เปนกำลังใจนะคะพี่

ยิ่งตามยิ่งหนี
ยิ่งถามเซ้าซียิ่งโมโห
ถ้านิ่งเฉยไม่ตอแยกลับวิ่งมาหา
แต่ไม่แยแสเลยก็ไปไม่กลับเลย
คิดว่าสนับสนุบไม่ว่าอะไร

ผู้ชายทุกรายมีเหตุผลที่เข้าข้างตนเอง
ตราบใดที่ยังมีโฮโมนผลิตน้ำกามอยู่
แล้วไร้ความยับยั่งใจ
ปล่อยจิตใจไปตามธรรมชาติ
มันก็เกิดการนอกใจผิดลูกผิดเมีย
อยู่ร่ำไป

สู้ๆๆนะคะพี่ การนิ่งและทำหน้าที่ภรรยาทีดี
เปนการรักษาครอบครัวที่ดีที่สุด
( เข้าบ้านก็สามีเรา ออกจากบ้านก็สามีคนอื่น)

สู้ๆค่ะ...ทางที่ดีอย่ายืดเยื้อ..เพราะมันเหมือนเลี้ยงไข้..มันจะค่อยๆกัดกร่อนหัวใจเราไปทุกๆวัน....ถาใจเค้าไม่อยู่กับเราแล้วเร็วเองเป็นคนที่ตอบได้เร็วที่สุดอย่าไปเฝ้าถามเฝ้ารอคอยเอาคำตอบใดๆจากเค้าเลย...ปล่อยให้เค้าไปอยู่กับความสุขของเค้าเถอะค่ะ....ความรักบางครั้งมันไม่มีปาฏิหารย์ใดๆเลยค่ะ....แม้เราจะรอคอยไปชั่วชีวิตเราอาจเป็นคนที่โชคร้ายที่สุด...เพราะเราอาจไม่ได้เป็นคนที่ได้รับโอกาสนั้น...ตาเบจะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ...คนที่รักที่สุดคือคนที่ใจร้ายได้พอๆกัน..ยอมรับแล้วอย่าเศร้านาน..แฟนคุณไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของโลกที่เป็นแบบนี้....อย่าหวังหาความแน่นอนของความรักเพราะตราบใดที่มีคำว่ากรรมอยู่ในชีวิตมนุษย์....ให้เราพึงระวังตัวระวังใจไว้และเตรียมยอมรับมันนะคะ...สู้..^^


ตาเบ

ขอบคุณทั้งคุณใจเดียว และตาเบ ตอนนี้ก็เรื่อยๆ ปล่อยให้มันเป็นไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ทุกข์มากเท่าเมื่อก่อน เครียดเศร้าก็อ่านกระทู้เก่าๆในนี้ ได้ข้อคิดดีมากๆเลย

สู้ๆกันต่อไป

ทานข้าว อาบน้ำ ทำสิ่งที่อยากทำก่อนนอน
และพักผ่อนให้สบายนอนคะ
อย่าคิดมาก ปัญหามีให้แก้กันทุกวัน

สู้ๆๆนะคะ เปนกำลังใจให้อีกคนหนึ่ง
ขอกอดให้กำลังใจนะคะพี่สาว ใช่หรือเปล่าหรือเราเปนน้องแฮะ

ขอบคุณมากคะ. อยากกอดเหมือนกัน อยากกอดและถูกกอดมากมายเลย แปลกนะคะคนคนหนึ่งทำไมเราปล่อยให้เขาเข้ามาทำร้ายเราได้เพียงนี้ ชีวิตเป็นของเรา เราเองไปยกให้เขา ไปผูกไว้ที่เขา พอไม่ได้ดั่งหวังก็ทุกข์ไง มันเศร้าเนอะ

แต่ก็สู้ๆกันต่อไป ช่วงนี้เขาไม่อยู่ไม่เจอกัน2อาทิตย์ ลูกปิดเทอม เลยมีอะไรให้ทำทุกวัน

ลองดูสักครั้งว่าอะไรๆจะดีขึ้นไหม. สัปดาห์หน้า เดือนหน้า ปีหน้า ทุกอย่างคงเปลี่ยนแปลงไป ไม่รู้ว่าดีหรือเลวอย่างไร
ได้แต่รอกันต่อไป. : ) ยิ้มๆ

