สวัสดีค่ะ หนูชื่อโคล่านะ พอดีหนูมีปัญหากับชีวิตมากค่ะ
หนูเคยมีแฟนคนนึงบนโลกออนไลน์ แต่ไม่ได้เจอกันที่ facebook hi5 หรือ M

แต่เจอกันในบอร์ดค่ะ เป็นเว็บที่เกี่ยวกับนักร้องคนโปรดเอง
หนูไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชอบหนู เขาชวนหนูคุยทั้งวันคุยกันใน M
แต่หนูไม่รู้สึกอะไร จนเขาบอกว่าชอบหนู เขาคิดกับหนูแบบแฟน
หนูก็ยอมคบกับเขา ตอนนั้นหนูยอมรับ หนูไม่รักเขาเลย หนูทิ้งเขาไปหลายครั้งมาก
เขาเคยร้องไห้ T T แต่สุดท้ายหนูก็กลับไปขอคืนดี ที่เลิกไปหนูไม่ได้มีใคร หนูสับสนเฉยๆ
เลิกกันไป 3 ครั้ง จนครั้งสุดท้ายหนูสัญญากับตัวเองแล้วว่ารักเขามากๆ จะไม่ทิ้งเขาไปไหนอีก
ตอนนั้นหนูรักเขามากๆ รักไม่รู้ตัวด้วย แต่อะไรก็ไม่แน่นอน เขาเองเป็นคนบอกว่า หมดรักหนูแล้ว
หนูร้องไห้แทบเป็นแทบตาย 555555

ขอข้ามตอนนะค่ะ

ตอนนี้เลิกกันแล้วครึ่งปีแล้วที่เลิกกัน หนูอยากรู้ค่ะว่าทำไมหนูถึงเลิกรักเขาไม่ได้
แถมเขายังชอบผู้ชายอีก หนูลืมเขาไม่ได้ คิดถึงเขาตลอดเลยค่ะ หนูเพ้อมาก ๆ
ร้องไห้แทบทุกวัน T T ที่หนูอยากรู้ก็คือ "ทำไมหนูถึงเลิกรักเขาไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็อยู่ไกลมาก"

ก็หนูไปยึดเค้าไว้ในใจไงค่ะ หนูไม่ปล่อย ถ้าหนูปล่อยไปชีวิตของหนูก็จะหลุดพ้นจากความทุกข์ความทุกข์ที่มีอยู่ในใจของหนูตอนนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหนมาทำร้ายหนูเลยค่ะ
หนูทำร้ายตัวหนูเอง อายุยังน้อยทำไมทำชีวิตตัวเองให้มีความทุกข์ล่ะ
ทำให้ชีวิตเราสดใสไม่ดีกว่าเหรอ

เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ :)

เวลาคิดถึงขึ้นมา ก็แค่รู้สึกตัวว่าอ้อ เรากำลังนึกถึงเค้า แล้วก็ดูไปว่า วันๆนึงเนี่ย เราไม่ได้คิดถึงเค้าได้ตลอดหรอก ครึ่งปีที่น้องว่า น้องไม่ได้คิดถึงเค้าตลอดทุกวินาทีหรือทุกลมหายใจแบบเพลงอกหักพร่ำเพ้อทั่วไปที่น้องได้ยินได้ฟังมันจนคุ้นหู (จนเชื่อไปว่ามันจริง เราจะเป็นจะตายได้เพราะรัก?)

ลองดูๆ ไปนะ บางทีเวลาคิดถึงเค้าขึ้นมา อาจจะรู้สึกรุนแรงมาก คิดถึงมาก แต่บางทีก็คิดถึงน้อย แค่นึกถึงเป็นแว่บๆเท่านั้น ซักพักก็หายไป แล้วซักพักก็อาจจะคิดอีก ดูไปเรื่อยๆ ก็จะเริ่มรู้และเข้าใจว่า ความรู้สึกพวกนี้เราบังคับมันไม่ได้ มันเกิดขึ้นเองตามเหตุปัจจัย หมดเหตุปัจจัยแล้วก็ดับไป ถ้าอ่านแล้วยังไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้น้องลองสังเกตดูใจตัวเองไปเรื่อยๆนะ มันคิดถึงมากบ้าง น้อยบ้าง ไม่คิดถึงบ้างก็มี ยกตัวอย่างง่ายๆ เวลาน้องปวดท้องจะเข้าห้องน้ำเนี่ย น้องว่าน้องคิดถึงห้องน้ำ หรือคิดถึงเค้า :)

สังเกตการทำงานของใจตัวเองไปเรื่อยๆ พอเห็นบ่อยๆเข้าว่า มันคิดถึงได้ มันก็เลิกคิดถึงได้ เราก็จะไม่ไปทุกข์ ไม่ไปยึดติดอยู่กับมัน เพราะจะเริ่มมีปัญญาฉลาดรู้ทันว่าอ้อ จะทุกข์ไปทำไม เดี๋ยวความคิดถึงที่ว่านี่มันก็หายไปละ

แล้วก็.. น้องน่าจะยังอายุน้อย ชีวิตคนเรามีเรื่องให้ใส่ใจ ให้เรียนรู้ ให้ค้นหา เยอะแยะมากมาย หลายแง่มุม ความรักเป็นแค่ส่วนนึงเท่านั้น อย่าเอาเวลาที่มีไปเสียกับเรื่องนี้ทั้งหมด พัฒนาตัวเองทั้งกายและใจ ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นเรื่อยๆดีกว่านะ :)