สวัสดีค่ะคุณทักทาย และเพื่อนๆในwaveนี้ ตอนนี้มีปัญหา ทุกข์ใจม๊ากหาทางออกไม่ได้
คือสามีของดิฉันเขาไปมีคนอื่นหลังจากที่เราแต่งงานกันมา 5 ปี แต่เขาไม่ยอมรับค่ะ ปฏิเสธอย่างเดียวทั้งที่เขาไม่กลับบ้านแทบทุกคืน ออกจากบ้านไป3-4 ทุ่มกลับเข้าบ้าน 1-2 โมงเช้าแล้วก็ออกไปทำงานถามเขาเขาก็บอกไปนอนบ้านเพื่อน เราสองคนทะเลาะกันแทบทุกวันเป็นแบบนี้มา 4 เดือนแล้ว
ดิฉันควรทำอย่างไรดีค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องพึ่งพาเขาทางด้านการเงินน่ะค่ะ

ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้แล้วหละค่ะ ใจเค้าไม่ได้อยู่กับเราแล้ว

ตอนนี้แนะนำว่าอย่าทะเลาะกับเค้า ยังดีที่เค้ายังกลับเข้าบ้าน
ยิ่งเราทะเลาะกับเค้า เค้าก็ยิ่งไม่อยากอยู่บ้าน

ลองเปลี่ยนพฤติกรรมดูค่ะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้น แต่งตัวสวยๆทำตัวสวยๆดู
และเริ่มหางานทำค่ะ จะได้ไม่ต้องพึ่งเงินเค้า

คราวนี้คุณไม่ต้องตามเค้า ให้เค้าสงสัยในตัวคุณแทน ว่าทำไมคุณไม่ตาม
เค้าจะไปไหนปล่อยเค้าไป ไม่ว่าจะทุกข์แค่ไหน ฝืนยิ้มไว้ ทำตัวมีความลับกับเค้าบ้าง

เวลามีโทรศัพท์มา ไม่ว่าจะโทรศัพท์ใคร ให้เดินออกมาคุยข้างนอก ถ้าเค้าถามใครโทรมา บอกแค่ สรรพนาม เช่น เพื่อน พี่ พอ ไม่ต้องเอ่ยชื่อ

ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านตลอด ก่อนเค้าออกจากบ้านเราก็ออกก่อนซะเลย ออกไปเที่ยวกับเพื่อน
เค้าถามว่าไปไหน ยิ้มกับเค้า แล้วบอกไปเที่ยวกับเพื่อน เค้าอยากไปไหนก็ไป เราไม่ว่าแล้ว

แต่อย่าพูดแบบประชดนะ ให้ทำเสมือนเราไม่แคร์ไม่ทุกข์อะไรกับเค้าแล้ว

ลองอยู่อย่างมีความสุขโดยไม่มีเค้า แล้วเค้าจะหันกลับมามองคุณแทน

เอาใจช่วยค่ะ

ยอมรับความจริงนะครับ ไม่ต้องรู้เหตุรู้้ผลหรอก คือมีควันแล้ว
มีความร้อนขึ้นแล้ว มีไฟแน่นอนแล้ว ไม่ต้องสงสัยหรือไป
พยายามอยากรู้ให้ได้ว่า มันอาศัยเชื้ออะไร เปรียบเทียบ
คล้ายๆ กับใจเราตอนนี้ ทั้งทุกข์ทั้งร้อน กระวนกระวายใจ
ไม่เป็นสุขขนาดนี้ มีใครบ้างจะนั่งพิจารณาไฟกำลังรุกกำลัง
ไหม้เผาตัวเผาใจ ไม่จำเป็นนะครับ

ไม่ต้องไปสนใจว่า เป็นใคร อะไร ที่ไหน อย่างไร หรือถาม
เพื่อเอาแต่ไล่จับควัน จับลมๆ แล้งๆ ให้ใจเจ็บแพลงๆ ไปเท่านั้น

