ปัญหาครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้วกับชีวิตคู่ของเรา
แม้จะไม่ทุกข์มากเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา แต่ก็ทำให้เราเจ็บและจุกอยู่ 2-3 วัน
ครั้งแรกเมื่อ 3 ปีที่แล้วเราสงสัย จึงตามไปสืบและจับได้ว่า เค้านอกใจไปติดแม่ม่ายลูก1
อายุมากกว่าเค้า 6 ปี เราไม่เคยคาดคิด และไม่ได้ตั้งตัวเจ็บมาก ๆ เสียใจ ฟูมฟายอยู่นานหลายเดือน
มีแต่คำถามว่าทำไม ๆ เราไม่ดีพอหรือ ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ยังต้องเจอกับเรื่องแบบนี้
พอครั้งที่ 2 ยังไม่มีอะไรมาก แค่รู้ว่าคุยกัน และก็จบไป เมื่อเราจับได้ แต่เราก็เหนื่อย
จนมาครั้งนี้ ครั้งที่ 3 ที่มันเกิดขึ้นและเค้าเป็นคนมาสารภาพเอง ทุกครั้งเราตามจับได้
แต่ครั้งนี้เราแค่ระแวง สงสัย แต่ไม่ได้ตาม เนื่องจากภาระหลายๆ อย่าง ทั้งทำงานและลูกน้อยคนที่ 2
ที่เพิ่งคลอดได้ 3 เดือน เราต้องเลี้ยงลูกทั้งคืน โดยไม่รู้ว่า เค้าออกไปนอนกับผู้หญิงอื่นบ่อยๆ
(ปกติเค้าต้องพักที่ทำงานตลอด กลับบ้านได้ในวันหยุด) เค้าเสียเงินไปกับการนอกใจเราแต่ละครั้งหลายหมื่น
จนบางครั้งเงินหมด จำเป็นต้องใช้ เราก็โอนส่วนของเราให้ แม้แต่ทุนการศึกษาลูกที่บริษัทเค้าให้
ไม่มาถึงมือลูก ไปหมดกับผู้หญิง กินเที่ยวและเข้าโรงแรม
ครั้งนี้ที่เค้ามาสารภาพ เพราะเค้าหมดหนทางที่จะไป เค้าเดือดร้อนเพราะมันมีปัญหากับงาน
เค้าไปมีอะไรกับเมียของเพื่อนสมัยเรียน และผู้หญิงก็เป็นเพื่อนเค้า มีลูก2แล้วสามีเธอ ก็ทำงานบริษัทเดียวกัน
เค้าอาจต้องออกจากงาน หรือถูกลดเงินเดือน และถูกสังคมตราหน้า สู้หน้าใครไม่ได้
เค้าไม่มีใครที่จะระบายได้ ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีญาติพี่น้องที่รับฟังเค้าได้
เค้าเล่าให้เราฟังทุกเรื่อง ทุกเหตุการณ์ ที่ผ่านมาเจอกันยังไง คุยกันยังไงและจนถึงไปนอนด้วยกันวันไหนบ้าง
มีเราที่ฟังเค้าได้ และมาขอกำลังใจจากเรา ซึ่งเราเองก็ไม่มีและต้องการกำลังใจเช่นกัน
และมาขอเราไม่ให้โวยวาย ไปยุ่งกับเรื่องนี้ ขอแค่ให้กำลังใจเขา ไม่ทิ้งเขาก็พอ
แม้ครั้งนี้เราจะไม่เจ็บมากเหมือนที่ผ่านมา แต่เราก็ยังมีหัวใจ เสียใจ มีความรู้สึกอยู่
ทีแรกที่ฟังเราเฉยๆ แต่พอเค้ากลับไป เราร้องไห้แบบอั้นไม่อยู่
เราอยากหลุดพ้น อยากจบจากตรงนี้ มันเหนื่อยกับที่ต้องคอยระแวง และพบกับความจริงทุกครั้ง
เค้าขอโทรมาคุยด้วยตลอด ขอให้รับสายเค้า แต่บางทีเราก็ไม่อยากคุยด้วย เกลียด โกรธ ทั้งสงสารเค้า
และสมเพศชีวิตของเราเอง ที่ต้องมาเจอกับเค้าเป็นอย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่ตัดใจให้เด็ดขาดสักที
วันต่อมาเราเลยไปทำบุญถวายสังฆทาน และคุยกับหลวงพ่อที่วัดที่เคยไปทำบุญเป็นประจำ
เพราะเราไม่สบายใจ หลวงพ่อก็ให้ข้อคิดมามาก และที่สำคัญท่านว่าเมื่อมีปัญหา ก็อย่ารีบสรุปให้ทุกอย่างจบตามที่เราต้องการ แต่ให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยารักษาเอง อย่าผลัก และอย่าดึงมา ให้อยู่นิ่งๆ
เรารู้สึกสบายใจขึ้น ไม่เหม่อเวลาขับรถ ไม่ร้องไห้เวลาฟังเพลง แต่บางครั้งเวลากลางคืนก็มีนอนไม่หลับบ้าง เพราะเผลอไปคิด น้อยใจตัวเอง สมเพศชีวิตตัวเอง พอคิดถึงลูกที่นอนข้างซ้ายคน ข้างขวาคน
ก็ต้องอดทน เพื่อลูก เค้าขอกำลังใจจากเรา แต่เราไม่มีกำลังใจจากที่ไหนเลย เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้

