพูดจนสามียอมส่งรูปมาให้ดูอยากรู้ค่ะว่าสวยจริงมั๊ย พอเห็นแล้วต้องงง เพราะหน้าตาก้อธรรมดาจัดว่าน่ารักแบบไม่ได้สะดุดอะไรมาก พอบอกไปว่าไม่เห็นสวยเลย สามีบอกว่าถ่ายรูปไม่ขึ้น...ให้เพื่อนๆเราดู เพื่อนก้อว่าธรรมดาแต่หุ่นออกไปทางเหมือนในเวปโป๊ เพราะจะแต่งตัวโชว์ร่องอก เลยเข้าใจแล้วว่าหลงใหลอะไร......เราคงต้องยอมแพ้กามตัณหาหน้ามืดของสามีที่หลงแต่เรื่องนี้และท่าทางจะจะยาวนานเพราะกลายเป็นครอบครัวผูกพันกันอีกแบบด้วย...เราก้อเขียนวนเวียนซ้ำซาก...มันทุกข์ค่ะ....พยายามหาทางให้ใจนิ่ง พยายามปฏิบัติตลอด แต่พอได้ข่าว พอมีเรื่องราวเข้ามาทีก้อทุกช์โหมกระหน่ำ...

หากเป็นเรานะ ถ้าสามีไปกับทางโน้นขนาดนั้นแล้ว ก็ขอหย่าขาดจากันเลยค่ะ
แบ่งทรัพย์สินสมรสกัน เข้าทำกับเราขนาดนี้ ไม่รู้จะรั้งไว้เพื่ออะไร
เลิกกันให้จบๆ ไป แล้วจะอยู่คนเดียวไปเรื่อยๆ หรือจะเปิดใจรับคนใหม่
ที่พร้อมจะรักและอยู่เคียงข้างเราตลอดไปดีกว่าค่ะ

รูปแบบของความทุกข์ที่ภรรยาแต่ละคน แต่ละครอบครัวเจอย่อมแตกต่างกันไป แต่มันก็เป็นความทุกข์ที่ทำให้ต้องเจ็บปวดกันทั้งนั้น สิ่งที่คุณรุ่งอรุณเจอก็หนักหนาไม่น้อยไปกว่าคนอื่นเลยเช่นกัน เห็นใจจริงๆค่ะ

ถามใจตัวเองก่อนค่ะว่า ทนรับสภาพแบบนี้ได้ไหม เพราะคุณก็ต้องเจออะไรที่มันมากขึ้นไปกว่านี้แน่นอน เพราะเขากำลังมีครอบครัวใหม่ กำลังเห่อที่จะมีสมาชิกใหม่เพิ่ม แถมยังอยู่ไกล นานๆจะกลับมาที่นี่ทีนึง (กลับมาเยี่ยมคุณ หรือญาติๆใช่รึเปล่า) หรือจะไม่กลับมาถ้าไม่มีธุระจำเป็นคะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คุณทนได้ไหมกับการรอคอยที่ดูเลื่อนลอย ถ้าทนไม่ได้ แล้วจะอยู่ลำพังตัวคนเดียวได้ไหม สถานะทางการเงินไหวหรือเปล่า หลายคนที่ประสบปัญหาอยากเลิก แต่ติดที่เรื่องการเงิน ทำให้จำใจต้องทนอยู่ต่อไป

ดิฉันไม่เคยสนับสนุนให้คู่สามีภรรยาต้องเลิกกัน เพราะกว่าจะรักกัน สร้างเนื้อสร้างตัวกันมาได้ หลายคู่ฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย ปัญหานี้ก็เป็นบททดสอบชีวิตคู่เช่นกัน จู่ๆจะให้บุคคลที่สามมาชุบมือเปิบ แย่งชิงไป ทำให้ครอบครัวต้องแตกร้าว ลูกต้องกลายเป็นเด็กไม่มีพ่อ ภรรยากลายเป็นแม่หม้ายจำเป็น มันง่ายเกินไปหรือเปล่า แต่ขณะเดียวกัน ถ้าหากทนรับสภาพไม่ไหว ก็ต้องถอยออกมาตั้งหลักใหม่เหมือนกัน อยู่ที่แต่ละคนจะตัดสินใจค่ะ บางครั้งการฝืนทนก็ไม่ใช่ทางออก แต่บางคนก็ไม่ต้องการหย่าเช่นเดียวกัน คุณเองเท่านั้นที่รู้ใจตัวเองดีที่สุด ลองค่อยๆคิดเปรียบเทียบข้อดีข้อเสียเสียก่อน แล้วจึงตัดสินใจค่ะ ชีวิตเป็นของเรา สุขหรือทุกข์อยู่ที่เรากำหนดค่ะ

การนั่งสมาธิจะช่วยลดความเครียดลงได้ค่ะ ทำจิตใจให้ผ่องใสก่อนแล้วจะมองเห็นทางออกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะคุณรุ่งอรุณ เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกเห็นใจนะคะ เท่าที่ดูตอนนี้คุณมีทางเลือก 2 ทางคือจะยังคงเป็นสามีภรรยากันต่อไป หรือจะปล่อยเค้าไป