วอดวายหมดพอดี ตั้งสติเราไม่ใช่คนแรกที่ต้องเจ็บ ต้องเสียใจ
คิดเสียว่า เอาแล้วตาเราบ้างแล้ว คนอื่นเขาร้องเขาเจ็บมาก่อน
มันมาถึงเราเสียแล้ว เหมือนๆ กันหมด คนเจ็บมีเป็นร้อยเป็นแสน
คนช้ำมีเป็นล้านๆ คิดว่าทำบุญมาดีพอไหม จะได้สมหวังจาก
คนเป็นหมื่นเป็นพันพิจารณาดูนะครับ

อย่างแรกใคร อะไรที่ไหน อย่างไร ทำไม เลิกลืมมันไปซะ
สองแล้วทำไมผู้ชายมัน....อย่างนี้ ทำไมเขาถึง.....กะเราแบบนี้
นี้ก็เลิกไม่ได้ช่วยให้เรามีสติ หรือพลิกใจมาดูแลตัวเองได้เลย

ช่วยตั้งสติ ถ้าลำบากจริงๆ ไม่ได้หลอกลวงก็ หันหลังกลับไปพึ่ง
พิงญาติพ่อแม่พี่้น้อง แบกหน้าแบกน้ำตาไปยอมรับความจริง
ดีกว่ามาทนเจ็บทนเหงาอยู่ลำพัง มีคนที่รักคนที่สงสารและเมตตา
เห็นใจรอเราอยู่ ก็กลับไปตั้งหลังพักใจชั่วคราว

ยิ่งต้องพึ่งพิงเรื่องเงินทองไม่เคย ไม่ค่อยได้ช่วยเหลือตนเอง
ก็ต้องทิ้งต้องลืมอดีตที่ผ่านมา เริ่มต้นชีวิตใหม่

อะไรก็ต้องหยิบอะไรก็ต้องยอม ขยันอดทน อุบาสิกา แม่ชีที่ปฏิบัติดีๆ
กินน้อยอยู่้น้อย เคร่งครัดอดๆ ไม่ฉันไม่กินก็ยังอยู่ได้ มีความสุข
ความสงบไม่ต้องโกรธต้องเคือง ไม่ต้องน้อยใจต่ำใจ ไม่ต้องเหงา
ไม่ต้องเดียวดาย มามอบกายถวายชีวิต มุ่งสู่พระสัทธรรม
หักรักหักหลง ปลงตกชีวิต ติดกรรมไว้กี่มากน้อย ให้พระธรรมชำละ
ล้างสะสางจนกว่าจะร่มเย็นเป็นสุข อุบาสิกาหลายคน ในนี้ก็เจอ
ก็ประสบทุกข์ก่อน แล้วถึงเห็นธรรมทั้งนั้น อย่างน้อยก็มีคนในนี้
เป็นเพื่อนอยู่แหละครับ อย่าเสียเวลา ชีวิตเป็นหนี้ของพ่อแม่
ลูกผู้ชายบวชทดแทนได้ ลูกผู้หญิงก็ถือศีลบวชผ้าขาว อบรม
กายวาจาใจตนเองใหม่ เริ่มต้นใหม่ ทั้งทางโลกทางธรรมก็ได้

เราไม่ได้เป็นหนี้เป็นขี้ข้าเขา เขาเองก็ไม่ได้เป็นขี้ข้าจะมาเลี้ยง
จะมาดูแลตอบแทนอะไรเรา เขาก็มีพ่อมีแม่ มีทุกข์มีสุขไปตาม
เรื่องตามราวของเขาๆ ก็ต้องแสวงหาเงินทอง ยิ่งกว่าหาธรรม
แล้วเราละ ถึงเวลานี้ จะหาเงินก่อน หาเขาก่อน หรือหาตัวหาตน
หาธรรมเสียก่อน ถึงเวลาแล้วนะครับอดทนนะ เอาศีลเอาธรรมนะ
แล้วก็จะผ่านไปได้แน่นอน มีสติไหว้พระสวดมนต์ พุทโธๆ ในใจ
อย่าให้ขาด ท่องๆๆ ฟังใจฝากใจไว้กับธรรมนะครับเจริญพร ^^