ตามมาให้กำลังใจคุณ sati2011 ค่ะ

นับวันปัญหาเรื่องมือที่สามมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สังคมไทยเราคงถึงจุดเสื่อมและตกต่ำมากๆแล้ว ไม่ว่าหญิงหรือชาย ล้วนแล้วแต่ถูกกามกิเลสเข้าครอบงำ ถ้าตราบใดยังลุ่มหลงมัวเมาอยู่ ย่อมไม่มีสติแก้ไขหรือหลุดพ้นออกไปได้

ที่หลวงพ่อท่านสอนก็ถูกแล้วค่ะ ให้คุณอยู่เฉยๆ ไม่ผลักไม่ดึง แล้วเวลาจะเป็นผู้กำหนดเส้นทางเดินในชีวิตของคุณเอง คุณทำดีแล้วค่ะ เลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ตอนนี้สามีคุณกำลังเริ่มชดใช้กรรมที่เค้าก่อขึ้นแล้วค่ะ คนเราถ้าไม่ทุกข์จะไม่เกิดปัญญาค่ะ หวังว่าคุณ sati2011จะผ่านพ้นเหตุการณ์คราวนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ อดทนและสู้ต่อไปเพื่อลูกของคุณนะคะ

คนเราต้องรักตัวเองก่อนค่ะ
เพราะรักจึงอยากมีคุณค่า เพราะรักจึงอยากมีความหมาย
แต่คนเรามักจะปล่อยให้คนอื่นมาให้ค่ากับตัวเราเอง

คุณกำลังปล่อยให้คนอื่นให้ค่ากับตัวเองหรือเปล่า
เขาเองก็กำลังปล่อยให้คนอื่นให้ค่ากับตัวเขาเองหรือเปล่า

คนที่รักตัวเอง จะไม่ทำผิดศีลค่ะ อ่านๆดูเหมือนเขาจะรักใครไม่เป็น
แม้แต่รักตัวเองก็รักในทางที่ผิด

เขาก็คือตัวเขาค่ะ แม้จะได้ชื่อว่าเป็น"สามี" ของคุณ
แต่เขาก็เป็น"คนอื่น" อย่าปล่อยให้ความสุขของตัวเองอยู่ในมือคนอื่นนะคะ

ขอขอบคุณท่านที่เข้ามา ให้ความเห็นและให้กำลังใจ

บางที่ก็รู้สึกว่าเราปล่อยวางได้ มีสติ แต่เมื่อเผลอไปคิด
ก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งเจ็บใจ กับสิ่งที่เขาทำกับเราซ้ำแล้วซ้ำอีก
ถ้าเขาไม่รับผิดชอบครอบครัว เราคงตัดใจเลิกได้ง่ายๆ
แต่ภาระการเงินทุกอย่างอยู่ที่เขา และเรามีลูกเล็กๆ ไม่สามารถ
ทำงานพอเลี้ยงลูก 2 คนได้ ก็ยังทนๆ ต่อไป วันหนึ่งเราคงมี
ทางออกที่ดีได้ เขาสนุกกับตัวกับใจเขามากไป ทำให้ทุกข์
พาให้เราทุกข์ไปด้วย ดูแล้วเขาไม่ได้รักใคร สนุกไปเท่านั้น
เราพยายามไม่คิด คิดทีไรก็ปี๊ด โมโห โกรธ ต้องคุมสติทุกที
เขาทำตัวเขาเอง ไร้ค่า แต่เรายังไปให้เขามีคุณค่ากับใจเรา

เดือนขอเป็นกำลังให้นะคะ ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆให้ได้ ขอให้คุณมีจิตใจเข้มแข็งนะคะ เดือนก็ประสบปัญหาชีวิตเหมือนกับคุณเช่นกันค่ะ ของเดือนเค้าทำผิดเป็นครั้งที่ 2 แต่เดือนก็เลือกที่จะไม่รั้งเค้าไว้ค่ะ เพราะว่างานที่เค้าทำสามารถอำนวยโอกาศให้เค้าทำผิดอีกได้ และจะทำให้เดือนช้ำใจอีก จึงไม่อยากให้เหตุการณืนั้นเกิดซ้ำอีก จึงตัดสินใจหย่าขาดจากกันค่ะ โดยตกลงกันว่าให้เค้าจ่ายค่าเล้ยงดูเดือนละ 2000 บาท และค่าเล่าเรียนลูกคนละครึ่ง แต่ผ่านมาแล้ว 4 เดือน เดือนไม่เคยได้รับเงินจากเค้าแม้แต่บาทเดียว โชคดีหน่อยที่เดือนมีงานทำที่มั่นคงก็เลยไม่เดือนร้อนมากค่ะ ตอนนี้เดือนก็สวดมนต์ก่อนนอนพยามยามใส่บาตรให่บ่อยขึ้น และแผ่เมตตาให้เค้าค่ะ ทั้งนี้เดือนไม่ได้แนะนำให้คุณเลิกกันนะค่ะ เพราะว่ามันมีหลายปัจจัยในการตัดสินใจค่ะ ขอให้คุณมีสติและมีกำลังใจในการฝ่าฟันปัญหานะค่ะ