เมื่อสามีนอกใจ.. ปัญหาครอบครัวเรื่องสามีไปมีภรรยาน้อยเป็นความทุกข์มากของผู้หญิง เมื่อแต่งงาน มีครอบครัว มีลูกด้วยกันแล้ว สามียังไม่เลิกเจ้าชู้ คบผู้หญิงอื่น
การแก้ปัญหา.. ต้องพิจารณาดูว่า ฝ่ายสามียังคงรักษาสถาบันครอบครัวอยู่หรือไม่ เช่น ยังกลับบ้านสม่ำเสมอ ทำหน้าที่ของหัวหน้าครอบครัว ดูแลลูกๆ อยู่หรือไม่ ส่วนฝ่ายภรรยาก็ไม่ได้คิดที่จะหย่าขาดจากกันใช่ไหม หากไม่ต้องการหย่า ไม่คิดจะแยกทางกันแล้ว จะอยู่กันอย่างไรให้มีความสุข
คิดดี คิดถูกคือ.. ภรรยาก็ต้องเข้าใจว่า เราเป็นคนเลือกผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ครองตั้งแต่ต้น เขาเคยมีนิสัยอย่างไร ปัจจุบันเขาก็เป็นอยู่อย่างนั้น
คงจะไปคาดหวัง บังคับให้เขาเลิกนิสัยเจ้าชู้คงจะไม่ได้ เราต้องทำใจคิดเสียใหม่ว่าเขาเป็นพี่ชายของเราจะได้ไหม ความเป็นสามีภรรยาก็ให้เป็นอดีตไป ทำใจว่าเขาเป็นพี่ชาย ความเป็นจริงเขาก็เป็นพ่อของลูกอยู่แล้ว เราก็อยู่กันในครอบครัวแบบพี่น้องที่รักกัน รักษาจิตใจ ถนอมน้ำใจกัน แทนที่จะคอยจับผิด ตำหนิ ยิ่งห้ามเขาก็เหมือนยิ่งทำลายความสัมพันธ์ให้แย่ลง ถ้าจะต่อสู้เอาชนะเขา ก็ให้สู้ด้วยความดี ใจดี มีเมตตา พยายามสร้างครอบครัวให้อบอุ่น ทำให้บ้านเป็นที่ซึ่งเขากลับมาแล้วสบายใจ ผ่อนคลาย แทนที่จะตึงเครียด ทะเลาะกัน ถึงแม้เขาจะกลับบ้านดึกบ้าง หรือไม่กลับมาบ้างก็ไม่เป็นไร ถ้าทำใจว่าเขาเป็นพี่ชายเรา เขาโตแล้ว เขามีชีวิตของเขา ไม่ต้องไปเป็นห่วงเขามากมาย ถ้าเราทำใจดีอย่างนี้ได้ เราก็จะสบายใจ ลูกๆ ก็มีความสุขไปด้วย ฝ่ายสามีไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรเราก็ทำดีที่สุดแล้ว
"พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก" เอาใจช่วยนะคะ ฉันก็เป็นเหมือนคุณ

คุณlove-son
ตอนแรกสามีิเราไม่เจ้าชู้เลย เรียบร้อย เหล้าทานนิดหน่อยเวลาไปงาน บุหรี่ไม่สูบ เราเลยเลือกที่จะแต่งงานด้วยอ่ะดิ
แต่เดี๋ยวนี้ทานเหล้าบ่อยขึ้น ติดหญิง ส่วนตัวต้องแยกไปทำงานคนล่ะที่ที่ต่างจังหวัดตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว ลูกก็อยู่คนละที่ เสาร์อาทิตย์ค่อยเจอกัน ตอนหลังไม่ค่อยกลับอ้างติดงานเหอเหอ เราก็ไม่ตามกลับบ้านไปดูลูกก่อนตลอด เชื่อใจไว้ใจตลอด แต่ตอนนี้ก็กลับบ้านสม่ำเสมอนะ ก็ดูกันไปก่อน
แต่เขาก็บอกว่ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิมเหมือนเป็นคนอื่น ไม่ค่อยสนิทใจ ก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน
เราเองเวลาอยู่คนเดียวร้องไห้บ่อยมาก ร้องเหมือนคนบ้าเลยมันเหงา เศร้า จับใจเลย เคยคิดว่าชีวิตคู่เราแยกกันยู่มันแย่นะแต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้เราห่างกันจนเป็นแบบนี้
สู้ๆกันต่อไป สักวันเราทำใจได้มันก็ต้องดีกว่าวันนี้สิเนอะ ส่งกำลังใจให้นะคะ. คุณยังดีกว่าเจอลูกทุกวันกอดกันทุกคืนสู้นะคะ : )

รออะไรอยู่ละคะ ไหน ๆ ก็รอแล้วก็รออีกหน่อยก็แล้วกัน
แฟนน้องเหมือนหลงมากกว่า ส่วนใหญ่พวกแม่หม้ายอาชีพล่าสามีชาวบ้าน
ชอบเล่นทางไสยศาสตร์ ศึกษาไว้บ้างก็ดี มีจริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้เหมือนกัน
สู้ ๆๆๆ

แม่เสือสาว

คงเป็นแบบที่พี่มานิตาว่า ^ ^

ขอบคุณนะคะ เอาใจไปไว้ที่เขามากไปก็เป็นแบบนี้ เฮ้อ...