ถ้ายังเป็นสามีภรรยากันต่อไปโดยที่สามีคุณกำลังจะมีลูกกับผู้หญิงอีกคน คุณน่าจะเป็นทุกข์มาก เพราะคุณเองก็ช่างซัก และสามีก็ช่างเล่าได้ทุกอย่าง คุณบอกว่าไม่อยากเลิก และสามีเองก็ไม่ได้คิดจะเลิกกับคุณ แต่ถ้าการอยู่ด้วยกันต่อไปจะทำให้คุณมีแต่ความทุกข์ ทุกข์ที่ต้องช้ำใจเพราะนั่งเปรียบเทียบทุกเรื่องทุกอย่างกับผู้หญิงคนนั้น ทุกข์ที่คุณจะค่อยๆ เริ่มรู้สึกเป็นส่วนเกิน เป็นคนอื่น เพราะเค้ากำลังจะมีลูก กำลังจะสร้างครอบครัวด้วยกัน แม้คุณจะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายและมาก่อน ความจริงข้อนี้ก็ไม่ได้ช่วยทำให้ทุกข์เหล่านี้ลดน้อยลงไปได้

คุณอยู่กันมานาน 15 ปี ยังไงก็ยังมีความผูกพันกัน หากคุณยังอยากจะติดต่อพูดคุยเป็นเพื่อนกับสามีคุณต่อไป ก็น่าจะพอทำได้ แต่อาจจะต้องใช้เวลาซักพักก่อน ตอนนี้พึงรักษาจิตใจของคุณเอง อย่าให้ตกต่ำ อย่าให้จม ซึมเศร้าหดหู่ เห็นคุณบอกว่าได้ไปปฏิบัติที่วัดมาบ้าง น่าจะพอเข้าใจเรื่องนี้ได้ ออกไปทำบุญทำทานเพื่อให้จิตเป็นกุศล มีความสุข แล้วก็แผ่เมตตาออกไปโดยไม่มีประมาณ หรืออาจจะออกไปช่วยเหลือคนอื่นที่เค้าด้อยโอกาสและขาดแคลนปัจจัยอีกหลายอย่าง นี่ก็เป็นเรื่องดีที่จะช่วยให้คุณไม่ต้องจมอยู่กับปัญหาของตัวเอง ออกไปเห็นปัญหาของคนอื่นและยังได้ช่วยเหลือพวกเค้าบ้างตามกำลัง จะทำให้คุณรู้สึกดีกับตัวเอง รู้สึกว่าชีวิตตัวเองยังมีค่าอยู่อีกมาก ค่าของคุณอยู่ที่ตัวคุณเลือกที่จะทำสิ่งต่างๆ นะคะ อย่าให้การตัดสินใจเลือกหรือไม่เลือกอะไรของสามีคุณมาเป็นตัววัดคุณค่าของคุณ มันไม่เกี่ยวกันเลย

ค่อยๆ ทำใจ ปล่อยวางทีละเล็กละน้อย ค่อยๆ ปล่อยเค้าไป โดยเห็นตามจริงว่า แม้วันนี้เราจะยังไม่ได้จากกันจริงๆ เราก็ต้องตายจากกันในวันหนึ่งอยู่ดี แต่นี่มีเหตุปัจจัยมาทำให้เค้าต้องจากเราไปเร็วขึ้นเท่านั้นเอง อวยพรให้เค้ามีความสุขกับครอบครัวใหม่ที่เค้ากำลังสร้างจะดีกว่า วันนึงที่คุณมีความสุขกับการที่เค้าไปมีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่คุณได้ด้วยใจจริง ทุกข์ที่คุณมีอยู่นี่ก็จะมลายหายไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ แม้ว่ามันไม่ง่าย แต่ก็มีคนที่เคยทุกข์ เคยผ่านอะไรๆ แบบคุณหรือมากกว่าคุณมาแล้ว วันนี้เค้าก็เลือกเดินทางที่ดีขึ้นได้ :)

"วันก่อนเมื่อคุณยังไม่อกหัก ก็มีใครบางคนอกหักมาก่อน
วันนี้คุณกำลังอกหัก ก็มีใครบางคนหายเศร้า ทำใจได้ไปล่วงหน้าแล้ว
พรุ่งนี้ถ้าคุณสดใสได้เหมือนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง
ลืมความเศร้าจากอาการฟูมฟายเพราะเสียของน่ารักน่าใคร่
ก็จะมีใครบางคนมารับช่วงแทน
โศกเศร้า อาลัยอาวรณ์ ราวกับไม่อาจผ่านทางลำบากได้สำเร็จ
โลกเป็นอย่างนี้มานานเต็มที
แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกว่าเป็นของน่าเบื่อหน่าย" - ดังตฤณ

เห็นด้วยกับคุณมะกอกมะนาวค่ะ เรามาคนเดียวไปคนเดียว โลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นของเรานอกจากบุญและบาปที่ติดตัวเราไป ขอเอาใจช่วยค่ะ