ขอขอบคุณคุณเดือนที่ให้กำลังใจนะคะ เราจะเลิกกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว
ขอค่าเลี้ยงดูลูก หนึ่งหมื่น/เดือน ตอนนั้นมีลูกคนเดียว เขาต่อรองว่า แปดพันได้ไหม
และสุดท้ายเขาก็ไม่ไปไหน ไม่ยอมหย่า แต่จบกับคนนั้น และก็มีคนใหม่มาอีกเรื่อยๆ
และคิดว่าถึงเลิกกันจริงๆ เขาคงไม่ให้ค่าเลี้ยงดูลูกได้ตลอดจนโต คงมีคนอื่นมาช่วยใช้
ตอนนี้เหมือนยิ่งทำให้เขาคิดว่า เรารับได้ทุกอย่าง แต่จริงๆ แล้วเรารับไม่ได้
แต่ยังไม่่ทำอะไร ก็เหมือนยอมรับสภาพ ครั้งนี้ก็เคยถามเหมือนกันว่า จะเลิกกันได้ไหม
หย่ากัน และเป็นพ่อของลูกเท่านั้น รับผิดชอบค่าใช้จ่าย ตอนนี้ลูก2แล้วก็ต้องคูณ2
เป็นเดือนละ สองหมื่น แต่ก็ไม่รู้จะทำได้ไหม เราจะให้มาหาลูกเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจเขา
แต่ไม่ขอเป็นเมียอีกต่อไป เพราะเห็นเขาชอบทำตัวเป็นคนโสดก็จะปล่อยไปให้เป็นอย่างนั้น
แต่เขาก็ไม่ตัดสินใจอะไร ยังแค่ฟังเฉย ๆ และขอว่าอย่าซ้ำเติมเขา ขอกำลังใจให้เขา
ตอนนี้เราก็ส่ง sms ธรรมะเตือนสติ ให้เขาสบายใจ ยอมรับกับสภาพที่ทำให้เกิดทุกข์ของเขา
ยังโทรคุยกันได้ตลอดและเหมือนจะคุยบ่อยกว่า มากกว่าก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่อง
เหมือนเราใจดีมาก ถ้าดูจากคนอื่นๆ ที่เขาเกิดแบบเรื่องนี้

ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ขอเป็นกำลังใจให้เข้มแข็งและสามารถฟันฝ่าอุปสรรค และสามารถหยัดยืนได้อย่างมั่นคงค่ะ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร จะอยู่หรือจะเลิก ก็ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ จขกท

องค์พระศาสดาทรงตรัสว่า "ผู้ครองเรือน มีสุขน้อย มีทุกข์มาก"
มีความปกติธรรมดาเป็นอย่างนั้น...

..หันมาดูแลรักษาจิตใจของตัวเราเองดีกว่าค่ะ...ธรรมดาจิตใจของคนเรามักมีความโน้มเอียง
ไปในความชอบ...ความชัง ความพอใจ ความไม่พอใจ อยู่เกือบตลอดเวลาหาความเป็นกลางหรือ
ความวางเฉยไม่ค่อยจะได้กัน...เพราะเหตุจากความยึดถืออย่างนั้นไว้เมื่อความจริงไม่ได้เป็นไปอย่าง
ที่ใจยึดไว้ก็ทำให้เราเป็นทุกข์...
..รักษาความเป็นกลางของใจไว้..อย่าให้น้ำหนักโน้มเอียงไปในความพอใจหรือไม่พอใจมากจนเกินไป
ใจจะเริ่มมีความเที่ยงตรงมีความเป็นอิสระ..ความทุกข์ทางใจจะค่อย ๆ เบาบางลง คุณจะมองปัญหาออกและหาทางแก้ไขปัญหาได้ถูกตรง..

..ลองทำดูนะคะ..ถ้าคุณทำได้และได้พบกับภาวะของใจที่เป็นกลางคุณจะมีความเมตตาเข้ามาแทนที่ความคับแค้นใจค่ะ....

เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้มีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆครับ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ ปัญญาทุกอย่างมีทางแก้ เวลาจะช่วยให้ดีขึ้น ชีวิตคู่ก็มุทุกข์บ้างสุขบ้าง
ไม่มีใครทุกข์ไปตลอดชีวิต สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ตั้งสติให้มั่น สิ่งไหนที่ทำแล้วทำให้เรามีความสุข
ก็ทำไป มองคนที่แย่กว่าเรา วันนี้เขาอาจจะคิดไม่ได้ เขาไม่ได้ใส่ใจครอบครัว แต่วันเวลาผ่านไป
เขาต้องคิดได้บ้างไม่มากก็น้อย ที่สำคัญเราต้องรักตัวเราและลูกให้มาก ๆ ดูแลเขาให้ดี ๆ ใจเย็น ๆ
เข้มแข็ง