ปีที่แล้วฮานาโกะมารำพึงรำพันตั้งกระทู้ในบอร์ดนี้
ตอนนั้นอกหักรักข้างเดียว เจ็บปวด เฮิร์ทซะมากมาย อาการเยอะแยะ(อาการหนักเว่อร์)
เหมือนจะทำใจได้ค่ะ ผ่านมาเกือบเป็นปีได้แล้วมั้งจากวันนั้นจนเมื่อวานนี้
แต่ที่จริงทำใจไม่เคยได้เลย
โกรธอยู่ตลอดเวลา แค้นสุมทรวงมันร้อนยังไง ได้สัมผัสกับตัวเอง
เราทุกข์เพราะเราผูกใจเจ็บเอง พอจะเข้าใจแต่...ทำใจไม่ได้
ปฏิบัติธรรมทุกวัน ห้ามใจ ฝึกสมาธิ แผ่เมตตา แต่คิดขึ้นมาทีไรก็แค้นทุกที
จนมาถึงเช้าวันนี้ ที่อยู่ๆ...มันคงอิ่มกับความโกรธในใจหรืออย่างไรไม่ทราบ
มันก็วางลงดังป๊อกเลย เหมือนคนที่เทินของหนักไว้บนหัวแล้วปล่อยของลงพื้นเลย
เลยยิ่งเข้าใจที่พระท่านว่า ทุกข์ดับ มันเป็นอย่างไร
ดับไปเรื่องหนึ่งก็สุขขึ้นมาเรื่องหนึ่ง ความสุขก็คือ ทุกข์มันดับนี่เอง
ความสุขอยู่ตรงที่ทุกข์นั้นมันดับ
ใจเบาสบายเหมือนปุยนุ่น เหมือนก้อนเมฆที่ลอยขึ้นเหนือน้ำ โปร่งไม่มีอะไรเปรียบ
ราวๆสิบเดือนที่ผ่านมา....เหมือนตกนรก แต่คนตามืดบอดมันไม่รู้สึกจริงๆว่าตัวเองตกนรกอยู่
จนพอหลุดพ้นห้วงความทุกข์นั้นมาได้ ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาร้อนรนแค่ไหน
รู้สึกตัวเองหลุดพ้นบ่วงเวรบ่วงกรรม(กับบุคคลที่เกี่ยวข้อง)
มีแต่ความปรารถนาดี แปลกดีค่ะ...ไม่นึกว่าจะรู้สึกได้ แต่พอความโกรธแค้นมันดับ
ความรุ้สึกแบบนี้มันก็มาเอง (น้ำตาไหลเลย
)ที่มาตั้งกระทู้(เพ้อเจ้อ)วันนี้ เพราะอยากให้กำลังใจเพื่อนๆที่ทุกข์ใจเพราะความรัก ความผูกพัน
เราต้องตั้งตัวเองอยู่ในทางที่ถูกต้องเข้าไว้ เช่น แม้โกรธแค่ไหนอย่าไปทำร้ายเขา อย่าไปโกหก อย่าไปส่อเสียด เบียดเบียน ฯลฯ ให้รักษาตัวไว้บนทางแห่งความดี ความถูกต้องไว้ พิจารณาแต่ตัวเองไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งทุกข์พวกนั้นมันก็ดับไปได้เองจริงๆ
และความสุขจากการดับทุกข์นี้อิ่มเอมมากมายเหลือเกิน เกิดพลังความปรารถนาดีและเมตตาในใจเราเอง แค่ตัวเราเป็นสุขก็เกินคุ้มแล้ว
ไม่อยากจะคิดไปถึงขั้นดับทุกข์ที่ละเอียดขึ้นไปกว่านี้ว่าจะสงบเพียงใด แค่นี้ก็รู้สึกซาบซึ้งในพระธรรมของพระพุทธองค์อย่างไม่มีที่เปรียบ
เป็นกำลังใจให้พี่ๆเพื่อนๆที่เจอทุกข์จากความรักนี้อย่างสาหัสให้ผ่านไปได้นะคะ
อย่าลืมรักษาตัวเองให้อยู่บนทางที่ถูกต้องเข้าไว้ มันช่วยได้จริงๆ
แหะๆ ขอบคุณพื้นที่ที่ให้ฮานาโกะมาระบายความในใจค่ะ อิอิ
