เกลียดมากๆเลยค่ะเวลาที่ต้องฝันเห็นเค้าคนนั้น

ไม่อยากฝันอะไรเลยเพราะตื่นมาแล้วจิตตก แย่มากๆเลยค่ะ

แย่มากเลยค่ะตรงที่เราควบคุมไม่ให้เราไม่ฝันได้นี่สิคะ เห้ออออ

แย่มากๆเลยค่ะ พอฝันมาละจิตกก็ตก

ทำให้รู้สึกเศร้าอีก

ห้ามยากมากเลยค่ะความคิดเนี่ย

เรื่องนี้เราไงประสบการณ์ตรง

ตอนเราชอบเขานะ เราก็ฝันถึงเขา แค่เห็นไกลๆได้คุยห่างๆในฝันก็อิ่มเอิบ

พอตอนรู้ว่าเขาชอบคนอื่นแล้วสิ...รู้สึกเหมือนฟ้าถล่มเลย

ทีนี้ก็ยังฝันถึงเขาไม่เลิกรา เพราะใจมันวนเวียนคิดแต่เรื่องเขาอยู่แทบตลอดเวลาไงล่ะ

มันก็เก็บไปฝันอ่าใช่มะ ทีนี้พอฝันถึงก็สะดุ้งตกใจตื่น
เป็นอย่างนี้ตั้งไม่รู้กี่วันกี่คืน นานแค่ไหนนะกว่าจะทำใจได้..จำไมไ่ด้เลยว่าทำใจอยู่นานเท่าไร

ฝันถึงเพราะคิดถึงน่ะล่ะค่ะ
ทำใจ ฝึกฝน จดจ่อกับกายเราเองมันจะช่วยได้ค่ะ มันจะผ่อนลง คลายลง
จดจ่อกับกายเรา เช่น ภาวนาพุทโธ อยู่กับลมหายใจบ้าง,ภาวนา เช่น เกศา โลมาฯลฯ
สังเกตการเคลื่อนไหวของร่างกายเรา พิจารณาอาหาร ฯลฯ
วันทั้งวันให้มีแต่เรื่องกายของเราเอง

ใจมันจะถอนจากความคิดถึงเขาได้ล่ะค่ะ มันดีขึ้นจริงๆ

เอาใจช่วยนะคะ อีกอย่างที่อยากให้พิจารณามากๆๆ
ก็คือ ไม่ว่าจะความรักหรือความเกลียด ล้วนแต่ทำให้เรากับเขายังต้องผูก(ไม่รุ้จะเรียกอะไรคะ เรียกไม่เป็น) แบบว่า ยังต้องพบต้องเจอกันน่ะค่ะ

ทำใจกลางๆไม่จองเวรด้วยการเกลียดเมื่อต้องนึกถึงเขาดีกว่านะคะ เราจะได้ไม่ต้องเป็นเวรกับเขาอีก

และก็อารมณ์ต่างๆมันก็เกิดได้ดับได้ นานๆไปมันก็จางไปเอง ไม่อต้งไปเกลียดไปชอบอะไรมันดีกว่าอ่ะค่ะ

นี่ไงคะ กระทู้นี้

รักกัน จิตใจก็จะผูกพัน โกรธกันก็ผูกพันเหมือนกัน
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=36918

แย่จังเลยนะคะ เป็นเราที่ยังคงผูกผันกับเค้า

แต่เค้าสิคะ ถ้ารักเราคงไม่ทำให้เราเสียใจแบบนี้

แย่มากเลยค่ะ ความรักที่เคยคิดว่าเป็นของเรามันก็หมดลงแล้ว

ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนเราจะเลิกรักกันได้ง่ายดายขนาดนี้

ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน เวทนาตัวเองค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ

ถึงจะฝันแต่ก็ไม่ได้ร้องไห้เหมือนแต่ก่อนแล้ว

เพราะยอมรับความจริงได้แล้ว

ว่าเค้าไม่ได้รักเราอีกแล้ว

เราก็ฝันตั้งแต่เลิกกันมาฝันทุกวัน...ต้องสะดุ้งตื่นสลัดความเสียใจออก..ไปแล้วยังมาหลอนในฝัน..ไม่อยากพบเจอค่ะจากนี้ไปชั่วชีวิต...หรือแม้แต่ในฝันก็ไม่อยากเจอ...ไม่ได้เกลียดนะคะ...แค่คิดว่าเค้าไม่สมควรมารบกวนเราอีก..มานึกๆดูเราเองที่คงคิดถึงเค้ามาก...