ลำบากตอนที่ต้องพึ่งเงินเขานี่แหละ มันทำให้เหมือนน้ำท่วมปากที่จะตัดสินใจยาก
ข้อมูลน้อยเลยไม่รู้จะแนะนำอย่างไรดี สู้ ๆๆ แล้วกัน

ขอบพระคุณท่านพุทธฎีกา คุณlovejungและคุณมานิตาที่ให้คำแนะนำและกำลังใจ คุณมานิตาค่ะ ก่อนแต่งงานดิฉันเคยทำงานแต่หลังจากแต่งงานได้2ปีสามีย้ายกลับมาบ้านเกิด (สามีกลับดิฉันอยู่บ้านเดียวกันค่ะ)สามีกลับมาก่อน1ปี แล้วมีเด็กผู้หญิงโทรมาหาดิฉันถามว่าเป็นแฟนพี่เขาใช่ไหม ดิฉันตอบว่าใช่เด็กคนนั้นร้องให้และได้ยินเสียงทุบตีคิดว่าสามีเราคงนอนอยู่ข้างๆเพราะตอนนั้นประมาณตี2แล้ว หลังจากนั้นเราจะเลิกกันแล้วแต่สามียอมกราบดิฉันแล้วขอร้องให้กลับมาอยู่ด้วยกันเขาบอกเลี้ยงเราได้และจะไม่ให้เกิดเหตุแบบนี้ขึ้นอีกด้วยความรักดิฉันยอมกลับมาอยู่กับเขา ภายใน2ปีนี้เราได้ปลูกบ้านในที่ดินของแม่ดิฉันและได้ออกรถยนต์อีกคันสามีใช้คนละคันแต่เขาก็รับผิดชอบทุกอย่างไม่เดือดร้อนเรื่องการเงินแต่สามีชอบกินเหล้าแล้วก็เที่ยวกลางคืนมีทะเลาะกันบ้างแต่ไม่รุนแรง เพราะดิฉันอดทนมาตลอดคิดว่าอย่างน้อยเขาก็กลับมานอนบ้านแต่หลังจากปีใหม่มานี้เขาไม่กลับบ้าน เขาบอกว่าถ้าเขาเป็นดิฉันสามีมีความรับผิดชอบทุกอย่างจะไปไหนก็จะปล่อยให้ไปจะนอนที่บ้านให้สบายใจ แต่เขาไม่คิดถึงหัวอกเราเลยความเหงาทำให้ดิฉันทุกข์มากตอนนี้หวังพึ่งธรรมะอย่างเดียว ฟังและอ่านธรรมะแต่ยังไม่เคยไปปฎิบัติ มีที่ไหนบ้างค่ะช่วยแนะนำหน่อย ดิฉันลืมบอกเราไม่มีลูก อาจเป็นเพราะแต่งงานตอนอายุมากแล้ว ตอนนี้อายุย่างเข้า40 แล้วค่ะสามีอายุเท่ากันค่ะ

สวัสดีค่ะ เข้ามาอ่านเจอพอดี ไม่ต้องกังวลค่ะ ในบอร์ดนี้เพื่อนเยอะ ชอบคำแนะนำของคุณ love jungน่ะค่ะ แต่ต้องใช้ความเข้มแข็งมากหน่อย เข้มแข็งที่จะไม่ทำหน้าอมทุกข์ให้เค้าเห็นนะคะ ออกไปหางานทำ แต่งตัวสวยๆ ไม่ต้องสนใจว่าเค้าจะไปจะมา เราแค่ทำหน้าที่ของภรรยาให้ครบถ้วน อย่าให้ขาดตกบกพร่อง แค่นั้น พอค่ะ ทำบุญให้ทานสวดมนต์ นั่งสมาธิ บ่อยๆ ทำที่บ้านก็ได้ค่ะ ถ้าไม่สะดวกไปวัดลองหาอ่านบทความธรรมะดีๆในเวบนี้มีเยอะค่ะ อ่านแล้วไม่เครียดดี อย่าดูละคร อย่าฟังเพลงเศร้าเพราะมันจะอิน แล้วเราจะฟุ้งซ่าน ลองทำดูนะคะ สู้ๆค่ะ

แย่จังค่ะวันนี้ใจไม่สงบเลยเครียดมาก ไหว้พระสวดมนต์ผิดๆถูกๆ เขาไปอีกแล้วแถมปิดเครื่องด้วย ท่องพุทธโธแล้วก็ไม่สงบชักที

ซ๊อคเลยค่ะ สามีมาบอกทำผู้หญิงท้องตอนนี้ได้ 4 เดือนแล้ว และมาขอจะดูแลเขาจนกว่าจะคลอดจะไม่ยอมทิ้งเราเด็ดขาด ตอนนี้ซ๊อคทำอะไรไม่ได้ตัดสินใจอะไรไม่ได้

ขอบคุณสำหรับทุกข์กำลังใจและคำแนะนำดี..ดี ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้วค่ะจบสินความสัมพันธ์กันที่ ตกลงกันแล้วเขายกบ้านให้อย่างเดียว ทรัพย์สินทั้งหมดเขาเอาหมดแม้แต่เงินในบัญชี รวมทั้งรถ 2 คันด้วย หย่ากันด้วยดี ยอมกินเกลือดีกว่ากินน้ำตาค่ะ ตอนนี้ทุกข์หวังว่าชักวันคงจางหายไป ขอกำลังใจจากทุกๆคนด้วยน่ะค่ะ ตอนนี้ฝากใจไว้กับธรรม อย่างท่านพุทธฏีกาบอกค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ...ฟ้าใสหลังยามฝนตกย่อมสดใสเสมอค่ะ..ล้มได้..ร้องไห้ฟูมฟายให้พอ...แล้วลุกขึ้นยืนให้ไว..พอเรามีแรง..เราก้อจะเห็นหนทางที่ดีๆได้เองค่ะ...สู้ให้ได้นะค่ะ...

ความสุขในปัจจุบัน มันอยู่ที่ใจ เช่นเดียวกับความทุกข์
เปรียบไปก็เหมือนกับเจ้าหนี้ที่มีชีวิต เหมือนวิบากกรรม
ตามล้างตามผลาญ รอยยิ้มและความสุข! ของเรา

เข้ามายึดทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเรา ไม่แพ้คนเคยรักของเราเลย
พุทธฏีกามองว่า โชคดีนะ ถ้ามองว่าเป็นการ สละออกได้เสียสละใน
สิ่งที่คนส่วนใหญ่หลงยึดถือและเสียไปไม่ได้ เราไม่ต้องพยายามอะไรมาก
สิ่งต่างๆ ที่เรายึดถือมันก็มาให้เราสละออกไป ยังพอสุขได้นะครับ มองมันขำๆ ชิวๆ
เราลองมองย้อนกลับไปดู บัญชีเ่ก่าๆ

เรามาตัวเปล่าไม่มีใคร ถึงเรายังเป็นหนี้ แม้ยังหารายได้ไม่ได้
หนี้ชีวิตที่ติดพ่อแม่ก็ยังไม่ได้ใช้ ยังมีหนี้หัวใจที่ต้องชำระสะสาง!

มาอย่ารอช้าเมื่อมันจบลงแล้ว ก็มากอบกู้สถานการณ์กันดีกว่า
โอกาสกำลังรอเราอยู่ข้างหน้า ถ้าเราไม่จมอยู่แต่ในหลุมข้างหลัง
คนผิดหวังสูญเสียพลัดพรากจากคนรักความรัก ก็เหมือนพลเมือง
เปรตบ้างคือรอความหวังลมๆ แล้งๆ มีความสุขแบบข้างขึ้นข้างแรม
แบบว่าถ้าไม่เลิกไม่จบ ก็ยอมอดยอมทน รอเขามาคอยเขาไป^^

ไม่ก็เป็นพลเมืองอสูรกายยักษ์มาร โกรธแค้นชิงชัง อ้ายอีมนุษย์
ชายหญิงเหล่านั้นที่ทำกับเราเจ็บช้ำน้ำใจ อดอาฆาตพยาบาทหรือ
จ้องทำลายร้างสาปแช่งอยู่เช้าเย็น

มาเป็นพลเมืองที่ ใจสูง กว่าความเศร้าโศกเสียใจ สูงกว่าความทุกข์
ทรมาน ความคับแค้นใจ ความอาฆาตพยาบาทใดๆ ทั้งปวง ไปไหม^^

ก่อนอื่นต้อง 1.ส่งรูปถ่ายกี่นิ้วก็ได้ ที่ยิ้มออกมาจากใจ ส่งย้อนเข้าไป
แปะไว้ข้างในใจ มองให้เห็นใบหน้าตัวเราเองยิ้มบ่อยๆ หลายๆ ใบ
ลองนึกตามดู ถ้าจะนึกรอยยิ้มที่เกือบหัวเราะได้ก็ยิ่งดี ยิ่งมีความสุข
ก็ส่งรูปอย่างนั้น เ้ข้าไปแปะไว้ในใจ^^

2.ทำพาสปอร์ตเป็นพลเมืองใจสูง เน้นเสียงลากยาวๆ สูงงงงงงงงงง
ด้วยนะครับ อันนี้ทำยากหน่อย ต้องกรอก คำขอบคุณ และความรู้สึก
ที่ให้อภัยกับคน กับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้เราได้กลับมารักตัวเอง
คนหาตัวเอง เรียนรู้จัก กายใจ ตัวเราเอง^^

บางคนที่ผิดหวังในความรัก ผ่านไปนานแล้ว ก็ยังมีอุปสรรคต่างๆ มากมาย
นั่นให้รู้ไว้เลยว่า พวกนั้นเขาลักลอบเข้าเืมืองใจสูงผิดกฏหมาย 55

ถ้ายังให้อภัยไม่หมด ยังขอบคุณไม่เป็น แปลว่าเรายังต้องเป็นพลเมือง
ประเภทไหนครับ เนาะหากไม่สูงก็ต่ำแน่นอน แต่ข่าวดีๆ พอดีรัฐเขา
ทำถนนตัดผ่าน คือระหว่างรอขอ วีซ่าพลเมือง ใจ(ฉัน)สูง อ่านชั้นสูง ^^
คือระหว่างรอ เราจะแวะเปรตแลนด์ ยักษ์แลนด์ก็ไม่ผิดกฏหมายอะไร
คนที่วีซ่าผ่าน มาได้เป็นพลเมืองใจสูงได้

เพราะให้อภัยและขอบคุณได้ด้วยใจจริงๆ ครับ นำรูปถ่ายและหมั่นกรอก
คำขอบคุณและให้อภัยลงไป เรื่อยๆ เท่านี้แหละ ไม่นานวีซ่าผ่านรับรอง
ก็ขอเอาใจช่วยให้เลื่อนมาเป็นพลเมืองใจสูงไวๆ นะครับเจริญพร^^





ป.ล. เลือกทำมาค้าขาย อย่าอายทำกิน ได้พาสปอร์ตแค่ทำรูปอย่างเดียว
ค้าขายอะไร ก็ขึ้นถ้ายิ้มเป็นยิ้มเก่ง เงินทองเป็นของทุกคนที่ขยัน
อยากรวยให้ทำทาน อภัยทานนี้ก็ รวยนะ อยากสวยให้รักษาศีล
อย่างฉลาดให้ภาวนา ไว้พอวีซ่าผ่านแล้ว จะมาแนะนำภาวนาเล็กๆ
น้อยๆ ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้เป็นที่พึ่งนะครับเจริญพร

เป็นกำลังใจให้นะคะ


ขอให้สิ่งดีๆเกิดขึ้นกับคุณในปีใหม่นะคะ