ความทุกข์ความเศร้าเกิดจากใจเราเองทั้งน้าน

เราเอาความรักไปยัดเยียดให้เขา พอเขาไม่รับเราก็ทุกข์
เราห่วงหาอาวรณ์เขา เขาไม่ต้องการเราก็ทุกข์
เราวิ่งไล่ตามเขา เขาวิ่งหนีเราก็ทุกข์
เรารักเขามากมาย เขาไม่ยอมรับรู้มองไม่เห็นค่าเราก็ทุกข์

ทั้งหมดนี้เขาร้องขอเราหรือก็เปล่า เราพยายามยัดเยียดให้เขาทั้งนั้น
ทำแล้วได้อะไรคนเราจะเปลี่ยนใจไม่ต้องใช้เวลานานแค่เสี้ยววินาทีก็เปลี่ยนไปเสียแล้ว
ทำใจ เริ่มต้นใหม่วันข้างหน้าสวยหรูกว่าเยอะ ถ้าไม่ก้าวเดินจะถึงจุดหมายอย่างไร
มัวย่ำอยู่กับที่มันก็จะจมขี้เลนขี้ตมเสียเปล่า ๆ โชคดีจ้ะเป็นกำลังใจให้นะ

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนน่ะค่ะ ถ้ายังตัดสินใจอะไรไม่ได้ให้รอไปก่อนเวลาจะเป็นเครื่องตัดสินพอถึงจุดหนึ่งเราจะรู้เองว่าควรทำอย่างไร แต่ให้วางแผนเผื่อใจไว้ด้วยน่ะค่ ดิฉันก็เจอปัญหาเช่นเดียวกันค่ะ เรื่องนอกใจนี้จับได้นับครั้งไม่ถ้วน แต่สามีทำให้เด็กอายุไม่ถึง 18 ท้องนี้ชิค่ะ รู้วันแรกวันที่2 ตัดสินใจเลิกทันที่ค่ะ ขอให้อดทนและก็สู้ๆๆๆน่ะค่ะ

ขอบคุณกำลังใจนะคะ

เมื่อไหร่เราจะเข้าใจทำใจได้นะ. วันนี้ก็ทะเลาะกัน เบื่อๆ พอทะเลาะกันก็ไม่รับโทรศัพท์ ปิดเครื่องหง่า โดนทำแบบนี้ใครจะทนไหว เฮ้อ... เริ่มแย่ลงแย่ลงทุกวัน ทั้งที่เหมือนจะดีขึ้นะ ทำไมนะ เราไม่เคยทำแย่ๆ แบบที่เขาทำกับเราเลย

ขอโทษที่ต้องมาบ่น ตอนนี้ยังตัดใจไม่ได้จริงๆ ทุกข์แล้วเขาก็ไม่ได้มารับรู้กับเราเลย ร้อนก็ใจเราคนเดียว เศร้าหม่นก็เราคนเดียวที่รับรู้ เขารู้แต่ไม่เคยแคร์

ขอโทษจริงๆ ตอนนี้เรายังโง่อยู่เลยเอาใจไปผูกกับเขา. คิดว่าเขาจะดีขึ้นมาบ้าง คาดหวังกับเขา ไม่เข็ด จะเก็บใจมาไว้กับตัวแล้ว รู้แต่ทำไม่ได้สักที มันเศร้านะ

มันเศร้ามันเหงามันทุกข์ เพราะเรายังปล่อยวางไม่ได้แท้ๆ. ว่าจะอดทนไม่โพสต์อะไร แต่มันเศร้ามันเหงา เขายังอยู่กับเราแต่ไม่เหมือนเดิม. อยากแยกกันแต่เรายังตัดไม่ขาด พยายามปล่อยวางนะแต่มันทำไม่ได้

เศร้า และเหงาจริงหนอ ใจเป็นของเราเอากลับมาไม่ได้ สมมติของเรามันยึดติดจัง

ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่เขามาแนะนำ จะด่าจะว่าอะไรก็ทำเถอะคะ เพื่อมันจะได้จำว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว เขาไม่อยากอยู่กับเรา

วันนี้เราทำผิดอยู่อย่างเราบอกกับสามีเราว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นยอมเลิกกับสามี เราก็ยอมเลิกให้ เขาดีใจบอกว่าจริงๆนะ เราก็เลยโกรธว่าไม่คิดถึงเราบ้างเลยเหรอ เขาบอกก็เราท้าเอง นั่นดิ พอมาทบทวนความจริงเราก็พูดเอง เฮ้อ...
กล้าพูดก็กล้าทำ. ทุกวันนี้ก็เหมือนเลิกกันอยู่แล้ว

ขาดเขาเราก็ต้องอยู่ให้ได้. เรามีลูกอยู่กับเราอยู่แล้ว

เราอาจจะทำบุญครั้งใหญ่ให้เขามีความสุขเสียทีก็ได้

เป็นกำลังใจให้นะคะ
เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่เราทุกข์ และอดทนสุดๆ
มันถึงเวลาที่ปล่อยวางไม่เอามันแล้ว
มันจะหายไปเองคะโดยที่เราไม่รู้ตัวว่า หายไปตอนไหน
สักวันมันคงดีขึ้น ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณมากคะ